The Middle Way รุ่นที่ 5 ประเทศแอฟริกาใต้

บันทึกการเดินทางสู่ความเบิกบาน

จากโครงการ The Middle Way รุ่นที่ 5
ที่ Johannesburg, South Africa
เมื่อวันที่ 8-12 มีนาคม ที่ผ่านมา

กราบเรียน พระเดชพระคุณ คุณครูไม่ใหญ่ ที่เคารพอย่างสูง

ศูนย์ปฏิบัติธรรมโจฮันเนสเบิร์ก หรือวัดพุทธโจฮันเนสเบิร์ก ได้จัดคอร์สสมาธิ The Middle Way... มาถึงวันนี้ ก็เป็นรุ่นที่ 5 แล้ว สมาชิกทุกคนมีประสบการณ์ภายในตั้งแต่เบื้องต้น คือความ-สงบ สบาย ตัวเบา และเห็นความสว่างมากน้อยต่างกันไป

The Middle Way รุ่น 5 มีสมาชิกนานาชาติ ทั้งปากีสถานและสวีเดน
มาร่วมเดินทาง… JOURNEY TO JOY กับเรา

ในแต่ละรุ่น จะมีผู้ที่หยุดใจได้ต่อเนื่องมากพอ จนสามารถเข้าถึงประสบการณ์ภายในได้ดีในระดับหนึ่ง ซึ่งควรค่าแก่การนำมาแบ่งปัน เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้สหายธรรมทั่วโลก เกิดกำลังใจในการทำสมาธิ มีความสุขเบิกบานกันอย่างทั่วถึง

เราจึงขอถือโอกาส เล่าประสบการณ์สมาธิของ คุณเอล นามสกุล ฟาน-นี-เค้อะ-ระ-ขึ (Van Neekerk) นามสกุลของเอล เป็นภาษาดัทช์ โดยที่คำว่า “ฟาน” แปลตรงๆ ว่า “มาจาก” แต่คนดัทช์จะใช้ “ฟาน” เป็นส่วนหนึ่งของ “นามสกุล”

คำว่า “นี-เค้อะ-ระ-ขึ” แปลว่า “ไม่มีโบสถ์” เพราะตระกูล-ของเอล มาจากหมู่บ้านที่ไม่มีโบสถ์ เวลาเขาถามว่า... “เอลไหน?”

เขาก็จะตอบว่า ก็... “เอล ที่มาจากหมู่บ้านที่ไม่มีโบสถ์” นั่นไง

คุณเอล ในท่า Peace Position อัน Popular

เอลเป็นเพื่อนของดาน่า คอน-ร้า-ดี้ ที่เคยมาเข้าคอร์ส The Middle Way รุ่น 2 เอลเป็นหญิงร่างเล็ก อายุบอกไม่ได้นะครับ เพราะเป็นจรรยาบรรณของเจ้าหน้าที่ศูนย์ฯ เอล เป็นนักวาด-ภาพ ซึ่งเราจะได้เห็นภาพผลการปฏิบัติธรรมของเธอ เอล มีสุข-ภาพดี รักการออกโยคะ ทำให้เอล สามารถนั่งขัดสมาธิบนพื้นพรมได้ หลังและคอก็ตั้งตรง ทำให้เอลสามารถมีประสบการณ์ดีขึ้นตามลำดับ อย่างมั่นคง เข้าทำนองว่า Slow but sure. ชัวร์มากๆ

เอล มักจะมีประสบการณ์ภายในที่ อธิบายยากอยู่เสมอ เช่น มีอยู่รอบหนึ่ง เอลรู้สึกว่าตัวขยายใหญ่มาก ใหญ่กว่าโลกมากนัก ขณะเดียวกัน เอลก็เห็นตัวเองเล็กมาก นั่งขัดสมาธิซ้อนอยู่ในกลางของร่างกายที่ใหญ่มหึมากว่าโลก ซึ่งก็นั่งสมาธิอยู่เช่นกัน เอล ชอบมาก ไม่อยากเชื่อว่า จะเห็นสองอย่าง สองขนาด ในเวลาเดียวกัน และท่ามกลางประสบการณ์นี้ มีความสุขที่พร่างพรู

2 in 1 คุณเอล บอกว่าตัวใหญ่กว่าโลกมาก ถ้าวาดจริงๆ โลกจะเหลือ

นิดเดียว ในกลางกายใหญ่ มีกายเล็กอีกหนึ่งกาย

อีกประสบการณ์หนึ่งซึ่งอธิบายยาก ตอนที่เอล ปล่อยวาง หรือภาษาอังกฤษใช้คำว่า Let go. คือว่า ปล่อยมันไปเฉยๆ ประมาณว่า ช่างมันฉันไม่แคร์...

