สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันจันทร์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557

• กัลฯชนธิชา ปัญญากรณ์ ตัวแทนลูกพระธัมฯ ดอนเมือง เขียนจดหมายมาเล่าเกี่ยวกับการทำหน้าที่ชวนบวชของทีมงานกัลยาณมิตรศูนย์ดอนเมือง ซึ่งมีพระมหาธีรธรรม ธมฺมวีโร เป็นผู้นำทีม ซึ่งเมื่อก่อนก็เจอปัญหาและอุปสรรคมากมาย แต่สุดท้ายทีมงานก็สามารถผ่านอุปสรรคและชวนบวชได้มากขึ้นทุกๆ ปี และขยายศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ดอนเมืองให้มีมากขึ้น ทำให้ชาวดอนเมืองได้มีโอกาสนั่งสมาธิและฟังธรรมมากขึ้น การชวนบวชสามเณร AEC ของลูกพระธัมฯดอนเมือง มีสโลแกน 6 ร่วม คือ ร่วมปฏิบัติธรรม ร่วมคิด ร่วมวางแผน ร่วมปฏิบัติ ร่วมประเมินผล และร่วมชื่นชม ด้วยการประสานทั้ง บ้าน วัด โรงเรียน แต่ละโรงเรียนยังมีครูผู้ประสานงานช่วยชวนบวชอีกด้วย และมีการรับสมัครผ่าน เฟสบุ๊ค ดอนเมืองธรรม เวลาชวนเด็กบวชจะใช้วิธีตั้งคำถามให้เด็กได้คิด เช่น เรานับถือพระพุทธศาสนาใช่ไหม เรารู้ไหมว่าจะทำตามคำสอนของพระพุทธศาสนาได้อย่างไร เป็นต้น ทำให้เด็กอยากรู้ อยากหาคำตอบ และสมัครบวช

• นี่คือเรื่องสำคัญที่แมนเล็กแมนน้อย แมนใหญ่ ต้องมาบวชกันนะ เพราะชีวิตนี่เป็นทุกข์ มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เรามีทุกข์เพราะความแก่ เราไม่ชอบความแก่เลย อะไรที่ไม่ชอบๆ นั่นคือ ความทุกข์ ผู้มีบารมีทั้งหลายท่านก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้ ไม่อยากแก่ ไม่อยากเจ็บ ไม่อยากตาย ท่านเลยมีแนวคิดคือ ถ้าไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย ก็ต้องไม่เกิด ทำอย่างไรจะไม่เกิด ก็อยู่มี 2 ทาง

• ทางที่ 1 คือ ไม่เกิด ด้วยการขจัดกิเลสอาสวะที่เป็นต้นเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิด เพราะมีกิเลสอาสวะนี่แหละที่ประกอบกายขึ้น เป็นกายที่ไม่สมบูรณ์เลย แล้วเอาความแก่ ความเจ็บ ความตายมาให้ และยังต้องอยู่ในกฎต่างๆ เช่น กฎแห่งกรรม เป็นต้น ดังนั้นจึงต้องไม่เกิด

• ทางที่ 2 ไม่ตาย ถ้าเรายอมไม่ตาย ก็จะไม่เกิด ดังนั้นอยู่ที่เราจะเลือกวิธีไหน ซึ่งมันมีวิธีการอยู่นะ เช่น ถ้ามีความคิดตอนแก่ว่าไม่อยากตาย แล้วก็ไปศึกษาวิธีที่เราจะไม่แก่ เราก็จะค่อยไม่แก่ๆ อายุเราจะลดลงมาเรื่อยๆ แล้วก็จะค่อยๆ เป็นหนุ่มน้อยขึ้นๆ และไม่ตาย เพราะจิตบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น รูปก็งามขึ้น พอกิเลสหมดปุ๊บ ก็ตายเป็นชาติสุดท้าย ดับขันธ์เข้าพระนิพพาน

