สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันพฤหัสบดีที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2557

• บุพกรรมที่ทำให้ได้แหวนวงนี้มานั้น เพราะผลบุญที่ทำบุญสงเคราะห์โลกที่ท่านเคยช่วยเหลือเพื่อนไว้ตอนมีชีวิตอยู่ได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องมีอยู่ว่าตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่ เกิดในตระกูลพ่อค้าฐานะดีปานกลางถึงมากมาย คนในละแวกนั้นเห็นแล้วต้องชมว่าหล่อจัง

• อยู่มาวัดหนึ่งท่านทราบข่าวว่าชาวบ้านคนสนิทที่คุ้นกับท่านได้ล้มป่วย ซึ่งปกติชาวบ้านคนนี้จะส่งผลไม้ ผัก สดๆ จากสวนให้ท่านมานานแล้ว พอท่านทราบข่าว ด้วยอัธยาศัยที่ชอบช่วยคน และคุ้นเคยท่านเลยไปเยี่ยมและพาหมอมารักษาอย่างดี แม้ยาจะมีราคาสูง เพราะประกอบไปด้วยสมุนไพรราคาแพง แต่ท่านยินดีจนชาวบ้านคนนี้หายป่วย ท่านปลื้มใจมากที่ได้ช่วย และท่านก็ช่วยคนอื่นด้วย

• ท่านจึงเป็นบุคคลที่เปี่ยมไปด้วย ทั้งรูปงาม และน้ำใจงาม ซึ่งหาคนอย่างท่านยากมาก เปรียบได้ดั่งเช่น หนึ่งในล้าน ด้วยผลแห่งบุญดังกล่าวพอท่านละจากโลกนี้ไปจึงไปบังเกิดเป็นเทพบุตรคนธรรพ์ระดับไฮโซ ซึ่งแหวนวงนี้เป็นส่วนหนึ่งของผลบุญที่ท่านสั่งสมตอนเป็นมนุษย์

• เหลืออีกกี่วันจะถึงวันคุ้มครองโลก อีก 26 นี้จะต้องกลั่นใจให้ใสเพื่อเตรียมตัวรองรับบุญใหญ่ที่จะเกิดขึ้น 1 ปีมีครั้งเดียว และหาได้ยากมาก เพราะโอกาสที่พุทธบุตรทั่วประเทศ และต่างประเทศที่จะมาไม่ใช่ง่ายเพราะแต่ละท่านมีภารกิจมากมาย แต่พอถึงวันนี้ท่านทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง และเดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญให้พวกเรา ดังนั้นต้องเตรียมกลั่นใจให้ใสนะจ๊ะ เราเป็นลูกหลานยายอย่าให้พลาดโอกาสนี้นะจ๊ะ สำคัญเลยที่เดียว

• กราบคาราวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ กระผมพระพินิจ จารุปุนโณ พรรษา 26 ปัจจุบันรับบุญตำแหน่งหัวหน้าภาคเหนือ กองแก้วภูธรภาคเหนือ สำนักกัลยาณมิตรสากล วัดพระธรรมกายครับ โอ้นี่ท่านเจ้าคุณนะ เผลอเดี๋ยวเดียวผ่านมาได้ 26 พรรษา ซึ่งชีวิตที่ผ่านมาน่าปลื้มเพราะได้สั่งสมบุญบารมีในเพศสมณะ

• หลวงพ่อครับ ย้อนไปในสมัยที่กระผมยังวัยละอ่อน ขณะนั้นน่าจะประมาณพรรษา 5 ครับ ตอนนั้นกระผมและคณะญาติโยม ได้มีโอกาสเดินทางไปที่ด่านสิงขร จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งเป็นจุดผ่อนปรนทางการค้า ระหว่างชายแดนไทยและพม่าครับ เมื่อเดินทางไปถึง ก็ทำเอากระผมถึงกับต้องผงะ เพราะสิ่งที่เห็น คือ กลุ่มทหารประเทศเพื่อนบ้านที่แต่งองค์ทรงเครื่องครบครัน กำลังยืนถือปืนด้ามเบ้อเริ่มเทิ่ม ประจำการอยู่บริเวณชายแดน อภิโธ่ภิถัง เขาทำตามปกติ หนำซ้ำสายตาทุกคู่ต่างมองเขม่งมาทางกลุ่มของพวกกระผม เขาเห็นพระแล้วศรัทธามั้ง เพราะทหารเข้าใจผิดว่า พวกกระผมจะรุกล้ำชายแดนเข้าไปในฝั่งพม่า ตอนนั้นยังไม่เเปิด AEC

