Mobile Versionสมาธิ(Meditation)กราบไหว้ทำไม งมงาย !
ขอขอบคุณภาพและบทความดีๆ Credit : NusonBooksCode of Life | Facebook Pageนักศึกษาปริญญาโทคนหนึ่ง เข้ามาถามหลวงพ่ออย่างไม่เข้าใจ
“ผมเห็นมีแต่คนกราบไหว้ท่าน ท่านยังเป็นมนุษย์อยู่ อย่างนี้ไม่เรียกว่างมงายหรอกหรือครับ กระผมไม่เคยกราบใคร กระผมกราบตัวเอง”
“โยมเคยตีแบตหรือตีปิงปองไหม” หลวงพ่อถาม
“เคยครับ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสิ่งที่ผมถามหลวงพ่อละครับ” เขาตอบและย้อนถามกลับไป
“แล้วโยมตีแบตทำไม ลูกขนไก่นะ ต่อให้ไม่มีใครตีมัน มันจะเสียใจไหม คนตั้งเยอะตั้งแยะพากันรุมตีมัน เพราะต้องการใช้มัน ใช่หรือเปล่า” หลวงพ่อถามกลับบ้าง
“ไม่ครับ ที่เราเล่นแบตก็เพราะต้องการฝึกฝนออกกำลังกายและความสนุกสนานครับ”
“หากไม่ใช้ลูกขนไก่ แต่เอาอย่างอื่นมาตีแทนได้ไหม” หลวงพ่อถามต่อ
“แล้วมันจะเรียกว่าตีแบตได้ยังไงละหลวงพ่อ เดี๋ยวคนที่เห็นก็หาว่าเราบ้านะสิครับ”
“โยมตอบได้ดี ลูกขนไก่เป็นเพียงอุปกรณ์ เป็นอุปกรณ์ที่นำมาซึ่งสุขภาพและความรื่นเริง ในเมื่อร่างกายยังต้องฝึกฝน แล้วจิตญาณล่ะต้องฝึกฝนไหม” หลวงพ่อกลับเป็นฝ่ายถามไปเสียแล้ว
“ตอบตามเหตุผลก็สมควรครับ แต่ว่า เอ๊ะแล้วจิตญาณนี่เราจะฝึกฝนกันยังไงล่ะครับ”
“คนเรา เมื่อเคารพศรัทธาในสิ่งใด ก็จะยกมือพนมก้มกราบไหว้อย่างหมดจิตหมดใจ นั่นเป็นการแสดงออกซึ่งความอ่อนน้อม ความยอมรับ ความสำนึกผิด ความสำนึกคุณ และขอความช่วยเหลือ ในขณะที่จิตเกิดความนอบน้อม กายก็แสดงออกถึงความอ่อนน้อม เช่นนี้เรียกว่าสลายอัตตาตัวตน นี่คือการฝึกฝนจิต ที่ญาติโยมกราบไหว้อาตมา ก็เพราะว่าอาตมาคือตัวแทนแห่งพระพุทธ อาตมาเป็นเพียงอุปกรณ์ซึ่งไม่ต่างอะไรกับลูกขนไก่ที่ให้ผู้คนตีไปตีมา เพียงแต่ว่าอาตมามิใช่ลูกขนไก่จริงๆ อาตมาเป็นเพียงลูกขนไก่แห่งจิตญาณเท่านั้นเอง”
“อ่อ ขอรับ” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากหลวงพ่อหยุดมองเขาครู่หนึ่ง
“ส่วนที่คนเราต้องกราบไหว้บรรพชน ก็เพราะฝึกฝนบ่มเพาะจิตกตัญญูรู้คุณ อิงจิตเคารพนบนอบสำนึกคุณต่อบรรพชนผู้เป็นต้นแห่งสายชีวิต
