ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557
เล่าเรื่องคุณยาย
ตอน..คุณยายสอนขัดวิมานด้วยตนเอง
ตอน..คุณยายสอนขัดวิมานด้วยตนเอง
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระมหามนตรี จริตมนฺโต พรรษา 23 ปัจจุบันรับบุญเป็นพระอาจารย์ประจำศูนย์อินโดนีเซีย และช่วยงานสำนักกัลยาณมิตรสากลครับ
พระมหามนตรี จริตมนฺโต
หลวงพ่อครับ..จากการที่ช่วงนี้ผมฟังหลวงพ่อเล่าเรื่องคุณยาย ทำให้ผมรู้สึกว่า..“เรื่องอื่นหมื่นแสน ก็ไม่แรงเท่าเรื่องยาย” ครับ โดยเฉพาะเรื่องราวเกี่ยวกับคุณยายที่หลวงพ่อเล่าเสริม ทำให้ผมรู้สึกเต็มตื้นปลื้มใจนึกถึงคุณยาย จนอยากมาขอแชร์ประสบการณ์ ถ่ายทอดประวัติชีวิตอันงดงามของคุณยายที่ผมประสบกับตัวเองสัก 2 ตอนนะครับ
ย้อนไปเมื่อ 34 ปีที่แล้ว หรือในปีพ.ศ. 2523 ผมได้มีโอกาสพบคุณยายครั้งแรก ตอนผมอยู่เก็บงานหลังจากอบรมธรรมทายาทรุ่น 8 เสร็จ (รุ่นผูกพัทธสีมาโบสถ์) ตอนนั้นคุณยายท่านเดินพนมมือมาหากลุ่มธรรมทายาทที่กำลังรับบุญต้มมุ้งกลดกันอยู่ แล้วท่านก็พูดว่า.. “ยาย..โมทนาบุญด้วย ที่ช่วยกันเก็บงาน รุ่นต่อไปเขาจะได้ใช้กันต่อ ให้ได้บุญเยอะๆ นะ รุ่นนี้ยายไปตามมาบวชเอง”...ซึ่งพอฟังคุณยายท่านพูดอย่างนี้ ผมทึ่งมากเลยครับว่า..การตามคนมาบวชของคุณยายท่านไม่ต้องใช้ใบปลิว หรือคัตเอ้าท์อะไรเลย แต่ท่านใช้วิธีหลับตาทำสมาธิก็ได้คนมาบวชมากมาย และหลังจากสิ้นสุดการอบรมแล้ว บุคคลเหล่านี้..ก็จะมาวัดเป็นอาสาสมัครช่วยงานทุกวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ซึ่งในสมัยนั้นถ้าใครมาวัด ก็จะเห็นคุณยายท่านเป็นผู้นำในการขัดวิมาน (ห้องน้ำ) ด้วยตัวท่านเอง
ซึ่งตรงนี้ผมประทับใจคุณยายมาก เพราะท่านอายุถึง 71 ปีแล้ว อีกทั้งท่านยังเป็นถึงผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย จริงๆ ท่านจะสอนให้ใครสักคนมาสาธิตวิธีขัดห้องน้ำ หรือนำพวกผมทำก็ได้ แต่คุณยายท่านกลับลงทุนเดินลุยมาชวนชายฉกรรจ์รุ่นหนุ่ม ไปขัดวิมานอย่างขยันขันแข็งด้วยตัวท่านเอง คือ พอท่านเดินมา ก็พูดขึ้นว่า “เอ้า..ทุกคน..ไปทำความสะอาดวิมานกัน” จากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ช่วยคุณยายแจกอุปกรณ์ขัดห้องน้ำ เช่น ขัน ฟองน้ำ ไม้กวาด แฟ๊บ และพอพากันเดินไปถึงห้องน้ำบริเวณศาลาจาตุมหาราชิกา คุณยายท่านก็สอนให้กวาดหยากไย่ลงมาก่อน กวาดพื้น ล้างผนังห้องน้ำ โดยใช้หลักจากบนลงล่าง แต่พอถึงตอนล้วงคอห่านนี่ซิ ตอนแรกไม่มีใครยอมล้วงเลยครับ ได้แต่ถามใจตัวเองว่า ใจสู้หรือเปล่า คุณยายจึงบอกทุกคนว่า.. “มาทุกคน..