เขาให้ผมเป็น...มือปืนทวงหนี้, มือปืนทวงหนี้ จากลุ่มแม่น้ำป่าสัก(ลพบุรี)

CASE STUDY

เขาให้ผมเป็น...มือปืนทวงหนี้,

มือปืนทวงหนี้ จากลุ่มแม่น้ำป่าสัก (ลพบุรี)

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
 

    ผม ได้เข้าวัดครั้งแรกเมื่อเดือนเมษายน 2548 จากการชักชวนของ โยมแม่บุญธรรม แล้วผมก็ได้มาบวชอยู่ที่วัดพระธรรมกายแห่งนี้ เมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 2548 ที่ผ่านมานี้เองครับ ผมมีเรื่องประวัติชีวิตของผมมากราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ดังนี้ครับ

 

    ผมมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน ผมเป็นคนสุดท้อง โยมพ่อของผม หลังจากที่ผมเกิดได้เพียง 3 เดือน โยมพ่อก็เสียชีวิต ผมจึงได้ยินแต่ประวัติของโยมพ่อที่ญาติเล่าให้ฟังว่า โยมพ่อมีอาชีพทำไร่ทำนา ชอบเข้าวัดทำบุญ เป็นคนใจกว้าง ใจนักเลง มีเพื่อนฝูงมากมาย ไม่สูบบุหรี่ แต่ชอบดื่มเหล้า ดื่มจัดมาก สุดท้ายโยมพ่อก็เสียชีวิตด้วยโรคตับแข็ง โยมแม่ของผม นั้น หลังจากคลอดผมออกมาแล้ว โยมแม่ก็ไม่ยอมพัก โยมแม่ได้ไปทอดกล้วยแขกขายทุกวัน (โยมแม่มีอาชีพขายกล้วยแขก) จน 1 เดือนผ่านไป วันหนึ่งขณะที่โยมแม่กำลังยืนทอดกล้วยแขกอยู่นั้น โยมแม่ก็เป็นลมหน้ามืด ล้มลงไปในกระทะที่น้ำมันกำลังเดือดอยู่ เสียชีวิตทันที เลยทำให้ผมต้องเป็นกำพร้าทั้งพ่อและแม่ ตั้งแต่ยังเป็นทารก 

 

    พอหลังจากที่โยมแม่เสียชีวิตลง โยมพี่สาว ก็ได้เป็นคนเลี้ยงดูผมแทนโยมแม่   แต่หลังจากโยมพี่สาวเลี้ยงผมได้เพียง 1 เดือน โยมแม่บุญธรรม ซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกับโยมแม่แท้ๆ ของผม  ก็มาขอผมจากโยมพี่สาวไปเลี้ยง   ตั้งแต่ผมยังแบเบาะ โยมแม่บุญธรรมได้เลี้ยงดูผมอย่างดี โยมแม่บุญธรรมไม่มีลูกชาย มีแต่ลูกสาวทั้งหมด 4 คน ผมอยู่กับโยมพ่อ-โยมแม่บุญธรรมจนอายุได้ 6 ขวบ ผมก็กลับไปอยู่กับโยมพี่สาวอีกครั้งที่ลพบุรี ผมต้องช่วยเหลือตัวเอง หาเงินเองตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมรับจ้างทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น ตักน้ำใส่ตุ่ม ขุดดิน ฝังเสารั้วรอบ แปลงนา-ไร่    รับจ้างปีนต้นตาล ต้นมะพร้าว

 

    หลังจากผมจบ ป.6 ผมจึงได้มาเรียนหนังสือต่อที่กรุงเทพฯ ต่อมาชีวิตของผมก็ได้ผกผันอีกครั้ง คือได้มีภิกษุข้างบ้านญาติที่ผมพักอยู่ด้วย ท่านได้ไปขอผมไปเป็นลูกศิษย์ ผมก็เลยได้เป็นลูกศิษย์วัดจนกระทั่งเรียนจบ ม.3 จากนั้นผมก็จากท่านไปเรียนต่อช่างกล แผนกช่างยนต์ จนกระทั่งจบ ปวส. 
 

ชีวิตของผมเคยประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง

 

    ครั้งแรก ตอนที่ผมยังเล็กๆยังอยู่กับโยมแม่บุญธรรม ผมเพิ่งตื่นนอนแล้วก็ลุกจากที่นอน ถือขันน้ำ ชาม และช้อน เดินไปหาโยมแม่บุญธรรม ที่กำลังจัดของไปขายคือขนมหม้อแกง  ผมเดินตรงไปยังหม้อขนมบัวลอยที่กำลังร้อนๆอยู่ ทันใดนั้นผมก็ได้ก้าวเข้าไปในหม้อขนมบัวลอย ผมร้องเหมือนคนจะขาดใจตาย โยมพี่สาวผมจะเอาน้ำมาราด แต่โยมแม่บุญธรรมรีบปัดขันทิ้ง และเอาน้ำปลาประมาณ 6-7 ขวดมาราดแทน ผมจึงเป็นแผลเป็นมาจนถึงทุกวันนี้  
 

    ครั้งที่ 2 ตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้นประถม ผมชอบเล่นน้ำมาก ได้ไปเล่นน้ำในคลอง จนจมน้ำเกือบเสียชีวิต โชคดีที่มีคนมาช่วยไว้ทัน เพราะตอนนั้นผมยังว่ายน้ำไม่เป็น แต่ผมก็ยังไม่เข็ด ไปเล่นอีกเป็นครั้งที่ 2 ครั้งนี้สาหัสมาก ผมได้ถอดเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วกางแขนกางขาออกเหมือนอย่างในหนังการ์ตูน แล้วโดดลงไปในน้ำในท่ายืน ผมไม่รู้เลยว่าในน้ำนั้นมีไม้ไผ่เป็นลำที่ชาวบ้านนำไปปักไว้ เป็นอุปกรณ์ในการหาปลา ไม้ไผ่ลำใหญ่นั้น ได้เสียบเข้าที่ทวารของผม ทะลุเข้าไปในท้อง ลึกประมาณ 1 ศอก(ทราบจากใบเอ็กซเรย์แพทย์) ผมถอนตัวเองออกจากตอไม้ มีอวัยวะข้างใน คล้ายไข่ปลาช่อน ไหลออกมาจากท้องของผม พร้อมกับเลือดสดๆจำนวนมาก ตอนนั้นผมยังไม่มีความรู้สึกเจ็บมาก ผมไม่กล้าบอกให้ใครรู้ เพราะกลัวความผิด จึงได้แต่นอนซมด้วยพิษไข้ ร่างกายก็เริ่มบวมเขียว เลือดก็ไหลออกมาไม่หยุด บาดแผลข้างในอักเสบ ผมเจ็บปวดมากในตอนนั้น ผมทนอยู่ถึง 4 วัน วันที่ 4 ญาติจึงรู้ความจริง ญาติได้นำตัวผมส่งโรงพยาบาล และแจ้งไปยังแม่บุญธรรมของผมให้ทราบ ผมนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเดือนเศษจึงหาย
 

    ประสบอุบัติเหตุครั้งที่ 3 ตอนผมโตทำงานแล้ว ครั้งนี้ผมขับมอเตอร์ไซด์ไปชนกับรถกระบะที่ขับตัดหน้าผม โชคดีที่เจ้าของรถกระบะไม่หนี เขาได้รีบนำผมส่งโรงพยาบาลทันที

 

