การจัดปฏิบัติธรรมเยาวชนแอฟริกา AMANI fellowship

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ ดิฉันชื่อ อาย่า เชบบี้ จากประเทศตูนีเซีย ดิฉันเป็นผู้ประสานงานภาคพื้นแอฟริกาและตะวันออกกลางของโครงการพีซเรฟโวลูชั่นค่ะ ดิฉันเข้ารับการอบรมเป็น พีซเอเจ้นท์ในเดือนธันวาคม พ.ศ 2554 หลังจากนั้นดิฉันพยายามประสานงานให้มีการจัดกิจกรรมที่ตูนีเซีย แต่เพราะความไม่สงบในประเทศ ทำให้สุดท้ายต้องยกเลิกไป ต่อมาดิฉันผลักดันให้เกิดการจัดกิจกรรมที่ประเทศเคนย่าสำเร็จเป็นครั้งแรกในปีพ.ศ 2555 ทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการจัดปฏิบัติธรรมแอฟริกาตะวันออกและตะวันตกขึ้นในปี พ.ศ 2556

และจากความสำเร็จครั้งนี้เอง จึงเป็นที่มาของการจัดปฏิบัติธรรมเยาวชนแอฟริกาขึ้นในประเทศไทยเป็นครั้งแรก ภายใต้ชื่อ อามานี่ เฟลโลชิฟ อามานี่ แปลว่า สันติภาพในภาษาสวาฮิลี การปฏิบัติธรรมครั้งนี้จัดขึ้นระหว่างวันที่ 15 - 28 กุมภาพันธ์ 2557 โดย มีเยาวชนชาย 11 คน หญิง 5 คน จาก 11 ประเทศ ได้แก่ ยูกันดา เคนยา แทนซาเนีย มาลาวี ซิมบับเว แคเมอรูน ไนจีเรีย บูร์คินาฟาโซ อียิปต์ โมร็อกโก และ เคปเวิร์ด

ดิฉันรู้สึกภาคภูมิใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่ง แม้งานจะหนักและเหนื่อยแค่ไหน อุปสรรคจะมากเพียงไร แต่ดิฉันก็ไม่เคยท้อ เพราะดิฉันรู้ดีว่าการที่เพื่อนเยาวชนเหล่านี้ได้มีโอกาสนั่งสมาธิวันละ 4 รอบ รักษาศีล 8 ฟังธรรม และฝึกฝนอบรมตัวเองผ่านหลักความดีสากล จะทำให้เขาพร้อมเป็นผู้นำแสงสว่างให้กับทวีปแอฟริกาต่อไป เพราะขณะนี้พวกเขาก็ไม่ได้คิดถึงเพียงแค่ประเทศของตัวเองเท่านั้น แต่กำลังพูดคุยถึงความเป็นไปได้ในการทำกิจกรรมร่วมกันในภูมิภาคย่อยอีกด้วย เราลองมาฟังตัวอย่างความคิดดีๆ ของเยาวชนบางส่วนดูนะคะ

มากานิโซ ครูเกอร์ ยาซูลู จากประเทศมาลาวี บอกว่า ผมชอบกวาดห้องปฏิบัติธรรมมากครับ เพราะไม่เคยกวาดด้วยไม้กวาด 2 อันแบบนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเต้นรำด้วยท่วงท่าแห่งสติ สามารถตรึกถึงศูนย์กลางกายได้ง่ายมาก ครูเกอร์ยังชอบเก็บห้องให้เป็นระเบียบด้วย เพราะบอกว่ามันทำให้ใจสบาย ครูเกอร์จึงมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือ สามารถนั่งสมาธิได้นาน 2 ชม. แต่รู้สึกเวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น รู้สึกตัวกลวง และเห็นดวงแก้วอยู่ในตัว ดูไปดูมาเหมือนเห็นครูเกอร์น้อยนั่งอยู่ในนั้นด้วย ครูเกอร์เล่าว่า การตรึกนอกรอบทำให้เวลานั่งในรอบไม่ต้องเสียเวลาปรับใจเลย นั่งได้ทันทีที่หลับตา ครูเกอร์ทิ้งท้ายว่า ที่นี่เหมือนเป็นบ้านหลังที่ 2 ของผม ผมชอบทุกอย่างตั้งแต่สถานที่ อาหาร บุคคล และที่สำคัญธรรมะที่พระอาจารย์เทศน์

