ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 23 มีนาคม 2556
ความในใจของพระพี่ชายถึงพระน้องชาย
ตอน...เมื่อใจสงบจะพบสุขเย็นๆ
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผม พระเจษฎากรณ์ โชติกโร อายุ 29 ปี ขอเล่าประสบการณ์ดีๆ ที่ได้จากการบวช ให้พระน้องชายทั่วประเทศได้ฟังกันครับ ก่อนมาบวช ผมทำงานเป็นวิศวกรดูแลเครื่องยนต์เรือขนส่งสินค้าระหว่างประเทศครับ ผมใช้ชีวิตอยู่กลางทะเล ทำหน้าที่อยู่ในห้องเครื่อง บางทีคลื่นลมแปรปรวนทำหน้าที่ไปก็อ้วกแล้วอ้วกอีก ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเลือกทำอาชีพที่ลำบากขนาดนี้ด้วย วันๆ ผมทำแต่งาน พอถึงเวลาพักก็เลี้ยงสังสรรค์ ความจริงผมไม่ชอบดื่มนะครับ แต่ถ้าเพื่อนเลี้ยงแล้วรินให้ ผมก็ต้องดื่มเพราะผมไม่ชอบขัดคอขัดใจใคร ผมไม่เคยคิดเรื่องการถือศีล ไม่เคยคิดเรื่องบุญบาป ซึ่งผมมีกรอบของตัวเองว่า “เราจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ถึงจะทำไม่ดีบ้างแต่ต้องไม่กระทบใคร” มีช่วงหนึ่งผมต้องไปสอบตั๋ววิศวกรเรือที่กรมเจ้าท่า ซึ่งต้องใช้เวลาสอบประมาณ 10 วัน แต่ที่พักแถวนั้นราคาแพงเกินไป ผมเลยเดินไปจนถึงตลาดน้อยเยาวราช ก็ไปเจอป้าคนหนึ่งชื่อป้าสำลี แกขายเฉาก๊วย เต้าฮวย บัวลอยอยู่ที่หน้าปากซอยครับ พอเข้าไปถามเรื่องที่พัก คุยไปคุยมาเกิดถูกคอ แกเลยชวนให้ผมไปพักที่บ้านฟรี ผมดีใจและประทับใจป้าสำลีเป็นที่สุด ไม่คิดว่าในโลกจะมีคนใจดีขนาดนี้อยู่ด้วย และนี่เองครับที่ทำให้ผมได้รู้จักวัดพระธรรมกาย เพราะป้าสำลีเป็นแฟนประจำของวัดพระธรรมกายครับ ป้าชวนให้ผมมาบูชาข้าวพระด้วย พอคนดีๆ อย่างป้าสำลีชวนผมจึงไม่อาจปฏิเสธ หลังจากนั้นไม่นานผมก็มาสมัครเข้าโครงการซันออฟพีซ รุ่นที่ 5 ช่วยงานวัดได้สักพัก พระอาจารย์ก็ชวนให้บวช ในโครงการพระพี่เลี้ยง ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555 ที่วัดพระธรรมกายครับ
พระเจษฎากรณ์ โชติกโร
การบวชทำให้ผมเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ทำให้ผมมีศรัทธาในพระพุทธศาสนาด้วยใจ เข้าใจในคำสอนของพระพุทธศาสนาอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน ทุกบทฝึกทำให้ผมมีความอดทนอดกลั้น รู้จักตัดใจจากความคิดคำพูดการกระทำที่ไม่ดี พอได้นั่งสมาธิมากๆ ก็ทำให้ผมกลายเป็นคนใจเย็น จากคนไม่ยอมคนก็รู้จักหักห้ามใจครับ
