จดหมายจากโฮเวิร์ด ลูกพระธัมฯ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อผู้เป็นที่รักยิ่งและสวัสดีสมาชิกครอบครัวธรรมกายผู้งดงามทุกท่าน

 

พระอาจารย์และเจ้าหน้าที่ ไปส่งที่สนามบิน

เมื่อถึงคราวที่ไอวี่และผม จะต้องเดินทางกลับไปฮ่องกง ถึงเวลาที่จะต้องกล่าวคำอำลา เซย์ กู๊ด บาย (Say Good-Bye) กับโจฮันเนสเบิร์ก เมดดิเทชั่น เซนเตอร์ (Johannesburg Meditation Centre) หลวงพ่อครับ คำว่า Good Bye เป็นคำที่ทำให้เรารู้สึกถึงการพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก ผมจึงคิดว่า เราน่าจะเปลี่ยนวิธีร่ำลาเสียใหม่ ด้วยความเบิกบาน เพราะไอวี่กับผม พบว่า ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน เราก็พบกับพี่น้องชาวธรรมกาย ที่รักสันติภาพ ชอบทำสมาธิ แม้ว่าเราเดินมาแสนไกล ไกลถึงโจฮันเนสเบิร์ก (ฉันมาไกล) เราก็ยังพบเพื่อนพี่น้องที่พูดภาษาเดียวกัน คือภาษาสันติภาพ แล้วเมื่อผมไปถึงเมืองต่อไป ผมก็จะพบพี่น้องชาวธรรมกายอีก 

ทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจ อยากจะแต่งเพลง Good-Bye Song เสียใหม่ เป็นความสุข ความเบิกบาน เพราะเราอยู่ภายใต้ดวงตะวันเดียวกัน มีภารกิจสันติภาพเหมือนกัน ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนภายใต้ดวงตะวัน เราก็เป็นหนึ่งเดียวกัน และงานสร้างสันติภาพที่พี่น้องธรรมกายทั่วโลก กำลังทำอยู่นี้ ก็อยู่ภายใต้ "ตะวันธรรม" เหมือนอยู่ใกล้ชิดหลวงพ่อตลอดเวลา ผมอยากจะบอกจากก้นบึ้งของหัวใจ (From the bottom of my heart) ว่า พวกเราโชคดีมากที่มีหลวงพ่อเป็นตะวันธรรมที่ฉายเข้าไปในศูนย์กลางกายของพวกเราทุกคน พวกเราจึงไม่มีการพลัดพราก ภายใต้แสงสว่างของหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นความสว่างสากล (Universal Light) ของพวกเราทุกคนครับ

พวกเรารักหลวงพ่อครับ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้พบหลวงพ่ออีกครั้งในเดือนเมษายนที่จะถึงนี้ครับ ด้วยความรัก ชีวิต และจิตใจทั้งหมดที่พร้อมอุทิศให้ ผมหวังว่า เพลงนี้จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนได้เห็นถึงความสำคัญของการระลึกถึงหลวงพ่อไว้ที่ศูนย์กลางกาย หากพวกเราทำได้ จะไม่ต้องกังวลถึงกระแสกิเลส การกระทำผิด เหงา เศร้า หดหู่ ผิดหวัง และที่สำคัญคือ ไม่ต้องกล่าวคำว่า .........Good Bye.......สาธุ 

 

จาก...โฮเวิร์ด ลูกพระธัมฯ ตลอดกาล

 

 

 

คุณ Howard แต่งเพลงสดๆ ที่สนามบิน

 

เวลาไปไหน เขาจะเอาแฟ้มและปากกา ติดตัวไปด้วย
นึกเพลงอะไรออกตอนไหน ก็จะหยิบปากกาขึ้นมาเขียน

 

เพลงนี้ เขียนสดๆ ที่ทางเข้าสนามบิน

 

 

 

 แต่งสด ร้องสด ฟังกันสดๆ ที่สนามบิน ที่ไม่มีคำว่า Good Bye