กลอนวันแม่โดย "เจ้าคุณพิพิธ"
พระเทพปฏิภาณวาที (เจ้าคุณพิธ)
วัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร เขตพระนคร กรุงเทพฯ
บทกลอน "มาลัยไหว้แม่"
อะนันตะคุณะสัมปันนา ชะเนตติ ชะนะกา อฺโภ
มัยหัง มาตาปิตูนัง วะ ปาเท วันทามิ สาทะรัง
มะลิจากดวงใจ ร้อยมาลัยพวงมาลี
กตัญญูกตเวที เป็นเส้นด้ายสายผูกพัน
ดอกตูมอันงามสม ดุจดังนมของแม่นั้น
สีชาวผ่องพราวพรรณ คือสีสันแห่งน้ำนม
นมแม่กระแสสาย เลือดในกายแม่ผสม
เป็นอาหารอันอุดม ที่พระพรหมแม่ประทาน
ยามที่ลูกหิวโหย ร้องโอดโอยแม่สงสาร
มิก่นบ่นรำคาญ ให้ดูดนมจนสมใจ
บางครั้งน้ำนมแห้ง ลูกดูดแรงก็เลือดไหล
ดื่มเลือดของแม่ไป แม่ทนได้เพื่อลูกยา
ลูกทวนและหวนคิด โอ...ชีวิติลูกนี้หนา
ดื่มเลือดของแม่มา ทุกหยาดหยดเกินจดจาร
มาลัยน้อยร้อยเป็นพวง น้ำตาร่วมสงสาร
รีบไปไหว้กราบกราน เท้าของท่านผู้มารดา
กราบแนบสองแทบเท้า เอาผมเผ้าเกล้าเกศา
รับรองสองบาทา เอาน้ำตาล้างธุลี
ตั้งจิตอธิษฐาน นับแต่กาล ณ วันนี้
กตัญญูกตเวที ลูกประกาศเป็นสัจจา
เลี้ยงแม่ยามแก่เฒ่า มิให้เศร้าแม่เจ้าขา
ช่วยทำกิจนานา ให้สำเร็จเสร็จสมบูรณ์
ทำตนเป็นคนดี เพิ่มศักดิ์ศรีมิเสื่อมสูญ
เสริมส่งวงศ์ตระกูล ให้จำรูญจำรัสลอย
ทรัพย์สินทั้งสิ้นหนา พิจารณาคราใช้สอย
ส่งเสริมและเพิ่มพลอย ให้สินทรัพย์นับทวี
ยามป่วยช่วยรักษา มิระอาเบือนหน้าหนี
หมดใดใครว่าดี ลูกเร่งรี่ไปเชิญมา
หมอบเฝ้าทุกเช้าค่ำ ป้อนข้าวน้ำนะแม่จ๋า
เจ็บปวดนวดแขนขา อาบน้ำท่าไร้ราคี
แม่จ๋ารับมาลัย จากดวงใจลูกคนนี้
กตัญญูกตเวที พร้อมกราบที่บาทาเอย