    พอออกจากโรงพยาบาลได้ไม่กี่เดือน ก็มีพี่ชายที่นับถือรู้จักกันมาตั้งแต่ผมยังเด็ก เขาได้ชวนผมเข้ามาทำงานในสถานเริงรมย์ เริ่มแรก ผมรับหน้าที่เป็นกัปตัน ตอนนั้นผมอายุประมาณ 16 ปี ผมเริ่มกินเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน เที่ยวผู้หญิง และย้ายไปทำงานในสถานเริงรมย์อีกหลายแห่ง แหล่งสุดท้ายที่ผมทำ เป็นสถานที่ที่มีอบายมุขทุกอย่าง โดยเฉพาะการพนันทุกชนิดรวมอยู่ในนั้น ตั้งแต่ปั่นแปะ, ไพ่, สนุกเกอร์, พนันบอล, ฯลฯ ผมรับหน้าที่เป็นคนเชียร์แขก และก็เล่นเองด้วย ผมติดพนันบอล จนเป็นหนี้หลายหมื่นบาท ได้มีเสนาธิการทหารมาอุ้มผมไปคุยกับนายทหารคนหนึ่ง พอไปถึงเขาเอาปืนจ่อหัวผม พร้อมกับถามผมว่า “เมื่อไหร่จะมีเงินให้กู” ผมก็ไม่กลัวตาย ผมตอบกลับไปว่า “ถ้าพี่ยิงผม พี่ก็ไม่ได้อะไรจากผม แต่ถ้าพี่ให้โอกาสผม พี่ก็จะได้ทุกอย่างที่สูญเสียไป” เขาก็ยอม เขาสั่งให้ลูกน้องคนหนึ่งมาพาผมไปทำงาน อาชีพนั้นคือ มือปืนทวงหนี้ โดยมีนายทหารคนนี้เป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ ผมต้องทำหน้าที่ไปทวงหนี้และปล่อยเงินกู้ ตามคำสั่งอยู่หลายปี แม้ไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องทำเพราะสถานการณ์บีบบังคับให้ผมต้องทำ จนผมเกือบจะทำฆาตกรรมกับลูกหนี้ถึง 2 ครั้ง
 

    ครั้งแรก  ลูกหนี้เป็นผู้หญิงไม่มีเงินจ่ายหนี้ ผมจึงสั่งลูกน้อง 2 คนอุ้มขึ้นรถไปที่สระบุรี ตั้งใจว่าจะนำไปฆ่าทิ้งที่นั่น แต่ขณะที่ผมจ่อปืนไปที่หน้าของเธอ ใบหน้าของแม่บุญธรรมผมก็ผุดขึ้นมาที่หน้าผากของเธอ จิตสำนึกลึกๆนึกถึงว่าบาปกรรมมีจริง สิ่งที่เราจะทำนี้ไม่ดี ผมเลยเปลี่ยนใจไม่ฆ่า ผมสั่งผู้หญิงคนนั้นว่า ให้หนีไปที่ไหนก็ได้ แต่อย่ากลับไปที่เดิมอีก และสั่งกำชับลูกน้องว่า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นผมจะรับผิดชอบคนเดียว แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับเงินจากเจ้านาย และให้เขาโกหกว่าได้ฆ่าลูกหนี้รายนี้เรียบร้อยไปแล้ว 
 

    ครั้งที่ 2 ก็เป็นลูกหนี้ผู้หญิงอีก ผมพาเธอไปที่ จังหวัดราชบุรี ไปกับลูกน้องชุดเดิม ขณะที่ผมจ่อปืนไปที่หน้าผากของเธอ ทันใดนั้นภาพของแม่บุญธรรมก็ได้ผุดขึ้นที่หน้าผากของผู้หญิงคนนี้เหมือนรายแรก จิตสำนึกในบุญ-บาปของผมก็กลับคืนมาอีกครั้ง คราวนี้ผมได้สั่งผู้หญิงคนนั้นให้ก้มลง ผมหันปากกระบอกปืนไปทางอื่นแล้วยิงปืนออกไป 3  นัด แล้วสั่งผู้หญิงคนนั้นว่า ให้หนีเข้าไปฝั่งพม่า อย่ากลับไปที่เดิมอีก

 