• ซึ่งวินาทีนั้น กระผมขอบอกตรงๆครับว่า..กระผมรู้สึก เสียวว้าบ…. ใจคอเริ่มไม่ค่อยดี ดูทีท่าว่าจะไม่รอด ดังนั้นกระผมจึงรวบรวมสติและเรียกญาติโยมทุกคนให้รีบกลับไปที่รถโดยด่วน และระหว่างที่เดินกลับ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นครับ คือ พวกกระผมได้เจอกับกลุ่มทหารพม่า ซึ่งชาวบ้านแถวนั้นต่างบอกว่า ทหารกลุ่มนี้มักเข้ามาดื่มเหล้าที่ฝั่งชายแดนประเทศไทย ก็มาเยี่ยมเยียน ธรรมดา มาอุดหนุนฝั่งชายแดนด้วย พอเมาได้ที่ ก็ชอบโวกเวกโว้ยวาย ก็เมาเพราะเราไปขายน้ำเมา ถ้าเราไม่ขายเขาก็ไม่เมา ใช้กำลังปล้นเอาทรัพย์สินเงินทองของคนไทย ที่ผ่านไปผ่านมาตามชายแดน ไปแถวนั้นก็แบบนั้นมีก็แบ่งปันกัน และเมื่อทหารพม่ากลุ่มนี้ ได้เจอกับพวกกระผม พวกทหารก็ยกปืนขึ้น ก็เขาถือปืนน่ะเขาก็ต้องยกเป็นธรรมดา เหมือนครูไม่ใหญ่ถือถุงร้อน จ้องหน้าและพูดดังๆว่า เถาะป่ายๆๆ ( ถอยๆไป)

• ตอนนั้นกระผมคิดว่า ถ้าเรายอมทำตามที่ทหารสั่ง คือ เดินถอยไป ก็จะเท่ากับว่า..ได้ลุกล้ำข้ามดินแดนไปฝั่งชายแดนประเทศพม่าในทันที โอ้...วิณญาณทหารเก่า ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น..ไอ้พวกกระผมก็เสร็จกันนะสิครับ ดังนั้น…ทุกคนจึงพยายามอธิบายและขอร้องพวกทหารพม่าต่างๆนานา แต่เขาก็ไม่พูดด้วย แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง ทหารพม่ากลุ่มนั้น ก็ยังยกปืนขึ้นขู่และพูดแต่คำว่า เถาะป่ายๆ (ถอยไปๆ)

• จนสถานการณ์เริ่มรุนแรงและตึงเครียด เพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง เนื่องจากคุยคนละภาษา ซึ่งดูแล้ว…ไม่มีวี่แววว่าจะเคลียร์กันได้ลงตัวเลยครับ ก็แค่เดินกลับธรรมดาก็แค่นั้น ด้วยเหตุนี้..กระผมจึงรู้สึกกลัวจนขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ อีกทั้งขาทั้งสองข้างยังสั่น

• แต่ ณ ช่วงจังหวะนั้น…ก็ไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้กระผมก็คิดถึงคุณยายขึ้นมา และทันใดนั้น..กระผมจึงรีบเอามือเข้าไปจับล็อตเก็ตคุณยายที่พกติดตัวมาด้วย ตรงกระเป๋าอังสะ และอธิษฐานบอกคุณยายทันทีว่า “คุณยายครับ ช่วยพระด้วย ” งานนี้ท่าจะไม่รอดแล้วครับยาย นี่นะให้ยายช่วยนะ

