นับแต่นี้ จะไม่มีอุบัติเหตุทางอารมณ์

ลูกชื่อ ไพล้อม แอทคินสัน อายุ 32ปี ได้แต่งงานกับเทพบุตรชาวต่างประเทศ ชื่อ เอียน แอทคินสัน อายุ 53ปี และมาใช้ชีวิตคู่อยู่ที่ประเทศอังกฤษ ได้ 2ปีเต็มแล้วค่ะ หลังจากที่ลูกได้ย้ายมาอยู่ประเทศอังกฤษ ก็ได้พบกับ กัลยาณมิตร แสงเดือน คอเลี่ย ได้เข้ามาชักชวนให้ลูกไปทำบุญที่บ้านของเธอ ลูกดีใจมากๆค่ะ ที่แม้จะอยู่ไกลบ้านก็ยังได้ทำบุญ ต่อมา กัลยาณมิตร แสงเดือน ได้แนะนำให้ดู DMC ซึ่งมีพระเทศน์ทุกวัน ตอนนั้นลูกก็คิดว่า พระรูปนี้ขยันจัง นั่งเทศน์ทุกวันเลย อาทิตย์ถึงจันทร์ ไม่เว้นวันหยุดราชการ และสิ่งที่ทำให้ลูกทึ่งและสะดุดใจที่สุดคือ ใบหน้าของพระรูปนั้นช่างมีราศี และใสมากๆค่ะ มีน้ำเสียงที่ไพเราะและดึงดูดใจมากๆ พระรูปนั้นคือ “คุณครูไม่ใหญ่” ค่ะ

สิ่งที่คุณครูไม่ใหญ่เทศน์สอนทำให้ลูกซาบซึ้งใจมากๆ ลูกขอ สารภาพตามตรงเลยค่ะว่า ตั้งแต่จำความได้ ลูกไม่เคยที่จะบอกรักคุณพ่อคุณแม่เลย พอได้ยินคุณครูไม่ใหญ่เทศน์ว่า ถ้าไม่บอกรักคุณพ่อคุณแม่วันนี้และจะไปบอกกับท่านตอนไหน แล้วก็มีเพลงที่ชื่อ “ก่อนไม่มีแม่ให้กอด” เปิดขึ้นมา ลูกก็ร้องไห้ไปกับเพลงด้วยค่ะ และในวันนี้ลูกได้เป็นคนดีเพิ่มขึ้น โดยบอกรักคุณพ่อคุณแม่ได้แล้วค่ะ เพียงแค่ได้บอกรักท่านใจก็สุขและตื้นตัน จนกลั้นน้ำตาไม่อยู่

จากการที่ได้ดู DMC จึงทำให้ลูกได้ไปทำบุญที่ วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ ครั้งนั้นเป็นงานบุญทอดกฐิน หลังจากได้ร่วมงานบุญแล้ว ลูกปีติจนน้ำตาไหล ผู้คนที่ไปร่วมงานบุญ ถึงกับถามลูกว่า “เป็นอะไรไปเหรอ” ลูกตอบไม่ได้เลยค่ะ มันอิ่มในใจจนไม่สามารถหาคำมาพูดได้ ส่วนสามีของลูกได้แต่ส่งผ้าเช็ดหน้าให้ เพราะเขารู้ว่า ลูกมีน้ำตาที่ไหลออกง่าย จากนั้นเวลามีงานทำบุญที่บ้านของเพื่อนๆกัลยาณมิตร และงานบุญต่างๆ ลูกก็จะไปไม่เคยขาด รวมถึงได้ปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่องด้วยค่ะ

ช่วงแรกๆที่ได้นั่งสมาธิ ลูกตื่นเต้นค่ะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าทำไมจึงตื่นเต้น หัวใจเต้นดังตุ๊บๆ และยิ่งกว่านั้นนะคะ พอลืมตาขึ้นมา ลูกก็เห็นองค์พระสีทองขนาดใหญ่เท่าภูเขา ท่านนั่งหันหน้าออกมาทางเดียวกับลูกค่ะ แต่เห็นเฉพาะด้านหลังของท่านเท่านั้นนะคะ เมื่อเห็นท่านอยู่นอกตัว ลูกก็ทำเป็นเล่นตัวค่ะ ทำเฉยๆไม่สนใจ เพราะอยากเห็นท่านมาอยู่ภายในตัวมากกว่า

