พระศาสตราจารย์ มิโตโมะ เคนโยะ

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคราพอย่างสูงครับ

กระผม พระธรรมทายาท มิโตโมะ เคนโยะครับ ฉายาที่ได้รับจากพระอุปัชฌาย์ คือ ปุณณโก ในทางโลกผมเป็นอาจารย์สอนที่คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยริชโช ประเทศญี่ปุ่นครับ ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับพระอภิธรรมจากตำรามากว่า 40 ปีแล้ว แต่ในทางธรรมนับแต่วันที่ผมได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา ได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์ ผมคิดว่าผมเป็นเพียงพระบวชใหม่ ควรอ่อนน้อมต่อพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยง เพื่อรองรับคุณธรรมความรู้จากท่านเหล่านั้น ดังนั้นไม่ว่าพระอาจารย์หรือพระพี่เลี้ยงจะให้ทำอะไร ผมพร้อมปฏิบัติตามครับ

ผมตั้งใจเดินทางมาบวชในโครงการบวชพระธรรมทายาทสำหรับชาวญี่ปุ่นที่วัดพระธรรมกาย เพราะต้องการศึกษาพระพุทธศาสนาแบบเถรวาทอย่างจริงจัง ด้วยการลงมือปฏิบัติ ศึกษาด้วยตนเองไม่ใช่แค่เพียงศึกษาในตำราเท่านั้น เมื่อบวชแล้วผมและเพื่อนๆได้มีโอกาสขึ้นมาปฏิบัติธรรมที่วัดกิ่วลม จ.เชียงใหม่ สถานที่สะอาด สะดวก เย็นสบายเหมาะแก่การปฏิบัติธรรมจริงๆ ครับ พวกเราได้นั่งสมาธิกันอย่างเต็มที่ วันละ 3 รอบ รอบละ ชั่วโมงครึ่งบ้าง 2 ชั่วโมงบ้าง พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงได้อธิบายให้พวกเรารู้ถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเรื่อง ทาน ศีล ภาวนา นอกจากนี้ยังอธิบายถึงวิธีการทำสมาธิแบบเป็นขั้นเป็นตอน สอนแล้วให้ลงมือปฏิบัติธรรมด้วยตนเอง อีกทั้งยังเมตตาเปิดโอกาสให้ซักถามข้อสงสัยที่เกี่ยวกับสมาธิอีกด้วย ทำให้พวกเราค่อยๆปรับตัว ปรับใจนั่งสมาธิได้นานขึ้น และมีประสบการณ์ภายในที่ดีกันหลายคนเลยครับ

มีครั้งหนึ่ง ผมได้นั่งสมาธิอยู่แถวหน้าตรงกับพระอาจารย์พอดี ตอนแรกนั่งไปก็เจ็บขา ปวดเมื่อยครับ เลยกำหนดลมหายใจเข้าออก และทำใจผ่อนคลาย สบายๆ ไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าใจสงบต่อเนื่อง ลืมความเจ็บปวด ลืมเวลาไปเลย แล้วผมก็เห็นความสว่างเกิดขึ้น สว่างมากจนตกใจว่าทำไมถึงสว่างขนาดนี้ มีใครเปิดไฟรึเปล่า ผมยกมือขึ้นปิดตาทั้งๆที่ผมก็นั่งหลับตาอยู่นะครับ ท่ามกลางความสว่างนั้นผมได้ยินเสียงว่า “พุทธัง สรณัง คัจฉามิ...” ซ้ำไปซ้ำมาด้วย ความสว่างนั้นเกิดขึ้นพร้อมๆกับความสุข แบบที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิตครับ ผมนั่งสมาธิมากว่า 30 ปี แต่ก็ยังไม่เคยเจอความสุขแบบนี้มาก่อนเลย ผมอยู่กับความสว่างและความสุขนั้นจนไม่รู้สึกตัวเลยว่า เวลาของการนั่งสมาธิรอบนั้นหมดลงแล้วและเพื่อนๆ กำลังเริ่มสวดมนต์