    ผม…รู้สึกอิ่มตัว…หลังจากอยู่วงการนี้มานาน ผมจึงหันหลังให้กับวงการนี้อย่างเด็ดขาด ตอนนั้นผมอายุได้ 20 กว่าๆ  ผมได้เปลี่ยนมาทำงานที่บริษัทรถยนต์โตโยต้า ที่แห่งนั้นทำให้ผมได้พบรักกับผู้หญิงคนหนึ่ง …เธอสวย… เธอเป็นดาวประจำบริษัทนั้น เมื่อคบกันไป ผมก็ยิ่งซาบซึ้งในน้ำใจของเธอ ตอนนั้นผมป่วยเป็นไส้ติ่งแตก ขณะผมนอนอยู่โรงพยาบาล เธอไปเยี่ยมผมทุกวัน มันทำให้ผมรักเธอมากยิ่งขึ้น คบกันได้ไม่ถึงปี ผมก็ได้ขอเธอแต่งงาน เรามีลูกสาวด้วยกัน 1 คน แต่อนิจจา... ไม่มีอะไรเที่ยง...เราอยู่กันได้แค่ 4 ปี ก็มีอันต้องเลิกกัน เพราะเธอไปมีใหม่ ผมก็ได้แต่...เก็บความช้ำไว้ในใจ...และพยายามทำใจ จนเวลาผ่านไปเป็นปี ความทรงจำเก่าๆที่เคยหวานซึ้งกับเธอก็ค่อยๆเลือนหายไป ผมได้ลุกขึ้นสู้ชีวิตใหม่อีกครั้ง เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ วันหนึ่ง ในเดือนเมษายน 2548 เป็นอาทิตย์ต้นเดือน แม่บุญธรรมได้พาผมมาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ในวันนั้นผมก็ได้เห็นหลวงพ่อและคณะสงฆ์นั่งอยู่บนเสตท  ผมได้คิดในใจว่า หลวงพ่ออายุตั้ง 60 แล้วแต่ทำไมยังหนุ่มอยู่เลย ดูหน้าตาทำไมสุขสดใส หรือเป็นเพราะท่านอิ่มบุญ ผมคิดได้เพียงเท่านั้น วันนั้นพอหลังจากทำบุญเสร็จผมก็กลับ

 

    ในวันที่ 22 เมษายน 2548 ผมก็ได้มาที่วัดพระธรรมกายอีกครั้ง ครั้งนี้ผมได้อธิษฐานว่า “ถ้าบุญของผมมีจริงขอให้ผมได้บวช ได้ใกล้ชิดหลวงพ่อ ได้ร่วมสร้างบารมีกับหลวงพ่อ” แล้วผมก็กลับบ้านไป ผมได้อธิษฐานอย่างนี้หลายครั้ง

 

    พอเดือนมิถุนายน 2548 โยมแม่บุญธรรมโทรมาหาผม แม่ได้ถามผมว่า “จะบวชไหมปีนี้” ผมตอบทันทีว่า “บวชครับ” วันที่ 11 ก.ค. ผมก็ได้บวชเป็นพระ โยมแม่ปลื้มจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ที่ได้เห็นชายผ้าเหลืองของลูกชายแม้จะเป็นลูกบุญธรรมก็ตาม 
 

    โยมพ่อบุญธรรมของผม เป็นคนอินเดีย เดิมนับถือศาสนาพราหมณ์ฮินดู ภายหลังเปลี่ยนมานับถือพุทธได้ทำบุญกับพระพุทธศาสนาอยู่หลายปี พ่อบุญธรรมเป็นคนชอบดื่มเบียร์ แต่ดื่มเป็นบางวัน และชอบซื้อล๊อตเตอรี่มาก แถมถูกทุกงวด ไม่ 2 ก็ 3 ตัว พ่อบุญธรรมเป็นคนขยัน เช้าขายโรตี เย็นไปเป็นยามเฝ้าโรงงาน พ่อบุญธรรมชอบทานของหวานมาก ต่อมาป่วยเป็นโรคเบาหวาน จนกระทั่งร่างกายผอมไม่มีแรง ก่อนเสียชีวิต 1 วัน พ่อบุญธรรมได้แอบกินน้ำเขียว ทั้งที่คุณแม่เคยห้ามไว้ วันรุ่งขึ้นท่านก็เสียชีวิต ตายในอ้อมกอดของลูกสาวคนที่ 3

