Mobile Versionสมาธิ กฏแห่งกรรม
ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 7 - 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559
Case Study คุณพ่อพันเอกอุดร ตอนที่ 7
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะพุทธันดรที่ผ่านมาตัวลูกก็ได้เกิดเป็นกุลบุตรสุดหล่อสดใสอยู่ในหัวเมืองที่ติดกับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา(องค์ที่จะออกบวช)สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น...ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า
ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมา...ตัวลูกได้เกิดเป็น “กุลบุตรสุดหล่อสดใส ”อยู่ในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ที่ประกอบอาชีพค้าขายเกี่ยวกับเครื่องใช้ไม้สอย...อยู่ในหัวเมืองที่ติดกับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)
ตัวลูกเป็นเด็กหนุ่มที่มีจิตใจดีมีน้ำใจชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ ทำให้ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็จะกลายเป็นที่รักของเพื่อนๆ และผู้หลักผู้ใหญ่อยู่เสมอโดยอัธยาศัยของตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น) ตัวลูกจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีจิตใจดี และมีน้ำใจชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ คือไม่ว่าใครจะมาขอให้ตัวลูกช่วยเหลืออะไร ตัวลูกก็จะไม่ปฏิเสธและคอยให้ความช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เป็นประจำ และด้วยอัธยาศัยที่ดีของตัวลูกนี้เอง จึงทำให้...ไม่ว่าตัวลูกจะไปอยู่ที่ไหน ทำอะไร อย่างไร ตัวลูกก็จะกลายเป็นที่รักของเพื่อนๆ และผู้หลักผู้ใหญ่ภายในหัวเมืองที่ตัวลูกอาศัยอยู่นั่นเอง
เมื่อเติบใหญ่ตัวลูกได้เห็นรุ่นพี่ที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงไปสมัครเป็นทหาร ตัวลูกก็รู้สึกว่าตั้งแต่รุ่นพี่คนนี้ไปเป็นทหารของพระราชาตัวเขาก็กลายเป็นคนที่มีบุคลิกดีตัวลูกก็ยิ่งเกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะเป็นทหารของพระราชา
ในเวลาต่อมา เมื่อตัวลูกเริ่มเติบใหญ่เข้าสู่ช่วงที่เป็นวัยรุ่นตัวลูกก็ได้เห็นรุ่นพี่ที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน...ไปสมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ที่เมืองหลวงและเมื่อรุ่นพี่คนนี้ได้กลับมาเยี่ยมบ้าน ตัวลูกก็รู้สึกว่า...ตั้งแต่รุ่นพี่คนนี้ไปเป็นทหารของพระราชา ตัวเขาก็กลายเป็นคนที่มีบุคลิกดี เท่ สมาร์ท และดูองอาจสมชายชาติทหารอย่างสุดๆ ยิ่งตัวลูกได้มีโอกาสไปพูดคุยกับรุ่นพี่คนนี้...ถึงเรื่องราวการเป็นทหารของพระราชาด้วยแล้ว ตัวลูกก็ยิ่งเกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจเลยทีเดียว!!!...