โมลิงเกะ เฮนรี่ เนียวคิ จากประเทศแคเมอรูน บอกว่า คนเราเกิดมาแล้ว ต้องช่วยทำให้โลกดีขึ้น ถึงจะคุ้มกับการเกิดมาเป็นมนุษย์ ผมค้นหาวิธีการมานาน แต่ยังไม่พบอะไรที่โดนใจจริงๆ ซะที กระทั่งเมื่อผมมาเจอโครงการพีซเรฟฯ มันทำให้ผมรู้ว่า ใช่เลย คนเราจะแบ่งปันความสุขได้ ตัวเองต้องมีความสุขก่อน การที่ผมจะสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นกับโลกนั้น ผมเองต้องรู้จักคำว่าสันติภาพที่แท้จริงก่อน ว่าอยู่ตรงไหน เข้าถึงได้อย่างไร ทุกอย่างมันต้องเริ่มต้นที่เรา เราจะเปลี่ยนแปลงโลกได้ก็ต่อเมื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ผมว่าหลายๆ ครั้ง เราไม่จำเป็นต้องไปบอกใครก็ได้ว่า สิ่งนี้ควรทำหรือไม่ควรทำ เพราะเราสามารถทำให้เขาดูเป็นตัวอย่างได้เลย ถ้าเราดำรงชีวิตเป็นต้นแบบให้กับโลกได้ ก็เรียกว่าเรากำลังนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่โลกนั่นเอง ผมขอขอบคุณมูลนิธิธรรมกายที่ให้การสนับสนุนโครงการพีซเรฟฯ ความรู้ที่ผมได้รับในวันนี้จะไม่จบแค่ที่ผมอย่างแน่นอน ในฐานะของเจ้าชาย (ของเผ่าหนึ่ง) ผมจะนำสิ่งดีๆ ที่ได้รับไปแบ่งปันกับผู้คนของผมครับ

แฟรงคลิน มูเรียน นาดัมเบกะ จากประเทศบูร์คินาฟาโซ บอกว่า ฉันชอบทำบันทึกความดีออนไลน์มาก เพราะคำถามในแต่ละวันน่าสนใจ เป็นการย้อนมองดูตัวเอง เหมือนกำลังปรึกษาหรือพูดคุยกับคนที่เข้าใจปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน การตอบคำถามเหล่านี้หลังจากนั่งสมาธิ ทำให้ฉันหาคำตอบหลายอย่างได้เอง การบันทึกความดียังทำให้ฉันเป็นคนตรงต่อเวลาและมุ่งมั่น บางครั้งฉันต้องเดินทางเข้าเมืองนาน 1 ชม. เพื่อไปบันทึกความดีที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ เพราะฉันไม่อยากพลาดการบันทึกเลยสักวันเดียว แต่ละวันฉันได้รับความรู้ใหม่ๆอยู่เสมอ ฉันรู้สึกว่าตัวเองรู้จักปล่อยวาง รู้จักให้อภัย อดทนทั้งต่อตัวเองและกับผู้อื่น มีสติ รักความสะอาด รู้จักจับดี เปิดใจรับฟัง พร้อมให้ความช่วยเหลือกับทุกคน นอกจากนี้ฉันยังยิ้มได้ทุกครั้งหลังทำสมาธิ เพราะสมาธิทำให้ฉันสว่าง สงบ สบาย สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงแค่ตัวฉัน แต่กำลังจะเปลี่ยนแปลงทวีปแอฟริกาทั้งหมดค่ะ