 

คำถามมีดังนี้ครับ

 

1. โยมพ่อของผมดื่มสุราจนเป็นโรคตับแข็งตาย  ท่านตายแล้วไปไหนครับ ได้รับบุญที่ผมได้บวชหรือไม่ครับ

 

2. บุพกรรมใดที่ทำให้โยมแม่ของผม เสียชีวิตหลังคลอดผมได้ไม่นาน และต้องมาเสียชีวิตในลักษณะที่ทรมานมากจากการที่ล้มลงไปในกระทะน้ำมันร้อนๆ โยมแม่ของผมตายแล้วไปไหนครับ ได้รับบุญที่ผมได้บวชหรือไม่

 

3. บุพกรรมใดทำให้พ่อบุญธรรมของผมเป็นโรคเบาหวานและเสียชีวิตจากการกินน้ำเขียว ท่านตายแล้วไปไหนครับ    

 

4. บุพกรรมใดทำให้ผมต้องมากำพร้าพ่อ-แม่ในเวลาไล่เลี่ยกัน ทำให้ไม่ได้เห็นหน้าพ่อแม่เลย และต้องช่วยเหลือตัวเองมาตั้งแต่เด็ก    และบุญใดที่ทำให้ผมได้มาอยู่กับแม่บุญธรรมคนนี้ครับ

 

5. ลูกสาวคนที่ 3 ของแม่บุญธรรม  มีสามีมา 3 คนแล้ว  กรรมใดที่ทำให้สามีทุกคนทำร้ายร่างกายเธอเสมอ และทำไมเธอถึงชอบเล่นการพนันทุกชนิดเป็นชีวิตจิตใจ ถึงแม้ขณะนี้จะเล่นน้อยลงแต่ก็ยังเลิกไม่ได้ ควรจะแก้ไขอย่างไรครับ  

 

6. บุญใดทำให้ผมได้มีพระมาอุปการะอยู่ระยะหนึ่งจนกระทั่งเรียนจบครับ

 

7. บุพกรรมใดทำให้ผมได้รับอุบัติเหตุหลายครั้ง คือ ตกลงไปในหม้อขนมบัวลอยที่กำลังร้อนๆ, จมน้ำเกือบเสียชีวิต, โดนตอไม้ทิ่มทวารจนอาการสาหัส, โดนรถชน, ไส้ติ่งแตก ผมรอดชีวิตมาได้เพราะบุญใดครับ

 

8. บุพกรรมใดทำให้ผมได้เข้าไปสู่อบายมุขต่างๆ ไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง เป็นจำนวนมาก ในช่วงวัย 20 ปี

 

9. กรรมใดทำให้ผมต้องไปทำอาชีพเป็นมือปีนทวงหนี้ เหตุใดขณะที่ผมจะยิงลูกหนี้หญิง 2 คนนั้น ก็กลับมีภาพของแม่บุญธรรมปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเธอทั้ง 2 คน  ทำให้ผมไม่ต้องทำบาป ,  เหตุใดลูกหนี้หญิงทั้ง 2 จึงไม่ถูกผมฆ่าตายครับ

 

10. บุพกรรมใดทำให้ผมต้องแยกทางกับภรรยาทั้งที่มีลูกด้วยกันแล้ว

 

11. ผมรับอุปการะเด็กอยู่คนหนึ่ง เลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะ เป็นหลานของพี่สาวคนโต ที่เกิดจากแม่บุญธรรม เนื่องจากแม่เด็กไม่มาใยดีลูกคนนี้เลย เด็กคนนี้กับตัวผมเคยเกี่ยวข้องกันมาอย่างไรหรือไม่ครับ