ตัวลูกเกิดความรู้สึกที่เลื่อมใสและเคารพศรัทธาในตัวของพระราชาเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจที่จะไปสมัครเป็นทหารของพระราชาซึ่งในบรรดาเรื่องราวที่รุ่นพี่ข้างบ้านคนนี้เล่ามานั้น ตัวลูกจะรู้สึกประทับใจในเรื่องราวของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) มากที่สุด!!! ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้ตัวลูกแทบจะไม่เคยได้ยินได้ฟัง หรือได้รับรู้ถึงเรื่องราวของพระราชามาก่อนเลย แต่พอรุ่นพี่ข้างบ้านคนนี้...มาเล่าเรื่องราวต่างๆ ของพระราชาให้ตัวลูกฟัง ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องพระจริยาวัตรอันงดงามของพระองค์ หรือ...เรื่องพระปรีชาสามารถในศาสตร์ต่างๆ เป็นต้น ตัวลูกก็เลยเกิดความรู้สึกที่เลื่อมใสและเคารพศรัทธาในตัวของพระราชาเป็นอย่างมาก และด้วยความประทับใจทั้งหมดดังกล่าวนี้เอง จึงทำให้...ตัวลูกตัดสินใจที่จะไปสมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ตามแบบอย่างรุ่นพี่ข้างบ้านของตัวลูกนั่นเอง
ภายหลังจากที่ตัวลูกได้ไปสมัครเป็นทหารของพระราชาก็ได้รับมอบหมายให้ไปสังกัดอยู่ในหน่วยแพทย์ทหารภายหลังจากที่ตัวลูกได้ไปสมัครเป็นทหารของพระราชาแล้ว!!!...ตัวลูกก็ได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ...ตามบทฝึกการเป็นทหารได้อย่างดีเยี่ยม อีกทั้ง...ตัวลูกยังเก่งในการใช้อาวุธต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น...มีด,ดาบ, หอก,หรือธนู เป็นต้น อีกด้วย และเมื่อตัวลูกสำเร็จการศึกษาวิชาทหารแล้ว ด้วยความที่ตัวลูกไม่ชอบเรื่องการรบ คือไม่ชอบทำร้ายใคร ทั้งร่างกายและจิตใจ แต่ชอบการดูแลรักษาพยาบาลเพื่อนทหารที่ได้รับบาดเจ็บด้วยเหตุดังกล่าวนี้เอง...ตัวลูกจึงได้รับมอบหมายจากส่วนกลาง ให้ไปสังกัดอยู่ในหน่วยแพทย์ทหาร...ที่ทำหน้าที่ดูแลรักษาเหล่าทหารที่มีอาการเจ็บป่วย หรือ...ได้รับบาดเจ็บมาจากการออกไปรบ
เมื่อตัวลูกได้เห็นเหล่าทหารหาญได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกสลดหดหู่ใจอย่างสุดๆ
ในเวลาต่อมา...ก็ได้เกิดภาวะสงครามระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) และในช่วงภาวะสงครามนี้เอง...ตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ก็ได้ออกไปทำหน้าที่ดูแลเหล่าทหารหาญที่ได้รับบาดเจ็บมาจากการทำสงคราม โดยตัวลูกเองก็ได้ตั้งใจทำหน้าที่นี้อย่างสุดกำลังความสามารถ!!!...แต่เมื่อตัวลูกได้เห็นเหล่าทหารหาญได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากการถูกฟันบ้าง แทงบ้าง หรือ...ถูกยิงด้วยลูกธนู รวมทั้งเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ แล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกสลดหดหู่ใจอย่างสุดๆ
ยิ่งตัวลูกได้เห็นทหารที่บาดเจ็บทนต่อพิษบาดแผลไม่ไหวจนต้องเสียชีวิตไปในที่สุดตัวลูกก็ยิ่งรู้สึกสลดหดหู่ใจมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมและยิ่งตัวลูกได้เห็นทหารที่บาดเจ็บเหล่านั้น...ทนต่อพิษบาดแผลหรือความเจ็บปวดทุกข์ทรมานไม่ไหว จนต้องเสียชีวิตไปในที่สุดแล้ว ตัวลูกก็ยิ่งรู้สึกสลดหดหู่ใจมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม อีกทั้งตัวลูกยังคิดสอนตัวเองขึ้นมาได้ด้วยในทำนองที่ว่า...
