Mobile Versionมังกรสอนใจ 2บทความให้กำลังใจในการดำเนินชีวิต
การทะเลาะกันของอวัยวะ ทั้ง 5
อวัยวะทั้ง 5 ของคน ๆ หนึ่ง เกิดทะเลาะกันขึ้น พูดกันคนละทีสองที ทะเลาะกันอย่างดุเดือด
มีอยู่วันหนึ่ง อวัยวะทั้ง 5 ของคน ๆ หนึ่ง เกิดทะเลาะกันขึ้น พูดกันคนละทีสองที ทะเลาะกันอย่างดุเดือด เริ่มแรกทั้งหมดต่างรุมว่า...ตา
"แกวันทั้งวันไม่เห็นทำอะไรเลย แต่กลับมีโอกาสได้ชื่นชมวิวทิวทัศน์อังงดงามทั้งหลาย ช่างไม่ยุติธรรมจริงๆ"
จากนั้นก็หันมาโจมตี...หู
"แกตลอดทั้งวันอยู่นิ่งๆ ไม่เคลื่อนไหว แต่กลับสามารถได้ยินเสียงอันไพเราะต่างๆ ทำไมพวกฉันถึงไม่มีโอกาสอย่างนี้บ้าง"
เสร็จแล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายหันมารุมว่า...ลิ้น
"แกนะ นอกจากเวลานอนแล้ว ตลอดวันไม่กินก็ดื่ม ได้ลิ้มรสชาติอันโอชะประดามีในโลก แต่พวกฉันแม้เพียงสิ่งที่ธรรมดาสามัญที่สุดก็ไม่มีโอกาสได้กิน"
ที่รู้สึกได้รับความยุติธรรมที่สุดคือ...มือ มือคิดว่าตัวเองต้องทำงานทั้งวัน มีผลงานมากที่สุด แต่กลับไม่มีโอกาสเสพสุขอะไรเลย
แต่ทว่า...ขา ไม่เห็นด้วยกับมือ ขาบอกว่า
"ถ้าพูดจริงๆ แล้ว คุณูปการของฉันมากที่สุด ถ้าฉันไม่พาเดินไปยังที่ต่างๆ ละก็ มือก็ไม่เห็นจะสามารถทำงานอะไรได้มากมาย"
มือฟังคำพูดของขาแล้ว แม้ในใจจะรู้สึกไม่ยินยอมอย่างยิ่งแต่ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาพูดดี ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ในที่สุดอดรนทนไม่ไหวคว้ามีดขึ้นมา 1 เล่ม เริ่มด้วยการควักลูกนัยน์ตาออกมาก่อน อะไร ๆ ก็มองไม่เห็นแล้วสมแค้นไปอย่าง จากนั้นก็เฉือนใบหูลงมา อะไร ๆ ก็ไม่ได้ยินแล้ว พอเสร็จก็เฉือนลิ้นออกมาด้วย พูดไม่ได้แล้ว ท้ายสุดก็ตัดขาทิ้งไปด้วย เดินก็ไม่ได้แล้ว
ผลสุดท้าย เนื่องจากบาดแผลสาหัสเกินไป คน ๆ นั้นจึงถึงแก่ความตาย แน่นอนมือก็ย่อมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยลำพัง
ท่านสาธุชนทั้งหลาย...
คนทั่วไปในโลกเวลานี้ได้รับความสุขสบาย ก็มักคิดว่าตนได้รับความสบายน้อยที่สุด แต่เวลาได้รับความลำบาก ก็มักคิดว่าตนได้รับความลำบากมากที่สุด และชอบเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบกับตนอยู่ตลอดเวลา จริง ๆ สังคมในโลกไม่ว่าจะในครอบครัว ชุมชน บริษัทร้านค้า ล้วนมีงานที่ต้องแบ่งหน้าที่กันทำทั้งสิ้น ถ้าทุกคนทำงานหน้าที่เดียวกันหมด สังคมนั้นก็คงอยู่ไม่ได้ งานทุกหน้าที่ล้วนมีความสำคัญเหมือนรถยนต์ทั้งคัน มีอุปกรณ์เป็นหมื่นเป็นแสนชิ้น แค่ยางรั่ว เบรคแตก สตาร์ทเตอร์ไม่ทำงาน หรือจะเป็นชิ้นส่วนใดก็แล้วแต่ สะดุดติดขัดขึ้นมาสักชิ้น รถทั้งคันก็รวนไปหมด
สังคมเราก็เช่นกัน งานทุกหน้าที่มีความสำคัญทั้งนั้น สะดุดติดขัดขึ้นมาสักอย่างก็รวนไปทั้งสังคม ทั้งองค์กรได้เช่นกัน ไม่ใช้เรื่องที่เราจะมานั่งเปรียบเทียบกันคนอื่นแล้วนึกน้อยอกน้อยใจ พ่อจะมาอิจฉาลูกว่าไม่ต้องรับผิดชอบก็ไม่ถูก ลูกอิจฉาพ่อว่ามีอำนาจตัดสินใจมากกว่าตนก็ไม่ถูกต้อง ขอให้ทุกคนตั้งในทำหน้าที่ของตนให้ดี และมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน สังคมองค์กรของเราก็จะเจริญก้าวหน้าไปได้ด้วยดี
โดย พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D., Ph.D.
http://goo.gl/0rbsB
พิมพ์บทความนี้
