ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2557
จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ
ตอน 27 วันแห่งบุญที่รอคอย
ตอน 27 วันแห่งบุญที่รอคอย
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมพระธรรมทายาทพรชัย ปญฺญาธโร อายุ 24 ปี บวชในโครงการ 1 แสนรูป รุ่นเข้าพรรษา ศูนย์อบรมวัดท่าสีดา จ.ร้อยเอ็ด ครับ
กระผมพระธรรมทายาทพรชัย ปญฺญาธโร อายุ 24 ปี บวชในโครงการ 1 แสนรูป รุ่นเข้าพรรษา ศูนย์อบรมวัดท่าสีดา จ.ร้อยเอ็ด ครับ
พระธรรมทายาทพรชัย ปญฺญาธโร
พุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ เส้นทางพระผู้ปราบมาร
พุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ เส้นทางพระผู้ปราบมาร
หลวงพ่อครับ ที่จริงผมยังไม่ได้คิดจะบวชนะครับ แต่วันนั้นบังเอิญผมกับน้องชายฝาแฝดเอาของไปส่งให้ลูกค้า ก็ไปเจอทีมชวนบวช พอเขาเห็นพวกผมก็มุ่งเข้ามาเลย ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยลงชื่อน้องชายและให้เบอร์โทรศัพท์ไปครับ พอใกล้จะถึงวัน..เขาก็โทรมาถาม..แต่ผมยังไม่ตกลง แล้วพอถึงวันจริงๆ..เขาเอารถมารับถึงที่บ้านเลย ผมคิดว่า เอาก็เอา บวชแค่ 3 เดือนเอง แถมฟรีด้วย เลยตกลงมาบวชกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยครับ ตอนมาเข้าโครงการใหม่ๆผมอยากกลับบ้านมาก แต่กลับไม่ได้เพราะไม่ได้พกค่ารถมาด้วย แต่พอฝึกตัวไปเรื่อยๆก็ชอบครับ..รู้สึกว่าชีวิตพระนี่ดีจังเลย..ได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ พอออกพรรษาน้องชายผมก็ลาสิกขาไปก่อน แต่ผมคิดว่าทางโลกเราก็ผ่านมาเยอะแล้ว ไม่เห็นมีอะไรเป็นสาระแก่นสาร มาเอาดีทางธรรมดีกว่า แล้วสิ่งที่ทำให้ผมอยู่ได้อย่างมีความสุข เบิกบานในอารมณ์ คือการได้นั่งสมาธิทุกวันครับ
เวลานั่งผมจะภาวนาสัมมาอะระหัง แต่พอนั่งไปเรื่อยๆมันก็เริ่มปวดขา ปวดตรงนั้นตรงนี้ ผมก็เปลี่ยนจากสัมมา อะระหัง เป็นพูดในใจว่า “สบาย สบาย” ท่องไปเรื่อยๆมันก็หายปวดครับ ผมเลยปล่อยให้นิ่ง ไม่คิดอะไร แล้วก็รู้สึกเวียนๆ แล้วก็วูบไป ดวงก็ลอยขึ้นมาครับ ทีแรกเห็นคล้ายหยดน้ำมีแสง ผมไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่เคยรู้อะไรแบบนี้มาก่อน ผมเลยทำนิ่งๆเฉยๆเอาไว้ครับ แล้วดวงก็ใสและใหญ่ขึ้นเท่ากับลูกมะนาว พอดูไปก็ถูกดูด ทีนี้ดวงก็ใหญ่เท่าลูกบอล แล้วก็ใหญ่คลุมตัวผมครับ ตอนนั้นมีแต่ความสบายใจ สบายอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน มันโล่งไปหมดเลย พอลืมตาแล้วก็ยังเห็นอยู่ครับ มีอยู่คืนหนึ่งผมนั่งสมาธิถึง ตี2 เห็นแต่ดวงกับความสว่าง ผมก็คิดว่าจะต้องพักแล้วหละไม่งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันเพื่อน แต่ผมนอนไม่ได้เลยครับ เพราะหลับตาก็สว่าง เอาผ้ามาคลุมโปงแล้วก็ยังสว่าง ผมเลยลุกขึ้นมานั่งใหม่ นั่งไปใจมันก็นิ่ง แล้วก็เห็นตัวเองกลายเป็นองค์พระครับ ถ้าวันไหนผมนึกถึงองค์พระได้ทั้งวัน ใส่อารมณ์สบายได้ทั้งวัน เวลานั่งก็จะเป็นแบบนี้ครับ