“ ไม่มีความทุกข์ใดเลยที่จะยิ่งไปกว่าความตาย เพราะเมื่อบุคคลนั้นตายจากไปแล้ว คนรักที่อยู่รอบข้าง ไม่ว่าจะเป็น...พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนพ้อง หรือหมู่ญาติ ต่างก็จะเสียใจที่ต้องพลัดพรากจากคนรักไป ซึ่งความทุกข์อันเกิดจากความตายนี้เป็นความทุกข์อันใหญ่หลวงที่สุดแสนจะเจ็บปวดทุกข์ทรมานยิ่งนัก!!!... ”
ไม่ว่าใครจะยิ่งใหญ่สักแค่ไหน ก็ไม่สามารถหลีกหนีจากความตายไปได้เลยเมื่อตัวลูกคิดสอนตัวเองขึ้นมาได้เช่นนั้นแล้ว ตัวลูกก็เกิดคำถามขึ้นมาในใจอีกมากมายเลยว่า...“ แล้วคนเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิตกันแน่!!!... ” เป็นต้น ซึ่งคำถามเหล่านี้ก็ได้ติดค้างอยู่ภายในใจของตัวลูกเรื่อยมา จวบจนกระทั่งเมื่อสงครามระหว่างแคว้นได้สงบลง ตัวลูกก็ได้เอาข้อคิดในชีวิตที่เกิดขึ้นในระหว่างสงครามมาสอนตัวเองว่า... “ ไม่ว่าใครจะยิ่งใหญ่สักแค่ไหน ก็ไม่สามารถหลีกหนีจากความตายไปได้เลย ” เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวลูกสามารถมองโลกไปได้ตามความเป็นจริง
ตัวลูกขวนขวายเดินทางไปยังวัดต่างๆเพื่อไปค้นคว้าหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตว่าคนเราเกิดมาทำไมและยิ่งเวลาที่เกิดปัญหาขึ้นมาในชีวิต หรือเกิดการกระทบกระทั่งขึ้นมาในระหว่างการทำงาน ตัวลูกก็มักจะเอาเรื่องความตายนี้มาสอนตัวเองอยู่เสมอๆ อีกทั้ง...ตัวลูกยังมองว่าปัญหาเหล่านั้นเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวลูกไม่ได้รู้สึกกลุ้มใจ หรือทุกข์ร้อนใจเพราะปัญหาเหล่านั้นเลย!!!... ไม่เพียงแค่นั้น...ตัวลูกยังได้ขวนขวายเดินทางไปยังวัดต่างๆ รวมทั้ง...ลัทธิเทวนิยมหลายๆ แห่งที่มีอยู่ในยุคสมัยนั้น เพื่อไปค้นคว้าหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตว่า...“ คนเราเกิดมาทำไม และอะไรคือเป้าหมายของชีวิตกันแน่!!!...”
ตัวลูกสามารถสัมผัสและรับรู้ได้คือหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาตามวัดต่างๆ นั้นเป็นหลักคำสอนที่ไม่เลื่อนลอย มีเหตุมีผล และมีความน่าเชื่อถือมากกว่าลัทธิเทวนิยมแต่เมื่อตัวลูกได้เดินทางไปยังวัดและสถานที่ต่างๆ เหล่านั้นแล้ว ตัวลูกก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่โดนใจหรือทำให้ตัวลูกคลายความสงสัยเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตลงไปได้ แต่สิ่งที่ตัวลูกสามารถสัมผัสและรับรู้ได้นั้นก็คือ...หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาตามวัดต่างๆ นั้น...เป็นหลักคำสอนที่ไม่เลื่อนลอย มีเหตุมีผล และมีความน่าเชื่อถือมากกว่าลัทธิเทวนิยมแบบมากๆ มากๆ จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป...พระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายก็ได้เสด็จออกผนวช
