ผลการปฏิบัติธรรม
สามเณรอัศนัย คำจีน
สามาเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิต วันวิสาขบูชา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพเป็นอย่างสูงครับ
บูชา ปี พ.ศ.๒๕๕๑ ครับ ลูกเณรได้เข้ามาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และหมู่คณะตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๔๓ ก่อนที่ลูกเณรจะก้าวเข้าสู่ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ บรรพชาเป็นสามเณร ลูกเณรก็เป็นเหมือนเด็กทั่วๆไป ที่เที่ยวเล่นสนุกสนานเฮฮาไปวันๆ แต่ลูกเณรมีความตั้งใจไว้ว่า เรียนจบเมื่อไร จะบวชทันที เมื่อลูกเณรเรียนจบ (ก็ไม่ได้จบอะไรมากมายหรอกครับ จบประถมศึกษาปีที่๖ นี่แหละครับ) ก็ขอโยมพ่อโยมแม่เพื่อจะบวชเรียนทางธรรม ตอนนั้นลูกเณรก็ไม่รู้หรอกนะครับว่า เรียนทางธรรม เขาเรียนอะไรกันบ้าง แต่ตามที่ลูกเณรคิดมันต้องเป็นสิ่งที่คนธรรมดาเขาไม่รู้กันแน่ๆเลย ลูกเณรเลยอยากเรียน อยากศึกษา ในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่รู้กัน เพราะถ้าไปเรียนทางโลก เรียนในสิ่งที่คนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว แล้วเราจะเอาอะไรไปบอกไปสอนเขาล่ะ เราต้องศึกษาในสิ่งที่เขาไม่รู้จะได้ไปบอกให้เขาได้รู้
โยมพ่อโยมแม่ก็อนุญาตให้ลูกเณรได้บวช เพราะการบวชลูกชายเป็นความปรารถนาอันสูงสุดของท่านทั้งสองอยู่แล้วครับ ลูกเณรโชคดีมากที่มีโยมพ่อโยมแม่ที่รู้ใจลูกเณรอย่างนี้ ลูกเณรเคยได้ยินคนเขากล่าวไว้ว่า “รักกัน ไม่สู้ รู้ใจกัน” แต่นี่ท่านทั้งสอง ทั้งรัก ทั้งรู้ใจลูกเณร ทั้งได้ให้โอกาสในการเกิดมาเป็นมนุษย์ ทั้งยังได้ให้โอกาสในการเกิดใหม่ในเพศสมณะอีกด้วย
เมื่อลูกเณรได้เข้ามาเป็นสามเณรวัดพระธรรมกาย และครั้งแรกที่ลูกเณรได้พบกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกเณรก็รู้สึกได้ถึง ความอบอุ่น ความรัก ความเมตตาปรารถนาดี ที่แผ่ออกมาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อถึงลูกๆสามเณร ทำให้ลูกเณรรู้สึกรัก และอยากอยู่กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อขึ้นมาทันทีเลยครับ ลูกเณรจึงตั้งใจว่า “เราจะต้องอยู่สร้างบารมีร่วมกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ได้ตลอดรอดฝั่ง และจะต้องไม่หนีไปจากการสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ”