• เพศที่จะทำแบบนี้ได้ง่าย คือเพศนักบวช ทั้งสองวิธีเลยต้องเป็นเพศนักบวชแล้วจะทำได้ คือ ไม่เกิดอีก ตายเป็นชาติสุดท้าย วิธีที่ 2 คือไม่ตาย และต้องเป็นมนุษย์เท่านั้นจึงจะบวชได้ เทวดาก็บวชไม่ได้ สูงกว่าเทวดาก็บวชไม่ได้ ต้องเป็นแมนๆ จึงบวชได้ นักบวชจึงเป็นเพศภาวะสูงสุด พระโพธิสัตว์ที่ท่านสร้างบารมีมามากมาย สุดท้ายท่านก็ต้องเป็นนักบวช ด้วยการสั่งสมเนกขัมมะบารมีมา ฉะนั้นเพศภาวะของพระคือเพศอันสูงสุด

1.คันถะธุระ คือ การศึกษาคำสอนพระพุทธเจ้า 2.วิปัสสนาธุระ คือการนั่งสมาธิ ฝึกจิตให้ใส กลั่นจิตบริสุทธิ์ ให้หยุด ให้นิ่ง นอกนั้นไม่ใช่ธุระ คือมุ่งไปเพื่อศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราศึกษาว่าพระพุทธเจ้าทำอย่างไร เราก็ทำให้ได้อย่างนั้น

• คุณครูไม่ใหญ่ ได้ให้กำลังใจทีมลูกพระธัมฯ ดอนเมือง ชวนบวชว่า ลูกพระธัมฯดอนเมืองนี่สุดยอดเลยนะ แม้จะเจออุปสรรคมากมายแต่ก็สู้ ต้องคอยทำความเข้าใจให้เขา หัวใจยิ่งใหญ่เหลือเกิน คอยให้แสงสว่างในจิตใจที่มืดบอดของทุกคน

• ทีมงานดอนเมืองสามารถขยายศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ดอนเมืองได้มากขึ้น ทำให้ชาวดอนเมืองมีโอกาสนั่งสมาธิ และฟังธรรมมากขึ้น คุณครูไม่ใหญ่กล่าวว่า เป็นผู้มีหัวใจของพระโพธิสัตว์ และนักสร้างบารมี ยุคใดถ้ามนุษย์มีจิตใจที่ใสบริสุทธิ์ กายก็จะสวยงาม สิ่งแวดล้อมจะดี ผลหมาก รากไม้ ก็มีรสดี มีแต่ฤดูสบาย ตัวก็จะใหญ่ ที่อยู่อาศัยจะเหมือนสวรรค์บนโลกมนุษย์ ทำด้วยรัตนชาติ แต่ละคนไม่มีความปรารถนาอยากได้ของของคนอื่น มีแต่ความพึงพอใจในของของตัว แต่จะปลื้มกับของของคนอื่น สรรพสัตว์ทั้งหลายไม่ค่อยจะมี สัตว์เดรัจฉานก็จะไม่มี ด้วยมีกายที่ใหญ่ รัตนชาติก็จะมีขนาดใหญ่ตาม ไม่เหมือนยุคนี้ที่เหลือแค่นิดเดียว 5 กะรัต ยุคนั้นใหญ่มากๆ เพราะกายสูงใหญ่มากๆ 10 เมตร 20 เมตร เพราะฉะนั้นเครื่องประดับก็ใหญ่ตามกายไปด้วย ทุกคนมีศีล 5 เป็นปกติ คือเว้น 5 อย่าง และละกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ จิตก็จะบริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ เว้นจากกิเลส 3 ตระกูลนี้ ความบริสุทธิ์ของแต่ละคนจะไปดึงมวลแห่งความบริสุทธิ์มารวมกัน เมื่อความมวลแห่งความบริสุทธิ์มีมากขึ้น ก็จะทำให้โลกเปลี่ยนแปลงได้

• ทุกโครงการที่เรากำลังทำ คือการขยายกระแสแห่งความบริสุทธิ์ออกไปเรื่อยๆ เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่ได้มาศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นบุญของทุกๆ คน วิมานของเราก็จะสว่างไสว บริวารที่วิมานของเราก็จะพูดคุยกันว่าเจ้านายเรากำลังสร้างบารมีในเมืองมนุษย์ อยู่ที่เขตดอนเมืองนี่ เจ้านายขอเงรามีลีลาในการชวนคนทำความดี อย่างนู้นอย่างนี้ บริวารก็จะคุยกัน แล้วบริวารก็จะมีรัศมีม๊อบแม๊บๆๆๆๆ ถ้าชวนกันเป็นกลุ่มวิมานก็จะอยู่ในละแวกเดียวกัน ทีมงานจะอยู่ในสายตาของชาวสวรรค์ ของกายละเอียด เขาจะชื่นชมอนุโมทนาสาธุการบอกต่อๆ กันไป

