Mobile VersionCASE STUDYเด็กไทยยุคไฮเทคเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMCกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ในวัยเด็ก ลูกมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างมาก แต่เมื่อลูกเข้าสู่มหาวิทยาลัยในปี พ.ศ.2525 สภาพสังคมของปัญญาชน ไม่ได้เอื้อให้เกิดปัญญาเลย เพราะมักหลงไปกับบุหรี่ เหล้าและอบายมุข ซึ่งมีรุ่นพี่เป็นต้นแบบชักชวนให้ลองเสพสิ่งเหล่านั้นจนเป็นประเพณี แต่สำหรับผู้ที่มีจิตใจต้องการทำประโยชน์แก่สังคม ก็มักต้องไปศึกษาลัทธิการเมืองอันเป็นมิจฉาทิฐิ ซึ่งแพร่หลายในหมู่ปัญญาชน
แม้ลูกจะเป็นผู้มีสติปัญญาทางโลก แต่เมื่อขาดกัลยาณมิตร เช่น คุณครูไม่ใหญ่ ผู้เป็นแสงสว่าง ปัญญาชนอย่างลูกก็กลายเป็นแค่ปริญญาชน ที่มีแต่ความรู้ทางวิชาชีพ แต่เป็นคนมืดบอดไม่อาจหาหนทางที่ประเสริฐให้แก่ชีวิตได้เลย ลูกพยายามหาคำตอบโดยศึกษาแนวคิดทุกอย่าง รวมถึงพระพุทธศาสนาแต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสับสน เพราะตำรามากมายที่เขียนโดยบุคคลที่ถูกยกย่องว่าเป็นปราชญ์ในพุทธศาสนา แต่สิ่งที่นำมาสอนกลับตรงข้าม เช่น ชี้นำไม่ให้เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม บุญ-บาป นรก-สวรรค์ โดยบอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงอุบายที่พระพุทธเจ้าคิดค้นขึ้นมา เพื่อทำให้สังคมสงบสุขเท่านั้น บ้างก็ว่าเรื่องเหล่านี้เป็นของศาสนาอื่นที่พุทธศาสนานำมารวมไว้แม้จะไม่เชื่อ แต่เมื่อลูกนึกตำหนิพระที่สอนเช่นนั้นบ่อยๆ ใจของลูกก็ตกต่ำไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ลูกก็ประกาศว่า ตนเองเป็นคนที่ไม่มีศาสนา มีชีวิตอยู่ด้วยความหลง มีอบายมุขเป็นความบันเทิง (แต่เด็กไทยสมัยนี้เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ชักชวนใครต่อใครให้ทำแต่สิ่งที่ดีๆ)
หลังจากหลงในความมืดมานาน อยู่ดีๆวันหนึ่ง ลูกก็นึกอยากมาวัดพระธรรมกาย ลูกรู้จักวัดครั้งแรกจากหนังสือสวดมนต์ ในสมัยเรียนอยู่มัธยม และฝังใจมานานว่าต้องมาที่วัดนี้ให้ได้ แต่การมาสร้างบารมีครั้งนี้กลับมีอุปสรรคเกิดขึ้น เพราะลูกเป็นฝีคัณฑสูตรที่ก้น เมื่อมาวัดนั่งสมาธิ(Meditation)ครั้งใด ฝีก็จะอักเสบอย่างรุนแรง ทำให้เบื่อหน่ายไม่อยากมาวัด ปัญหานี้ทำให้ลูกห่างเหินวัดไปหลายปี