• หลวงพ่อครับ และสิ่งปาฏิหาริย์ก็ได้เกิดขึ้นกับผมจริงๆ เพราะตาเนื้อทั้งสองข้างของกระผม เห็นคุณยายมาปรากฏกาย ในท่านั่งสมาธิเหมือนในล็อตเกตแป๊ะเลยครับ จากนั้นภาพคุณยายค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นๆ จนคลุมพวกกระผมทุกคน และวินาทีนั้น หูกระผมก็ได้ยินเสียงดัง “แก๊กแก๊กๆ” เมื่อหันไปดู ก็เห็นทหาร กำลังยิงปืนโดยเล็งปลายกระบอกมาทางกลุ่มพวกกระผมอย่างไม่ยั้ง แต่ก็น่าแปลก เพราะไม่ว่าทหารจะยิงเท่าไหร่ ลูกกระสุนก็ไม่มีอารมณ์ออก คือ ยิงลงดินก็แล้ว ยิงขึ้นฟ้าก็แล้ว กระสุนปืนก็ไม่ยอมออกเลยครับ เล่นเอาทหารงงเป็นไก่ตาแตก หายเมากันกันไปเลยครับ คงคิดว่าพระหนุ่มอย่างกระผม ต้องมีวิชาคงกระพัน หรือไม่..ก็คงมีของขลังกันกระสุนได้ครับ

• หลวงพ่อครับ…ช่วงเวลาที่ความตายอยู่ตรงหน้า กระผมเห็นคุณยาย ซ้อนคลุมพวกกระผมตลอดเวลาเลยครับ และด้วยความมั่นใจในบารมีธรรมของครูบาอาจารย์ กระผมจึงรวบรวมความกล้าหาญของตัวเองทั้งหมด ไม่ให้เหลือเลยแม้แต่นิดเดียว และตัดสินใจเดินไปคุยกับทหารพม่าใหม่ ซึ่งรอบนี้…แปลกมากครับ…คือ คุยกันได้รู้เรื่อง ทั้งๆที่กระผมก็พูดภาษาไทย ยกไม้ยกมือ ชี้โบ้ชี้แบ้เหมือนเดิม แต่ทหารพม่ากลับเออ..ออ..ทำเป็นรู้เรื่อง และยอมปล่อยให้พวกกระผมกลับไปที่รถได้อย่างง่ายดายครับ โอ้นี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดานะ แปลว่าตอนเล็งมานี่เหนี่ยวไกลจริงๆ เลยต้องลองยิงไปทางอื่น แบบนี้เสียวเลย คุยง่าย หายเมาเลย

• จากเหตุการณ์นี้ ทำให้กระผมซาบซึ้งในความเมตตาของคุณยายเหลือเกินครับ ที่ท่านเมตตาคุ้มครองรักษาลูกหลานของท่าน ซึ่งไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกลแค่ไหน บารมีธรรมของคุณยาย ก็ยังคงตามคุ้มครองรักษาไม่ห่าง ซึ่งกระผม ขอคอนเฟิร์มเลยว่า ลูกกระสุนที่ว่าแน่ ก็ยังแพ้อานุภาพคุณยายจริงๆครับ ดังนั้นบุญหล่อทองคุณยายในครั้งนี้ กระผมจะทุ่มให้สุดชีวิต เพื่อจะได้เชื่อมสายบุญกับคุณยายฯไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม และกระผมก็ขอเชิญชวนให้ทุกคนมาเอาบุญกับคุณยายกันเยอะๆ นะครับ..เพื่อที่จะได้เชื่อมสายบุญกับท่านและมีบุญตามติดยายครับ สาธุๆๆ เป็นเรื่องที่อัศจรรย์ด้วยอานุภาพยายนะ

• มีครั้งหนึ่งที่เคยได้ฟังหลวงพ่อพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับ ชาวพุทธและชาวพระควรมีความภาคภูมิใจในพระพุทธเจ้า และพระพุทธศาสนา ถ้าเราจะมีความภาคภูมิใจเราต้องรู้จักพระพุทธเจ้าอย่างถ่องแท้ ตอนนี้วัดเรามีการอบรมต่างๆมากมาย เราเป็นชาวพุทธได้มาศึกษาธรรมะ เราศึกษาย้อนไปในประวัติพระพุทธเจ้าจะอัศจรรย์ทีเดียว ซึ่งย้อนหลังยาวนานมากๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่อัศจรรย์มากๆ ซึ่งท่านสร้างบารมีมา 20 อสงไขย เศษแสนมหากัป

