กราบเรียน พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างยิ่ง
กระผมธรรมทายาท ประชา ธีระวิทย์ เป็นหนึ่งในธรรมทายาทจำนวน 193 คน ที่ตั้งใจบวชบูชาธรรมในวาระครบ 100 ปี คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ซึ่งจะมีพิธีบรรพชาอุปสมบทในวันเสาร์ที่ 24 มกราคมนี้ครับ
ผมเป็นลูกพระธัมฯหลานคุณยายพันธุ์แท้ครับ เข้าวัดพระธรรมกายตั้งแต่เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2522 ได้พบเห็นทั้งการปฏิบัติตน และเมตตาธรรมของคุณยายมากมาย อานุภาพของท่านไม่มีประมาณ ผมได้รับคำสอนจากคุณยายทั้งเรื่องการปฏิบัติธรรมและการปฏิบัติตน ทั้งมีบุญได้รับใช้ใกล้ชิดคุณยาย ในครั้งที่ท่านเมตตาเดินทางไปจังหวัดพิษณุโลก ในโอกาสกฐินยายครั้งแรก
ธรรมทายาท ประชา ธีระวิทย์
นักพัฒนาทรัพยากรบุคคล ชำนาญการพิเศษ
กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม
ครั้งนั้นผมป่วยเป็นโรคไวรัสตับอักเสบ B มีอาการหนักมาก แพทย์บอกว่า “รักษาหายแต่ไม่หายขาด มีโอกาสเป็นอีก” แต่ด้วยอานุภาพของคุณยายทำให้ผมหายจากโรคนี้ ไม่กลับมาเป็นอีกเลย จนแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่บอกว่า “โรคนี้ไม่มีโอกาสหาย” ประหลาดใจมาก ว่าหายได้อย่างไร? ผมขอโอกาสเล่าโดยย่อนะครับ
เมื่อปี พ.ศ. 2531 ขณะนั้น ผมรับราชการที่สำนักงานป่าไม้ เขตพิษณุโลก และเป็นประธานศูนย์กัลยาณมิตรจังหวัดพิษณุโลกด้วย ผมได้นำหมู่คณะซื้อที่ดินเพื่อสร้างธุดงคสถาน แล้วมีความคิดว่า ต้องมีบุญมากจึงสร้างธุดงคสถานได้เสร็จ จึงตั้งใจถือศีล 8 จนตลอดพรรษา วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ช่วงบ่ายผมรู้สึกอ่อนเพลียมาก ตัวเหลือง ตาเหลือง จึงขับรถไปพบแพทย์ที่พิษณุโลก แพทย์สั่งให้เข้าพักรักษาตัวทันที และบอกว่าต้องใช้เวลารักษา 3-6 เดือนจึงจะหาย แต่ก็มีโอกาสเป็นอีก ผมจึงคิดกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพ ซึ่งจะได้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกายด้วย ผมได้เข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯอีกครั้ง หมอนัดให้อีก 2 วันมาฟังผล ผมจึงมาวัด ถวายภัตตาหารเพล แล้วได้นั่งธรรมะกับคุณยาย ประมาณ 30 นาที
เมื่อถึงวันนัดฟังผล ผมได้ไปพบแพทย์ ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ คุณหมอเห็นหน้า ทำท่างง ๆ และถามกลับว่า ไปรักษาที่ไหนมา? ผมบอกว่าไม่ได้รักษาที่ไหนเลย แต่นั่งธรรมะกับคุณยายอาจารย์ฯ ที่วัดพระธรรมกาย คุณหมอสั่งให้ทานยาที่นำมาจากพิษณุโลกให้หมด ถ้ามีอะไร ให้มาพบได้