• คุณครูไม่ใหญ่กล่าวถึง โครงการบวชสามเณรต้นแบบสู่ AEC ว่า ตรงนี้เรากำลังทำต้นแบบที่ยิ่งใหญ่ ประเทศต่างๆ เขาจะได้เห็นสามเณรต้นแบบแห่ง AEC ทำให้เขาเกิดแรงบันดาลใจที่จะไปขยายที่บ้านเขาต่อไป

• เมื่อถึงฤดูร้อนของทุกปี หรือช่วงปิดเทอมของลูกหลานไทยทั้งแผ่นดิน ที่ต้องนึกถึงเยาวชนทั้งแผ่นดินเพราะมีความหลังว่า ครูไม่เล็กบวชเมื่อ วันที่ 19 ธ.ค. 2514 บวชได้ไม่ถึง 3 เดือน ก็ได้รับคำสั่งจากคุณยายและหมู่คณะว่า เมื่อบวชแล้วก็ควรจะบำเพ็ญประโยชน์ให้ตนเองและพระพุทธศาสนาเต็มที่ ให้สมกับก่อนที่จะบวชได้เตรียมตัวมาเป็นปีๆ คุณยายใช้คำนี้ว่า เวลาคนเราบวชมี 2 ประเภท 1. บวชเพื่อเข้ามาพึ่งพระพุทธศาสนา 2. ทั้งพึ่งพระศาสนาและให้พระพุทธศาสนาได้พึ่งด้วย

• จากคำแนะนำของคุณยายว่า เมื่อตั้งใจบวชแล้วก็ควรทำให้ได้ครบ 2 อย่างคือ ตัวเองบวชและตั้งใจศึกษาธรรมะไป ในเวลาเดียวกันในฐานะที่เมื่อก่อนจะบวชก็ได้เตรียมตัวมานาน สิ่งที่ชาวโลกขาดแคลนมากคือ หาวัดที่อบรมยาก เพราะว่า วัดที่จะอบรมให้ลูกหลานของเราให้มีความเข้าใจเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาและฝึกตัวเองให้เต็มที่ วัดแบบนี้หาได้ไม่ง่าย เพราะ 1. วัดนั้นต้องมีบริเวณกว้างพอสมควร 2. ต้องสงบพอสมควร 3. ต้องมีครูบาอาจารย์มีพระอาจารย์ทั้งหลายที่มีความชำนาญในการอบรมเยาวชนพอสมควร 4.การอบรมเยาวชนให้มีประสิทธิภาพต้องมีการสอนทำสมาธิ และ ติดตามเคี่ยวเข็ญลูกหลานปฏิบัติตามพระธรรมวินัย

• ย้อนไป 40 กว่าปีที่แล้ว วัดพระธรรมกายเพิ่งเกิดขึ้น เป็นทุ่งนาฟ้าโล่ง มีแต่พื้นที่รองรับ ต้นไม้ก็เพิ่งปลูกยังไม่ได้ร่มเงา คุณยายให้คำแนะนำ ส่วนคุณครูไม่ใหญ่ก็ช่วยวางแผนงานอบรมและมุ่งประเด็นให้เยาวชนทำสมาธิให้เต็มที่ในช่วงอบรม เราเลยเรียกผู้ที่เข้าอบรมว่าธรรมทายาท ครูไม่เล็กก็ลงมือดูแลเอง

• ในการอบรมระยะ 5-6 ปีแรก ยังไม่มีการบวช แต่ก็ได้เคี่ยวเข็ญให้เยาวชนได้รักษาศีล 8 กัน และตั้งใจนั่งสมาธิกันอย่างเต็มที่ ในระหว่างนั้นก็สอนให้ฝึกอ่านหนังสือเป็น เรียนเป็นและช่วยเหลือตัวเองในงานบ้าน ในงานที่ต้องทำเกี่ยวกับวัดกับชุมชน แต่ขณะเดียวกันก็เตรียมพร้อมว่าวันหนึ่งคงจะได้จัดบวชให้ลูกหลานเรา ใช้เวลารออยู่ 5-6 ปี สำหรับเตรียมความพร้อม หลังจากนั้นก็เลยเกิดการบวชธรรมทายาทขึ้นและทำเรื่อยมาจนทุกวันนี้

