Case Study

Case Study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

    คุณพ่อ เป็นลูกจ้างอยู่แถวเยาวราช หรือสำเพ็ง ภายหลังคุณพ่อคิดอยากรวย หันมาประกอบอาชีพค้าขายเอง แต่ค้าขายอะไรก็ไม่รวย คุณพ่อชอบสูบบุหรี่ และดื่มเหล้าเป็นประจำ มาเลิกสูบบุหรี่และเลิกดื่มเหล้าโดยเด็ดขาด เมื่ออายุประมาณ 60 ปี เพราะป่วย ต้องเข้ารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหลายวัน หลังจากออกจากโรงพยาบาล ลูกได้พาคุณพ่อเข้าวัด ซึ่งตรงกับวันงานบุญใหญ่ 20 ปี วัดพระธรรมกาย เป็นวันมาฆบูชา พ.ศ.2533 เมื่อคุณพ่อมาถึงวัดแล้วรู้สึกชอบ ได้เห็นพิธีกรรมต่างๆตลอดจนเห็นวิธีการแจกอาหารในสมัยนั้น คุณพ่อก็พูดขึ้นมาว่า “ดี ๆๆ ถูกต้องทำอย่างนี้ดี” 

 

    ช่วงปลายเดือนสิงหาคม พ.ศ.2542 คุณพ่อหายใจไม่ออก ต้องรีบส่งเข้าโรงพยาบาลกลางดึก ลูกและพี่สาวคนโตพร้อมเพื่อนๆนักสร้างบารมี ได้เดินทางเข้าวัดตอนดึกๆ เพื่อปกป้องพระพุทธศาสนา ทางบ้านก็โทรศัพท์บอกว่า คุณพ่อเข้าโรงพยาบาล ตอนนั้นห่วงทั้งพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และคุณพ่อที่ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ลูกและพี่สาวคนโตจึงต้องสลับกันเข้า-ออกวัด เพื่อดูแลคุณพ่อ

 

    ในช่วงที่คุณพ่ออยู่ที่ห้อง ICU เป็นเวลา 26 วัน ลูกได้นิมนต์พระภิกษุจากวัดพระธรรมกายไปที่ห้อง ICU เพื่อให้คุณพ่อได้ทำบุญ ผลัดกันเข้าไป สวดมนต์บทพระมหาสิริราชธาตุให้คุณพ่อฟัง และพูดเรื่องบุญให้คุณพ่อนึกตาม งานบุญใหญ่ที่คุณพ่อจำได้แม่นยำ คือ บุญตอกเสาเข็มสร้างวิหารพระมงคลเทพมุนี และงานบวชธรรมทายาทรุ่นมัชฌิม ซึ่งมีน้องชายคนเล็กได้ร่วมบวชเป็นสามเณรด้วย เอารูปที่ถ่ายงานบวชให้คุณพ่อดู ท่านยิ้มจำได้ดี คุณพ่อเสียชีวิตเมื่อวันอาทิตย์ที่ 19 กันยายน พ.ศ.2542 ด้วยโรคถุงลมโป่งพอง มีโรคแทรกซ้อนอื่นๆอีก เช่น โรคตับ วัณโรค เป็นต้น รวมอายุได้ 71 ปี    

 

    น้องสาวคนเล็ก ชื่อเล่นเรียกกันว่า “แก้ว” เข้าวัดประมาณ พ.ศ.2529 เธอได้เข้าร่วมโครงการอบรมเยาวชนสร้างสรรค์ ตอนอายุประมาณ 15ปี และอบรมธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 11 เธอได้ชวนเพื่อนๆเข้าวัด ทำบุญทุกบุญ ได้ปิดบัญชีเงินฝาก เพื่อเปิดบัญชีบุญ ได้สร้างองค์พระจารึกชื่อตนเอง ทั้งภายในและภายนอก สร้างพระแกนกลางบูชามหาปูชนียาจารย์ สร้างสภาธรรมกายสากล เทฐานราก ตอกเสาเข็ม และอื่นๆอีกมากมาย

 

