โจรชิงกำไล

มังกรสอนใจ 6
บทความให้กำลังใจในการดำเนินชีวิต

 

โจรชิงกำไล

 

          ชายคนนั้งก็ลงมือชิงเอากำไลทองที่ข้อมือของเธอ แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบร้องตะโกนเสียงดังขึ้น

 

     เช้าวันหนึ่ง มีสตรีชาวเมืองจีม่อแคว้นฉีคนหนึ่ง ถือตะกร้าเดินไปจ่ายตลาด ครอบครัวของเธอร่ำรวยมาก และเธอก็เป็นคนชอบแต่งตัวประดับประดา เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่จึงเป็นชุดทันสมัยสวยงามที่ข้อมือขาวของเธอก็สวมกำไลทองคู่หนึ่ง สะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายแวววับ...

     เธอเดินออกจากบ้านไม่นาน ก็รู้สึกตัวว่ามีชายคนหนึ่งเดินตามติดอยู่เบื้องหลัง รักษาระยะห่างจากตัวเธอไม่ไกลนัก เธอรู้สึกระแวงสงสัยอยู่บ้าง แต่พอคิดดูอีกทีชายคนนั้นแต่งตัวสุภาพเรียบร้อย มีท่าทางเป็นสุภาพบุรุษดูไม่เหมือนคนร้าย ดังนั้นจึงไม่ได้เอาใจใส่อะไรอีก

     เมื่อเธอเดินเกือบถึงตลาด สองข้างทางเป็นร้านค้าเรียงรายผู้คนเดินไปมาบนถนนขวักไขว่ สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น ในขณะนั้นเอง ชายคนนั้งก็ลงมือชิงเอากำไลทองที่ข้อมือของเธอ แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบร้องตะโกนเสียงดังขึ้นทันทีว่า

 

     "ช่วยด้วย ช่วยจับโจรด้วย เขาชิงเองกำไลทองของฉันไป"

     ผู้ที่สัญจรไปมาต่างช่วยกันไล่ตามโจรนั้นไป ชั่วครู่เดียวก็จับได้ส่งไปสถานีตำรวจ

 

     ที่สถานีตำราจ ชายคนนั้นยอมรับสารภาพแต่โดยดีว่า ตนแย่งชิงเอาของของคนอื่น พร้อมกับคืนกำไลทองคู่นั้นให้ตำรวจ ตำรวจถามเขาว่า

 

    "ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก สถานที่เกิดเหตุเป็นย่านการค้า มีผู้คนพลุกพล่าน เจ้ารู้ชัด ๆ อยู่แล้วว่าหนีไม่รอดแน่ แล้วทำไมยังลงมือชิงของของคนอื่นอีก"

     โจรชิงกำไลคนนั้นตอบว่า

     "ตั้งแต่เริ่มต้น กระผมก็ไม่ได้เห็นผู้คนที่เดินไปมาใดๆ ทั้งสิ้น ตาของกระผมมองเห็นแต่กำไลทองที่ส่งประกายแวววับคู่นั้นเท่านั้น"

ท่านสาธุชนทั้งหลาย...

     เราอ่านเรื่องนี้แล้ว ดูเผิน ๆ อาจมีความรู้สึกขำ ๆ ว่าคนโง่ ๆ อย่างนี้ก็มีในโลก แต่ขอให้ลองตรึกตรองให้ดีเถิด เราจะพบว่า คนในโลกมากมายก็เป็นเหมือนโจรชิงกำไลทองคนนี้ แม้ตัวเราเองบางครั้งก็อาจเคยเป็น การกระทำอาจไม่ได้รุนแรงถึงขนาดลงมือฉกชิงวิ่งราวใคร แต่เรื่องราวก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน เมื่อใดที่เกิดความโลภเข้ามาคลุมใจ เมื่อนั้นสติสัมปชัญญะ ความยับยั้งชั่งใจ การไตร่ตรองเหตุผลโดยสุขุมรอบคอบก็จะหมดไป เห็นแต่ได้ไม่เห็นเสีย กว่าจะรู้ตัวก็มักสายเสียแล้ว ต้องมานั่งนึกเสียใจภายหลัง

     ดังนั้นจากนี้ไป ของให้เราอย่าปล่อยให้ความโลภคลุมใจ อย่าคิดรวยทางลัด ฝึกให้เป็นคนมีสันโดษ คือ ยินดีในสิ่งที่เรามี ยินดีในสิ่งที่เราได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน และยินดีแต่ในสิ่งที่ถูกต้องสมควรเท่านั้น ความสุขกายสบายใจจะเกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา

จาตุทฺทิโส อปฺปฏิโฆ จ โหติ สนฺตุสฺสมาโน อิตรีตเรน

ผู้สันโดษย่อมอยู่เป็นสุขในทิศทั้งสี่ และเป็นผู้ไม่มีความอีดอัด

(องฺ จตุกฺก. 35/532)

 

โดย พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D., Ph.D.

 

http://goo.gl/TZ7Pq