• เราได้อะไรจากการบวช สิ่งที่อยากจะฝากเอาไว้กับพวกเรา ที่เป็นพ่อแม่ ที่เป็นครูบาอาจารย์ ที่เป็นอาสาสมัคร ที่เป็นผู้ใหญ่ใจดี ไปช่วยกันตามลูกหลานมาบวช สิ่งที่ได้นั้น ทีแรกหวังว่าจะให้ลูกๆ หลานๆ ของเรา ที่ได้มาอบรมภาคฤดูร้อนและจะได้เรียนดี ตั้งใจเรียน แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้น คือ 1.เยาวชนทั้งหลายที่มาบวชนั้นพอสิ้นสุดอบรม ก็กลายเป็นกำลังสำคัญในการมาสร้างวัดพระธรรมกาย จากเริ่มต้นมีแค่ ครูไม่ใหญ่ 1 รูปที่บวช และ หลวงพี่ฐิตสุทโธ บวชเป็นองค์ที่ 2 และ ครูไม่เล็กบวชเป็นรูปที่ 3 ก็ได้ ธทย.เหล่านี้มาเป็นกำลังสำคัญในการสร้างวัดขึ้นมาจนถึงวันนี้

• พอเย็นวันศุกร์อดีตธรรมทายาทเหล่านี้ก็เข้ามาช่วยที่วัด แต่ก่อนถนนที่เข้ามาวัดเป็นถนนลูกลัง พอมาถึงวัดก็มืดแล้ว อาบน้ำ สวดมนต์ทำวัตร นั่งสมาธิ ใครติดอะไรในที่เรียนก็ให้คำแนะนำกันไป พอเช้ามืดตี 4 ก็ลุกมาสวดมนต์ทำวัตร นั่งสมาธิ สว่างก็กระจายกันไปรับบุญ หลังจากทานข้าวเช้าก็นั่งสมาธิกันพักหนึ่ง ใกล้เพล ตอนบ่ายก็ลงพื้นที่ ใครถนัดทำอะไรก็ไปทำ ลงไปช่วยกันทำ จากการอบรมธทย.ที่อยากให้เขามีศีลธรรมประจำใจและหวังให้เขาเรียนดีๆ ให้เป็นกำลังของประเทศชาติ แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่อเขาจบการอบรมได้มาเป็นพลังมด มาช่วยกันเต็มวัดเลย

• พลังเหล่านี้เมื่อกลับไปถึงโรงเรียน หรือมหาวิทยาลัย ก็ก่อให้เกิดชมรมพุทธขึ้นมา นึกแล้วยังภูมิใจไม่หายเลย เพราะกฎที่เขาใช้อยู่จนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าใครเขียน เสียดายไม่ได้เก็บลายมือเอาไว้ไม่งั้นจะเอามาโชว์ ความดีเมื่อทำไปแล้วมันจะต่อบุญขึ้นมา

• นอกจากประโยชน์ที่ลูกหลานเราจะได้ กลายเป็นการสร้างบุญใหญ่ของลูกหลานเรา คือการสร้างวัดพระธรรมกาย วัดก็เติบโตมาถึงทุกวันนี้ ยังไม่พอ ...พลังเหล่านั้นก็ส่งให้เกิดชมรมพุทธ และทำให้เกิดการสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้า จนถึงทุกวันนี้ สอบครั้งแรกจำนวนร้อย ตอนนี้จำนวนหลายๆ ล้านขึ้นมาแล้ว

• ยังไม่พอ...สิ่งที่ปลื้มไม่หาย คือ ธทย.เหล่านั้นพอผ่านมาได้ 10 ปี ส่วนหนึ่งเลยมาบวชและเป็นพอจ.ในวัดพระธรรมกายขณะนี้ ตรงนี้นี่เองที่ก่อให้เกิดกำลังของพระรุ่นใหม่ที่จะมาช่วยกันดูแลวัด ตั้งแต่รุ่นนั้นที่ครูไม่เล็กฝึกมา ทีแรกก็สงสัยว่า หลังจากพวกหนึ่งมาบวชที่วัด พวกหนึ่งก็มารับราชการกลับไปชวนที่ทำทำงานชวนครอบครัวมาวัด แล้วนอกนั้นหายไปไหน อยู่ต่อมาไม่นานมีพี่น้องชาวพุทธเรา ไทยมั่ง ลาวมั่ง ที่ไปอยู่ต่างประเทศ ก็อยากได้วัดที่ต่างประเทศ มาขอคุณครูไม่ใหญ่ เราก็เห็นใจชาวพุทธที่ไม่มีวัด ที่อยู่ในยุโรป ในอเมริกา เลยลองไปดูเผื่อจะทำให้ได้มั่ง

