จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ ตอน จะทุ่มชีวิตเพื่อรักษาไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

กระผมพระธรรมทายาทณัฐวุฒิ ภทฺรวโร อายุ 43 ปี ครับ ผมเคยบวชสามเณร 5 พรรษา และเคยบวชพระมาแล้ว10 กว่าพรรษาครับ แต่ตอนนั้นต้องลาสิกขาไปเพราะไม่มีใครดูแลโยมพ่อ ทำให้รู้ว่าชีวิตทางโลกหรือจะสู้ทางธรรม แต่ถ้าไม่มีวันนั้น ก็จะไม่มีวันนี้ ที่ได้มาบวชที่วัดพระธรรมกายครับ

ผมคิดว่ายังมีสิ่งที่มืดมิดอยู่ข้างหน้า ที่เรามองไม่เห็นอีกเยอะในชีวิต ผมจึงตั้งใจจะใช้เวลาในการบวชครั้งนี้ค้นหาคำตอบ ผมชอบโครงการบวชของหลวงพ่อ เพราะว่าบวชแล้วได้นั่งสมาธิเยอะ และมีพระอาจารย์พระพี่เลี้ยงคอยดูแลทุกอย่างเลย พอนั่งสมาธิใจมันเบาสบาย รู้สึกว่าดีกับตัวเอง ตอนแรกๆที่นั่งผมมักเห็นแสงสว่างอยู่ตรงหน้าครับ มันวูบๆวาบๆ จากใหญ่เป็นเล็ก พอเล็กลงก็สว่าง ผมนั่งทั้งในเวลาและนอกเวลา ขนาดไม่สบายก็นั่ง กลางคืนก็ลุกขึ้นมานั่ง ไม่ใช่ว่านอนไม่หลับนะครับแต่ใจมันอยากนั่งครับ ครั้งหนึ่งผมนั่งตอนเที่ยงคืนกว่าๆ นั่งไปก็รู้สึกว่ามันวูบเหมือนตอนเราไปสวนสยามเล่นสไลด์เดอร์ วูบครั้งที่ 1 มันสว่าง วูบครั้งที่ 2 ก็สว่างอีก แล้วก็โล่งเบา เป็นอยู่ 3 ครั้ง วันนั้นผมนั่งสบายไม่ต้องเปลี่ยนท่า นั่งจนสว่างคาตา แล้วก็ไปสวดมนต์ทำวัตรเช้ากับพระเพื่อน ที่ปลื้มที่สุดคือตอนได้นั่งสมาธิในห้องแก้วกับหลวงพ่อ ผมได้ยินเสียงหลวงพ่อพูด ให้ทำใจอย่าไปคิดกังวลอะไร ผมเลยทำตัวแบบหุ่นยนต์ตัวหนึ่ง ทำใจเหมือนเราคิดอะไรไม่เป็น ทำอย่างนั้นไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกโล่ง อะไรก็ไม่ได้ยิน แล้วก็เห็นองค์พระครับ เหมือนองค์พระดอกบัวตูมที่พระมหาธรรมกายเจดีย์ ท่านดูเหมือนแก้วแต่ไม่สว่างซะทีเดียว ไม่ใสซะทีเดียว พอนิ่งอีก ก็เห็นชัดเลย ผมไม่รู้ว่าเห็นตรงกลางท้องอย่างที่หลวงพ่อสอนหรือเปล่า คือรู้แค่ว่าหลับตาแล้วมันเห็นครับ

     หลวงพ่อครับ ถ้ารอบไหนผมนั่งแล้วนิ่งได้ดีๆ ก็จะเห็นองค์พระชัด มันจะมีความสุขมากเลย สุขกายสุขใจ ไม่รู้สึกผิดในใจทำให้อยากอยู่กับหลวงพ่อไปนานๆไม่อยากสึก อยากติดตามหลวงพ่อเท่านั้นเลยครับ ผมว่าเราควรทำในสิ่งที่ดีที่สุด คือการสร้างบุญสร้างบารมี เพราะเงินทองข้างนอกที่หามา มันไม่ได้ติดตัวเราไป พอคิดแบบนั้นผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว ผมเลยยกอะไรๆที่มีให้ญาติๆไปหมดเลยครับ และตัดสินใจขอถวายชีวิตนี้ให้พระพุทธศาสนาครับ

     ตอนนี้นอกจากจะช่วยพระอาจารย์รับบุญอยู่ที่หมู่บ้านบรรลุธรรมแล้ว ผมยังเตรียมเดินธุดงค์เส้นทางพระผู้ปราบมารด้วยครับ ผมมุ่งมั่นตั้งใจจะเดินให้ดีที่สุด ตอนนี้ผมพยายามรักษาสุขภาพให้ดี และทำใจให้สบาย ให้โล่ง ให้ใส ไม่คิดอะไร ผมจะมองกลางมองทางประกาศความดีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ให้ชาวโลกได้รู้ และจะเดินธุดงค์ให้ดีจะเอาบุญถวายหลวงพ่อครับ

หลวงพ่อครับ หลวงพ่อเป็นพ่อของผมคนหนึ่ง หลวงพ่อสอนผม ให้แต่สิ่งดีๆกับผม ขนาดสุขภาพไม่แข็งแรงก็ยังต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่าง หากมีอะไรที่ผมจะช่วยได้ ผมจะทำเต็มที่ครับ ทุกวันนี้ไม่ว่าพระอาจารย์ให้ผมทำหน้าที่อะไร ผมก็เต็มใจทำไม่เกี่ยง เพราะอยากแบ่งเบาภาระของหลวงพ่อบ้าง ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาวนะครับ ส่วนผมก็จะพยายามเติมบุญให้เยอะๆจะได้ไปดุสิตบุรี จะได้ตามติดหลวงพ่อตลอดไปครับ