ผลปฏิบัติธรรม
ของ
กัลฯ อมรา ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา (อเมริกา)
ลูกชื่อ อมรา ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา อายุ 72 ปี อาชีพเป็นกุ๊ก อยู่ที่ร้านอาหารไทยในซีแอตเติ้ล อยู่อเมริกามา 23 ปีแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้นานมากๆ ลูกเคยมาวัดพระธรรมกาย แล้วหายไปเพราะข่าวของวัด เขาบอกว่า “ต้องมีเงินถึงจะมาวัดนี้ได้” เดชะบุญที่ กัลฯ อรพรรณ การ์ดีพี ได้เป็นกัลยาณมิตรตามลูก ให้กลับมาอีกครั้ง โดยชวนติดจานดาวธรรม ตอนแรกลูกก็บอกว่า “ฉันเคยมาวัดแล้ว มงคลชีวิต 38 ประการก็เคยฟัง รู้แล้วเข้าใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องติดหรอก จานดาวธรรมอะไรนั่นน่ะ” แต่เธอก็สวมหัวใจพระโพธิสัตว์ ยึดหลักอยากชวนคนพ้นอบาย ต้องใช้ลูกตื้อ ลูกถูกตื้อจนทนการคะยั้นคะยอไม่ไหว ยอมติด DMC ไปอย่างนั้นเอง
ปกติแล้วลูกต้องทำงานวันละ 11 ชั่วโมง อาทิตย์ละ 6 วัน ถ้าถามว่า “เหนื่อยมั๊ย” มันเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนหายใจไม่ทัน ไม่เกี่ยวกับอายุนะคะ แต่มันเป็นเรื่องของอารมณ์ค่ะ ตอนยังไม่ติด DMC ก็ไม่รู้หรอก พอติดแล้วจึงรู้ว่า ที่เหนื่อยง่ายใช่เป็นเพราะวัยชรา แต่เป็นเพราะว่า อารมณ์บ่จอยเป็นเหตุหลัก เพราะลูกเป็นคนโมโหง่าย ทำไปโมโหไป จึงรู้สึกเหนื่อยมากๆ ยิ่งถ้าความโมโหกับโกรธา จับมือเป็นมิตรกันเมื่อไหร่ ยิ่งตัดรอนกำลังวังชามากขึ้นเท่านั้น แต่เดี๋ยวนี้เมื่อมี DMC อารมณ์ที่บ่ดี ไม่ได้แอ้มแล้วค่ะ เห็นอายุ 70 อย่างนี้ยังมีของดีติดตัวนะเจ้าคะ ของดีที่ลูกว่า “คือรักแท้ในวัยชราที่พึ่งค้นพบค่ะ”
ครั้งแรกที่ลูกได้ตามหมู่คณะที่วัดภาวนาวอชิงตัน (ศูนย์ซีแอตเติ้ล) ไปปฏิบัติธรรมนอกสถานที่ ตอนนั้นลูกยังไม่เข้าใจวิธีปฏิบัติเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย เพราะเคยนั่งสมาธิแบบอื่นซึ่งถ้าเห็นอะไรจะต้องกำหนดให้หาย วันนั้นลูกลองปรับ น้อมใจตามเสียงที่นำ พอใจเริ่มสงบ อยู่ๆลูกก็เห็นองค์พระอยู่ด้านหน้าลูก ซึ่งท่านนั่งขัดสมาธิหันหน้ามาหาตัวลูก แล้วท่านก็พุ่งเข้ามาหาตัวลูก แถมท่านไม่ได้มาองค์เดียว มีพระเพื่อนตามมาอีกหลายองค์ ลูกตื่นเต้นแต่ก็พยายามระงับไว้ อัศจรรย์ค่ะ!! พอองค์พระท่านเข้ามาอยู่ในท้องลูก ท่านก็หมุนกลับหลังหัน กลายเป็นนั่งหันหน้าไปทางเดียวกับตัวของลูก ตอนนั้นใจมีความสุขมาก ลูกก็ไม่เคยได้ยินใครเล่าประสบการณ์อย่างนี้ให้ฟังมาก่อนเลย นี่คือการเห็นองค์พระในสมาธิครั้งแรกในชีวิตของลูก