ลูก ได้กลับเข้าสู่เส้นทางการสร้างบารมีอีกครั้งหนึ่ง เมื่อทราบข่าวการสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ จึงได้มาวัดเพื่อทำบุญเสาค้ำมหาธรรมกายเจดีย์หนึ่งต้น และเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แต่การสร้างบารมีครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยอุปสรรคเรื่องการเงิน อันเป็นความทุกข์ท่วมท้นแทบทนไม่ได้ คือ หลังจากมาวัดไม่นาน ก็มีคนมาชวนลูกไปเล่นเก็งกำไรค่าเงินต่างประเทศ ทำให้สูญเสียเงินไปมากมาย และกิจการสำนักพิมพ์ของลูกก็ขาดทุนซ้ำอีกลูกเคยทำผิดมาแล้วครั้งหนึ่ง ที่ถอยหนีจากวัด แต่ครั้งนี้ลูกจะไม่ทำผิดซ้ำอีก เพราะครั้งนี้ลูกรู้แล้วว่า อะไรคือเป้าหมายชีวิต ลูกจึงยอมทิ้งทุกๆอย่างเพื่อให้ได้บุญ จากที่สร้างองค์พระแบบนานๆครั้ง ก็เพิ่มเป็นทุกเดือน ทุกสัปดาห์ สุดท้ายก็พยายามสร้างองค์พระให้ได้ทุกวัน แต่ก็ทำได้ไม่นาน เพราะเงินหมดลงเสียก่อน กระนั้นลูกก็สามารถสร้างองค์พระด้วยตนเอง และชักชวนคนอื่นให้สร้างได้เกือบ 100องค์ จากที่ทำบุญครั้งละแสนได้อย่างสบาย ลูกก็จำใจลดเงินทำบุญลงเรื่อยๆ จนเหลือครั้งละไม่กี่บาทบ่อยครั้ง ลูกนึกยอมแพ้และไม่เข้าใจว่า ทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุด แต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่า วิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นมา แล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน
แม้เงินจะเว้นวรรค แต่ลูกก็ไม่ยอมให้บุญเว้นวรรค ปี พ.ศ.2542 ซึ่งวัดกำลังถูกมรสุมโดนโจมตีอย่างหนัก ลูกตัดสินใจเข้ามาบวชธรรมทายาท ภาคฤดูร้อน เหตุผลการบวช คือ กลัวว่าโครงการธรรมทายาทจะล้มไปก่อนที่ลูกจะได้บวช การบวชทำให้เข้าใจมโนปณิธานของหมู่คณะ และระหว่างบวชลูกก็ได้ทำบุญแบบสุดชีวิต โดยเอาทรัพย์ก้อนสุดท้ายมาทำบุญ เหลือเงินติดบัญชีธนาคารแค่ 3บาท
หลังจากลาสิกขาออกมา ลูกก็ได้เข้าไปทำงานช่วยเหลือนักการเมืองท่านหนึ่ง โดยทำหน้าที่ตรวจสอบและแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของประชาชน ระหว่างนั้นลูกพัฒนาฝีมือการเขียนหนังสือให้หลากหลายขึ้น ทั้งวิชาการ บันเทิง สังคม และการเมือง ลูกได้ต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เปิดโปงประจานคนพาลให้ประจักษ์ โดยไม่เกรงอันตรายใดๆ ปกป้องเชิดชูคนดี แก้ไขสถานการณ์บ้านเมือง และพยายามสอดแทรกเนื้อหาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดของมหาชนที่มีต่อวัดพระธรรมกาย ให้กลายมาเป็นความเข้าใจถูกต้องชอบธรรม (กาย) เป็นทนายแก้ต่างสู้กับความเท็จ