 

12. ผมมีเพื่อนสหธรรมิก 2 รูป ท่านหนึ่งอายุ 25 อีกท่านหนึ่งอายุ 24 ทั้งสองมีความตั้งใจอยากจะบวชตลอดชีวิตกับหมู่คณะ ท่าน สร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร  เคยบวชตลอดชีวิตหรือไม่ และมีผลการปฏิบัติธรรมในอดีตชาติเป็นอย่างไรครับ

 

13. บุญอันใดทำให้ผมได้มาบวชอยู่กับหมู่คณะที่วัดพระธรรมกายผมเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร ผมมีบุญบวชมามากแค่ไหนครับ ทำไมผมจึงมีความคิดว่าจะบวชแค่ 5 พรรษา  และผมมีโอกาสที่จะบวชตลอดชีวิตหรือไม่ครับ 
 
 

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ  ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

 

1. โยมพ่อดื่มสุราจนเป็นโรค “ตับแข็ง”    ตายแล้ว ...ถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไป “ยมโลก”  กำลังถูกเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานมาก ,ที่ดื่มเหล้าเป็นอาจิณแล้วไม่ไปมหานรกขุม 5  เพราะบุญที่ทำตามประเพณีอุ้มเอาไว้ , ได้รับบุญที่บวชอุทิศให้แล้วก็ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมา , ยังไม่หมดกรรมจ่ะ!

 

 

2. โยมแม่เสียชีวิตหลังคลอดตัวลูกได้ไม่นาน     และเสียชีวิตอย่างทรมานมาก       โดยล้มลงไปในกระทะน้ำมันร้อน ๆ     เพราะ     ...กรรมในอดีต      ได้เป็นแม่ครัวของร้านอาหารในสมัยนั้น    ชอบทำอาหาร “เปิปพิสดาร” เช่น ชอบนำปลาเป็น ๆ มาทอดเป็นประจำ

 

 

• กับอีกกรรมหนึ่ง  คือ  ได้เกิดมีการทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน  ,  ได้ “ผลักเพื่อนแม่ครัว” ล้มลงไปในกระทะน้ำมันเดือดจนเพื่อนบาดเจ็บสาหัส  ,  วิบากกรรมทั้งสอง  มารวมส่งผลจ่ะ!
  

 

• ตายแล้ว   ก็ไปเป็นภุมมเทวาระดับทั่วไปอยู่ระยะหนึ่ง ต่อมาก็ได้ไปเกิดเป็น “มนุษย์” แล้ว , ไม่อาจรับบุญที่บวชอุทิศให้จ่ะ!

 

 

3. พ่อบุญธรรมเป็นโรค “เบาหวาน”  และเสียชีวิตจากการ กินน้ำเขียว  เพราะ ... กรรมในอดีต  ได้เกิดในสังคมเกษตรกรรมได้ฆ่าสัตว์ทำอาหารและขายมาส่งผลจ่ะ!

 

• ตายแล้ว   ก็ไปเป็นภุมมเทวาในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่ง , ได้รับบุญที่บวชอุทิศให้  จึงทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น  คือ  , มีบ้านเป็นของตนเอง , มีอาหารทิพย์ , มีเสื้อผ้า เป็นต้น

 

 

4. ลูกเป็น “กำพร้า” พ่อแม่ในเวลาไล่เลี่ยกัน   ไม่ได้เห็นหน้าพ่อแม่เลย  ต้องช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่เด็ก   เพราะ...ในอดีตมีนิสัยชอบล่าสัตว์  , ได้ไปฆ่าสัตว์แม่ลูกอ่อนอยู่หลายครั้ง , วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผลจ่ะ!