พอออกจากสมาธิลูกก็เรียนถามพระอาจารย์ว่า “โยมนั่งสมาธิเห็นองค์พระ แต่องค์พระท่านโกรธอะไรหรือเปล่า ทำไมท่านไม่หันมาคุยกับโยมเลยคะ ก็ตอนแรกท่านนั่งหันหน้าอยู่ดีๆ พอท่านเข้ามาอยู่ในตัวของโยม ท่านก็กลับหลังหัน นั่งหันไปทางเดียวกับตัวโยมแทน” ลูกก็เรียนถามไปด้วยความไม่รู้จริงๆ ก็ปกติคนเราจะมาหากัน คุยกันก็ต้องหันหน้าหากันไม่ใช่หรือคะ
อีกครั้งหนึ่งลูกได้นั่งสมาธิ เอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 นั่งมองไปเรื่อยๆ สักพักก็รู้สึกเหมือนอยู่ในที่โล่งๆ กว้างๆ มองตรงกลางต่อไป ก็เห็นเป็นท่อเหมือนทรงกระบอกลึกๆ ท่อนั้นใสๆเหมือนแก้ว พอมองต่อไปเรื่อยๆก็เห็นเป็นดวงใส ใสแจ๋วมากๆ ใสและสว่างแบบดวงดาว แล้วก็สว่างจัดขึ้น
บางครั้ง หลังจากเห็นอุโมงค์ที่ลึกๆลงไปสุดตา พอทำใจนิ่งๆ เฉยๆ ก็เห็นเป็นแสงสว่างอยู่ไกลๆ แล้วหลวงปู่ก็ปรากฏขึ้น มองที่กลางหลวงปู่ องค์พระผุดขึ้นมา เป็นองค์พระสีทองสวยงามมากๆ เกิดมาจนอายุปูนนี้ ไม่เคยเห็นพระที่ไหนสวยมากกว่านี้มาก่อน องค์พระใสขึ้นๆ ใสทุกสัดส่วน ใสจนถึงฐานขององค์พระ แล้วท่านก็ขยายสูงขึ้นๆ จนสูงกว่าตัวลูก จนบางทีบนศีรษะลูก ลูกเห็นคางขององค์พระที่คลุมตัวลูกอยู่ ลูกรู้สึกปลื้มมากๆและมีความสุขอย่างมากๆด้วยค่ะ ต่อมาเมื่อลูกมานั่งอีกองค์พระก็ผุดมาจากกลางท้องจนนับไม่ทันเลยค่ะ หลับตาก็เห็นลืมตาก็เห็น ลูกรักองค์พระภายในมากๆเลยค่ะ ความรักในวัย Seventy ทำให้เราอายุเหมือนวัย Seventeen
เหมือนที่คุณครูไม่ใหญ่บอกเลยค่ะว่า ทุกคนมีองค์พระอยู่ในตัว เมื่อได้นั่งสมาธิลูกรู้สึกปลื้ม และลืมทุกข์หายมลายสิ้น เหลือสิ่งเดียวในใจคือความสุข ปัจจุบัน ลูกติดจาน ติดใจจนใครๆแงะไม่ออก ลูกประทับใจมากๆ หลวงพ่อเป็นพระที่มีรัศมี สง่างามมากๆ รู้สึกว่า เวลาหลวงพ่อเดินเหมือนจะลอยๆไป Special monk จริงๆ
ปัจจุบันใจของลูกเย็นค่ะ ไม่โมโหใคร แต่ก่อนใครพูดอะไรที่ไม่สบอารมณ์ ก็ศอกกลับทันที ถ้าซ้ายมาก็ขวาไป แต่เดี๋ยวนี้มีอะไรก็ยิ้มกลับ รู้จักให้อภัย ถ้ามีอะไรที่พูดแรงไป ก็ยอมขอโทษ หรือบางครั้ง เจอหัวหน้าบ่นมากๆ ลูกก็จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ถ้าชักจะเกิดความโกรธก็มีจุดสกัด โดยนึกถึงมหาปูชนียาจารย์และเอาใจเข้ากลาง อารมณ์โกรธก็หายในทันที ความจำในวัยนี้ก็ยังเยี่ยม ใครๆก็รุมรัก แถมงานก็เปี่ยมประสิทธิภาพ
ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่อย่างสุดซึ้ง และอยากขอความเมตตาขอพรจากหลวงพ่อ ให้ลูกๆที่วัดภาวนาซีแอตเติ้ลได้สถานที่ใหม่ เป็นสถานที่ที่ถาวรเหมาะสมในการสร้างวัด โดยเร็ววันค่ะ