ความปลื้มจากใจกองพันเนื้อนาบุญ ตอน จะเป็นพระแท้ตามรอยมหาปูชนียาจารย์

ผมรู้จักวัดพระธรรมกายตอนเรียนอยู่ปี 1 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญญบุรี เพราะพี่อู๊ดประธานชมรมพุทธมาชวนไปค่ายที่ระยอง มีค่าใช้จ่ายแค่ร้อยเดียว ผมเลยตัดสินใจไปกับเขาเพราะจะไปเล่นน้ำทะเลครับ พอได้นั่งสมาธิได้ฟังพระอาจารย์เทศน์ผมรู้สึกประทับใจมาก พอกลับจากค่ายปุ๊บผมก็เลิกดื่มเหล้าเลย คือตอนนั้นที่เผลอไปดื่มเพราะผมเห็นเพื่อนก็ดื่ม ใครๆก็ดื่มเลยคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ แต่พอรู้ว่าเราคิดผิด ผมก็ตั้งใจรักษาศีลทันทีครับ ตอนอยู่ปี 2 ผมได้อ่านประวัติของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ผมประทับใจในทุกช่วงชีวิตของท่าน และชอบพิเศษตรงเรื่องราวที่คลองบางอีแท่น หลวงปู่ท่านตั้งจิตอธิษฐานขอบวช ผมรู้สึกว่าการที่ผู้ชายคนหนึ่งตัดสินใจแบบนั้น มันน่ามหัศจรรย์และยิ่งใหญ่ ผมเลยอธิษฐานตามว่าขออย่าให้ผมตายก่อนเลย ขอให้ผมได้บวชก่อน แล้วผมจะบวชตลอดชีวิต ผมก็คิดเสมอว่าถ้าเรียนจบเมื่อไหร่นะ..จะบวชทันทีเลย พอสอบปลายภาคปี 4 (พ.ศ.2556) ส่งรายงานวันสุดท้าย ปริ๊นเสร็จเย็บเล่มไปวางที่โต๊ะอาจารย์แบบอุ่นๆ ก็อธิษฐานว่าขอรายงานนี้อย่าต้องแก้อะไรเลยเราจะออกบวชแล้ว คืออย่าให้มีอะไรมาทำให้ชักช้า แล้วก็นั่งรถมาเข้าโครงการและปลงผมเลยครับ ผมไม่คิดจะรอรับปริญญาเพราะอยากบวชให้ทันมารับกฐินมากกว่าครับ การที่ผมบวชนอกจากจะได้มีโอกาสทำพระนิพพานให้แจ้ง ยังทำให้โยมพ่อโยมแม่ของผมจากที่ท่านก็ใจบุญอยู่แล้ว ได้มาสั่งสมบุญมากขึ้นมากๆเลยและเปิดบ้านกัลยาณมิตรด้วยครับ ทำให้ญาติพี่น้องและคนแถวนั้นได้มารวมตัวกันสวดมนต์นั่งสมาธิคุยกันแต่เรื่องบุญครับ พอผมได้เดินธุดงค์ธรรมชัยทุกคนก็พลอยปลื้มไปกับผมด้วย

หลวงพ่อครับ ผมปรารถนาที่จะเดินธุดงค์เส้นทางพระผู้ปราบมารมาตั้งแต่บวชแรกๆแล้ว เพราะผมอยากแสดงความกตัญญูอยากตอบแทนพระคุณของหลวงปู่ ผมเข้าใจว่าหลักสำคัญในการเดินอยู่ที่สมาธิ เพราะการเดินมันลำบากต้องเจอแดดเจอทางไกลเจอทุกอย่าง ดังนั้นผมจะฟังโอวาทหลวงพ่อเป็นหลัก หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ถึงจะเป็นคำสั้นๆแต่ความหมายมันชัดเจน ผมก็ทำตาม ผมไม่สนข้างทางเลยครับ แล้วตอนนั่งสมาธิผมทำอย่างไรตอนเดินธุดงค์ผมก็ทำอย่างนั้น ผมจรดใจเข้ากลางตลอดเวลา แล้วก็มีองค์พระอยู่ในศูนย์กลางกาย ผมก็เข้าไปในองค์พระ แล้วก็มีองค์พระขยายขึ้นมาอีกหลายๆองค์ ผมก้าวไปพร้อมกับองค์พระและความสว่างภายใน มีความสุขความบริสุทธิ์ทำให้ไม่เหนื่อยไม่ท้อแม้แต่ก้าวเดียวครับ แม้จะถึงที่พักจะฉันปานะจะสรงน้ำหรือทำอะไรก็ยังเห็นองค์พระอยู่ตลอดเวลา พอตื่นจากจำวัตรปุ๊บก็จะรักษาใจทำสมาธิทันทีครับ และทุกย่างก้าวผมจะแผ่เมตตาเป็นระยะๆให้โยม ให้ทุกๆวี และทุกๆคนที่สนับสนุนได้บุญกันเยอะๆ แม้แต่คนที่ยังไม่ศรัทธาก็ขอให้เขาได้บุญได้มีศรัทธา เกิดความตั้งใจที่จะมาช่วยกันทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาครับ ส่วนตัวผมเองยิ่งได้เดินธุดงค์ ยิ่งได้เห็นถึงมโนปณิธานของหลวงพ่อก็ยิ่งทำให้ผมมั่นคงมั่นใจในการบวชเป็นพระแท้ครับ

หลวงพ่อครับ ในแต่ละวันพอรู้ว่ามีพระมหาเถระ-พระเถระให้ความเมตตามาร่วมเดินธุดงค์ ทั้งที่ท่านก็มีกิจมากมาย บางองค์ท่านก็มีอายุพรรษามากแต่ก็ยังเมตตามาเป็นขวัญกำลังใจให้กับพระธุดงค์ ผมรู้สึกปีติใจมากเลย บางองค์ท่านก็เมตตาให้พื้นที่วัดของท่านเป็นที่พัก แถมยังฝากโอวาทมาให้ด้วย ทำให้พวกผมซึ้งใจ และได้ดูท่านเป็นต้นแบบในการรักษาพระพุทธศาสนาครับ

สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกว่าผมรักหลวงพ่อมากเลย ผมจะช่วยแบ่งเบาภาระของหลวงพ่อให้ได้มากที่สุด และขอถวายบุญทุกบุญขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆ ให้อยู่เป็นหลักชัยให้ลูกๆไปนานๆนะครับ ส่วนผมจะขอติดตามลุยสร้างบารมี ขอศึกษาวิชชาธรรมกายกับหลวงพ่อไปทุกชาติ จะขอสืบทอดวิชชาธรรมกายไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