ขนาดพระราชาผู้ที่มีความเพียบพร้อมในทุกสิ่งทุกอย่างยังทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติออกผนวช
แสดงว่าการออกบวชเป็นพระภิกษุนั้นจะต้องมีอะไรที่ดีกว่าหรือประเสริฐกว่าการเป็นพระราชาอย่างแน่นอนเมื่อตัวลูกได้ทราบข่าวการเสด็จออกผนวชของพระราชาแล้ว ตัวลูกก็ยิ่งเกิดคำถามขึ้นมาภายในใจอย่างมากมายในทำนองที่ว่า...“ขนาดพระราชาผู้ที่มีความเพียบพร้อมในทุกสิ่งทุกอย่าง!!!...ยังทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติภายใต้เศวตฉัตรอันยิ่งใหญ่ออกผนวชเลยแสดงว่าการออกบวชเป็นพระภิกษุนั้น!!!...จะต้องมีอะไรที่ดีกว่าหรือประเสริฐกว่าการเป็นพระราชาอย่างแน่นอน”
เมื่อตัวลูกเกิดคำถามขึ้นมาภายในใจเช่นนั้น ด้วยความเป็นนักแสวงหาคำตอบของตัวลูกจึงทำให้ตัวลูกพยายามที่จะหาโอกาสเดินทางไปฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ให้ได้
ตัวลูกได้ชักชวนเพื่อนๆ นายทหาร เดินทางไปทำบุญและฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช)และเมื่อตัวลูกว่างเว้นจากภารกิจหน้าที่การงานแล้ว ตัวลูกก็ไม่รอช้าได้ชักชวนเพื่อนๆ นายทหาร เดินทางไปทำบุญและฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ในทันที ซึ่งในวันนั้น...พระเถระก็ได้เทศน์สอนเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องของบุญและบาป หรือเรื่องกฎแห่งกรรม เป็นต้น และเมื่อจบพระธรรมเทศนาแล้ว...พระเถระก็ได้นำมหาชนผู้มีบุญที่มาฟังธรรม ซึ่งก็มีตัวลูกและเพื่อนๆ นายทหารรวมอยู่ด้วย หลับตาเจริญสมาธิภาวนา และในขณะที่ทุกคนกำลังหลับตาทำสมาธิอยู่นั้น...พระเถระก็ได้เล่าถึงเป้าหมายในการเกิดมาเป็นมนุษย์ว่า...คนเราเกิดมาทำไม และอะไรคือเป้าหมายของชีวิต เป็นต้น
ทันทีที่ได้ฟังธรรมะอันทรงคุณค่าจากพระเถระตัวลูกก็พลันเกิดความรู้สึกที่เหมือนกับถูกปลดล็อค จากคำถามที่ตัวลูกค้างคาใจและแสวงหาคำตอบมายาวนานทันทีที่ตัวลูกได้ฟังธรรมะอันทรงคุณค่าจากพระเถระ...ที่เล่าถึงเป้าหมายในการเกิดมาเป็นมนุษย์!!! ตัวลูกก็พลันเกิดความรู้สึกที่เหมือนกับถูกปลดล็อค จากคำถามที่ตัวลูกค้างคาใจและแสวงหาคำตอบมายาวนาน
เมื่อเป็นเช่นนี้...ภายในใจของลูกจึงเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกที่ปลื้มปีติแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว!!! และจากความรู้สึกที่ปลื้มปีติดังกล่าวนี่เองจึงทำให้ใจของลูกค่อยๆ รวมหยุดนิ่งเป็นหนึ่งเดียวกันที่ศูนย์กลางกาย
แล้วในที่สุด!!!...ดวงสว่างที่มาพร้อมกับความสุขภายในก็ผุดขึ้นมาลอยเด่นอยู่ภายในใจของตัวลูกแม้ว่าดวงสว่างนี้...จะผุดขึ้นมาแค่เพียงแว้บเดียวเท่านั้น แต่ภายในใจของลูกกลับรู้สึกชุ่มชื่น อิ่มเอิ เบิกบาน และมีความสุขอย่างที่ไม่เคยพบ ไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต!!!