    ช่วงกลางเดือนสิงหาคม พ.ศ.2545 น้องแก้วเริ่มมีก้อนเนื้อโตที่บริเวณคอด้านขวา แพทย์แจ้งว่าเป็นมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง คืนวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ.2546 เวลาประมาณตีสามกว่า น้องแก้วหายใจไม่ออก จึงต้องรีบนำส่งโรงพยาบาล เข้าห้อง ICU เวลาประมาณ 10 โมงกว่าๆ น้องแก้วมีอาการกลัวมาก เกร็ง สั่นไปทั้งตัว จับมือพี่สาวคนที่สามแน่นมากไม่ยอมปล่อยเลย พี่สาวนึกว่า จะทำอย่างไรให้น้องรู้สึกดีขึ้น ได้พูดออกไปให้น้องได้ยินอย่างชัดเจนว่า “แก้ว หยุด” เมื่อพูดจบ ก็เห็นน้องแก้วมีอาการผ่อนคลาย ไม่เกร็งเหมือนตอนแรก

 

    หลังจากช่วงบ่ายโมงไปแล้ว คุณหมอต้องทำการเจาะปอด หลังจากที่คุณหมอเจาะเสร็จแล้ว ลูกสังเกตดูเหมือนน้องไม่รับรู้อะไรเลย พอไปถามพยาบาล ก็ได้รับคำตอบว่า “คนไข้เพลียอยู่ เนื่องจากได้รับยาสลบ” และบอกให้ญาติและเพื่อนๆกลับบ้านไปก่อน พอครอบครัวของลูกกลับถึงที่บ้านได้ไม่นานนัก ทางโรงพยาบาลก็โทรศัพท์มาตาม เมื่อพวกเราไปถึง น้องแก้วก็เสียชีวิตแล้ว มีอายุเพียง 27 ปีเศษ

 

ลูกกราบขอความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ได้กรุณาฝันในฝันถึงคุณพ่อของลูก และน้องสาวคนเล็ก ดังนี้ 

 

1.คุณพ่อเสียชีวิตแล้ว ไปอยู่ที่ไหน มีความเป็นอยู่อย่างไร สามารถรับบุญได้หรือไม่ บุพกรรมของท่านเป็นอย่างไร ทำไมท่านจึงทำการค้าขายไม่เจริญรุ่งเรือง

 

2.คุณพ่อเกือบตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2532 เมื่อรอดตายมาได้ ก็เลิกดื่มเหล้า   ไม่สูบบุหรี่ คุณพ่อบอกว่า “ได้ขอชีวิตพระเอาไว้” คุณพ่อได้ขอชีวิตไว้อย่างไร พระท่านมาช่วยให้รอดตายอย่างไรคะ

 

3.น้องแก้วทำกรรมอันใดไว้จึงต้องอายุสั้น เพียง 27 ปีเศษ ตอนนี้ไปอยู่ที่ภพภูมิใด ช่วงเวลาที่น้องแก้วป่วยอยู่ มีพี่น้องให้การดูแล และให้กำลังใจ พร้อมกับมีเพื่อนๆมาเยี่ยม ให้กำลังใจช่วยเหลือด้านต่างๆเป็นอย่างดี เป็นผลเนื่องมาจากเหตุใด   

 

4.น้องแก้วเสียชีวิตตอนก่อนหรือหลังที่ลูกกลับบ้านคะ และระหว่าง 3 เฮือกสุดท้าย น้องแก้วมีสติทำใจหยุดนิ่งในการเตรียมตัวตายได้หรือไม่ เธอเข้าใจคำว่า “หยุด” อย่างไรคะ ช่วง 7 วัน หลังเสียชีวิต ทุกคนพยายามพูดเรื่องบุญ และเปิดรูปถ่ายงานบุญพิธีกรรมต่างๆที่เคยไปทำบุญที่วัด เพื่อที่น้องแก้วจะเห็นได้ชัดเจน น้องแก้วสามารถรับรู้และนึกถึงบุญได้หรือไม่คะ

 

5.คุณพ่อ และน้องแก้วทำกรรมอะไรร่วมกันมา จึงมาเกิดเป็นพ่อลูกกัน

 

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูง

 

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

 

1.คุณพ่อทำการค้าไม่เจริญรุ่งเรือง เพราะความตระหนี่ เรื่องมีอยู่ว่าในอดีต ท่านเคยเป็นพ่อค้า แต่เป็นคนตระหนี่ เวลาใครมาชวนทำบุญ ทำทาน ก็มักจะไล่เขาไป หรือทำบุญนิดๆหน่อยๆด้วยเศษสตางค์ เพื่อตัดความรำคาญ จึงทำให้ทานบารมีมีน้อย ทำให้ไม่มีบุญพอที่จะนำพาให้ประสบความสำเร็จในธุรกิจการงาน