 

• ที่ลูกได้มาอยู่กับแม่ “บุญธรรม”   เพราะ  ...บุญที่เคยสงเคราะห์ญาติมาส่งผล   กับเคยเป็นญาติกับแม่บุญธรรมมา     เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาหลายลักษณะ  เช่น  เป็นญาติกันบ้าง  ,  เป็นแม่ลูกกันบ้าง  ,  เป็นคนรู้จักกันถูกชะตากันก็เลยเกื้อกูลกันบ้างจ่ะ!

 

 

5. ลูกสาวคนที่  3  ของแม่บุญธรรมมีสามีมา  3  คนแล้ว ,   เธอถูกสามีทุกคนทำร้ายเธอเสมอ    เพราะกรรมกาเมเจ้าชู้ในอดีตชาติสมัยเป็นผู้ชาย  มีนิสัยเจ้าชู้ชอบซ้อมภรรยา  

 

 

• อีกทั้งเคย มีนิสัยเล่นการพนันติดมาในชาตินี้  ,  เคยได้ไปตกอบายมาหลายรอบแล้ว  แต่ก็ยังไม่เข็ดหลาบ  เพราะไม่มีความรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต
  

 

• จะแก้ไข   ก็จะต้องแนะนำให้ “หักดิบ” เลิกเล่นการพนัน    เพราะการพนันนี้แหละที่ทำให้เธอไปอบายมาหลายรอบแล้ว  ,  ลูกและแม่บุญธรรมต้องเป็นกัลยาณมิตรให้เธอด้วยใจใส ๆ เยือกเย็นและอดทนจ่ะ!

 

 

6. ลูกได้มีพระมาอุปการะจนเรียนหนังสือจบ   เพราะ ...มีบุญที่เคยสงเคราะห์ญาติและสนับสนุนการศึกษามาส่งผล  ,  เรื่องมีอยู่ว่า   ชาติหนึ่งลูกได้บวชพระ  ได้อุปการะลูกศิษย์ให้ได้เรียนหนังสือจนจบการศึกษา  ,  บุญนี้ได้มาตามส่งผลจ่ะ!

 

 

7. ลูกได้รับ “อุบัติเหตุ” หลายครั้ง  เช่น  ตกลงไปในหม้อขนมบัวลอยร้อน ๆ  ,  จมน้ำเกือบเสียชีวิต  ,  โดนตอไม้ทิ่มทวารจนอาหารสาหัส  ,  โดนรถชน  ,  ไส้ติ่งแตก     แต่รอดมาได้  

 

 

• เพราะ...กรรมในอดีตที่ชอบล่าสัตว์เป็น “เกมส์กีฬา”   ได้มาส่งผล  เช่น    ต้มสัตว์เป็น ๆ ในน้ำเดือด ๆ แล้วปิดฝาบ้าง  ,  บางทีก็เอาไม้เสียบทวารสัตว์เป็น ๆ  เช่น  เสียบปลาเป็น ๆ แล้วย่างไฟบ้าง  ,  ทรมานสัตว์บ้าง  เป็นต้น   วิบากกรรมดังกล่าวมาส่งผล

 

 

• แต่ที่รอดมาได้     เพราะบุญที่เคยทำมากับหมู่คณะ  ,  เช่น  เคยบวชกับหมู่คณะช่วงสั้นบ้าง  ,  ยาวบ้าง  ,  ตลอดชีวิตบ้าง  ,  เคยเป็น “กองเสบียง” หมู่คณะบ้าง  ,  มาตามรักษาไว้จ่ะ!

 

 

8. ลูกต้องเข้าไปสู่วงจร “อบายมุข” ในช่วงอายุ 20 ปี   เพราะ ...กรรมในอดีต   ที่เคย “คบคนพาล” ในอดีต  ทำให้มาตกอยู่ในวงจรของการคบคนพาล  อบายมุข  และผู้หญิงในปัจจุบันจ่ะ!

 

 

9. ลูกต้องมามีอาชีพเป็นมือปืนตามทวงหนี้   เพราะ  ... กรรมคบคนพาลทั้งในอดีตและปัจจุบันจ่ะ!