สิ่งที่ลูกปลาบปลื้มใจที่สุด คือ การนำครอบครัวมาร่วมเส้นทางการสร้างบารมีกับหมู่คณะ ลูกบอกเรื่องอัศจรรย์ตะวันแก้วกับทุกคนในบ้าน และชวนให้มาทำบุญในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2541 ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ทุกคนได้เห็นตะวันแก้วกันถ้วนหน้า แต่ที่แปลกก็คือ คุณแม่ของลูก ท่านเล่าว่า เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ สมเด็จโต หรือแม้แต่พระแบบจีนอย่างพระสังกัจจาย นั่งหัวเราะอยู่บนฟ้าหลังจากนั้น คุณแม่ก็เริ่มหัดนั่งสมาธิ ไม่กี่วันท่านก็บอกว่า พบความสว่างไสวไปหมด จากนั้นท่านกลายเป็นคนช่างฝัน ซึ่งความฝันของท่านมักมาตรงกับเหตุการณ์จริงเสมอ ทำให้ลูกเชื่อมั่นในบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวเป็นอย่างมาก คือแรกๆลูกมักทำบุญแบบหลบๆซ่อนๆ ไม่บอกใคร แต่เมื่อลูกทำบุญสร้างพระให้แก่หมู่ญาติคนใด คุณแม่จะมาเล่าว่าได้ฝันถึงญาติคนนั้นเสมอ เช่น...เมื่อลูกสร้างพระให้คุณพ่อ-คุณแม่ ท่านก็มาบอกว่าฝันเห็นคุณพ่อใส่ชุดขาว หน้าตายิ้มแย้มมาพาไปชมบ้านใหม่ของท่าน เมื่อลูกสร้างพระให้คุณตา-คุณยาย คุณแม่ก็เล่าว่าฝันเห็นพวกท่านมาขอบคุณที่สร้างพระให้ เมื่อลูกสร้างพระให้คุณปู่-คุณย่า วันถัดมาคุณแม่ก็มาเล่าอีกว่า ฝันว่าได้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งคุณปู่ถูกขังไว้ เมื่อพบคุณปู่ คุณแม่ก็บอกว่าเอาบุญมาให้ เครื่องพันธนาการทั้งหมดก็หลุดไปจากร่างคุณปู่ทันทีอีกครั้ง ที่ลูกเห็นอานุภาพของการสร้างพระธรรมกายประจำตัวก็คือ เมื่อลูกทำบุญให้แก่หมู่ญาติที่ล่วงลับไปจนครบ ลูกก็นึกอธิษฐานว่า หากมีใครต้องการบุญขอให้มาบอก วันถัดมาคุณแม่ก็มาเล่าว่า ฝันเห็นคนที่รู้จักซึ่งตายไปนานแล้ว ได้มาขอบุญจากคุณแม่ ลูกก็ถามชื่อและแอบไปสร้างพระให้ซึ่งก็เป็นความอัศจรรย์อีกครั้ง เพราะคุณแม่ได้มาถามลูกว่า ได้ไปสร้างพระมาหรือ เพราะคนที่มาขอส่วนบุญจากคุณแม่ได้มาเข้าฝันอีกครั้งบอกว่า ที่มาขอบุญก็หวังแค่ให้หายอดอยากเท่านั้นไม่ได้คาดคิดว่า จะทำบุญใหญ่ให้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นญาติกัน ขอบคุณมากตอนนี้จะไปเกิดแล้ว สร้างความแปลกใจว่า ทำไมตรงกับที่ลูกไปสร้างพระทุกครั้ง ก็ไม่รู้ว่าคุณแม่ฝันได้อย่างไร
