ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 29 มกราคม พ.ศ.2556
ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย
ตอน หนุ่มนิรันดร์ มาแล้วครับ
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระบุญมา โฆสิปฺโป เป็นคนจังหวัดอุบลราชธานี มีอาชีพเก่า คือ ทำนาครับ ต่อมาได้บวชในโครงการแสนรูป ภาคฤดูร้อนปี 2555 ที่ผ่านมานี่เองครับ
พระบุญมา โฆสิปฺโป พระธรรมทายาทโครงการแสนรูป ภาคฤดูร้อนปี 2555
หลวงพ่อครับ ตั้งแต่ผมมาบวช มีแต่คนเรียกผมว่าหลวงตาครับ เพราะอายุผมจวนเจียนจะ 80 แล้วครับ คือ ปีนี้อายุผมจะย่างเข้า 79 ปีเต็มพอดี แต่แม้ผมจะเป็นพระที่อายุเยอะที่สุดในขบวนพระธุดงค์พันกว่ารูปก็ตาม ผมก็คิดว่าผมยังไม่แก่นะครับ คือ ไม่แก่เกินกว่าจะสร้างบารมี อีกทั้งสุขภาพร่างกายผมก็ไม่เป็นโรคอะไรสักอย่าง แถมตลอดระยะเวลาที่บวช ผมก็ทำกิจกรรมต่างๆ ได้เหมือนพระหนุ่มๆ เกือบหมด และที่สำคัญไปกว่านั้น พอหลวงพ่อจะจัดให้มีการเดินธุดงค์ธรรมชัย มีการโปรยกลีบดาวรวยครั้งแรกของโลก อยู่ๆ ใจผมมันฮึดขึ้นมาทันที คือ ฮึกเหิมราวกับม้าอาชาไนย เพราะผมอยากเดินมากครับ แต่พอมาฟังคนรอบตัว ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า หลวงตาจะไหวรึ เลยทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับไปว่า ก็อยากจะลองดู ไหนๆ มาบวชแล้ว ก็อยากจะทำให้ครบหลักสูตรในการฝึกตนเป็นพระแท้ อีกทั้งยังอยากจะทำให้ได้เหมือนคนหนุ่มๆ ซึ่งก็มีคนคิดเล่นๆ แทนผมว่า หากผมทำได้ขึ้นมาจริงๆ ก็จะต้องถูกบันทึกไว้ใน “กินขาดเวิลด์เรคคอร์ด” แน่นอนว่า พระที่มีอายุมากที่สุด ได้เอาชีวิตเป็นเดิมพันในการเดินธุดงค์ เพื่อประกาศพระศาสนาไปบนเส้นทางสายทองคำที่ยาวที่สุดในโลก
หลวงพ่อครับ จากมโนปณิธานประดุจพระหนุ่มนิรันดร์อันแน่วแน่ ที่อยากจะเดินธุดงค์ของผมนี่เองครับ ทำให้ผมตั้งใจมุ่งมั่นฟิตร่างกาย โดยการซ้อมเดินธุดงค์รอบวิหารคดอย่างเอาจริงเอาจังอยู่เป็นเดือนเลยครับ และผมก็ตั้งจิตอธิษฐานขอบารมีหลวงปู่กับคุณยายฯ ว่า ขอให้หลวงปู่ช่วยกระผมเถิดครับ ที่ผมบวชมาเนี่ย ก็อยากเดินธุดงค์ เพราะใครๆ เขาก็เดินกัน ผมอยากจะเดินมั่ง ขอให้ผมเดินให้สำเร็จจนจบโครงการเถิดครับ เพราะผมอยากเอาบุญกับหลวงปู่จริงๆ ซึ่งก็อัศจรรย์มากครับ ตลอดเส้นทางที่เดินธุดงค์ ไม่ว่าเปลวแดดอันร้อนระอุจะพยายามแผดเผาให้ผิวกายผมร้อนเพียงไร แต่ผมกลับไม่รู้สึกร้อน ตรงกันข้ามกลับเหมือนมีอานุภาพอะไรบางอย่างทำให้ผิวเราเหมือนปกติ ผิดกับตอนสมัยที่ผมเคยตากแดดทำนา คือ แค่มีแดดนิดหน่อยก็ร้อนจะแย่อยู่แล้วครับ และที่สำคัญระหว่างเดินธุดงค์ผมก็ทำตามที่หลวงพ่อสั่งไว้ คือ ให้มองกลางมองทาง และสัมมาอะระหังไปให้ได้ตลอด โดยผมคิดว่า แดดมีหน้าที่แผดเผา มันก็เรื่องของแดด แต่เรื่องของเรา คือ สัมมาอะระหัง และพอผมสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ อยู่ๆ ใจมันรวมเป็นก้อน จนเหมือนมีก้อนพลังกลมๆ อยู่ในท้อง เป็นก้อนที่ทำให้ผมมีปีติ มีความสุขไปตลอดเส้นทางเดินธุดงค์ที่ยาวที่สุดในโลกทั้ง 26 วันเลยครับ
หลวงพ่อครับ ก่อนเดินธุดงค์ทุกวัน หลังฉันเสร็จผมกราบขอบารมีหลวงปู่กับคุณยายฯ ว่า ให้ช่วยคุมบุญให้ผมเดินสำเร็จเป็นอัศจรรย์ ซึ่งก็อัศจรรย์จริงๆ ครับ เพราะแทบไม่มีใครเชื่อเลยว่า หลวงตาที่อายุจวนเจียนจะ 80 อย่างผม จะสามารถเดินได้ตลอดทุกวันจริงๆ แต่เดี๋ยวเขาจะหาว่าผมเป็นมนุษย์มหัศจรรย์เกินไป ผมก็ขอให้ข่าวเพิ่มเติมหน่อยครับว่า ก็มีบ้างเป็นธรรมดา ที่จะเจ็บจะปวดจะเมื่อย และก็มีอาการเป็นตะคิวแถมที่น่องนิดหน่อย ตอนช่วงท้ายๆ ของการเดินธุดงค์ในวันแรก แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง เพราะนับจากนั้นก็เดินฉลุยได้ทุกวัน ซึ่งแต่ละวันก็จะมีคนคอยเป็นห่วง โดยมีคนจากรถเจ้าหน้าที่คอยถามเป็นระยะๆ ว่า ไหวไหม? ขึ้นรถไหมหลวงตา? ซึ่งผมก็บอกไปว่า บ่อๆ ยังไหว เพราะมันไหวจริงๆ ครับ อีกทั้งยังมีแต่คนแปลกใจ พูดว่า นึกว่าแกจะไม่รอด แต่ที่ไหนได้แกดูเก่งกว่าเราอีก ซึ่งงานนี้ก็ต้องกราบขอบพระคุณหลวงปู่กับคุณยายฯ ที่ช่วยคุมบุญให้ เพราะพอจบโครงการแล้ว ผมชักจะติดใจ เพราะใจติดอยู่ศูนย์กลางกายไปแล้วครับ คือ มีก้อนพลังอยู่ในท้อง ที่ทำให้ผมมีความสุขอยากจะบวชไปเรื่อยๆ แบบวันต่อวัน และคิดว่าจะไปชวนลูกหลานให้มาบวชในโครงการรุ่นแสน ภาคฤดูร้อนที่จะถึงนี้ เพราะชีวิตพระ เป็นชีวิตที่ดีเหลือเกิน เป็นชีวิตที่ทำให้เราได้บุญเยอะจริงๆ
หลวงพ่อครับ กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากๆ นะครับ ที่คิดค้นโครงการดีขนาดนี้ อีกทั้งยังให้โอกาสพระสูงวัยจากภาคอีสานอย่างผม ได้มาร่วมเดินธุดงค์ ผมปลื้มเหลือเกินครับที่ทำสำเร็จ อีกทั้งการเดินธุดงค์ของผมครั้งนี้ ยังทำให้โยมลูกชายแท้ๆ ของผมชื่อ โจ๊ะ วัย 40 ปี ยอมมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกพร้อมกับโยมลูกสะใภ้ด้วยครับ ซึ่งพอเขาเห็นผมกำลังเดินธุดงค์อยู่ เขาก็ทำท่าดีอกดีใจ แล้วก็มาบอกผมตอนหลังว่า ได้พากันมาจากอุบลฯ 1 คันรถบัสเลย อีกทั้งตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นพระเยอะอย่างนี้ด้วยครับ
เดี๋ยวเราไปติดตามความประทับใจ ปลื้มไม่รู้จบของธุดงค์ธรรมชัย ปีที่ 2 ของวันที่ 25 มกราคม จากโรงเรียนสุรศักดิ์มนตรี ถึง โรงเรียนธัญญบุรี กันเลยจ้า