 

• ขณะที่จะยิงลูกหนี้หญิง  2  คน  ,  ได้มีภาพของแม่บุญธรรมมาปรากฏที่หน้าผากเธอ   ทำให้หมดอารมณ์ยิงเธอ   เพราะ ...บุญเก่าที่ลูกเคยทำมากับหมู่คณะทั้งเป็น “กองเสบียง” และนักบวชดังกล่าวบันดาลให้เห็นดังนั้น     อีกทั้งลูกหนี้หญิง  2  คนก็ไม่มีกรรมปาณาติบาต  จึงรอดชีวิตได้จ่ะ!

 

 

10. ลูกต้องแยกทางกับภรรยา  ทั้ง ๆ ที่มีลูกด้วยกัน   เพราะ  ...กรรมเจ้าชู้ของลูกในปัจจุบัน  จึงทำให้มาได้ภรรยาที่จริงใจกับลูกได้ระยะเดียว   แล้วก็หนีจากไปมีใหม่  กับอีกกรรมหนึ่งในอดีตที่เคยแย่งแฟนชาวบ้าน  ,  กรรมดังกล่าวได้มาส่งผลจ่ะ!

 

 

11. ลูกรับอุปการะ   ลูกของลูกสาวคนโตของแม่บุญธรรมมาตั้งแต่ยังแบเบาะ   เนื่องจากแม่เด็กไม่ใยดี   เพราะ  ...เคยเกื้อกูลกันมาในอดีต     กับลูกก็มีอุปนิสัยชอบสงเคราะห์ญาติติดตัวมาด้วย  , อีกทั้งเด็กคนนี้ก็เคยเป็นลูกชายของลูกมาด้วยจ่ะ!

 

 

12. เพื่อนสหธรรมิกของลูกทั้ง  2  รูป   ก็เคยบวชกับหมู่คณะมาช่วงสั้นบ้าง  ,  ยาวบ้าง     เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาทั้ง  2  ท่านได้เป็นทหารพระราชาองค์ที่ออกบวช  ,  ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต  ,  มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษได้  ,  ช่วงที่บวชอยู่ก็มีหน้าที่ “เผยแผ่” จ่ะ!

 

• แต่ในชาตินี้   รูปไหนที่ก่อนบวชยังมีภาระเรื่องครอบครัวที่จะต้องรับผิดชอบ  ,  ก็ควรจะไปเคลียร์จัดการเรื่องต่าง ๆ ให้ลงตัว จนหมดเครื่องหมดกังวลแล้ว  ,  หากมีศรัทธาที่จะมาบวชใหม่ก็สามารถบวชได้  ,  เพราะผังบวชเดิมมีอยู่    ขึ้นอยู่กับว่าจะทำผังดี ผังเดิมให้แน่นหนาเพียงใด   แล้วแต่ใจปรารถนาจ่ะ!
  

 

13. ลูกก็เคยเป็น “กองเสบียง” ของหมู่คณะมาบ้าง  ,  บวชช่วงสั้นบ้าง  ,  ยาวบ้าง  ,  ตลอดชีวิตบ้าง    

 

 

• ชีวิตในสังสารวัฎก็เคยขึ้นสูงสุดก็มี  ,  ตกต่ำสุด ๆ ก็มี  ,  เคยพลัดพรากจากหมู่คณะมายาวนานก็มี  ,  ได้พบกันก็มี  ,  ปัจจุบันก็ผ่านอะไรมามากมาย  ,  กลับออกไปก็ไม่มีอะไรใหม่  ,  ดีไม่ดีอาจจะตกต่ำไปเป็นยิ่งกว่าที่เคยเป็นก็ได้  ,  ลูกก็ต้องตัดสินใจเอาว่าจะเลือกเดินทางไหนจ่ะ!
  

 

• ชาตินี้มาเจอกันแล้ว     ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต     ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!

 

http://goo.gl/GTSgc