ช่วงแรกของการนั่ง ผมจะปรับกายให้สบายซะก่อน เสร็จแล้วก็จะนึกถึงอากาศที่ทำให้รู้สึกโล่งเบา บางครั้งถ้าเกิดปวดขาจนเป็นเหน็บยิบๆ ผมก็จะสัมมาอะระหังครับ พอรวมใจได้ก็น้อมใจของเราไปไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แล้วก็นึกถึงความสว่าง นึกไปเรื่อยๆ ความสว่างก็ชัดขึ้นสว่างขึ้น ผมก็จะน้อมเอาความสว่างนั้นเข้ามาเป็นตัวเรา พอนิ่งมากๆ ก็เห็นความสว่างปุ๊บขึ้นมา เป็นดวงๆ ทีละดวง ตอนนั้นใจสงบมาก ลมหายใจเบามาก พอทำนิ่งๆ อีก ความสว่างก็จะปุ๊บขึ้นมาเร็วมาก ทำให้รู้สึกเหมือนเราเข้าไปอยู่ในอุโมงค์ อยู่ในหลอด หรือท่ออะไรสักอย่าง แต่ผมก็ทำนิ่งๆ เอาใจไปจรดไว้กับแสงสว่างอย่างเดียว แล้วแสงนั้นวาดลวดลายเป็นองค์พระออกมา ผมก็น้อมใจให้องค์พระนั้นมาเป็นตัวเรา แป๊บเดียวองค์พระก็ขยายมาเป็นตัวผม มีผิวกายใสๆ บางๆ เวลานั้นจะรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับองค์พระ ใจจะสบายมากๆ พอแตะกลางไปเบาๆ อีก ก็เห็นองค์พระเล็กๆ สว่างมาก ชัดเท่ากับลืมตาเห็นอยู่ในกลางกายของผมครับ ท่านเปล่งรัศมีได้ แผ่พลังบางอย่างออกมาทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจ รู้สึกฮึกเหิมอย่างบอกไม่ถูกครับ เวลามีสมาธิแบบนี้ผมจะรู้สึกมีความสุข เป็นสุขแบบเย็นๆ ไม่มีห่วงกังวลใดๆ ซึ่งผมจะเห็นองค์พระแบบนี้ทุกครั้ง ทุกวัน ทุกรอบที่นั่งครับ
พระเจษฎากรณ์ โชติกโร ในท่า Peace Position
ผมอยากให้น้องๆ ธรรมทายาทในโครงการ 1 แสนรูป รุ่นที่ 7 ตั้งใจฝึกฝนตนเองให้ดีๆ ให้เชื่อฟังคำสอนของครูบาอาจารย์ ซึ่งผมได้พิสูจน์มาแล้วว่า เป็นคำสอนที่ถูกต้องและดีกับชีวิตเราจริงๆ ขอให้ทุกรูปบวชอย่างมีเป้าหมาย และพิชิตเป้าหมายให้ได้ ซึ่งสิ่งที่จะทำให้ทุกรูปบวชอย่างมีความสุข คือต้องนั่งสมาธิ ขอให้พูดน้อยๆ ปฏิบัติมากๆ แต่ไม่ต้องเคร่งเครียด ถ้าทำได้สม่ำเสมอ ทำได้อย่างถูกวิธี ต้องได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์ในตัวเองอย่างแน่นอนครับ
หลวงพ่อครับ ผมปลื้มใจมากที่ได้เป็นหนึ่งในการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ยิ่งรู้ว่าจะได้เป็นหนึ่งในคณะพระธุดงค์อัญเชิญหลวงปู่ทองคำไปประดิษฐาน ณ วัดสองพี่น้อง ก็ทำให้ปลื้มสุดใจ ผมจะทำให้ทุกย่างก้าวเป็นย่างแก้ว จะสัมมาอะระหัง จะน้อมใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ให้องค์พระสว่างไสวอยู่เสมอ เพื่อบูชาธรรมหลวงปู่ และเพื่อให้ญาติโยมที่มาต้อนรับได้บุญกันเยอะๆ ครับ ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่เมตตาให้บุญพิเศษให้โอกาสพิเศษกับผม ผมมีเป้าหมายชีวิตที่ถูกต้องก็เพราะคำสอนของหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นผู้นำที่เสียสละ เป็นผู้นำแห่งความดีที่ทำเพื่อพระพุทธศาสนา เพื่อพาทุกคนให้พ้นจากกองทุกข์ ทำให้ผมประทับใจหลวงพ่อมาก ผมขอถวายชีวิตให้หลวงพ่อใช้ในงานพระพุทธศาสนา และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ให้อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีอย่างนี้ตลอดไปครับ