จดหมายจากพุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ ตอน 30 วันธรรมยาตรา ปลื้มไม่มีวันลืม

สมาธิ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

จดหมายจากพุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ

"30 วันธรรมยาตรา ปลื้มไม่มีวันลืม"
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

หลวงพ่อครับผมมีพระพี่ชายบวชอยู่ที่วัดพระธรรมกายด้วยนะครับ ท่านบวชเมื่อปี พ.ศ. 2556 ตอนนี้ท่านก็ยังบวชอยู่และรู้สึกว่าท่านตั้งใจจะบวชยาวด้วยครับตั้งแต่พระพี่ชายมาบวชก็ขยันชวนโยมแม่และผมให้เข้าวัดด้วยเมื่อวัน

วิสาขบูชาปี พ.ศ. 2558 โยมแม่ถามผมว่า “จะบวชไหม” ผมก็ถามโยมแม่กลับไปว่า “แล้วแม่โอเคไหม” ที่ถามเพราะทางบ้านยังมีภาระหลายอย่างครับแต่โยมแม่ตอบอย่างหนักแน่นว่า “โอเค” ผมก็ตัดสินใจลาออกจากงานวันนั้นเลยและที่บวชในโครงการของวัดพระธรรมกายเพราะพระพี่ชายเคยเชียร์ไว้ว่าบวชที่วัดนี้ดีนะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะดียังไง

ตอนแรกที่เข้าโครงการมันอึดอัดครับไม่คิดว่าบวชแล้วต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ ต้องมีระเบียบเยอะขนาดนี้เลยเหรอ แต่พอทำไปเรื่อยๆมันสร้างนิสัยดีๆให้ผม ทำให้ผมมีระเบียบ รักความสะอาด เข้าใจหน้าที่ชาวพุทธมากขึ้น เข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรมจาก Case study ที่หลวงพ่อเอามาสอน ทำให้ได้รู้ว่าทุกการกระทำมีผลหมดเลย ตอนแรกผมตั้งใจว่าถ้าจบโครงการพอรับกฐินแล้วก็จะลาสิกขา แต่พระพี่ชายชวนให้อยู่เดินธุดงค์ก่อนครับ หลวงพ่อครับแม้ปีนี้จะไม่ได้เดินธุดงค์อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ก็ตาม แต่การได้ธรรมยาตราไปรับบุญพัฒนาวัด ทอดผ้าป่า บิณฑบาตในชุมชน ก็เป็นประโยชน์มาก ผมเห็นชาวบ้านเขาตื่นตัวกันออกมาใส่บาตรกันเยอะเลย และมีเด็กๆ มาช่วยพัฒนาวัดสนุกสนานมากครับทุกคนดีใจที่มีพระมานำทำความดี มาชวนทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาแล้วเวลาที่ผมรับบุญต่างๆ เช่น เช็ดองค์พระ ผมก็จะภาวนาสัมมาอะระหังไปด้วย ผมเช็ดไปยิ้มไปมันยิ้มเองแบบว่าเรามีความสุขจังเลยที่ได้มาทำแบบนี้และที่ผมประทับใจที่สุดก็ตอนไปช่วยพัฒนาที่วัดโบสถ์บน บางคูเวียง

ก่อนจะถึงเวลาพัฒนาผมได้ไปนั่งสมาธิในวิหารที่ประดิษฐานหลวงปู่ทองคำ นั่งได้สักพักใจมันโล่งเลยครับ แล้วก็เห็นดวงแก้วอยู่ในกลางท้องของผมชัดมากๆดวงแก้วไม่ได้เป็นไข่แดงนะครับ แต่เหมือนพระอาทิตย์ ใสๆ มีแสงสว่างออกมารอบๆด้วยครับผมมีความสุขมาก แล้วตอนที่เดินธรรมยาตราบนกลีบดาวรวยในอนุสรณ์สถานทุกๆแห่งผมภาวนาสัมมา อะระหังไปเรื่อยๆ มองกลางมองทางอย่างที่หลวงพ่อสอน ผมปลื้มทุกก้าวเลยครับ บางครั้งผมก็รู้สึกเห็นองค์พระอยู่ในกลางท้องของผม บางครั้งก็รู้สึกเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ บางทีก็เห็นแสงสว่างครับผมภูมิใจมากไม่คิดเลยว่าในชีวิตจะมีโอกาสได้มาทำสิ่งที่มีคุณค่ามากขนาดนี้ การที่กองพันเนื้อนาบุญได้ออกไปทำกิจกรรมแบบนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้โยมที่เห็นเกิดศรัทธามากขึ้นเท่านั้นนะครับแต่ความสำนึกในความเป็นพระแท้ในตัวผมก็เพิ่มมากขึ้นด้วย

ในวันฉลองชัยชิตังเม เป็นวันที่ทำให้ผมได้นึกทบทวนบุญตลอดทั้ง 30 วันที่ผ่านมา ว่าเราได้ไปทำอะไรมาบ้าง และที่ทำให้ปลื้มมากที่สุดคือช่วงนี้หลวงพ่อเมตตามานำนั่งสมาธิที่ห้องแก้วสารพัดนึกครับเมื่อวานพอเห็นหลวงพ่อเดินเข้ามา ผมดีใจมาก ผมรีบบอกหลวงพ่อในใจเลยครับว่า “หลวงพ่อครับผมทำภารกิจธรรมยาตราสำเร็จแล้วนะครับ เอาบุญมาฝากหลวงพ่อนะครับ ให้หลวงพ่อหายปวดขา หายจากโรคภัยทั้งปวง ขอให้หลวงพ่ออายุยืนยาวอยากจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ขอให้ได้ตามใจหลวงพ่อเลย และกราบของบารมีหลวงพ่อช่วยให้โยมแม่ของผมหมดหนี้หมดสินเหลือกินเหลือใช้โดยเร็วด้วยนะครับ”ตอนที่หลวงพ่อเดินดูพวกผม ผมได้ยินหลวงพ่อพูดว่า “อยู่เป็นต้นบุญต้นแบบให้น้องสามเณรกันก่อนนะ”หลวงพ่อรู้ไหมครับ...ตอนแรกที่คิดว่าจะสึกแล้วนะ ผมเปลี่ยนใจเลย หลวงพ่อครับ...ผมจะอยู่ช่วยโครงการสามเณรล้านอีกแรงครับ ตอนนี้ผมจะไม่คิดไกลจะขออยู่ใกล้ๆขอเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อไปแบบวันต่อวันครับ