กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพรักอย่างสูงสุดครับ
พระกรกิตต์ กิตฺติกโร กองพันสถาปนา
กระผมปลื้มปีติใจมากที่ได้มาบวชพระในรุ่นกองพันสถาปนานี้
ในตอนแรกกระผมไม่ได้คิดที่จะบวชในพรรษานี้หรอกครับ
เพราะกำลังศึกษาอยู่ แต่วันนั้นไม่รู้อะไรมาดลจิตดลใจให้กระผมตื่นนอนแต่เช้ามาเก็บของในห้องพัก
ทำตั้งแต่เช้ายันบ่ายโดยที่ไม่ได้คิดถึงสิ่งใดเลย
ทันใดนั้น ขณะที่กำลังเก็บของ แม่ก็โทรศัพท์มา และพูดกับกระผมประโยคแรกว่า
บวชนะลูกนะ...ในรุ่นกองพันสถาปนานี้
เรื่องอื่นเอาไว้ที่หลังนะลูก มาเอาบุญกับหลวงพ่อก่อน วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการรับสมัครแล้ว
แม่อยากให้ลูกบวชในโครงการนี้นะเพราะว่า หลวงพ่อพูดผ่าน DMC ทุกวันเลยว่า
การบวชในครั้งนี้จะได้อานิสงส์มากมายมหาศาล
และจะได้รับโอกาสเป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการอุปสมบทหมู่ 7,000 รูป 7,000 ตำบล อีกด้วย
พอกระผมได้ยินแม่พูดอย่างนั้น
ก็ตอบตกลงทันทีโดยที่ไม่ลังเลใจเลยสักนิด
แล้วกระผมก็นั่งรถมาสมัครเพื่อมาอบรมธรรมทายาทรุ่นกองพันสถาปนา
ตั้งแต่วันนั้นเลยครับ และพอถึงช่วงที่จะต้องเข้าโรงเรียน
กระผมก็จะรีบมานั่งแถวหน้าๆ เพื่อที่จะได้เห็นหลวงพ่อแบบใกล้ๆ ได้ฟังธรรมะดีๆ
จากหลวงพ่อทุกวันครับ
จนกระทั่ง วันที่กระผมรอคอยก็มาถึง
คือ วันที่กระผมได้ห่มผ้าไตรจีวร ซึ่งผมจะได้เป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย และหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา
กระผมก็ไม่เคยคิดจะถอดผ้าชุดนี้ออกจากกายอีกเลย จนถึงทุกวันนี้ครับ
มันเป็นความสุขภายในที่กระผมไม่รู้จะบรรยายออกมาได้หมด นึกถึงทีไรน้ำตาก็จะไหลออกมาทุกที
จะเรียกว่าเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดตั้งแต่ที่กระผมเกิดมาเลยก็ว่าได้
เป็นเพศที่มีความสุขอยู่เหนือเพศใดจริง ๆ ครับ
หลังจากนั้นกระผมก็มาจำพรรษาที่ศูนย์ฝึกอบรมธรรมทายาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เขาแก้วเสด็จ ซึ่งที่นี่เป็นสถานที่สัปปายะ ทั้งอาหารและความเป็นอยู่
เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมมากครับ แถมช่วงเช้า หมอกจะลงหนา
เป็นบรรยากาศที่สวยสดงดงามจริงๆ
กระผมได้มีเวลานั่งธรรมะอย่างเต็มที่
และคิดอยู่ในใจเสมอว่าจะต้องบวช 2 ชั้นให้ได้ เพื่อที่จะได้ไปทำหน้าที่พระพี่เลี้ยงให้แก่ธรรมทายาทรุ่นกองพล
7,000 ตำบล และเหตุผลอีกอย่างที่สำคัญที่สุด คือเพื่อไม่ให้หลวงพ่อต้องผิดหวังครับ
เวลาผมเริ่มปฏิบัติธรรม กระผมจะเริ่มจากการนั่งขัดสมาธิ จัดท่านั่งให้ตัวเรารู้สึกว่าสบายที่สุด
สามารถนั่งได้นานที่สุด แล้วก็นำมือขวาวางทับมือซ้ายอย่างเบา
ๆ หลังจากนั้นก็ทำความรู้สึกให้ใจโล่ง ๆ หลับตาเบาๆ
คิดถึงสิ่งที่ปลื้มใจมากที่สุด คือการที่ผมได้เห็นดวงธรรมภายใน
และการบวชพระของกระผมในครั้งนี้ครับ ผมอธิษฐานจิตในใจว่าด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้าสั่งสมมาดีแล้ว
จงมาส่งผลดลบันดาลให้ข้าพเจ้าเข้าถึงดวงธรรมภายในได้โดยง่ายโดยเร็วพลัน
แล้วก็แผ่เมตตาออกไป จากนั้นผมก็จะหายใจเข้า-ออกแบบสุดๆ ประมาณ 3- 5 ครั้ง ก่อนจะวางใจลงไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่
7 ทำความรู้สึกว่ามีดวงแก้วใสๆ อยู่ในศูนย์กลางกายไปเรื่อย ๆ ผ่านไปสักพัก
ผมก็รู้สึกว่าตัวเองเอนไปข้างหลังนิดหน่อย และเสียวท้องแป๊บนึง หลังจากนั้น ใจผมก็หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย
รู้สึกเหมือนไม่มีร่างกายเลยครับ ตอนนั้น
เหมือนมีหลุมดำอยู่ที่กลางท้อง และผมก็ได้เห็นดวงกลม
ๆ ใสๆ เล็ก ๆ ที่กลางกายฐานที่ 7 ผมรู้สึกเหมือนถูกดูดร่างกายทั้งหมดเข้าไปที่ศูนย์กลางกายนั้น
จนมันนิ่ง แล้วดวงแก้วใสๆ ที่ผมเห็นก็ค่อยๆ
ขยายขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกเหมือนได้ดิ่งลงไปในอุโมงค์กลมอย่างช้าๆ
จนกระทั่งดวงใสๆ ที่เห็น ขยายจนสว่างไปหมด แล้วก็จางหายไปครับ
พระกรกิตต์ กิตฺติกโร ในท่า peace position
ตอนนี้
ผมมีความสุขจริงๆ ต่อแต่นี้ไป กระผมจะตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ดีที่สุด จะคอยเป็นกำลังใจให้หลวงพ่อตลอดไปทุกภพทุกชาติ
และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพที่แข็งแรง อายุขัยยืนยาว
ได้อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกๆ ตลอดไปครับ
พระกรกิตต์ กิตฺติกโร
กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพรักอย่างสูงสุด