และแล้ว ณ ศูนย์กลางกาย เอลได้เคลื่อนเข้าสู่ภายใน และเดินทางลึกเข้าไปๆ แต่อีกความรู้สึกหนึ่ง ใจมันนิ่งอยู่กับที่ แต่ก็ขยายออกไปรอบด้านอีกด้วย เอลไม่ทราบว่า จะอธิบายอย่างไร ใจนั้นเคลื่อนที่ลึกลงไป... ลึกมาก. ขยายกว้างออกไป...กว้างมาก. แต่ทั้งหมดนี้ ใจมันอยู่กับที่ เป็นความรู้สึกสองอย่าง ทู-อิน-วัน มีความสุขมาก เป็นการเดินทางที่อยู่กับที่ ทว่ามีแต่ความเบิกบาน

ภาพตัดขวาง เห็นตนเองนั่งอยู่กับที่แต่ว่ามีการเคลื่อนลึกเข้าไป

ภายใน เป็นการเคลื่อนไหวอยู่กับที่ภายในทรงกลม

เอลก็ได้วาดภาพ Top View ให้เราดูด้วยว่า ณ จุดศูนย์กลางกาย มีการขยายกว้างออกไป คล้ายการกระเพื่อมของน้ำ

ภาพ Top View แสดงศูนย์กลางกาย ที่ขยายต่อเนื่องออกไปเป็นวง

สิ่งที่เรา... เจ้าหน้าที่ศูนย์ปฏิบัติธรรม ประหลาดใจและตื่นเต้น ก็คือตอนที่เอลให้สัมภาษณ์ เอลกล่าวถ้อยคำที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก ในระดับที่ผู้นำประเทศทั้งหลายที่บินไปบินมา เจรจาถกเถียงสันติภาพ ยังคิดไม่ได้อย่างเอล เอลพูดอย่างมาดมั่น ว่า...

ดิฉันรู้สึกว่า “สมาธิ” จะนำ “สันติภาพ” มาสู่โลกนี้ได้ เมื่อดิฉันทำสมาธิ ความรู้สึกของร่างกายก็หายไป และดิฉันได้เป็นหนึ่งเดียวกับทุกคน และกับทุกสรรพสิ่ง แล้วตอนที่คุยกับใครๆ ก็ไม่ได้เห็นว่าเป็นร่างกายที่แตกต่าง แต่กลับเห็นว่าเป็นตัวตนเสมอกัน

คุณเอล กับ คุณดาน่า สหายแห่งธรรม

( คนที่ 3 และ 4 นับจากทางซ้าย )

สมาธิทำให้ทุกคนมองกัน เห็นกัน แบบนี้ได้ แล้วเราก็จะ ไม่มีขั้ว - ไม่มีข้าง กันอีกต่อไป จะไม่มี สองฝั่ง - สองฝ่าย ที่ตรงข้ามกัน เมื่อเรา ไม่มีฝ่ายตรงข้าม... สงคราม ก็จะหมดไป

หมู่คณะ The Middle Way ร่วมฉลองคืนพระจันทร์เต็มดวง
Full Moon Day Meditation กับ Peace Revolution ทั่วโลก

สมาธิทำให้ความแตกต่างหมดไป เมื่อเราไม่พบความแตกต่าง แล้วเราจะไปรบกับใคร... ที่ไม่มีตัวตน? เพราะว่า... ไม่มีสงครามเสียแล้ว เราก็จะมีแต่ “สันติภาพ” เท่านั้นจริงๆ.

แม้เอลจะเป็นหญิงร่างเล็ก แต่สติปัญญานั้นยิ่งใหญ่ การ-เดินทางสู่ภายในของเธอ เป็นการเดินทางสู่ความเบิกบาน สะอาดบริสุทธิ์ ทีมงานจึงเลือกเพลง Journey To Joy ของคุณ Howard McCrary ที่ได้แต่งไว้เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2549 มาเป็นเพลงประจำสกู๊ปพิเศษ การเดินทางสู่ความเบิกบาน ในโครงการ The Middle Way ครั้งที่ 5 ของโจฮันเนสเบิร์ก

เพลงนี้มีนัยยะที่สูงส่ง กล่าวถึงศูนย์กลางกาย เหนือสะดือ 2 นิ้วมือ ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางสู่สถานที่อันรื่นรมย์ ซึ่ง ณ ปลายที่นั้น มีใครบางคนรอคุณอยู่ และ “ธรรมกาย” จะพาคุณให้หลุดพ้นสูงส่งยิ่งๆ ขึ้นไป ไม่ว่าคุณจะเป็นศาสนิกใด มีสีผิวใด เป็นชนชาติใด ทุกคนสามารถเดินทางสู่ภายในตน เป็นการ-เดินทางอันเบิกบานอย่างยิ่ง ซึ่งเส้นทางนี้ คุณเอล กับมวลมิตร ทั่วโลก กำลังเดินตามคุณครูไม่ใหญ่ อย่างมีความสุขและเบิกบาน และเส้นทางนี้เป็น... Journey to Joy อย่างแท้จริง.