ลูกเณรได้รับการฝึกฝนอบรม พร่ำสอนจากพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ผู้เป็นตัวแทนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง ให้ได้ศึกษาทั้งปริยัติและปฏิบัติ ลูกเณรชอบมากที่ได้ศึกษาหลักธรรม คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ศึกษาความเป็นจริงของชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่ชาวโลกทั้งหลายขาดแคลน และไม่รู้ ลูกเณรได้ศึกษาภาษาบาลี อันเป็นภาษาที่เก็บรวบรวมไว้ซึ่งพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อลูกเณรเรียนแล้ว ก็เอาความรู้ที่ได้ นำมาปฏิบัติ นำมาเป็นข้อคิดสอนตัวเอง ฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นสามเณรที่ดียิ่งๆขึ้นไป
และแล้วกาลเวลาแห่งการเพาะบ่มคุณธรรม และการฝึกตัวของลูกเณรก็ล่วงเลยผ่านมาได้ ๘ปี ผ่านทั้งร้อนผ่านทั้งหนาว สุดท้ายก็ก้าวมาเป็นสามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิต เป็นการยกระดับชีวิตจากเหล่าก่อของสมณะ ขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย ลูกเณรรู้สึกดีใจมากเลยครับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพราะว่ามันยาก กว่าที่ใครจะสามารถอดทนต่ออำนาจกิเลสมาจนถึงจุดๆนี้ได้
ณ บัดนี้ โอกาสทองของชีวิตของลูกๆสามเณรเตรียมบวชทั้ง ๑๐รูปได้มาถึงแล้ว เมื่อได้เข้ามาปฏิบัติธรรมที่หมู่บ้านปฏิบัติธรรม ร่วมกับพระภิกษุโครงการปฏิบัติธรรมต่อเนื่อง ๓เดือน รุ่นที่๕ ครับ ลูกเณรก็ขอรายงานผลการปฏิบัติธรรมเลยนะครับ
ก่อนที่ลูกเณรจะนั่งสมาธิ ลูกเณรก็จะปรับกายปรับใจให้สบายให้มีความสุข โดยนึกถึงบุญที่ลูกเณรตั้งใจสั่งสมมา และนึกถึงภาพที่ลูกเณรจะได้บวชอุทิศชีวิต เมื่อใจสบาย ใจมีความสุข ลูกเณรก็จะวางใจเบาๆ ไว้ที่กลางท้อง ทำใจนิ่งๆ เฉยๆ ใจก็จะนิ่งและรวมเป็นจุดๆเดียว อยู่ที่กลางท้องของลูกเณรครับ ทันใดนั้น ก็มีองค์พระผุดขึ้นมาที่กลางท้องของลูกเณร ลูกเณรก็มองเฉยๆ ทำเป็นไม่สนใจ แล้วองค์พระก็ชัดขึ้น ชัดขึ้น ชัดเจนยิ่งกว่าลืมตาเห็น มีความใสมาก แม้จะเอาความใสของเพชรมาเทียบ เพชรดูหมองลงไปเลยครับ และองค์พระก็มีความสว่างมาก มากกว่าดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวันอีกครับ แต่เป็นแสงสว่างที่เย็นนวลๆ ไม่แสบตา แล้วลูกเณรก็ลองมองเข้าไปตรงกลางขององค์พระ แตะใจเบาๆที่กลางขององค์พระ แตะใจเบาๆเหมือนขนนกที่ค่อยๆลงมาสัมผัสกับผิวน้ำ เมื่อลูกเณรแตะใจที่กลางขององค์พระแล้ว องค์พระก็ขยายออกไปเรื่อยๆ ซ้อนทับกับตัวของลูกเณร แล้วก็มีองค์ใหม่ผุดขึ้นมาแล้ว ก็ขยายซ้อนกับตัวของลูกเณร เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เป็นไปอย่างนุ่มนวล และเป็นธรรมชาติมากครับ
ลูกเณรรู้สึกถึงความบริสุทธิ์ขององค์พระแต่ละองค์ ที่ผุดขยายซ้อนกับตัวของลูกเณร ทำให้ลูกเณรมีความสุขแบบเปี่ยมปีติมากเลยครับ คือ ความสุขมันแผ่ขยายซาบซ่านไปทุกรูขุมขนเลยละครับ ลูกเณรรู้สึกเหมือนกับถูกน้ำเย็นราดตัว ความเย็นก็จะแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย อย่างไรอย่างนั้นเลยครับ