• ซึ่งเป็นการสร้างบารมีแบบ 3 ตอน ตอนแรกคือ คิดในใจ ตอนที่2เปล่งวาจา ตอนที่ 3..... เวลาช่วงสำคัญคือช่วงท้าย ท่านสั่งสมบารมีเพื่อความเป็นครู พระพุทธเจ้าของเราในต้นกัปแรก พระองค์ได้บังเกิดได้เจอพระพุทธเจ้าทั้งหมด 4 พระองค์ ถ้าเอ่ยชื่อพวกเราอาจจะคุ้น องค์แรก พระตันหังกรณ์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า .... องค์ที่ 4 องค์สุดท้ายในกัป คือพระทีปังกรณ์สัมมาสัมพุทธเจ้า เราคุ้นพระองค์นี้ 3พระองค์แรกไม่ได้พยากรณ์ มาพยากรณ์ตอนพระทีปังกรณ์สัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์เจอทั้งหมด 27 พระองค์ แบ่งเป็นช่วงๆ 4อสงไขยไม่นับเศษแสนมหากัป เจอทั้งหมด 12 พระองค์ ช่วงที่ 2 เจอทั้งหมด 12 พระองค์ ช่วงสุดท้าย เจอ 3 พระองค์ ทำนายพระองค์ทั้งหมด 24 พระองค์

• ถ้าใครเคยฟังบทสวดชิณบัณชร จะได้ยินชื่อพระพุทธเจ้า 28 พระองค์ มาจากจำนวนพระสัมมาสัมพุทธเจ้ารวมพระองค์ด้วยก็ 28 สมัยโบราณที่ได้อยู่บทสวดต่างๆเขานึกถึงพระพุทธเจ้าได้แจ่มชัดเลยทีเดียว

• ของเราเราจะมานึกถึงพระพุทธเจ้าของเรา การสร้างบารมีของพระองค์ยาวนานจนถึงปัจจุบัน พวกเราถอยไปในต้น 4 อสงไข เจอพระพุทธเจ้าทีปังกรณ์ พระองค์เป็นสุเมธดาบส ต้นแสนมหากัป เจอพระพุทธเจ้าที่ชื่อว่าปถุมุตร ต้นกัปของภัทรกัปนี้ เจอพระกกุสันทะสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์เกิดเป็นพระราชา ...

• เราย้อนมาเหตุการณ์ปัจจุบัน พระพุทธเจ้าของเราได้บังเกิดในตระกูลของกษัตริย์ เมืองกบิลพัสดุ์ ที่มาของเมืองนี้ เป็นเมืองที่ตั้งมานาน ย้อนไปไกลมาก มีพรามหมณ์ชื่อกบิลพราหมณ์ บำเพ็ญสมณะธรรมในป่า ซึ่งท่านี้ท่านมีวิชชาภูมิดลมงคลวิทยา คือวิชาที่รู้พื้นที่ที่มีคุณ ซึ่งท่านเห็นพื้นที่นี้มีความเป็นอัศจรรย์ต้นไม้ขึ้นเวียนขวา สัตว์ทั้งหลายที่กำลังไล่ล่ากันมา เป็นที่ที่เหมาะสมที่ท่านจะบำเพ็ญสมณะธรรมที่นี้

• นึกถึงวัดเรา ตอนนั้นฟังเทปจากพี่ถาวร ตอนสร้างวัดใหม่ เห็ฯสิ่งอัศจรรย์ว่างูกำลังรัดหนู หนูก็สู้ไม่ถอยจนงูเหนื่อยคลายและถอยไป แปลกว่าหนูตัวนี้ไม่ถอยยังอยู่ที่เดิม งูก็ไปตามงูมาอีก เป็น 2 ตัว หนูก็สู้ จนงู 2 ตัวค้องถอยกลับไป หนูตัวนี้มันยืนเอาขาหน้า 2 ขา และ ยืดคอประกาศชัยชนะ ผู้ที่หาที่ตรงนี้คือคุณยาย ซึ่งเป็นที่ที่เป็นมงคล ดังนั้นพระคุณของคุณยายมหาศาล

• กบิลดาบส ท่านแผ่เมตตาไปทั่วทิศทุกทิศจนที่ตรงนั้นสะอาดบริสุทธิ์ เป็นเพื้นที่มงคลตั้งแต่เบื้องต้นเลย กบิลพัสดุ์ แปลได้อีกอย่างว่าเป็นที่ของดาบส เมืองนี้สืบราชวงศ์ยาวนานจนปัจจุบัน พระเจ้าสุทโธธนะ ก็เปลี่ยนเป็นเมืองกบิลพัสดุ์ พระพุทธเจ้าเราก็มาประสูติที่เมืองนี้

