จดหมายจากบัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก
กัลยาณมิตรวิรงรอง รัตนฉายา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพยิ่ง
ลูก...วิรงรอง รัตนฉายา บัณฑิตใหม่ของมหาวิทยาลัย 
DHAMMAKAYA OPEN UNIVERSITY (DOU) ขอกราบรายงานตัวกับคุณครูไม่ใหญ่ ถึงความภูมิใจที่ได้เป็นบัณฑิตรุ่นแรกของโลกที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ค่ะ
DHAMMAKAYA OPEN UNIVERSITY (DOU) ขอกราบรายงานตัวกับคุณครูไม่ใหญ่ ถึงความภูมิใจที่ได้เป็นบัณฑิตรุ่นแรกของโลกที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ค่ะ เมื่อปี พ.ศ.2547 เมื่อลูกได้ทราบข่าวจาก DMC ว่ามีการเกิดขึ้นของ DOU มหาวิทยาลัยทางพระพุทธศาสนา...มหาวิทยาลัยเปิดแห่งแรกของโลก ที่เปิดรับนักศึกษาทุกคนในโลก โดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ ซึ่งต่อไปไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ก็สามารถเรียน DOU ได้ ลูกถือว่านั่นเป็นข่าวดีที่สุดของมวลมนุษยชาติค่ะ ลูกคิดว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ คือ สิ่งมหัศจรรย์ของโลกในยุคนี้ค่ะ เพราะนั่นคือ ปณิธานของคุณครูไม่ใหญ่ที่พูดไว้ กว่า 20ปีมาแล้ว
ย้อนไป เมื่อปี พ.ศ.2528 ลูกได้ยินคุณครูไม่ใหญ่ปรารภถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้า ที่จะจัดตั้งมหาวิทยาลัยธรรมกาย เพื่อสอนวิชาพระพุทธศาสนา และวิชชาธรรมกายให้กับมวลมนุษยชาติ โดยมีเป้าหมายให้ผู้ที่ศึกษาได้มีความรู้ ความเข้าใจ ถึงเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต และได้ปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริงของชีวิต ซึ่งถ้าถึงจุดนี้แล้ว มนุษย์ก็จะหยุดเบียดเบียนกัน
ณ บัดนี้ ความปรารถนาและความตั้งใจของคุณครูไม่ใหญ่ ที่ผ่านกาลเวลามากว่ายี่สิบปี ได้กลายเป็นหนึ่งในโครงการที่มีทรรศนะที่ยาวไกล ซึ่งในขณะนั้น เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วดูเหมือนจะยากมาก แต่ในที่สุดวิสัยทัศน์ที่ใครๆบอกว่า เป็นไปไม่ได้ก็เป็นไปได้แล้ว และได้กลายเป็นมหาวิทยาลัยแห่งเดียวในโลก ที่เปิดสอนวิชาเกี่ยวกับความเป็นจริงของชีวิต นำชีวิตไปสู่เป้าหมายอันสูงสุด และยังให้ความรู้ถึงชีวิตหลังความตายว่า เมื่อตายแล้ว ไปที่ไหน ไปอย่างไร และต้องเตรียมตัวตายอย่างไร สิ่งนี้ลูกถือว่าเป็นสุดยอดของการศึกษา คือ เป็น Education for Life
เมื่อทางมหาวิทยาลัย กำหนดให้วันที่ 7 กันยายน พ.ศ.2551 เป็นวันรับปริญญา เมื่อลูกได้สวมชุดครุย และเดินเข้าขบวนในพิธี ได้ยินเสียงปรบมือที่ดังกึกก้องจากหมู่คณะ เพื่อต้อนรับเหล่าบัณฑิตใหม่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ...เจ้าคะ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายจริงๆค่ะ ลูกกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จนต้องแอบปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงใจที่อิ่มเอิบ ในน้ำใจของพี่ๆน้องๆที่นั่งในสภาธรรมกายสากล
ลูกภูมิใจมากๆค่ะ ที่ลูกได้มาเป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เป็นหลานของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และคุณยายอาจารย์ ทำให้ลูกมีวันนี้ วันแห่งความสำเร็จที่ได้ทำสิ่งดีๆให้กับตนเอง เมื่อลูกได้กราบคุณครูไม่ใหญ่ พร้อมกับสองมือที่รับมอบใบปริญญาบัตร ลูกได้เห็นรอยยิ้มจากใจที่อิ่มชุ่มด้วยกระแสของความเมตตา ความรัก ความปรารถนาดีจากคุณครูไม่ใหญ่
ลูกในนามของบัณฑิตใหม่ทุกท่าน ขอกราบแทบเท้าและกราบเรียนคุณครูไม่ใหญ่ว่า ถ้าปราศจากความรักที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง โดยไม่มีเงื่อนไขของคุณครูไม่ใหญ่แล้ว บัณฑิตทุกคนคงไม่มีโอกาสได้ศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และวิชชาธรรมกาย และบัณฑิตทุกคนคงไม่ได้รู้จักหนทางชีวิตอันประเสริฐ ในการพัฒนาตนให้เป็นคนดีที่โลกต้องการ และถ้าปราศจาก Vision ของคุณครูไม่ใหญ่แล้ว โลกก็จะไม่มีมหาวิทยาลัยที่สอนวิชาชีวิตให้กับมวลมนุษยชาติค่ะ
กราบนมัสการด้วยความเคารพยิ่ง
ลูกบัณฑิต DOU…วิรงรอง รัตนฉายา