ก่อนเข้าพรรษาปีต่อมา ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานอีกว่า “จะถือศีล 8 ทั้งพรรษา” พอถึงเวลาเย็น ก็รู้สึกมีอาการอ่อนเพลีย ตาเหลือง ตัวเหลือง แต่ก็ไม่คิดไปหาหมอ เพียงแต่คิดถึงคุณยาย ขอคุณยายว่า ให้ได้ไปราชการที่กรมป่าไม้จะได้ไปนั่งธรรมะกับคุณยาย เมื่อเข้าที่ทำงานได้สักครู่ ก็มีหนังสือสั่งการจากป่าไม้เขต ให้ไปราชการกรมป่าไม้ และเดินทางกลับกรุงเทพด้วยเครื่องบิน
ผมเดินทางถึงวัดพระธรรมกายเวลา 10 โมงเศษ เดินเข้าทางด้านหน้าศาลาดุสิต พบคุณยายเดินมาจากกุฏิ ก็เดินตามท่านโดยยังมิได้พูดกับท่าน เข้าไปในอาคารยามา เห็นคุณยายนั่งที่เก้าอี้หวาย จึงได้เข้าไปกราบท่าน 3 ครั้ง คุณยายพูดสอนหลายเรื่อง ถึงเวลาประมาณ 11 โมง คุณยายสั่งให้ไปทานข้าวแล้วกลับมานั่งธรรมะพร้อมคณะอีก ในตอนบ่ายได้นั่งธรรมะกับคุณยายประมาณครึ่งชั่วโมง วันรุ่งขึ้น เมื่อไปพบคุณหมอคนเดิม พอคุณหมอเห็นหน้า คุณหมอก็ตกใจ ทำท่างง ๆ อีก ถามผมว่า ไปรักษาที่ไหน รักษาอย่างไร? ผมก็บอกว่า ไม่ได้ไปรักษาที่ไหน แต่ไปนั่งสมาธิกับคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่วัดพระธรรมกาย คุณหมอสนใจซักถามถึงคุณยาย จดชื่อที่อยู่ ถามเรื่องการมาวัด แล้วหมอขอให้ทานยาบำรุงตับ และสั่งว่า มีอะไรก็ให้มาพบหมอได้อีก จนกระทั่งบัดนี้ ผมไม่มีอาการเกี่ยวกับโรคนี้อีกเลย
อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อปี พ.ศ. 2536 คุณแม่ของผมป่วย (ภายหลังพบว่าเป็นมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่) จึงได้มากราบเรียนให้คุณยายทราบ คุณยายสั่งให้ไปบอกคุณแม่ว่า ให้ท่านเลิกกินหมาก เพราะหมากมันสกปรก ข้างในมันเน่าหมดแล้ว ให้อยู่กับธรรมะ แล้วยายจะช่วย คุณแม่ไม่มีอาการเจ็บปวดเหมือนคนไข้คนอื่นๆเลย มีสติตลอดเวลา จนกระทั่งสิ้นลม ท่านจากไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อผมมาวัดพบคุณอารีพันธ์ ที่ดูแลคุณยาย คุณอารีพันธ์พูดกับผมก่อนว่า คุณยายไปส่งตั้งแต่วันนั้นแล้ว
ด้วยพระคุณยิ่งใหญ่มหาศาล ที่คุณยายมีต่อพวกเราตลอดมา เมื่อได้โอกาส ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ พวกเราเหล่าธรรมทายาทลูกหลวงพ่อหลานคุณยายจึงอยากบูชาธรรมท่านให้เหมาะสม ซึ่งลูกๆ คิดว่าไม่มีสิ่งใดที่เหมาะสมเท่ากับการบวชบูชาธรรมท่าน เพราะเป็นการปฏิบัติบูชาที่ได้กุศลมาก และคุณยายท่านเคารพรักเพศสมณะมาก ลูกธรรมทายาททุกคนตั้งใจที่จะประพฤติปฏิบัติตนให้เป็นพระแท้ แม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ และขอเชิญชวนท่านผู้มีบุญมาร่วมงานบวชในวันเสาร์ที่ 24 นี้กันนะครับ
แล้วสำหรับท่านชายที่ไม่ได้มาบวชรุ่นนี้ ก็ยังมีโอกาสบวชในโครงการอบรมธรรมทายาทภาคฤดูร้อนได้อีกนะครับ ซึ่งยังอยู่ในวาระที่เราจะบวชบูชาธรรม 100 ปีคุณยายได้ตลอดทั้งปีเลยครับ