เมื่อผมได้รู้และสัมผัสได้ถึงความสุขที่ไม่เคยเจอมาก่อนอย่างนี้ ผมก็ไม่อยากเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้คนเดียวครับ ผมจะนำประสบการณ์ที่สุดแสนวิเศษนี้ไปเล่าต่อให้ลูกศิษย์ และคนที่รู้จัก และจะชักชวนให้พวกเขามีโอกาสได้รับประสบการณ์อันแสนวิเศษ ได้สัมผัสความสุขที่เกินคำบรรยายจากการนั่งสมาธิ อย่างที่ผมได้รับจากการมาบวชในครั้งนี้บ้าง ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า ภาวนามยปัญญา ต้องเป็นความเข้าใจที่เกิดจากการเห็นแจ้ง ต้องออกจากความคิด ทำจิตให้สงบ ดวงปัญญาถึงจะเกิด ปัญญาที่เกิดจากการทำภาวนาไม่ใช่ปัญญาที่เกิดจากความคิด จินตนาการ และจะเกิดขึ้นได้ด้วยวิธีการเดียว คือ การทำสมาธิอย่างถูกวิธีเท่านั้น ผมตั้งใจว่าเมื่อกลับไปญี่ปุ่นแล้ว ผมจะรักษาศีลแปดครับ และให้เวลากับตัวเองในการนั่งสมาธิตามวิธีการที่พระอาจารย์ และพระพี่เลี้ยงแนะนำด้วย

อีกประสบการณ์หนึ่งที่ผมรู้สึกประทับใจมากๆ คือ ช่วงที่ผมได้ไปนั่งสมาธิที่ใต้ต้นไทรใหญ่ ณ สวนเพชรแก้ว แล้วมีพระอาจารย์เทศน์สอน ทำให้ผมนึกถึงครั้งสมัยพุทธกาล ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เทศน์สอนสาวกใต้ต้นโพธิ์ และอีกประสบการณ์หนึ่งที่ผมจะไม่ลืมเลือนเลยไปตลอดชีวิตคือ การได้ติดตามพระอาจารย์ออกไปบิณฑบาตครับ การได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์เหมือนเช่นพระพุทธเจ้าแล้วเดินบิณฑบาตด้วยเท้าเปล่า ได้เห็นชาวบ้านที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยแต่มีความตั้งใจในการทำบุญ นำข้าวปลาอาหารที่เตรียมมาอย่างประณีตมาใส่บาตร เมื่อแถวของพระธรรมทายาทเดินผ่าน พวกเขาบรรจงหยิบอาหารนั้นใส่ลงในบาตร ผมรู้สึกซาบซึ้งตื้นตันใจมาก จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยครับ

ผมคิดไว้ว่าเมื่อกลับไปที่ประเทศญี่ปุ่น ผมจะตั้งชมรมพุทธขึ้นที่มหาวิทยาลัยริชโช และนิมนต์พระอาจารย์จากวัดสาขาของวัดพระธรรมกายในญี่ปุ่นไปแสดงธรรม และสอนการทำสมาธิให้คนญี่ปุ่นที่สนใจ ผมคิดว่าคงจะเป็นประโยชน์อย่างมากเลยครับ

กราบขอบพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่เป็นอย่างสูงครับ ที่ดำริให้มีโครงการบวชพระธรรมทายาทสำหรับชาวญี่ปุ่นขึ้น ทำให้ผมได้มีโอกาสมาบวช มาฝึกฝนตนเองเพื่อเป็นพระแท้ ทำให้ผมได้รู้จักกับการทำสมาธิด้วยวิธีการที่แสนง่าย เพียงแค่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร ได้สัมผัสถึงความสุขอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต

กราบขอบพระคุณครับ

พระธรรมทายาท มิโตโมะ เคนโยะ ปุณณโก