จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ ตอน ทุ่มชีวิตฝึกตนเตรียมบูชาธรรมพระผู้ปราบมาร

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557

จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ

ตอน ทุ่มชีวิตฝึกตนเตรียมบูชาธรรมพระผู้ปราบมาร

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กระผมพระธรรมทายาทวรุตม์ ธัญฺญวโร อายุ 22 ปี เพิ่งจบปริญญาตรี จากคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกล ที่จริงผมวางแผนว่าเมื่อจบปริญญาตรีแล้วจะไปเรียนต่อปริญญาโทที่ฮ่องกงทันทีครับ ซึ่งได้ติดต่อเดินเรื่องเอาไว้หมดแล้ว แต่ในใจมันยังไงไม่รู้ มันนึกอยากบวช ก็เลยมาบวชทั้งๆที่ยังไม่ได้รับปริญญาเลยครับ

หลวงพ่อครับ ทีแรกผมกะจะบวชแค่เดือนเดียว แต่พอผ่านไปก็ตั้งใจจะเอาให้ได้ 1 พรรษา ไปๆมาๆก็ต่อเวลามาเรื่อยๆจนบวชได้ครึ่งปีแล้วครับ เพราะพอมาบวชจริงๆผมรู้สึกว่าตัวเราดีขึ้นทุกวัน สัมผัสได้ว่าชีวิตพระไม่มีความทุกข์ แต่มีความสุขมากกว่าตอนเป็นโยมหลายเท่า ผมมีความสุขจากการได้ปฏิบัติธรรม ได้สวดมนต์ ได้คิดพูดทำแบบพระ แถมบุญยังเกิดกับโยมพ่อโยมแม่อย่างต่อเนื่องอีกด้วย ผมคิดว่ายิ่งถ้าเราฝึกตัวให้ดีจนสามารถสอนตัวเองได้ และเอาสิ่งที่เราสอนตัวเองได้ไปสอนคนอื่นต่อ ตรงนี้จะเป็นประโยชน์ยิ่งใหญ่ต่อพระพุทธศาสนา ชีวิตพระจึงเป็นชีวิตที่คุ้มค่ามากเลยครับ

เวลานั่งสมาธิ ผมรู้สึกว่าตัวมันจะค่อยๆหายไป กลืนไปกับบรรยากาศ ไม่มีรูปร่าง เหมือนเราเป็นแก๊ส เป็นพลังงาน และเกิดความพึงพอใจที่อยากจะอยู่ในสภาพนี้ไปเรื่อยๆ จู่ๆก็เหมือนตกจากที่สูง คือตกไปทั้งตัว เหมือนร่วงลงไปเลย แล้วใจก็นิ่ง มีความสุข พอนิ่งๆไม่คิดอะไรก็เห็นองค์พระครับ พอดูเฉยๆอีกก็เห็นท่านค่อยๆใสขึ้นและสวยมากขึ้นเรื่อยๆครับ ลักษณะของท่านงามมาก เหมือนลักษณะของพระประธาน แต่ว่าสวยใสมาก มากกว่าที่เราจะคิดได้ครับ ในใจตอนนั้นมันว่างเปล่า บางทีถ้าท่านผุดผ่านตัวผมไป ผมจะรู้สึกอิ่มเอม สุขไปทั้งตัวเลยครับ

หลังจากที่ได้เดินธุดงค์ธรรมชัย อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ ไปประดิษฐาน ณ พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว ตอนนั้นที่ซ้อมเดินผมก็คิดว่าเราพร้อม..ชัวส์ แต่พอลงพื้นที่จริง มันไม่ง่ายอย่างที่คิด และก็จริงอย่างที่หลวงพ่อบอกคือถ้าไม่รักษาใจก็ยากจะไปถึงปลายทางครับ ตอนนี้ผมจึงขยันรักษาใจ ขยันนั่งสมาธิ ขยันนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ทุกวัน ผมตั้งใจจะเป็นเนื้อนาบุญที่ดีมีความบริสุทธิ์กายวาจาใจ จะทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุดให้สมกับที่หลวงพ่อเมตตาให้โอกาสเดินครับ

หลวงพ่อครับ ตอนสมัยเป็นโยม ผมทั้งปลูก ทั้งเด็ด ทั้งโปรย ผมจึงเข้าใจความรู้สึกโยม และปลื้มไปกับโยมทุกคนเพราะรู้ว่าการมานั่งที่ริมถนนมันไม่สัปปายะ แดดก็ร้อน ฝุ่นก็เยอะ แต่ทุกคนก็สู้ พร้อมใจกันมาเป็นต้นบุญต้นแบบ ทำให้คนที่ยังไม่เข้าใจได้มาปฏิบัติตาม ผมว่าพลังญาติโยมนี่สำคัญต่อพระพุทธศาสนามากจริงๆ ครับ

หลวงพ่อครับ ผมรู้ว่าหลวงพ่อไม่ค่อยสบายแต่ก็ยังฝืนและอดทนมาเยี่ยมลูกๆกองพันที่ห้องแก้วสารพัดนึก ผมรู้สึกตื้นตันมาก ทำให้ผมยิ่งปลื้มและรักหลวงพ่อที่สุดเลยครับ ผมจะพยายามฝึกตัวให้เต็มที่ จะฝึกทั้ง กาย วาจา ใจ ให้ดี และไม่ว่าหลวงพ่อมีโครงการอะไร ผมก็พร้อมรองรับและจะทำออกมาให้ดีที่สุดครับ