เวลานั่งผมจะภาวนาสัมมาอะระหัง แต่พอนั่งไปเรื่อยๆมันก็เริ่มปวดขา ปวดตรงนั้นตรงนี้ ผมก็เปลี่ยนจากสัมมา อะระหัง เป็นพูดในใจว่า “สบาย สบาย” ท่องไปเรื่อยๆมันก็หายปวดครับ ผมเลยปล่อยให้นิ่ง ไม่คิดอะไร แล้วก็รู้สึกเวียนๆ แล้วก็วูบไป ดวงก็ลอยขึ้นมาครับ ทีแรกเห็นคล้ายหยดน้ำมีแสง ผมไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่เคยรู้อะไรแบบนี้มาก่อน ผมเลยทำนิ่งๆเฉยๆเอาไว้ครับ แล้วดวงก็ใสและใหญ่ขึ้นเท่ากับลูกมะนาว พอดูไปก็ถูกดูด ทีนี้ดวงก็ใหญ่เท่าลูกบอล แล้วก็ใหญ่คลุมตัวผมครับ ตอนนั้นมีแต่ความสบายใจ สบายอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน มันโล่งไปหมดเลย พอลืมตาแล้วก็ยังเห็นอยู่ครับ มีอยู่คืนหนึ่งผมนั่งสมาธิถึง ตี2 เห็นแต่ดวงกับความสว่าง ผมก็คิดว่าจะต้องพักแล้วหละไม่งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันเพื่อน แต่ผมนอนไม่ได้เลยครับ เพราะหลับตาก็สว่าง เอาผ้ามาคลุมโปงแล้วก็ยังสว่าง ผมเลยลุกขึ้นมานั่งใหม่ นั่งไปใจมันก็นิ่ง แล้วก็เห็นตัวเองกลายเป็นองค์พระครับ ถ้าวันไหนผมนึกถึงองค์พระได้ทั้งวัน ใส่อารมณ์สบายได้ทั้งวัน เวลานั่งก็จะเป็นแบบนี้ครับ
พระธรรมทายาทพรชัย ปญฺญาธโร
เติมความบริสุทธิ์กายวาจาใจ ด้วยการเพียรภาวนาไม่ขาดเลยสักวัน
เติมความบริสุทธิ์กายวาจาใจ ด้วยการเพียรภาวนาไม่ขาดเลยสักวัน
หลวงพ่อครับในสมาธิ เหมือนมีใครคนหนึ่งคอยสอนผม ล่าสุดท่านสอนว่า “จิตกับอารมณ์ต้องไปด้วยกัน ให้แนบกันสนิท” แต่ว่าผมก็ไม่เข้าใจครับ ตอนที่หลวงพ่อมาถ่ายภาพกับพระกองพันที่ห้องแก้ว หลวงพ่อบอกว่า “มีแต่ผู้มีบุญมากทั้งนั้นเลยนะ กว่าจะตามมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” ทำให้ผมปลื้มมาก ผมคิดว่า “เราสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ เรามีบุญขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมจึงตั้งใจจะบวชในแต่ละวันให้ดีที่สุด จะฝึกกายฝึกใจไม่ให้เสียผ้าเหลือง แล้วตลอดเส้นทางพระผู้ปราบมาร ผมก็ตั้งใจจะฝึกใจตลอดเส้นทางให้เข้าถึงองค์พระภายใน เพราะนี่คือ 27 วันที่ผมรอคอยครับ
ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ให้ผมได้บวช ด้วยบุญบวชของผม..ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่กับพวกเราไปนานๆจนถึงที่สุดแห่งธรรมนะครับ ส่วนผมก็จะอยู่เป็นเรี่ยวเป็นแรง ช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาแบบวันต่อวันครับ
[[videodmc==49060]]