ชีวิตของคุณแม่ลำบากมาก เพราะคุณพ่อของลูกประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เสียชีวิตไปตั้งแต่วัยหนุ่ม ในขณะที่ตัวลูกอายุเพียง 11เดือน เท่าที่ทราบ คุณพ่อไม่ได้ทำบุญใดๆไว้ เพราะมัวแต่ทำมาหาเลี้ยงครอบครัว น้องสาวของคุณพ่อ ซึ่งปฏิบัติธรรม มักบอกว่า คุณพ่อได้มาขอส่วนบุญอยู่เสมอ เมื่อคุณพ่อเสีย ทิ้งให้คุณแม่ต้องเลี้ยงดูลูกชายถึง 4คนโดยลำพัง เมื่อลูกๆมีงานทำ คุณแม่จึงได้พักผ่อนไม่ต้องทำงานอีก และได้พบเส้นทางธรรมเมื่อวัยชราในวันปีใหม่ พ.ศ.2549 คุณแม่ต้องเข้าโรงพยาบาล หมอตรวจพบว่า เป็นมะเร็งที่ตับอ่อนซึ่งรักษาไม่ได้ หมอเพียงแค่ผ่าตัดลำไส้ที่อุดตันเท่านั้น หลังผ่าตัดคุณแม่ฝันว่า ได้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งเป็นบ้านไม้สีทอง และมีผู้หญิงนำเอาถาดเครื่องประดับมาให้และมีเสียงดังจากฟ้าว่า “ที่นี่เป็นของเจ้า” ลูกได้ยินแล้วรู้สึกกังวลใจว่า สถานที่นี้น่าจะเป็นภพภูมิที่ยังต่ำอยู่ ท่านน่าจะสร้างบุญเพื่อให้ไปได้สูงกว่านี้ลูกจึงพยายามชวนคุณแม่ให้สร้างบุญ พอออกจากโรงพยาบาล คุณแม่ก็ให้ลูกเอาทองที่สะสมไว้ไปขายเพื่อทำบุญเสาแก้ว 1,300ต้นๆละ 100บาท ซึ่งคุณแม่ปลื้มใจมากที่ได้ทำบุญใหญ่ที่สุดในชีวิต และบุญนี้เองที่ช่วยท่านในยามเกิดทุกขเวทนา เพราะเมื่อลูกเตือนให้คุณแม่นึกถึงเสาแก้ว ท่านจะยิ้มอิ่มใจอย่างมีความสุขทุกครั้งครับ
วันที่คุณแม่เสียชีวิต ขณะที่อาการเข้าขั้นตรีทูต แต่มีช่วงหนึ่งที่ท่านคืนสติขึ้นมา ลูกก็รีบนำปัจจัยให้คุณแม่อธิษฐาน สร้างองค์พระถวายพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯทันที ระหว่างทำศึกชิงภพ ลูกก็เปิด DMC_เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมให้เป็นบุญ คุณแม่ลืมตาครั้งสุดท้ายอยู่ระหว่างการสวดมนต์บูชามหาธรรมกายเจดีย์ ท่านจ้องภาพองค์พระที่กำลังผุดขึ้นบนจอทีวีอยู่นาน หลังจากนั้นไม่กี่นาทีท่านก็สิ้นใจอย่างสงบ
ขอเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ครับ
1.คุณแม่ฝันเห็นหมู่ญาติหลังจากที่ลูกสร้างพระให้ เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ถ้าจริง ท่านฝันได้อย่างไรครับ
2.ทำไม คุณแม่จึงลำบากในวัยต้นแต่สบายในวัยชรา กรรมใด ทำให้เป็นมะเร็ง ท่านตายแล้วไปไหน ทำตามหลักวิชชาหรือไม่ ก่อนทำบุญเสาแก้วท่านฝันเห็นบ้านไม้สีทองนั้นเป็นภพภูมิใด หลังจากทำบุญเสาแก้วไปแล้ว บุญส่งผลให้ท่านไปยังภพภูมิที่สูงขึ้นหรือไม่ มีข้อความใดฝากมาหรือไม่ครับ
3.ทำไม คุณพ่อจึงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อายุสั้น ตายแล้วไปไหน ได้รับบุญสร้างองค์พระ และบุญอื่นๆที่ลูกทำหรือไม่ครับ
4.กรรมใด ทำให้ลูกเป็นฝีที่ก้นอยู่เกือบสิบปี ทำให้เป็นอุปสรรคต่อการนั่งสมาธิครับ
