เมื่อเข้าถึงจึงรู้สึกพอ (1)

เข้าพรรษา

เมื่อเข้าถึงจึงรู้สึกพอ (1)

     พระธรรมกายเหมือนฮาร์ดแวร์ พระธรรม 84,000 พระธรรมขันธ์เหมือนซอร์ฟแวร์ อยู่ในกลางพระธรรมกาย และวิชชาธรรมกายจะศึกษากันตรงนั้นถ้าเข้าไปถึงตรงนั้นได้สนุกทีเดียว มันก็เหลือแต่พวกเรานี่ออกพรรษาแล้วเราจะเอาอย่างไรดี เมื่อเราวอร์มกันมาตั้งหนึ่งพรรษาแล้ว ตอนนี้เครื่องอุ่น

     จนกระทั่งร้อนแล้ว เพราะฉะนั้นออกพรรษามีเวลามากกว่าตั้ง 9 เดือนนับวันนี้เป็นวันที่ 1 อีก นับจากวันออกพรรษาได้ 1 วัน เราจะต้องลุยปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เต็มกำลังเลย ก็เพื่อตัวเราเอง ไม่ใช่เพื่อใคร ในการที่เข้าถึงพระธรรมกาย จะทำให้เราสมหวังในชีวิต เพราะทุกชีวิตปรารถนาอยากจะพบความสุขที่แท้จริงเคยได้ยินมานานแล้วความสุขที่แท้จริง แต่มันเป็นอย่างไรยังไม่รู้ แล้วถูกหลอกทำให้เข้าใจผิดว่า ตรงนั้นสุข ตรงนี้สุข ความสุขที่ฟังได้ ความสุขที่ดูได้ ความสุขที่ดมได้ แล้วความสุขที่อะไร ๆ อีกตั้งเยอะแยะที่โดนหลอกทำให้เข้าใจผิด จริง ๆ แล้วความสุขมันอยู่ในตัว รวมประชุมอยู่ในพระธรรมกายเมื่อไรเราตั้งใจปฏิบัติธรรมกันอย่างจริงจัง ต้องเข้าถึงกันอย่างแน่นอน ซึ่งมันยากไม่มาก แต่มันก็ง่ายไม่มาก กำลังพอดีๆ

     การเข้าถึงพระธรรมกาย คือ การแสวงหาความพอดี เราจะรู้จักความพอดี ต่อเมื่อเข้าถึงพระธรรมกาย พอไปถึงตรงนั้นแล้ว มันรู้สึกพอ ไม่ต้องการอะไรที่มากไปกว่านี้ อยากจะศึกษาวิชชาธรรมกาย ไม่ปรารถนาสิ่งที่มนุษย์เขาปรารถนากัน คือ ลาภ ยศ สรรเสริญ ทรัพย์สิน เงินทอง คล้าย ๆ กับมันพ้นระดับนั้นไปแล้ว มันเลื่อนขั้นของชีวิตไปอีกระดับหนึ่งแล้วครูไม่ใหญ่อยากให้ทุกคนเข้าถึงนะ ให้รักการปฏิบัติ อย่าไปท้อแท้ ถ้าตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมกันจริง ๆ ก็ต้องได้ ไม่ได้ไม่มี ยกเว้นว่า บ้า จิตประสาท หรือเป็นโรคเอ๋อเท่านั้น คนตาบอดแต่กำเนิดยังเห็นเลย คนตาดี ทำไมจะไม่เห็น มันง่ายๆ

     เพราะฉะนั้น เราจะนับวันนี้เป็นวันที่ 1 นับจากวันออกพรรษา เราจะนับอย่างนี้กันไปเลย หลังจากนับ 1 จากวันเข้าพรรษามาแล้ว ออกพรรษาก็ลุยกันสะบั้นหั่นแหลกกันไปเลย

11 ตุลาคม พ.ศ. 2546

จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหา
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

http://goo.gl/kmiFcM