ความประทับใจในวันบรรพชา ตอน วันแห่งความภาคภูมิใจของลูกผู้ชายแมนแมน

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557

1. กระผมสามเณรสุทธิพจน์ ป้องจิตต์ใส อายุ 43 ปี ตัวแทนสามเณรธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดมหาโลก จ.สระบุรี ครับ ที่ผมได้บวชเพราะมีทีมชวนบวชเข้าไปถามแม่ผมว่า “มีลูกชายจะบวชไหม” ซึ่งท่านก็อยากให้ผมบวชทันทีเลยครับ แต่ทีแรกผมยังลังเลเพราะรู้สึกชีวิตมันไม่ลงตัว แต่แม่ก็ยืนยันอยากให้บวช ทีมชวนบวชเลยเชียร์ใหญ่ว่าถ้าบวชแล้วชีวิตจะดีขึ้นนะ ฟังไปฟังมาผมเลยตัดสินใจบวชเพราะอยากทำให้แม่สบายใจครับ

ตอนมาอยู่ที่ศูนย์อบรมใหม่ๆผมรู้สึกขัดๆเขินๆยังไงไม่รู้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยต้องอยู่กับคนหมู่มากขนาดนี้เลย แต่ก็พยายามปรับตัวด้วยการทำตามกฏระเบียบทุกอย่าง ผมฝึกสวดมนต์ ฝึกนั่งสมาธิ โดยบอกกับตัวเองทุกวันว่าเราจะทำให้ดีที่สุด เพื่อบุญของเรา และเพื่อพ่อกับแม่ครับ พอใกล้วันบรรพชาพระอาจารย์สอนให้นึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ ให้เอาท่านมาบวชด้วย ผมก็ฝึกทำ แล้วก็ทำได้ครับ ทีแรกเห็นเหมือนท่านทั้งสองลอยมาต่อหน้า แล้วก็นึกให้ท่านเข้ามาอยู่ในใจ ผมเห็นท่านยิ้มแต่ภาพยังเบลอๆ ชัด 60 เปอร์เซ็นต์ครับ ซึ่งผมก็ขยันนึกถึงท่านทุกเวลา สวดมนต์ก็นึก นั่งสมาธิก็นึก เวลาอธิษฐานจิตก็นึก เพราะผมอยากให้ท่านได้บุญกับผมเยอะๆครับ

หลวงพ่อครับ วันนี้ผมได้บรรพชาเป็นสามเณรแล้วครับ วันนี้ผมรักษาใจได้ดีกว่าทุกวัน ตั้งสมาธิได้ทุกขั้นตอน ซึ่งผมก็ปลื้มมากๆ บรรยากาศในวันนี้ศักดิ์สิทธิ์สวยงามและยิ่งใหญ่มากครับ ซึ่งผมก็หลับตานึกถึงใบหน้าพ่อกับแม่ได้ตั้งแต่เช้า แม้ภาพในใจจะชัด 60 เปอร์เซ็นแต่ผมสัมผัสได้ว่ามีท่านมาบวชด้วยตลอดเวลาครับ ยิ่งตอนคล้องอังสะผมยิ่งตั้งใจเป็นพิเศษ ผมมีสมาธิไม่วอกแวกเลยครับเพราะผมอยากให้โยมแม่แข็งแรง อยากให้โยมพ่อเลิกดื่มเหล้า อยากให้ท่านได้บุญกับผมมากๆ ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ให้โอกาสผมและทุกๆคนได้มาบวช ถึงผมจะเป็นเพียงส่วนเล็กๆในพระพุทธศาสนา แต่ผมจะตั้งใจบวชให้เป็นพระแท้ครับ จะไม่ทำให้พระพุทธศาสนาต้องเสื่อมเสีย จะเป็นพระที่ดีให้โยมพ่อโยมแม่ภาคภูมิใจครับ