และโดยส่วนตัวผมตั้งใจว่า เมื่อหมดภารกิจทางโลกแล้ว จะขอบวชอุทิศชีวิต บูชาธรรมคุณยาย อยู่ในเพศสมณะนี้จนกระทั่งหมดสิ้นลมหายใจครับ
ผมเป็นลูกพระธัมฯหลานคุณยายพันธุ์แท้ครับ เข้าวัดพระธรรมกายตั้งแต่เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2522 ได้พบเห็นทั้งการปฏิบัติตน และเมตตาธรรมของคุณยายมากมาย อานุภาพของท่านไม่มีประมาณ ผมได้รับคำสอนจากคุณยายทั้งเรื่องการปฏิบัติธรรมและการปฏิบัติตน ทั้งมีบุญได้รับใช้ใกล้ชิดคุณยาย ในครั้งที่ท่านเมตตาเดินทางไปจังหวัดพิษณุโลก ในโอกาสกฐินยายครั้งแรก
ธรรมทายาท ประชา ธีระวิทย์
นักพัฒนาทรัพยากรบุคคล ชำนาญการพิเศษ
กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม
ครั้งนั้นผมป่วยเป็นโรคไวรัสตับอักเสบ B มีอาการหนักมาก แพทย์บอกว่า “รักษาหายแต่ไม่หายขาด มีโอกาสเป็นอีก” แต่ด้วยอานุภาพของคุณยายทำให้ผมหายจากโรคนี้ ไม่กลับมาเป็นอีกเลย จนแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่บอกว่า “โรคนี้ไม่มีโอกาสหาย” ประหลาดใจมาก ว่าหายได้อย่างไร? ผมขอโอกาสเล่าโดยย่อนะครับ
เมื่อปี พ.ศ. 2531 ขณะนั้น ผมรับราชการที่สำนักงานป่าไม้ เขตพิษณุโลก และเป็นประธานศูนย์กัลยาณมิตรจังหวัดพิษณุโลกด้วย ผมได้นำหมู่คณะซื้อที่ดินเพื่อสร้างธุดงคสถาน แล้วมีความคิดว่า ต้องมีบุญมากจึงสร้างธุดงคสถานได้เสร็จ จึงตั้งใจถือศีล 8 จนตลอดพรรษา วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ช่วงบ่ายผมรู้สึกอ่อนเพลียมาก ตัวเหลือง ตาเหลือง จึงขับรถไปพบแพทย์ที่พิษณุโลก แพทย์สั่งให้เข้าพักรักษาตัวทันที และบอกว่าต้องใช้เวลารักษา 3-6 เดือนจึงจะหาย แต่ก็มีโอกาสเป็นอีก ผมจึงคิดกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพ ซึ่งจะได้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกายด้วย ผมได้เข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯอีกครั้ง หมอนัดให้อีก 2 วันมาฟังผล ผมจึงมาวัด ถวายภัตตาหารเพล แล้วได้นั่งธรรมะกับคุณยาย ประมาณ 30 นาที
เมื่อถึงวันนัดฟังผล ผมได้ไปพบแพทย์ ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ คุณหมอเห็นหน้า ทำท่างง ๆ และถามกลับว่า ไปรักษาที่ไหนมา? ผมบอกว่าไม่ได้รักษาที่ไหนเลย แต่นั่งธรรมะกับคุณยายอาจารย์ฯ ที่วัดพระธรรมกาย คุณหมอสั่งให้ทานยาที่นำมาจากพิษณุโลกให้หมด ถ้ามีอะไร ให้มาพบได้
ก่อนเข้าพรรษาปีต่อมา ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานอีกว่า “จะถือศีล 8 ทั้งพรรษา” พอถึงเวลาเย็น ก็รู้สึกมีอาการอ่อนเพลีย ตาเหลือง ตัวเหลือง แต่ก็ไม่คิดไปหาหมอ เพียงแต่คิดถึงคุณยาย ขอคุณยายว่า ให้ได้ไปราชการที่กรมป่าไม้จะได้ไปนั่งธรรมะกับคุณยาย เมื่อเข้าที่ทำงานได้สักครู่ ก็มีหนังสือสั่งการจากป่าไม้เขต ให้ไปราชการกรมป่าไม้ และเดินทางกลับกรุงเทพด้วยเครื่องบิน
