Mobile Versionธุดงค์ธรรมชัย ปีที่ 3
การเดินธุดงค์ของพระมีวัตถุประสงค์เพื่ออะไรโดย : พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ
คำถาม : การเดินธุดงค์ของพระมีวัตถุประสงค์เพื่ออะไร แล้วเดินแค่ไหนถึงจะหยุด เดินในป่า หรือเดินในเมืองถึงจะเรียกว่าถูกต้องตามพระวินัย
เจริญพร พระธุดงค์ท่านเดิน ทำให้ไม่ติดที่ และเป็นการฝึกทำสมาธิ(Meditation)ในอิริยาบถเดินไปด้วย คือทำสมาธิสามารถทำได้ทุกอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง หรือแม้คนป่วย หรือคนจะหลับก็นอนทำสมาธิได้ เพราะฉะนั้นทำได้ทุกอิริยาบถ แต่เราจะใช้อิริยาบถหลักคือการนั่งนั่นเอง เพราะถ้าเกิดนอนทำก็จะเผลอหลับได้ง่าย
แล้วตอนเดินจริงๆ แล้วเราต้องแบ่งใจมาให้กับการเคลื่อนไหวอิริยาบถด้วย ดังนั้นจะทำสมาธิได้ยากกว่าตอนนั่งนิดนึง แต่มีข้อดีคือ ทำให้ดึงสติได้ดี ตอนนั่งหลับตา เนื่องจากไม่ต้องระวังอิริยาบถบางทีใจไปคิดนั้นคิดนี่ บางคนทำสมาธิตอนเดินทำได้ดีก็มี
เพราะฉะนั้น พระธุดงค์ท่านเอง ก่อนจะไปเดินธุดงค์ท่านก็ฝึกทำสมาธิอย่างจริงจัง จนกระทั่งได้สมาธิระดับนึง แล้วตอนเดินก็เป็นการประคองสติ โดยเฉพาะมีญาติโยมอยู่ด้วยก็ยิ่งจะต้องมีความสงบ สำรวมมากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นก็จะมีข้อดีหลายด้าน ในส่วนของพระ ท่านก็จะจาริกไปเรื่อยๆ แต่ละวันไม่ได้เดินซ้ำที่เดิม ทำให้ไม่ติดที่
และสร้างความศรัทธาให้เกิดขึ้นกับญาติโยม เห็นพระธุดงค์เดินมาโยมเองก็ปลื้ม เป็นการระลึกนึกถึงพระรัตนตรัย นึกถึงการทำความดี ประโยชน์ก็เกิดขึ้นหลายสถาน
ตั้งแต่โบราณมาจึงนิยมเดินธุดงค์กันหลังออกพรรษาไปแล้ว ถามว่าเดินในป่า หรือเดินในเมือง จริงๆ ตั้งแต่ครั้งพุทธกาลก็มีการเดินจาริกทั้งในเมืองและในป่า พอผ่านเมืองชาวเมืองก็มาต้อนรับกันเต็มเลย
เหมือนตอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระภิกษุสงฆ์เป็นพันๆ รูปเดินจาริกไปโปรดหมู่ญาติที่กรุงกบิลพัสดุ์ ก็จาริกผ่านป่าเข้าสู่เมือง พระราชา พระมหากษัตริย์ ชาวบ้านทั้งหลายก็มารับกันเต็มเมือง
เพราะฉะนั้นเราทำได้ทั้งในป่าและในเมือง
ถ้าหากมุ่งประโยชน์ของพระ เดินในป่าก็ดี ธรรมชาติสงบร่มรื่น
ถ้าหากมุ่งประโยชน์กับญาติโยม อันนี้ก็ต้องเดินในจุดที่มีประชาชนอยู่ ยิ่งอยู่ในกรุงก็ต้องถือว่าพระท่านเสียสละมากๆ เลย เพราะต้องสละประโยชน์ส่วนตน เพื่อประโยชน์ส่วนใหญ่ เพราะมีผู้ที่พบเห็นแล้วเกิดความศรัทธาเป็นแสน เป็นล้านคน
http://goo.gl/IHvnhl
พิมพ์บทความนี้