เอางี้..เทน้ำแฟ๊บแบบนี้ เอามือล้วงเข้าไปเลย” จากนั้นคุณยายก็ใช้มือจับฟองน้ำล้วงลึกเข้าไปในคอห่าน เพื่อทำความสะอาด โดยหมุนแล้วหมุนอีกอย่างคล่องแคล่ว โดยไม่รังเกียจใดๆ เลย จากนั้นท่านก็เอาแปรงสีฟันเก่าๆ ขัดตามซอกตามมุมรอบๆ โถอย่างละเอียด และพอคุณยายทำให้ดู ทุกคนก็ยอมลงมือทำตามท่านอย่างขะมักเขม้น และพวกเราก็ทำอย่างมีชีวิตชีวาครับ
หลวงพ่อครับ...ภาพนี้ยังติดตาติดใจผมถึงทุกวันนี้ เพราะผมรู้สึกเต็มตื้นภูมิใจ ที่มีครูบาอาจารย์อย่างคุณยายเหลือเกินครับ ทั้งที่ท่านอายุ 71 ปีแล้ว แทนที่จะพัก แต่กลับมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวเสียสละอดทน เพื่อวางรากฐานเรื่องความสะอาด จนวัดพระธรรมกายมีวันนี้ อีกทั้งคุณยายยังใช้วิธีนี้ปราบทิฐิมานะของคน เพราะจะเป็นใครสูงมาระดับไหนก็ตาม คุณยายท่านจะปราบให้ไม่มีทิฐิมานะในการสร้างบารมีร่วมกัน คือ คุณยายท่านใช้วิธีนี้ในการฝึกคนก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในวัด
หลวงพ่อครับ...แม้ในเรื่องการทำงานหยาบๆ ของคุณยาย ท่านก็ทำได้ละเอียดมาก จนผมอดทึ่งไม่ได้ เพราะหลังจากที่คุณยายนำพวกผมล้างห้องน้ำเสร็จ ท่านก็ให้เอาผ้าเช็ดผนังห้องน้ำจนแห้งสนิท โดยเฉพาะร่องระหว่างกระเบื้องแต่ละแผ่น คุณยายจะเน้นว่าให้ซับน้ำให้แห้งสนิท เพราะหากมีหยาดน้ำย้อยค้างอยู่ ฝุ่นก็จะไปเกาะ กลายเป็นคราบสกปรกฝังแน่นตามร่องกระเบื้องได้ ดังนั้นคุณยายท่านจะบอกให้พวกเราเช็ดทุกร่อง
ร่องระหว่างกระเบื้องแต่ละแผ่น ที่คุณยายให้เช็ดน้ำให้แห้ง
จากนั้นก็ให้ใช้ผ้าแห้งเช็ดพื้นห้องน้ำจนแห้งทั้งห้องก่อนออกมา ซึ่งพอทำเสร็จ ผมมองไปก็เห็นห้องน้ำสะอาดแบบติดตาตรึงใจ เพราะสะอาดจนเป็นประกาย จนผมปลื้มมากเลยครับ
และนี่......จึงเป็นจุดเริ่มต้นความสะอาดของวัดพระธรรมกายครับ
นี่แหละครับ จึงทำให้ผมถึงบางอ้อว่า..ทำไมคุณยายถึงได้ธรรมะที่ละเอียดสุดละเอียด เพราะงานหยาบท่านยังทำได้ละเอียดถึงขนาดนี้ เหมือนกับที่หลวงพ่อเคยพูดให้ฟังว่า “หยาบสุดเฉียบ ละเอียดสุดฉิว” และเมื่อทำความสะอาดเสร็จ คุณยายท่านก็พูดถึงอานิสงส์ให้พวกผมฟังว่า.. “มาขัดวิมาน..วิมานเราจะสว่างไสว ตัวเราจะมีรัศมี” จากนั้นท่านก็ยกมืออนุโมทนาบุญกับพวกเราทุกคนครับ
สุดท้ายนี้...ผมยังมีเรื่องเกี่ยวกับคุณยายมาเล่าอีก 1 ตอน ซึ่งเรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไป แล้วก็มาหล่อทองกันเยอะๆ นะครับ เพราะเราคือลูกหลานยาย