ผมเดินทางถึงวัดพระธรรมกายเวลา 10 โมงเศษ เดินเข้าทางด้านหน้าศาลาดุสิต พบคุณยายเดินมาจากกุฏิ ก็เดินตามท่านโดยยังมิได้พูดกับท่าน เข้าไปในอาคารยามา เห็นคุณยายนั่งที่เก้าอี้หวาย จึงได้เข้าไปกราบท่าน 3 ครั้ง คุณยายพูดสอนหลายเรื่อง ถึงเวลาประมาณ 11 โมง คุณยายสั่งให้ไปทานข้าวแล้วกลับมานั่งธรรมะพร้อมคณะอีก ในตอนบ่ายได้นั่งธรรมะกับคุณยายประมาณครึ่งชั่วโมง วันรุ่งขึ้น เมื่อไปพบคุณหมอคนเดิม พอคุณหมอเห็นหน้า คุณหมอก็ตกใจ ทำท่างง ๆ อีก ถามผมว่า ไปรักษาที่ไหน รักษาอย่างไร? ผมก็บอกว่า ไม่ได้ไปรักษาที่ไหน แต่ไปนั่งสมาธิกับคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่วัดพระธรรมกาย คุณหมอสนใจซักถามถึงคุณยาย จดชื่อที่อยู่ ถามเรื่องการมาวัด แล้วหมอขอให้ทานยาบำรุงตับ และสั่งว่า มีอะไรก็ให้มาพบหมอได้อีก จนกระทั่งบัดนี้ ผมไม่มีอาการเกี่ยวกับโรคนี้อีกเลย
อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อปี พ.ศ. 2536 คุณแม่ของผมป่วย (ภายหลังพบว่าเป็นมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่) จึงได้มากราบเรียนให้คุณยายทราบ คุณยายสั่งให้ไปบอกคุณแม่ว่า ให้ท่านเลิกกินหมาก เพราะหมากมันสกปรก ข้างในมันเน่าหมดแล้ว ให้อยู่กับธรรมะ แล้วยายจะช่วย คุณแม่ไม่มีอาการเจ็บปวดเหมือนคนไข้คนอื่นๆเลย มีสติตลอดเวลา จนกระทั่งสิ้นลม ท่านจากไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อผมมาวัดพบคุณอารีพันธ์ ที่ดูแลคุณยาย คุณอารีพันธ์พูดกับผมก่อนว่า คุณยายไปส่งตั้งแต่วันนั้นแล้ว
ด้วยพระคุณยิ่งใหญ่มหาศาล ที่คุณยายมีต่อพวกเราตลอดมา เมื่อได้โอกาส ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ พวกเราเหล่าธรรมทายาทลูกหลวงพ่อหลานคุณยายจึงอยากบูชาธรรมท่านให้เหมาะสม ซึ่งลูกๆ คิดว่าไม่มีสิ่งใดที่เหมาะสมเท่ากับการบวชบูชาธรรมท่าน เพราะเป็นการปฏิบัติบูชาที่ได้กุศลมาก และคุณยายท่านเคารพรักเพศสมณะมาก ลูกธรรมทายาททุกคนตั้งใจที่จะประพฤติปฏิบัติตนให้เป็นพระแท้ แม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ และขอเชิญชวนท่านผู้มีบุญมาร่วมงานบวชในวันเสาร์ที่ 24 นี้กันนะครับ
แล้วสำหรับท่านชายที่ไม่ได้มาบวชรุ่นนี้ ก็ยังมีโอกาสบวชในโครงการอบรมธรรมทายาทภาคฤดูร้อนได้อีกนะครับ ซึ่งยังอยู่ในวาระที่เราจะบวชบูชาธรรม 100 ปีคุณยายได้ตลอดทั้งปีเลยครับ
และโดยส่วนตัวผมตั้งใจว่า เมื่อหมดภารกิจทางโลกแล้ว จะขอบวชอุทิศชีวิต บูชาธรรมคุณยาย อยู่ในเพศสมณะนี้จนกระทั่งหมดสิ้นลมหายใจครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
ธรรมทายาท ประชา ธีระวิทย์
ธรรมทายาท ประชา ธีระวิทย์