ลูกตั้งใจนั่งสมาธิไม่เคยขาดเลยค่ะ ตั้งใจว่าจะต้องเห็นพระในตัวให้ได้ แต่นั่งทีไรก็ยังไม่เห็นสักที จึงเริ่มวางแผนให้กับตัวเองค่ะ เมื่อยังนั่งไม่เห็นพระก็ควรจะสร้างพระ ถ้าสร้างองค์พระ แล้วคงจะเห็นพระบ้าง พอวางแผนเสร็จก็ปฏิบัติการทันที สร้างทั้งองค์พระประจำตัวและแผ่นพื้นลานธรรม แล้วก็เริ่มปรับปรุงอารมณ์ของตัวเอง พยายามไม่กังวลกับเรื่องต่างๆมากเกินไป ทำเฉยๆไม่โกรธ ไม่ด่า ไม่ว่า ไม่บ่นและไม่งอน ถ้อยคำที่ไม่ถูกใจ ถ้าเอาหูทวนลมได้ ก็ทวนไป ผลที่ได้คือรู้สึกว่าใจโล่งๆ สบายๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

วันต่อมาลูกก็นั่งอีกครั้ง คราวนี้ตั้งสติก่อนค่ะ ตั้งสติก่อน STOP คิดว่าเป็นไงเป็นกัน ถ้าใจจะตกก็ปล่อยให้ตกไป พอตกลงใจกับตัวเองได้แล้ว ก็เริ่มนั่งและวางใจเบาๆ นิ่งๆนุ่มๆที่ศูนย์กลางกาย สักพักใหญ่ๆปฏิกิริยาภายในก็เริ่มเกิดขึ้นค่ะ คือภายในศูนย์กลางกายของลูก วื๊ดๆเหมือนมีแรงดึงดูด ลูกจึงหลับตาพริ้มๆนั่งหน้ายิ้มๆ ต่อมาใจก็ตกจากที่สูงอีกค่ะ แต่คราวนี้ตกอย่างช้าๆเหมือนขนนก ลอยอยู่กลางอากาศ ทำให้ไม่รู้สึกกลัว ลูกปล่อยใจและประคองใจตามไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ได้เห็นหาดทรายกว้าง และใหญ่มากๆ มีแสงประกายของเม็ดทรายสวยงามเหมือนเพชร ลูกมองดูเพลินๆ ไม่คิดอะไร เพียงไม่นานก็มีแสงสว่างประกายขึ้นมาจากเม็ดทราย แสงนั้นส่องประกายและหมุนช้าๆ แล้วลูกก็เห็นเศียรขององค์พระ ผุดขึ้นมาค่ะ ท่านผุดมาอย่างช้าๆ ตั้งแต่เศียร จมูก ใบหู ปากและรูปร่างของท่านเต็มองค์ที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ เป็นองค์พระแก้วใสสวยงาม มีแสงที่ใสสว่างในตัว ลูกมองไปที่จุดเดิมอีกไม่นานก็เห็นองค์พระท่านผุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ ท่านมาช้าๆเหมือนเดิม ใสและสวยงามไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ เห็นแล้วลูกมีความสุขมากๆ ความรู้สึกตอนนั้นอยากให้ทุกๆคนมาเห็นเหมือนลูกจังเลยค่ะ แทบอยากจะควักออกมาให้คนอื่นดูเลย เพราะคิดว่าถ้าทุกคนเห็นก็คงจะมีความสุขเหมือนอย่างที่ลูกมีในวันนี้

ในวันต่อมา เมื่อนั่งสมาธิ พอใจหยุดนิ่ง ก็จะเห็นองค์พระท่านผุดขึ้นมาอีกเรื่อยๆ องค์ของท่านนั่งสมาธิหันหน้าไปทางเดียวกับตัว ลูกรู้สึกปีติใจมากๆ พอใจใสๆก็รู้จักการให้อภัยกับคนอื่นอย่างง่ายๆ เดี๋ยวนี้ไม่มีการทะเลาะเกิดขึ้นในครอบครัว ไม่มีอุบัติเหตุทางอารมณ์ ไม่นิยมการงอน ลูกและสามีอยู่ร่วมกันด้วยความรักและความเข้าใจ