เมื่อตัวลูกได้สัมผัสถึงความสุขภายในที่ละเอียดประณีตและยิ่งใหญ่กว่าความสุขใดๆ ในโลก ตัวลูกจึงเกิดความรู้สึกอยากที่จะออกบวชตามพระราชาเป็นอย่างมาก
เมื่อตัวลูกได้สัมผัสถึงความสุขภายในที่ละเอียดประณีตและยิ่งใหญ่กว่าความสุขใดๆ ในโลกเช่นนี้ตัวลูกจึงเกิดความรู้สึกที่อัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่นั้น ตัวลูกยังรู้สึกกระจ่างแจ้งอีกด้วยว่า ทำไม!!!...พระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายถึงได้ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติอันยิ่งใหญ่แล้วก็เสด็จออกผนวช และเมื่อตัวลูกคิดได้เช่นนี้ตัวลูกจึงเกิดความรู้สึกอยากที่จะออกบวชตามพระราชาเป็นอย่างมาก
ตัวลูกได้ เดินทางมาวัดของพระเถระเพื่อสั่งสมบุญ ฟังธรรม และปฏิบัติธรรมด้วยความตั้งอกตั้งใจอยู่เสมอๆ ซึ่งตัวลูกจะชอบและรักการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมากแม้ว่าตัวลูกจะมีความปรารถนาอยากที่จะออกบวชมากสักแค่ไหนก็ตาม แต่ด้วยภารกิจหน้าที่การงานและภาระทางครอบครัวที่ตัวลูกจะต้องรับผิดชอบดูแลซึ่งยังมีอยู่อีกมากมาย จึงเป็นเหตุทำให้...ตัวลูกยังไม่สามารถที่จะออกบวชได้เลยในทันที
แต่ถึงกระนั้นตัวลูกก็ได้เดินทางมาวัดของพระเถระเพื่อสั่งสมบุญ ฟังธรรม และปฏิบัติธรรมด้วยความตั้งอกตั้งใจอยู่เสมอๆ ซึ่งตัวลูกจะชอบและรักการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมาก
ในเวลาต่อมาตัวลูกได้ออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังควบคู่ไปกับการศึกษาธรรมะเทศน์สอนให้แก่สาธุชนเรื่อยมาในเวลาต่อมา...เมื่อตัวลูกเข้าสู่ช่วงวัยกลางคนแล้ว ตัวลูกก็สามารถสะสางและเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ลงไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวลูกจึงได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ตัวลูกปรารถนาและใฝ่ฝันเอาไว้!!! นั่นก็คือการออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนานั่นเอง
ภายหลังจากที่ตัวลูกได้บวชแล้ว ตัวลูกก็ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังควบคู่ไปกับการศึกษาธรรมะ พร้อมกับนำไปเผยแผ่และเทศน์สอนให้แก่สาธุชนทั้งหลายเรื่อยมา
ตัวลูกเป็นที่รักของเพื่อนสหธรรมิกเป็นอย่างมากและด้วยความที่ตัวลูกเป็นคนที่ชอบแสวงหาและศึกษาธรรมะตามวัดต่างๆ หลายๆ แห่งมาตั้งแต่ก่อนบวชนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกมีความเชี่ยวชาญและแตกฉานทางด้านธรรมะ อีกทั้ง...ยังสามารถนำความรู้ที่ได้ศึกษามาประยุกต์ปรับใช้เทศน์สอนสาธุชนทั้งหลาย และให้คำแนะนำปรึกษาแก่เพื่อนสหธรรมิกได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว ไม่ใช่เพียงเท่านั้น...ตัวลูกยังเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอๆ อีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวลูกกลายเป็นที่รักของเพื่อนสหธรรมิกเป็นอย่างมาก
เมื่อละอัตภาพจากโลกนี้ไปก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างามและสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าของกองทัพธรรมและที่พิเศษยิ่งไปกว่านั้นก็คือพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ยังชอบที่จะมอบหมายให้ตัวลูกเดินทางไปเผยแผ่ธรรมะตามหัวเมืองสำคัญต่างๆ ทั้งภายในแคว้นและภายนอกแคว้นอยู่เสมอๆ อีกด้วย ซึ่งตัวลูกก็ได้ตั้งใจทำหน้าที่นี้อย่างสุดชีวิตโดยไม่ละทิ้งการประพฤติปฏิบัติธรรมเลย จวบจนกระทั่งมาถึงในช่วงบั้นปลายของชีวิต ตัวลูกก็สามารถปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในได้ในที่สุด และเมื่อตัวลูกละอัตภาพจากโลกนี้ไปแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างามและสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าของกองทัพธรรม
ส่วนว่า...สาเหตุใดที่ทำให้ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงในภพชาติปัจจุบันนี้นั้น เราก็คงจะต้องมาติดตามรับฟังกันต่อในตอนต่อไป
พิมพ์บทความนี้
