พระนี้มีเจ้าของ

“รวยโคตรๆ รวยโคตรๆ รวยโคตร รวยโคตร รวยโคตรๆ” เมื่อได้ยินคำๆนี้ก็รู้ทันทีว่า นี่คือชื่อของพระของขวัญ ที่สาธุชนผู้มีบุญได้รับจากการมาร่วม

พิธีหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา ซึ่งได้รับไปเพียงไม่กี่วัน ก็มีเรื่องราวอานุภาพพระของขวัญเกิดขึ้นมากมาย

บางคนบอกว่า ตอนที่ได้รับพระของขวัญมา ไม่มีประกายแวววับ แต่พออธิษฐานนำท่านเข้ากลางเท่านั้น ผ่านไปวันสองวันองค์พระก็มีประกายขึ้นเต็มไปหมด อัศจรรย์ใจจนต้องรีบนำไปเลี่ยมใส่กรอบ แล้วนำมาห้อยคอ

ล่าสุด...ความอัศจรรย์ และอานุภาพพระของขวัญรุ่นรวยโคตรๆ ได้เกิดขึ้นกับบุคคลซึ่งไม่เคยมาวัดพระธรรมกายแม้แต่ครั้งเดียว แล้วก็ไม่เคยดู DMC แม้แต่ครั้งเดียว แต่เธอคนนี้ได้พบกับอานุภาพของพระของขวัญเข้าอย่างจัง เธอ คือ กัลยาณมิตร ประจวบ เขี้ยวสิงห์ หรือ ป้าจวบ แม่ค้าขายข้าวแกงแบบเดลิเวอรี่ ที่อำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี

ลูกสาวของป้าจวบเล่าให้ฟังว่า ครอบครัวของเธอเพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่อำเภอมะขามแห่งนี้ได้เพียง 4เดือนเท่านั้น และทุกๆวันป้าจวบจะต้องไปจ่ายตลาดในตอนเช้า เพื่อซื้ออาหารสดมาทำกับข้าว แล้วก็นำกับข้าวขึ้นมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ขี่ไปขายตามบ้านต่างๆในละแวกนั้น และตั้งแต่มาที่นี่ก็จะมีผู้นำบุญใจดีชื่อ พี่โอเล่ มาชวนป้าจวบกับเธอร่วมบุญ และมาเอาบุญที่วัดพระธรรมกายอยู่เสมอ

เมื่องานวันครบรอบ 124ปีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่ผ่านมา พี่โอเล่ก็มาชวนเธอกับแม่ให้ไปร่วมงานที่วัดพระธรรมกาย พี่โอเล่บอกว่า “ไปเถอะไปทำบุญกัน งานนี้หล่อทองเป็นตัน คนมาเป็นล้านเลยนะ แล้วก็จะมีการแจกพระของขวัญด้วย ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้นะ ถึงจะฝากเงินมาทำบุญก็ไม่ได้อยู่ดี” เมื่อป้าจวบฟังจบก็ตื่นเต้น และอยากมาร่วมงานด้วยมากๆ แต่ติดอยู่ที่ว่าต้องทำกับข้าวไปขาย ป้าจวบจึงไม่ได้มาร่วมงานในวันนั้น

จนกระทั่ง เวลาตีห้าของเช้าวันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ.2551 หลังจากวันงาน ป้าจวบก็ขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจออกไปจ่ายตลาดเช่นเคย ขี่อยู่ดีๆป้าจวบก็เห็นแสงสว่างวาบขึ้นมาจากพื้นถนน แต่ทำเป็นไม่สนใจแล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์จากไป แต่เพียงชั่วประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ป้าจวบก็อดใจไม่ไหว เพราะแสงที่เห็นนั้นสะดุดตาเหลือเกิน เหมือนแสงเพชรแสงพลอยเวลาที่ต้องแสงสว่าง

ป้าจวบจึงขี่มอเตอร์ไซค์กลับไปตรงจุดที่เห็นแสงสว่าง และก็พบกับสิ่งๆหนึ่งจึงเก็บขึ้นมา ป้าจวบพยายามมองดูว่าสิ่งที่อยู่ในมือคืออะไร แต่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าของสิ่งนั้นมีรอยแตกเหมือนโดนรถทับ ป้าจวบจึงเก็บของสิ่งนั้นเข้ากระเป๋า แล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปจ่ายตลาดตามปกติ จนกระทั่งฟ้าสว่างป้าจวบก็กลับมาที่บ้านแล้วนำของสิ่งนั้นขึ้นมาดูอีกครั้ง และเล่าเรื่องราวให้ลูก

สาวฟัง…

พอป้าจวบเล่าจบ ลูกสาวของป้าจวบก็ถึงกับนั่งอึ้ง ทึ่งไปเลย เพราะเธอจำได้ว่าพระที่แม่ของเธอเก็บได้ก็คือ พระของขวัญรุ่นรวยโคตรๆ ซึ่งผู้ที่ไปร่วมงานวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2551 เท่านั้น จึงจะได้รับกลับมาเป็นที่ระลึก ลูกสาวของป้าจวบบอกว่า “ไอ้เราก็ตื่นเต้น แปลกใจจริงๆว่า คนที่ได้พระมาทำไมถึงทำหล่นได้ นึกไม่ออกเลยว่าหล่นอีท่าไหน”

ส่วนป้าจวบพอได้ยินชื่อพระของขวัญ ก็ร้องด้วยความตกใจ แล้วก็อธิษฐานดังๆว่า “สาธุ...ขอให้รวยโคตรๆจริงๆเถิด” ตั้งแต่นั้นมาป้าจวบก็พกพระของขวัญติดตัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะออกไปไหน ไปจ่ายตลาด หรือไปขายข้าวแกง ไม่เคยให้ห่างจากตัวเลย และเมื่อป้าจวบกับลูกสาวได้รู้ว่า คุณครูไม่ใหญ่กล่าวว่า “พระของขวัญนี้ท่านมีชีวิต ไปไหนมาไหนได้ แล้วที่สำคัญท่านมีเจ้าของ” ทั้งคู่ก็ถึงกับอึ้ง...ทึ่ง และก็ขนลุกไปตามๆกัน และถ้ามีโอกาสทั้งสองแม่ลูกก็อยากจะมาร่วมงานทอดกฐินหลวงปู่ ในวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 นี้ด้วย