แม้นอกรอบการปฏิบัติธรรม ลูกเณรก็จะประคองใจให้อยู่ในกลางขององค์พระได้ตลอดเวลา ทุกอิริยาบถ ไม่ว่าจะเป็น ยืน เดิน นั่ง นอน ใจก็จะอยู่กับองค์พระได้ตลอด ตั้งแต่ตื่นนอนก็จะมีองค์พระมาต้อนรับเช้าวันใหม่ แม้จะจำวัตรก็จะมีองค์พระมาส่งเข้านอน ลูกเณรรู้สึกมีความสุขมากครับกับชีวิตที่เป็นอย่างนี้ คือ ทั้งวันใจก็อยู่กับองค์พระ พระเป็นเรา เราเป็นพระ ลูกเณรรู้สึกว่า การเตรียมตัวที่จะบวชเป็นพระ ลูกเณรทำได้อย่างถูกต้องที่สุดแล้วครับ บวชพระทั้งภายในและภายนอก เป็นความภูมิใจที่สุดในชีวิตของลูกเณรเลยครับ
สุดท้าย...ความรู้สึกเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าปราศจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้เป็นดุจแสงทองส่องชีวิตของลูกเณร ผู้เป็นต้นบุญต้นแบบให้ลูกเณรได้เดินตาม ลูกเณรขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆครับ
“ลูกเณรจะขอสร้างบารมีเคียงข้างพ่อตลอดไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมครับ”
ลูกเณรอัศนัย คำจีน
สามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิต
วันวิสาขบูชา ปี พ.ศ.๒๕๕๑
พิธีอุปสมบทสามเณร อุทิศชีวิต ๑๐รูป
วันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๑ (วันวิสาขบูชา) เวลา ๑๓.๑๕น.
ณ พระอุโบสถ วัดพระธรรมกาย
วันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๑ (วันวิสาขบูชา) เวลา ๑๓.๑๕น.
ณ พระอุโบสถ วัดพระธรรมกาย
กลอนจากสามเณรบวชอุทิศชีวิต
แด่...พระพ่อสุดหล้อหล่อ
มีใครหนอ หล่อเท่า มิอาจเหมือน
หล่อสุดๆ หล่อล้ำ จำติดเตือน
ทุกๆเดือน พ่อยังหล่อ น่าชวนมอง
กลอนบทนี้ แต่งด้วยใจ ใส่ความรัก
ซาบซึ้งนัก ฮักหลาย บ่ มีสอง
เล่าความใน ซึ่งมี เต็มสี่ห้อง
ด้วยหมายปอง ให้พ่อฟัง ดั่งรายงาน
ด้วยมั่นใจ ในวาจา ที่ได้ลั่น
บวชสองชั้น ให้พระพ่อ ได้หนุกหนาน
หวังพระพ่อ ได้ชื่นใจ และเบิกบาน
ทุกวันวาร ลูกเฝ้านั่ง เพียรหลับตา
ตื่นเช้ามา มององค์พระ ที่กลางท้อง
ออกจากห้อง เพียรทำใจ ให้หรรษา
มีพระเป็น อารมณ์ ทุกเวลา
ซึ้งคุณค่า รสพระธรรม นำจิตใจ
เมื่อสงสัย เรื่องใด ก็ถามพระ
ท่านก็จะ ตอบให้ หายกังขา
พูดคุยกันแต่ เรื่องพระ ทุกเวลา
น้อมใจมา ให้หยุด ณ จุดกลาง
หากไม่มี พระพ่อ ให้โอกาส
ลูกคงพลาด สิ่งดีๆ ที่ไกลห่าง
แต่ได้มี พระพ่อ คอยชี้ทาง
ส่องสว่าง ดับความมืด ในกมล
กราบขอบคุณ ในทุกสิ่ง ที่พ่อให้
ซาบซึ้งใจ ลูกจะเพียร เฝ้าฝึกฝน
หมั่นปฏิบัติ ขัดเกลา อบรมตน
ตราบถึงจน วันเข้าสู่ ที่สุดธรรม
ลูกเณรอาคม เครือพิมาย
เปรียญธรรม ๗ประโยค