Mobile Version
ตอน...จะขอบวชสองชั้นเป็นพระแท้...เพื่อโยมแม่
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมพระธรรมทายาท สุชาติ ปุณฺณสุโข อายุ 39 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 3 กลุ่ม 7 ครับ
พระธรรมทายาท สุชาติ ปุณฺณสุโข
ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 3
ก่อนมาบวช ผมช่วยโยมพ่อโยมแม่ทำกิจการเกี่ยวกับเวชภัณฑ์ยาครับ ผมมีโอกาสได้มาสั่งสมบุญกับหลวงพ่อเป็นช่วงๆ ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นแล้วครับ ซึ่งทั้งบ้านก็มีผมคนเดียวที่ชอบมาวัดพระธรรมกาย แต่ถ้าช่วงไหนติดเรียนหรือต้องทำงานหนัก ก็จะเว้นว่างไม่ค่อยได้มาวัด แต่ผมก็ยังร่วมบุญกับทางวัดเสมอไม่ขาดครับ ความจริงผมอยากบวชมานานแล้วนะครับ แต่ไม่มีโอกาสสักทีเลย มาปีนี้โยมแม่เริ่มป่วย ผมจึงเริ่มกลัว ว่ากว่าจะได้บวชอาจจะสายเกินไป ผมจึงตัดสินใจขอโยมแม่ว่าผมอยากบวชครับ ในตอนนั้นผมยังไม่รู้นะครับว่าที่วัดพระธรรมกายมีโครงการอะไรบ้าง ผมกะจะเข้าไปสมัครเอาดาบหน้า ไม่ว่าจะเป็นโครงการอะไร ผมก็ยินดีบวชทุกโครงการครับ แต่พอดีโยมแม่ป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาล ผมเลยต้องอยู่ดูแลท่านอย่างใกล้ชิดถึง 2 เดือน พอท่านออกจากโรงพยาบาล ผมจึงได้เข้ามาบวชในโครงการรุ่นเข้าพรรษาพอดีเลยครับ
หลวงพ่อครับ ผมทำตามโอวาทของหลวงพ่อตั้งแต่วันแรกที่เข้าโครงการ โดยเฉพาะเรื่องการนึกถึงหน้าโยมแม่ครับ เพราะผมผูกพันกับท่านมาก แล้วจากการที่ผมได้อยู่ดูแลใกล้ชิดท่านตลอด 2 เดือนในช่วงก่อนบวช ทำให้ผมนึกถึงท่านได้แบบชัดแจ่มแจ๋ว โดยผมจะนึกให้ท่านแต่งชุดขาวนั่งสมาธิ(Meditation)อยู่ในท้องของผมครับ ไม่ว่าจะทำอะไรผมจะนึกถึงท่านตลอด โดยเฉพาะเวลานั่งสมาธิครับ
ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระธรรมทายาท สุชาติ ปุณฺณสุโข
วันแรกๆ ที่เริ่มนั่งสมาธิ ผมนั่งได้นานที่สุดแค่ 15 นาที พอเลยจากนั้นเป็นต้องขยับ หรือไม่ก็ต้องลุกไปยืดเส้นยืดสายเพราะมันเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะช่วงเอว พอหายเมื่อยก็กลับไปนั่งใหม่ ผมนั่งสมาธินึกถึงโยมแม่ทุกรอบทุกวัน แม้จะไม่ก้าวหน้าอะไรเลย แต่ผมก็นั่ง โดยคิดแค่ว่า “เราจะนั่งให้แม่” จนวันหนึ่งในขณะที่กำลังนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ ผมก็นึกถึงโยมแม่ตามปกติ ทำความรู้สึกว่าไม่เอาอะไร เอาแต่โยมแม่เพียงอย่างเดียว วันนั้นผมมีสติมาก ใจมันก็นิ่งๆ สบายๆ สักพักผมได้ยินหลวงพ่อพูดว่า “ให้บวชเพื่อตัวเรา” คำพูดนี้ ทำให้ใจของผมถูกปลดล็อค จู่ๆผมก็เห็นจุดสว่างเกิดขึ้นในท้องของโยมแม่ครับ แล้วตัวผมก็เบาๆเหมือนลอยอยู่ในอากาศ จุดสว่างก็กลายเป็นองค์พระ ใหญ่ซ้อนโยมแม่ขึ้นมา แล้วภาพโยมแม่ก็หายไป แล้วองค์พระก็ขยายใหญ่จนเท่ากับตัวผม สว่างเหมือนตอนกลางวัน และใสเหมือนพระธรรมกายแก้วใสครับ ผมรู้สึกมีความสุขมาก ปีติใจอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ได้ยินหลวงพ่อพูดว่า “มีอะไรให้ดูก็ดูไป” ผมเลยดูองค์พระไปเรื่อยๆจนหมดเวลาครับ พอลุกออกจากที่นั่ง ผมไม่กล้าเดินเร็วๆเลยครับ เพราะรู้สึกตัวมันเบาๆ เหมือนจะลอยได้ แล้วก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ในท้องก็ยังสว่าง มาถึงวันนี้องค์พระก็ยังไม่หายไปครับ
ผมอยากให้เพื่อนๆพระธรรมทายาท นั่งสมาธิให้มากๆ ใครที่คิดว่าตัวเองยังไม่ก้าวหน้าก็อย่าเพิ่งท้อนะครับ เพราะจริงๆแล้วสมาธิก้าวหน้าในทุกๆครั้งที่เราได้นั่งครับ ขอให้เพื่อนพระธรรมทายาทเพียรนั่ง และฟังธรรมะไปเรื่อยๆ ความสำเร็จต้องเป็นของเราสักวันครับ แล้วทุกรูปจะได้สัมผัสกับความสุขที่แท้จริงที่มีอยู่ในตัวเรานี่เองครับ
พระธรรมทายาท สุชาติ ปุณฺณสุโข
ในท่า Peace Position
ผมขอกราบลงแทบเท้า กราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่เมตตาจัดโครงการดีๆอย่างนี้ขึ้นมา ทำให้ผมได้มาพบแต่สิ่งดีๆ ซึ่งผมก็ปลื้มมากๆที่แม้ผมจะเป็นพระบวชใหม่ แต่หลวงพ่อก็เมตตาพูดทักทายให้กำลังใจพระธรรมทายาททุกวัน แล้วปีนี้เป็นปีพิเศษสำหรับผม เพราะผมมีโอกาสได้อธิษฐานอยู่จำพรรษากับหลวงพ่อ ผมจะตั้งใจปฏิบัติตัวเป็นพระแท้ให้ดีที่สุด จะพูดคุยให้น้อยลง จะเพิ่มรอบในการนั่งสมาธิให้มากขึ้น พรรษานี้ต้องเข้าถึงธรรมครับ
http://goo.gl/vOR3E
พิมพ์บทความนี้