• ตอนอยู่ในห้อง ICU  ท่านรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง เหนื่อยหอบ หายใจไม่ค่อยสะดวก ดังนั้น ในใจก็จะมีแต่ภาพบุญ บาป สลับกัน
• ภาพบุญ คือ ภาพที่ลูกๆพยายามให้ท่านนึกถึง
• ภาพบาป คือ ดื่มสุรา และสูบบุหรี่
• ในที่สุดบุญได้ช่องก่อน แต่ว่าฟุ้งซ่าน และงุ่นง่าน ทรมานด้วยโรค คือ รำคาญเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ

 

 

• จึงวูบแบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมานเงินขลิบทองหลังย่อมๆ ณ สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา เป็นเทพบุตรสายยักษ์ชั้นกลาง โดยอยู่ในความปกครองของยักษ์ชั้นผู้ใหญ่ ซึ่งจะต้องผลัดเปลี่ยนไปทำงานตามที่ผู้ปกครองสั่ง ได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้ ทำให้สภาพดีขึ้นกว่าเดิม

 

 

2.คุณพ่อเกือบตายมาครั้งหนึ่ง แต่รอดมาได้นั้น เพราะยังไม่หมดอายุขัย บุญเก่ายังมีอยู่ คือ บุญที่เคยแจกจ่าย ช่วยเหลือ เรื่องยารักษาโรคแก่เพื่อนบ้านในยามไข้ ในอดีตชาติ

 

 

• ประกอบกับใจเป็นกุศล เพราะนึกถึงพระในปัจจุบัน ให้พระช่วย บุญเก่านี้จึงได้ช่อง ทำให้ต่อชีวิตมาได้อีกระยะหนึ่ง

 

 

3.น้องแก้วในอดีตเคยเป็นผู้ชาย เป็นทหารออกรบ ได้ฆ่าข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก กรรมปาณาติบาตนี้จึงทำให้น้องแก้วอายุสั้น และกรรมเจ้าชู้จึงทำให้มาเกิดเป็นผู้หญิง

 

 

• บุญที่น้องแก้วมีความกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาในอดีตเป็นพื้น กอปรกับช่วยเหลือเกื้อกูล มีน้ำใจดีต่อทุกคนในปัจจุบัน

 

 

• จึงทำให้ตอนป่วยมีพี่ๆและเพื่อนๆมาช่วยดูแลเป็นกำลังใจให้

 

• เธอตายแบบหลับ และตื่นขึ้นกลางวิมานทอง ของสวรรค์ชั้นดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง
• ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้  

 

4.ตอนที่ น้องแก้วมีอาการกลัวมาก เกร็ง สั่นไปทั้งตัว จับมือพี่สาวคนที่สามแน่นมากไม่ยอมปล่อย แต่เมื่อน้องแก้ว ได้ยินคำว่า "หยุด" ก็ได้สติ นึกถึงบุญได้ เพราะคุ้นกับคำว่า "หยุด"

 

• น้องแก้วตายหลังจากที่ลูกกลับมาแล้ว
• น้องแก้ว หยุดใจได้ที่ศูนย์กลางกาย นึกถึงบุญได้ จึงเหมือนหลับไปเฉยๆ และไปตื่นกลางวิมานดังที่กล่าวมาแล้ว ไม่ได้มาวนเวียนในช่วง 7 วัน แรกที่เสียชีวิต
• ขณะนี้เทพธิดาใหม่ชั้นดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ กำลังปลื้มปีติในบุญ อยู่กลางวิมานทองของตัว แล้วก็มองมายังพื้นโลกอยู่เรื่อยๆเพื่อดูหมู่คณะสร้างบารมีด้วยความปีติยินดี
• น้องแก้วมีบุญจุดประทีปบูชา หรือบุญจุดมาฆะประทีป จึงทำให้มีทิพยจักษุที่กว้างไกล พอที่จะมองมาในโลกมนุษย์ได้
• ส่วนเทวดาใดที่ไม่มีบุญประเภทนี้ ก็จะมีขอบเขตจำกัดในการมองมายังโลกมนุษย์  ไม่ใช่เทวดาทุกองค์จะมองมาได้ถึง ต้องมีบุญเกี่ยวกับประทีป

5.คุณพ่อกับน้องแก้ว ก็มีบุญร่วมกันมา จึงมาเกิดร่วมกันได้ในชาตินี้

 

http://goo.gl/PuYSU