5.กรรมใด ทำให้ลูกต้องประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนัก เมื่อตั้งใจสร้างบารมีอย่างจริงจัง จะแก้ไขได้อย่างไร การที่ลูกทุ่มเททำบุญแบบสุดชีวิตจะมีอานิสงส์อย่างไร ลูกจะกลับมาสร้างองค์พระได้ทุกวัน ดังที่เคยตั้งใจไว้ได้หรือไม่ครับ
6.ระหว่างการทำบุญด้วยเงินแล้วอธิษฐาน กับเอาแรงช่วยงานพระพุทธศาสนาแล้วอธิษฐาน ผลที่ได้รับจะต่างกันอย่างไร คือ มีแต่ตัว ไม่มีสตางค์ มีแต่แรง แต่ไม่รวย จะได้บุญมากแค่ไหนครับ
7.การเก็งกำไรในตลาดค้าเงิน น้ำมัน ทองคำ หรืออื่นๆที่เป็น Zero-Sum Game คือ หากมีคนได้กำไรจะมีคนขาดทุนในจำนวนเงินที่เท่ากัน โดยนำเงินจากผู้ที่คาดเหตุการณ์ผิดไปจ่ายให้ผู้ที่คาดการณ์ถูก การซื้อขายแบบนี้เป็นมิจฉาอาชีวะหรือไม่ครับ ขณะนี้ลูกเล่นหุ้นอยู่ แต่หุ้นเป็น Positive-Sum Game คือ ถ้าเศรษฐกิจดี หุ้นขึ้นทุกคนที่ถือหุ้นอยู่จะได้กำไร ลูกสงสัยว่าการเล่นหุ้นจะถือว่า เป็นมิจฉาอาชีวะด้วยหรือไม่ครับ
8.การที่นักการศาสนาหลายท่าน สอนให้เข้าใจเรื่องบุญ-บาป นรก-สวรรค์ แบบผิดๆว่า เป็นอุบายที่สร้างขึ้นเพื่อค้ำจุนสังคม เป็นต้น การสอนเช่นนี้ถ้าเป็นเพียงความเข้าใจผิดจะมีวิบากกรรมเช่นไร แต่ถ้าเป็นเพราะมีเจตนาต้องการบิดเบือนจะมีวิบากกรรมเช่นไร และกรรมใด ทำให้ลูกหลงผิดกลายเป็นคนไม่มีศาสนาอยู่ช่วงหนึ่ง จะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้อย่างไรครับ
9.ในฐานะนักเขียน ลูกต้องต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เช่น ผู้ที่พยายามโจมตีพระพุทธศาสนาและหมู่คณะ รวมถึงผู้ที่พยายามปลุกปั่นให้สังคมวุ่นวาย ลูกต้องตอบโต้กับคนพาลอย่างดุเดือด การกระทำเช่นนี้เป็นบุญหรือบาปอย่างไรครับ
10.พุทธันดรที่ผ่านมา ลูกได้สร้างบารมีอย่างไร มีหน้าที่อะไรในหมู่คณะ ลูกมีบุญพอที่จะอาสาเข้าไปทำหน้าที่ช่วยเหลือชาติบ้านเมือง และปกป้องพระพุทธศาสนาได้หรือไม่ครับ
11.พุทธันดรที่แล้ว ลูกได้ยินแต่การสร้างบารมี 2รอบ เหตุใดเราไม่สร้างบารมีรอบที่ 3, 4, 5…ติดต่อกันไปเลย จะได้ชนะมารไปเลยครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1.คุณแม่ฝันเห็นหมู่ญาติ ภายหลังจากที่ลูกสร้างพระให้นั้น ก็เป็นความฝันที่เป็นกุศลนิมิตฝัน กับความจริงที่เห็นหมู่ญาติดังกล่าว ที่มาคุยกับกายละเอียดของคุณแม่ตอนนอนหลับฝันไป
2.คุณแม่ลำบากในวัยต้นแต่สบายในวัยชรา เพราะกรรมตระหนี่มาส่งผลก่อน แต่ภายหลังจากสร้างบุญแล้วก็มักจะมาปีติ จึงทำให้บุญส่งผลในวัยชรา