• วันจะเดินทางก็กราบลาครูไม่ใหญ่ ท่านก็ถามอเมริกามีกี่รัฐ ก็ตอบว่าประมาณ 50 รัฐ คุณครูไม่ใหญ่ก็พูดง่ายๆ ว่า 50 รัฐ ไปสร้างวัดให้เขา เอารัฐละวัดก็พอนะ ครูไม่เล็กก็ว่าไงก็ว่าตามกัน ท่านให้ทุนมาเยอะคือ ตั๋วเครื่องบินไปกลับ นี่คือทุนให้ไปสร้าง 50 วัด แต่เหมือนรู้ใจ คุณครูไม่ใหญ่บอกว่า พระอรหันต์ในยุคพระเจ้าอโศก นำพระพุทธศาสนามาดินแดนสุวรรณภูมิ ท่านเดินเท้าเปล่า นี่ให้ตั๋วไปเลยนะ

• มีข้อคิดคือ “หว่านพืชเช่นใด ได้ผลเช่นนั้น” ครูไม่เล็กไปที่นู้นแล้วได้ผล คือ 1.พอลงเครื่องบินเจอคนมารับที่สนามบิน ชุดหนึ่งเป็นโยมที่เคยมาทำบุญ อีกชุดหนึ่งคือ ธทย.ที่อบรมไปแล้วเป็นสิบๆ รุ่น (นึกว่าหายไปไหน) อีกกลุ่มเป็นโยมที่ไม่คุ้น มาต้อนรับ 50 คนได้ อายุมากแล้ว พูดไทยไม่ค่อยชัด ได้ความว่าเป็นพี่น้องชาวพุทธของเรา เป็นลาวอพยพ ชาวกัมพูชาอพยพ เลยถามว่า โยมเคยมาวัดพระธรรมกายด้วยเหรอ แล้วทำไมรู้จักอาตมา เขาก็หัวเราะ เขาบอกว่า ก็อธิษฐานมาว่าถ้าชาตินี้มีบุญขอให้ได้เจอได้พบพระองค์ที่เทศน์มงคลชีวิต 38 เราก็มีบุญได้เทศน์ โยมเหล่านี้มีบุญได้ฟัง

• เขาเล่าให้ฟังว่าตอนอยู่ที่ค่ายอพยพในเมืองไทย ในระหว่างนั้นได้มีพรรคพวกนำมงคลชีวิตที่ครูไม่เล็กเทศน์ไปเปิดให้ฟังที่ค่าย ท่านเหล่านั้นฟังเทศน์แล้วจับใจมาก ดังนั้นที่พระพุทธเจ้าตรัสไม่ผิดพลาดเลยว่า หว่านพืชเช่นใด ได้ผลเช่นนั้น ไม่ได้ดีเฉพาะเราเท่านั้น ความดีไม่ว่าใครทำ จะมีผลเป็นความดีต่อเนื่องกันไป ผลจากการเทศน์ทำให้ครูไม่เล็กแตกฉาน เพราะว่าถูกซักถูกถามเยอะเลย ตอนนี้วัดพระธรรมกายมีสาขาต่างประเทศ 80 วัดพอดี

• ขอให้นักเรียนทั่วโลกได้บุญนี้ทั่วหน้าเลยนะ อยากฝากไว้ภาคฤดูร้อนปีนี้ ให้รีบส่งลูกหลานมาบวชกัน รับไม่อั้น จะได้เป็นลูกแก้วประจำตระกูล จะได้เป็นขุนพลแก้วของพระพุทธศาสนา และได้ช่วยกันเป็นพลเมืองแก้วของประเทศไทยในภายหน้า และให้ได้บุญเยอะๆ เท่ากันทุกคนนะ