ส่วนที่ต้องไหว้พระแม่โพสพพระนางธรณีเจ้าที่ศาลพระภูมิ ก็เพราะสำนึกคุณเจ้าที่เจ้าทางที่คอยปกปักรักษา ให้เราอยู่รอดปลอดภัย มีพืชพันธุ์ธัญญาหารอันสมบูรณ์หล่อเลี้ยงชีวิต ที่กราบไหว้แม่น้ำคงคา ก็เพราะสำนึกบุญคุณและสำนึกขอขมาต่อเทพแห่งสายน้ำ ที่ช่วยหล่อเลี้ยงชุบชูชีวิตกายสังขาร ร่างกายของคนเรา 70% ประกอบไปด้วยน้ำ ภูมิปัญญาของคนโบราณนั้นแยบยลนัก ทุกสิ่งอย่างล้วนมีปรัชญาแฝงอยู่ ในยามที่กราบไหว้ด้วยความเคารพนั้น คนกราบและคนที่ถูกกราบก็คือเนื้อแท้เดียวกัน ไม่มีเธอต่ำต้อยหรือฉันที่สูงศักดิ์ บางคนไม่เข้าใจปรัชญานี้ก็ได้แต่วิพากษ์วิจารณ์ว่าคนพวกนี้มันบ้า คุณไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ยอมไต่ถามแถมเอาไปโพนทะนาเสียๆ หายๆ คุณนั่นแหละ! ที่เป็นคนบ้าเสียเอง”
“โห! หลวงพ่อ ท่านนี่ช่างแยบยลนัก ขอให้รับการกราบจากผมสัก 3 กราบเถิด” เขาคุกเขาก้มลงกราบหลวงพ่อด้วยความศรัทธาเลื่อมใส
“ยังไงละ เข้าใจในการฝึกฝนจิตแล้วหรือยัง” หลวงพ่อถามเมื่อเขากราบเสร็จ
“เข้าใจแล้วครับๆ” ชายหนุ่มตอบ
“นี่แหละ ที่ใครๆ เรียกอาตมาว่าพระอาจารย์ ก็เพราะอาตมาสอนสั่งและไขข้อข้องใจให้โยมได้ ไม่ว่าจะเป็นทางความคิดและการกระทำ”
ผู้มีความฉลาดอัดแน่นไปด้วยอัตตาคือความยึดมั่นถือมั่น เปรียบดั่งรวงข้าวที่มีเมล็ดข้าวเต็มรวง มันรู้สึกจองหองว่า ตนเองอุดมสมบูรณ์ไปด้วยเมล็ดข้าว จึงเชิดรวงตั้งตรงชี้ขึ้นปลายฟ้า ผู้มีปัญญาอัดแน่นไปด้วยกาลัญญุตาคือความรู้กาล เปรียบดั่งรวงข้าวที่กำลังสุกเต็มที่ มันรู้สำนึกคุณว่ามันเจริญเติบใหญ่ได้ ก็เพราะฟ้า ดิน คน เป็นผู้ชุบเลี้ยงฟูมฟัก จึงน้อมรวงลงต่ำโค้งหัวให้ อันเป็นการแสดงถึงความเคารพนั่นเอง คนเรา ไม่มีครูบาอาจารย์สอนสั่ง เราเอาความรู้มาจากไหนเรียนรู้จากธรรมชาติ ธรรมชาติคือครูของคุณ เสิร์จหาเองจากกูเกิล กูเกิลนั่นแหละคือครูของคุณ ไม่มีใครที่ไม่มีครู เป็นศิษย์ จึงต้องบูชาครู.
Credit : NusonBooksCode of Life | Facebook Page
จากบทความข้างต้น ทำให้เรานึกถึงความโชคดีที่พวกเรา มีมหาปูนียาจารย์ เป็นครูบาอาจารย์ที่ ชี้หนทางสว่าง ชี้หนทางไปสู่พระนิพพาน ชี้หนทางไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ด้วยการปฏิบัติสมาธิ ทำใจให้หยุด ให้นิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เพื่อจะได้หลุดได้พ้นจากกิเลสมาร เข้าสู่เอกายนมรรค เข้าสู่ดินแดนแห่งบรมสุข ในพรรษาปี 2565 จึงขอเชิญชวนทุกท่านมาจำพรรษากาลที่ศูนย์กลางกายกันนะครับ เพื่อน้อมถวายเป็นปฏิบัติบูชาแด่มหาปูชนียาจารย์ทุกท่านทุกคนเทอญ.
พิมพ์บทความนี้
