จดหมายจากครูชายแดนภาคใต้

จดหมายจากคุณครูผู้ให้แสงสว่างชายแดนใต้

16 มกราคม พ.ศ.2552

กราบนมัสการ หลวงพ่อธัมมชโย

ลูกชื่อ พนมมาศ ผลแรก เป็นครูโรงเรียนเทศบาล 6 (ถนนโคกเคียน) สังกัดเทศบาลเมืองนราธิวาส อ.เมือง จ.นราธิวาส ลูกเป็นครู มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดนราธิวาส ปฏิบัติหน้าที่ครูมากว่า 20 ปี จากการปฏิบัติหน้าที่หลายองค์กร ไม่ว่าจะเป็นครูโรงเรียนเอกชน หรือ การใช้ชีวิตผูกพันกับนักเรียนชนบท ในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม (โรงเรียนปอเนาะ) และปัจจุบันปฏิบัติหน้าที่ครูในสังกัดสำนักการศึกษาเทศบาลเมืองนราธิวาส รู้และเข้าใจวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณีของประชาชน 3 จังหวัดชายแดนใต้ดียิ่งนัก ที่ผ่านมาเคยอยู่อย่าง อบอุ่น มีความเข้าใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ว่าจะเป็นพุทธ หรือ มุสลิม แต่พอเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น ความรู้สึกหวาดกลัว กังวลใจ กับสถานการณ์เหล่านั้นก็มากขึ้น คิดว่าสักวันหนึ่ง ครูผู้โชคร้ายคนนั้น ก็คงเป็นเรา เพราะเพื่อนเราหลายคนก็จากเราไปด้วยเหตุการณ์ร้ายเหล่านั้น ถ้าเป็นเราจะทำอย่างไร ได้แต่ปลอบและให้กำลังใจตนเอง ถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คงเป็นเวรกรรมของเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ย้ำกับตนเองตลอดเวลาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะไม่ขอย้ายไปจากที่นี่ เพราะที่นี่ก็คือบ้านเกิดเมืองนอนของเรา บรรพบุรุษของเราอยู่ที่นี่ ถ้าจะต้องตายก็ขอให้ผืนแผ่นดินตรงนี้ได้กลบหน้าเรา

คุณครูพนมมาศ ผลแรก
โรงเรียนเทศบาล 6 อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส

ชีวิตทุกชีวิตของครูทั้ง 4 จังหวัดชายแดนใต้ ก็คงมีความรู้สึกไม่แตกต่างกัน ต่างอยู่ด้วยความหวาดกลัว หวาดผวา อยู่ด้วยความกังวลใจ อยู่ด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว อยู่อย่างคนขาดกำลังใจ แต่แล้ววันหนึ่ง หลวงพ่อธัมมชโยได้ให้กำลังใจแก่ครูภาคใต้ ด้วยความเมตตา ความห่วงใย มอบธารน้ำใจ ที่ยิ่งใหญ่แก่ครูทุกคน จนกลายเป็นพลัง เป็นกำลังใจที่จะยืนหยัด และต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆอดทนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้นจะบั่นทอนจิตใจและความรู้สึกของครู แต่ครูก็ไม่ย่อท้อ ไม่สิ้นหวัง กลับมีกำลังใจ และมีความมุ่งมั่นที่จะทำหน้าที่ครูเพื่อศิษย์ต่อไป

หนึ่งปีที่หลวงพ่อได้มอบสิ่งที่ดีให้กับครู ไม่ว่าจะเป็นกองทุนหนุนแรงใจช่วยครูใต้ การส่งเสริมสนับสนุนให้ครูได้ปฏิบัติและยึดมั่นในพระรัตนตรัย การเข้าร่วมกิจกรรมสำคัญๆที่วัดพระธรรมกายได้จัดขึ้น สามารถที่จะบ่มจิตใจของครูให้ใสสะอาดยิ่งขึ้น โดยเฉพาะการได้ฝึกปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ ทำให้จิตใจของลูกสงบนิ่ง มากขึ้น คิด ไตร่ตรอง และรู้จักอโหสิกรรม, เป็นที่ฉงน? ของเพื่อนๆหลายคนว่า ลูกก้าวเข้ามาจุดนี้ได้อย่างไร เป็นไปได้หรือ? เพราะภาพที่เพื่อนๆรู้จักจะเป็นคนไม่ใส่ใจในพระพุทธศาสนา ห่างไกลวัด ปฏิเสธการทำบุญ

แต่พอลูกก้าวเข้ามาสัมผัสวัดพระธรรมกายครั้งแรกในชีวิตก็รู้สึกเลื่อมใส เกิดความศรัทธา นี่เป็นจุดแรกที่พลิกชีวิตของลูก หลังจากนั้นได้ศึกษาหลักธรรม หนังสือธรรมะต่างๆและลองฝึกปฏิบัติธรรม ทำให้ลูกสามารถเข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ้น และสัมผัสกับความรู้สึกที่ดี นับว่าเป็นบุญของลูกที่ได้เดินมาพบเส้นทางสายนี้ในวัย 44 ปี พร้อมสมาชิกน้อยวัย 7 ขวบ ที่บ้านอีกหนึ่งคน กิจวัตรที่ทำทุกวันไม่เคยบกพร่อง คือ การสวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา นั่งสมาธิ ทุกคืนพร้อมกับลูกสาว และลูกสาวจะมากราบขอขมาและขอพรแม่ทุกคืนก่อนนอน ช่างเป็นความรู้สึกที่อิ่มใจจริงๆค่ะ

เชื่อมั่นว่าจากการที่ลูกได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมครั้งแรกในชีวิตที่เขาแก้วเสด็จ อำเภอกบินบุรี จังหวัดปราจีนบุรี เมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา พร้อมศึกษาการดำเนินชีวิตแบบวิถีพุทธอย่างชัดเจนและเข้าใจ สามารถเปลี่ยนตัวเองได้หลายอย่าง พร้อมกันนี้ได้นำแนวทางการดำเนินชีวิตตามวิถีพุทธมาปรับใช้ในการทำงานให้สอดคล้องกับสภาพสังคมปัจจุบัน

สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบนมัสการพระเดชพระคุณเจ้า หลวงพ่อธัมมชโย เป็นอย่างสูงที่ได้หยิบยื่นโอกาสที่ดีให้แก่ลูกและครู 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ทุกคน โดยเฉพาะได้ให้กำลังใจที่ยิ่งใหญ่ เป็นพลังผลักดันให้ครูได้มุ่งมั่นที่จะยืนหยัด และหยัดสู้ต่อไปจนถึงวันสิ้นลมสุดท้าย

                                 นมัสการด้วยความเคารพ
                                      ครูภาคใต้
                                     ครูพนมมาศ ผลแรก
                           โรงเรียนเทศบาล 6 (ถนนโคกเคียน)
                                  สังกัดเทศบาลเมืองนราธิวาส
                                   อ.เมือง จ.นราธิวาส