3.คุณพ่อประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อายุสั้น เพราะกรรมในอดีตคุณพ่อเคยเป็นนายพราน ได้ล่าสัตว์ ทำร้ายสัตว์ บางทีก็ขุดหลุมพรางให้สัตว์ตกลงไป เป็นประจำ มารวมส่งผล
- ตายแล้ว ก็ไปเป็นภุมมเทวาชั้นล่าง
4.ตัวลูกเป็นฝีที่ก้นเกือบสิบปี เพราะกรรมในอดีต ตัวลูกได้เป็นครู มีนิสัยชอบลงโทษศิษย์ โดยการเฆี่ยนไปที่ก้น ด้วยอารมณ์ อย่างต่อเนื่องหลายปี ต่างกรรมต่างวาระ มารวมส่งผล แม้จะเจตนาดีแต่บางทีก็ปนอารมณ์โกรธอยู่เป็นประจำ
5.เมื่อตัวลูกตั้งใจสร้างบารมีอย่างจริงจัง ก็ประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนัก เพราะในอดีตเวลาลูกตั้งใจทำบุญแล้ว ต่อมามักจะเปลี่ยนใจไม่ทำในภายหลังเสมอ จึงทำให้กรรมตระหนี่มาส่งผลได้ก่อน
6.ระหว่างทำบุญด้วยเงิน แล้วอธิษฐานจิต กับทำบุญด้วยการเอาแรงช่วยงานพระพุทธศาสนา แล้วอธิษฐานจิตนั้น ก็เป็นบุญคนละแบบ แต่ก็ได้บุญเหมือนกัน และบุญที่เราได้นั้นก็แล้วแต่เราจะอธิษฐานอย่างไร เพราะบุญเป็นธาตุสำเร็จ
7.การเก็งกำไรในตลาดค้าเงิน ทองคำ น้ำมัน หรืออื่นๆที่เป็น Zero-Sum Game คือ หากมีคนได้กำไรก็จะมีคนขาดทุนในจำนวนเงินที่เท่ากัน โดยนำเงินจากผู้คาดการณ์ผิดไปจ่ายให้ผู้ที่คาดการณ์ถูก การซื้อขายแบบนี้ ก็ยังไม่จัดว่าเป็นมิจฉาอาชีวะโดยตรง ยกเว้นใช้ขบวนการพิเศษเพื่อสร้างราคา หรือดันราคาอย่างไม่มีเหตุผล หรือผิดปกติ
8.การที่นักการศาสนาหลายท่าน สอนให้เข้าใจเรื่อง บุญ-บาป นรก-สวรรค์ ผิดๆว่า เป็นอุบายสร้างขึ้นเพื่อค้ำจุนสังคม เป็นต้น
9.ในฐานะนักเขียน ลูกต้องต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เช่น ผู้ที่ตั้งใจโจมตีพระพุทธศาสนาและหมู่คณะ รวมทั้งผู้พยายามปลุกปั่นให้สังคมวุ่นวาย ลูกต้องตอบโต้กับคนพาลอย่างดุเดือด การกระทำเช่นนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจตนาและการใช้ถ้อยคำ ถ้าเจตนาดีและถ้อยคำนั้นก็ไม่ไปทิ่มแทงใคร เป็นวิธีการเดียวกับที่พระพุทธเจ้าโต้ตอบพวกมิจฉาทิฐิ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไม่มีวิบากกรรมใด
10.พุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกก็เป็นกองเสบียงของหมู่คณะ ประเภททำตามอารมณ์บ้าง บางทีก็เปลี่ยนใจบ่อยๆบ้าง บางทีก็เต็มที่บ้าง ดังนั้นชีวิตจึงขึ้นๆลงๆ เหมือนหุ้นที่ลูกเล่น
11.พุทธันดรที่แล้ว ลูกได้ยินแต่การสร้างบารมี 2รอบ แต่ไม่มีรอบที่ 3, 4, 5...เพราะมันไม่ได้ง่ายอย่างที่ลูกคิด ทั้งๆที่หมู่คณะก็อยากจะทำอย่างนั้น
http://goo.gl/GSfrB
พิมพ์บทความนี้