• ตอนท่านลงมาเกิดมีเหตุอัศจรรย์ คือ พอลงมาก็มีสติมองไปรอบทิศมองบุคคลใดที่ยิ่งใหญ่กว่าพระองค์ไม่มี และเดินไป 7 ก้าว และกล่าวอภิวาจาว่าเราเป็นผู้เลิศในโลก และ นี้เป็นชาติสุดท้าย ภพใหม่ของเราไม่มี อีกอย่างหนึ่งคือมีดาบส อีกองค์หนึ่ง ชื่อว่าอสิตะดาบส เป็นนักบวชที่เป็นอาจารย์ของราชวงศ์ในกรุงกบิลพัสดุ์ ซึ่งอสิตดาบสท่านอยากพักผ่อน ท่านจะพักที่เขาทิวาวิหาร ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ตอนพระมหาบุรุษลงมาประสูติ ผู้ที่รู้สวรรค์ก็รู้ พอลงมาปรากฏสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เฉลิมฉลองว่า มีบุคคลผู้ยิ่งใหญ่มาบังเกิด อสิตะดาบสไปรู้บนสวรรค์ เลยออกจากการพักผ่อนลงมาทันที ซึ่งท่านได้อภิญญา 5 สมาบัติ 8 ระลึกชาติได้ อนาคต 40 อดีต 40 พอลงก็เข้าไปในวัง พระเจ้าสุทโทนะก็ต้อนรับ อสิตดาบสบอกว่าขอดูพระโอรสหน่อย พระเจ้าสุทโทนะก็นำมาให้ดู เพื่อที่จะให้น้อมกราบอสิตะดาบส แต่ปรากฎว่าจะน้อมลงกราบกุมรองค์น้อยลอยไปอยู่บนศีรษะอสิตะดาบสโดยพระบาทอยุ่ข้างบน อสิตะดาบสตกใจเลย เลยยกมือขึ้นพระครองและน้อมลงอัญชลีกราบไหว้เลย

• พระเจ้าสุทโธทนะเห็นอาจารย์กราบลูกก็รู้เลยว่ามีบุญมาก ก็กราบลูก ส่วนอสิตะดาบส ท่านนี้ท่านมองดูระลึกไปดูบุคคลท่านนี้มีบุญมากจริง ก็รู้สึกดีใจมากและยิ้มแย้มเบิกบานว่าเรามีบุญมากที่เจอบุคคลที่เลิศโลก และมองว่า วันที่ท่านแสดงธรรมเราจะได้ฟังธรรมทันไหน มองไปในญาณไม่ทัน เพราะอีก 35 ปี ท่านต้องละสังขารไปสู่อรูปพรหมแล้ว

• เรื่องราววันนี้ก็คิดว่าให้เราได้เห็นถึงคุณค่าของพระพุทธเจ้าของเราที่มีประวัติที่ชัดเจนมาก ทำให้เราได้ระลึกนึกถึงท่าน การได้ระลึกถึงท่านก็เกิดบุญกุศลแล้ว เพราะว่าถ้าเรามีความศรัทธาท่านมากขึ้นบุญก็เกิดแล้ว พวกเราทุกคนมีบุยมาก การที่เรามีบุญอย่างนี้ ที่เราได้มาศึกษาคำสอนของท่าน มีบุญมาก ซึ่งท่านนิพพานไปแล้ว 2557 ปี ซึ่งต้องมีบุคคลที่รักษาคำสอนท่านมานาน บุคคลท่านนั้นซึ่งคนที่สร้างวัดพระธรรมกายคือคุณยาย ทำให้เราได้มีโอกาสมาสร้างบารมีได้เยอะมาก บุณคุณท่านเยอะมาก โอกาสที่เราจะได้เอาบุญกับคุณยายมาถึงแล้ว ใครได้หล่อทองแล้วยกมือขึ้น....หลวงพี่ขออนุโมทนาสาธูการกับทุกท่าน ขอให้ทุกคนมีความสุขทั้งกายใจ.....