2. กระผมสามเณรอนุวัฒน์ เพชรแก้ว อายุ 34 ปี ตัวแทนสามเณรธรรมทายาท จากศูนย์อบรมเยาวชนลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี ครับ ปกติผมจะมาบูชาข้าวพระที่วัดพระธรรมกายทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน แล้วก็ชอบติดตามพระอาจารย์ไปลงพื้นที่ชวนบวช ซึ่งผมก็เคยบวชแล้ว 1 ครั้ง ในโครงการ 1 แสนรูป ปี พ.ศ. 2553 ครับ

มาปีนี้ขณะที่ผมกำลังเดินเล่นอยู่ในห้าง อยู่ดีๆก็รู้สึกอยากบวชขึ้นมา ก็เลยมาบวชครับ ซึ่งพระอาจารย์พระพี่เลี้ยงท่านสอนธรรมะดีมาก แล้วท่านก็เน้นเรื่องการปฏิบัติธรรม ทำให้จิตใจของผมผ่องใสมีความสุข ซึ่งผมก็ตั้งใจจะบวชให้ดีที่สุดให้พ่อกับแม่ได้บุญมากที่สุดครับ พอหลวงพ่อบอกให้นึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ให้เอาท่านมาบวชด้วย ทีแรกผมยังไม่เข้าใจว่าจะเอาท่านมาบวชด้วยได้ยังไง แต่ผมก็นึกเอาท่านมาไว้ในใจตลอดเวลา เวลานั่งสมาธิผมก็จะทำอย่างสบายๆ นึกถึงบุญ นึกถึงความสว่าง แล้วก็นึกให้พ่อกับแม่มานั่งอยู่ในศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ทำไปทำมาผมก็รู้สึกว่าในตัวผมมีพ่อกับแม่อยู่ข้างในจริงๆครับ

และวันนี้เป็นวันสำคัญมาก ซึ่งผมรักษาอารมณ์สบายได้ตั้งแต่เช้าครับ ผมทำสมาธิได้ตลอดการประกอบพิธี ผมนึกถึงโยมแม่โยมพ่อโดยนึกให้ท่านมานั่งสมาธิซ้อนกันอยู่ในศูนย์กลางกายของผม ซึ่งผมก็เห็นท่านชัดมาก สว่างมาก ผมเห็นเส้นผมของท่าน เห็นใบหน้าของท่าน เห็นตัวของท่าน รู้สึกเหมือนท่านมีชีวิตจริงๆ เหมือนท่านเข้ามาอยู่ในหัวจิตหัวใจของผมแบบตัดไม่ขาด ผมมีความสุขมากครับ ยิ่งช่วงที่ต้องกล่าวคำว่า...สัพพะทุกขะนิสสะระณะ นิพพานะ สัจฉิกะระณัตถายะ ฯลฯ ผมตั้งใจมากครับ ใจมันนิ่ง และปลื้มปิติ จิตใจมันโปร่งโล่งสบาย มีความเบิกบานแช่มชื่น รู้สึกเหมือนได้บวชกายและบวชใจไปพร้อมๆ กันเลย

และวันนี้ผมก็เพิ่งเข้าใจ ที่หลวงพ่อพยายามสอนว่าเราสามารถพาโยมพ่อโยมแม่มาบวชกับเราได้จริงๆครับ แล้วผมก็อธิษฐานขอให้โยมพ่อโยมแม่มีความสุข ขอให้ท่านได้เข้าถึงพระธรรมกายครับ หลวงพ่อครับ ผมจะตั้งใจบวชเป็นพระที่มีความบริสุทธิ์ทั้งกายวาจาใจ จะทำวันต่อวันให้ดีที่สุด ผมขอให้ญาติโยมทุกท่านทุกฝ่ายที่สนับสนุนโครงการบวช มีแต่ความเจริญรุ่งเรือง มีดวงตาเห็นธรรม มีมหาสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง..เทอญ