ผลการปฏิบัติธรรม
ของ
กัลยาณมิตร ศรันย์พร เกร็กสัน (ประเทศแอฟริกาใต้)
ลูกชื่อ ศรันย์พร เกร็กสัน อายุ 40 ปี จากประเทศแอฟริกาใต้ ถ้าจะกล่าวว่า ชีวิตของลูกเพิ่งเริ่มต้น เมื่อตอนอายุ 40 ปี ก็คงไม่ผิดนัก ดังพระพุทธดำรัสที่ว่า “ผู้ที่ประมาทก็เหมือนคนที่ตายแล้ว คนที่ไม่ประมาทชื่อว่าไม่ตาย” นั่นก็เพราะว่า อดีตที่ผ่านมาลูกมีความประมาทในชีวิตมาโดยตลอด
สังคมคนไทยในต่างแดน เต็มไปด้วยความเครียด รายล้อมอยู่รอบตัว นับตั้งแต่เรื่องภาษา, กฎหมาย, วัฒนธรรม และการหาเลี้ยงชีพ ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ “อบายมุข” ที่คอยซ้ำเติมชีวิตที่ “บอบช้ำ” อยู่แล้ว ให้ “ร่อแร่” หนักเข้าไปอีก วันวานของลูกจึงเป็นบุคคลผู้เพียบพร้อมค่ะ แต่เพียบพร้อมในความหมายที่ตรงกันข้ามกับด้านดี เพราะลูกเพียบพร้อม ครบเครื่องเรื่องอบาย ทั้ง “สูบ - เสพ - เล่น - ดื่ม” (สูบบุหรี่, เสพยา, เล่นการพนัน, ดื่มแอลกอฮอล์) เป็นระยะเวลา ตลอด 20 ปี ที่ลูกหลงอยู่ในความมืดของชีวิต
จนกระทั่งปลายปี พ.ศ.2549 ดวงตะวันแห่งชีวิตก็ฉายแสงมาสู่ใจของลูก เมื่อ คุณครูไม่ใหญ่ ได้ส่งพระภิกษุจากเมืองไทย มามอบแสงสว่างที่แอฟริกาใต้ ตอนที่ทราบว่า มีพระภิกษุมา ลูกดีใจมากค่ะที่จะได้ถวายภัตตาหาร เพราะที่นี่ไม่มีพระเลย เมื่อถวายภัตตาหารบ่อยเข้า ก็ได้ฟังธรรมจากท่านทีละเล็ก ทีละน้อย และได้รู้จัก DMC จากนั้นก็เริ่มนั่งสมาธิ และพลังของสมาธินี่เองที่ผลักชีวิตของลูกเข้าไปสู่ด้านสว่าง แม้ประสบการณ์ภายในที่ลูกพบ จะเป็นเพียงแค่ต้นทางของดวงตะวันภายในเท่านั้น
ขณะนั่งสมาธิ ลูกจะวางใจนิ่งๆเบาๆสบายๆที่ศูนย์กลางกาย โดยไม่คิดอะไร ลูกนั่งด้วยความรักค่ะ รักที่จะนั่งก็นั่ง ไม่ได้คาดหวังประสบการณ์อะไร แต่เวลานั่งก็ไม่เคยลืมที่จะใส่ความรักลงไปด้วยทุกครั้ง ความรักทางโลกทำให้คนตาบอด แต่ความรักทางธรรมทำให้ตาสว่างค่ะ ยืนยันจากประสบการณ์ตรงของลูกเองค่ะ เมื่อนั่งสมาธินานเข้า ใจก็เข้าไปสัมผัสบริเวณศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แม้จะยังไม่พบประสบการณ์มากมาย แต่สัมผัสได้ถึงความสงบสุข ชนิดที่ไม่มี “Entertainment” ชนิดไหนมอบให้ได้ เพราะสิ่งบันเทิงเหล่านั้น ให้ได้แต่ความสนุกในช่วงสั้นๆ แต่ผลิตความทุกข์มากมายอย่างยาวนาน
หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ลูกรู้สึกมีความสุข สงบ และใจมีพลังมากๆ เป็นพลังที่บริสุทธิ์ พลังที่จะแก้ไขตัวเองในสิ่งอันมัวหมอง จิตสำนึกที่ดีงามเกิดขึ้นกับใจโดยอัตโนมัติ พร้อมๆกับพลังที่ผลักดันให้ใจ เข้าไปสู่ด้านที่สว่างของชีวิต เมื่อใจสงบ ความละอาย ความรังเกียจ และความเบื่อหน่าย ต่อการ “สูบ-เสพ-เล่น-ดื่ม” ก็เกิดขึ้นในใจทันที ลูกอยากจะเลิกกับอบายมุขที่เคยเกี่ยวข้อง แล้วลูกก็หักดิบทีละอย่าง
คุณครูไม่ใหญ่เจ้าคะ การขอเลิกกับสิ่งที่เราเสพติดมากว่า 20 ปี นั้นไม่ใช่เรื่องหมูๆเลยเจ้าค่ะ มันเป็นเสืออย่างยิ่ง ลูกสามารถเลิกดื่มสุรา เลิกเล่นการพนันมาได้ตามลำดับ แต่การเลิกสูบบุหรี่นั้น เป็นเสือเขี้ยวตันค่ะ เลิกยากมากๆ แต่เสือรึจะสู้ศูนย์ ศูนย์ที่ว่าคือศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เมื่อความอยากเสพเข้ามาในใจ ลูกก็จะนั่งสมาธิเอาใจหลบไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 พอทำมากเข้าๆ รสแห่งธรรมก็ซึมซาบเข้าไปในดวงใจ และคลายความอยากสูบไปได้เอง จนกระทั่งในวันเกิดครบ 40 ปีเต็มของชีวิต ในวันที่ 22 พฤษภาคมที่ผ่านมา ลูกก็ประกาศอิสรภาพ ประกาศความเป็นไทจากอบายมุข “ชิ้นสุดท้าย” คือการสูบบุหรี่ เป็นของขวัญอันยิ่งใหญ่ให้ตนเอง หลังจากที่ชีวิตปราศจากอบายมุขแล้ว รู้สึกได้ทันทีเลยค่ะว่า “ชีวิตของเราสะอาดขึ้นมาก และมีความสุขมากขึ้น ครอบครัวอบอุ่นขึ้นอย่างทันตาทีเดียว”
ทุกวันนี้ ลูกนั่งสมาธิทุกวันค่ะ และอยากจะบอกว่า การนั่งสมาธินั้น ยากที่สุดคือ เวลาก่อนนั่งค่ะ ก่อนนั่งเราจะลังล้า ลังเล รีๆรอๆ ความขี้เกียจมักมาสะกิดขอความเป็นเพื่อนจากเราเสมอ ถ้าเราตอบรับ เราก็จะไม่ได้นั่ง ความขี้เกียจจะชวนเรานอนลูกเดียว แต่ถ้าปฏิเสธ ความขี้เกียจก็จะหลีกทางจากเราไปเอง และเมื่อเราได้นั่ง ความสงบ และความสุขภายในจะมาเป็นมิตรแท้ เป็นพลังใจให้กับเรา
สมาธิเป็นสิ่งที่วิเศษ ที่สามารถช่วยให้ลูก พ้นจากเส้นทางแห่งอบาย ได้ชีวิตใหม่ สมกับที่ว่า ชีวิตเริ่มต้นเมื่อ 40 ลูกเป็นไทจากอบายมุขทั้งหลายในวัย 40 สมาธิทำให้ลูกได้เกิดใหม่ในเส้นทางธรรม
ลูกขอกราบแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ ที่ได้เมตตาส่งพระอาจารย์มาประกาศธรรมที่ประเทศแอฟริกาใต้ ทำให้ลูกได้พบแสงสว่าง หากปราศจากซึ่งพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ชีวิตลูกคงต้องมืดมนในห้วงอบายมุขอีกยาวนาน ยากที่จะตอบได้ว่า จะพ้นทุกข์ได้เมื่อใด และลูกขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน โดยเฉพาะคนไทยด้วยกัน ที่ยังเลิกอบายมุขไม่ได้ ขอแนะนำให้เข้าวัดเข้าวา พระของเราก็มี วัดของเราก็จะสร้างแล้วเร็วๆนี้ ลูกขอยืนยันว่า “รสแห่งพระธรรมชนะรสทั้งปวง” ค่ะ