ข้อคิดธรรมะของพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม) จากหนังสือ "หน้าสุดท้าย"

สมาธิ

ข้อคิดธรรมะของพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

จากหนังสือ "หน้าสุดท้าย"

 

	จุดเริ่มต้นที่ดี

นอกจากตัวเราผู้เป็นเจ้าของ ดังนั้นเมื่อเรามีโอกาสที่จะเลือก

เส้นทางชีวิตตนเอง เราก็ควรเลือกเส้นทางที่ดีที่สุด

วินาทีนี้... นับเป็นโอกาสดี

ที่เราจะได้สร้างคุณค่าให้แก่ชีวิตใหม่กับสิ่งใหม่ ๆ ที่ดีงาม

การมีจุดเริ่มต้นที่ดีจะบ่งบอกถึงความสำเร็จในวันข้างหน้า

ชีวิตจะประสบกับสุขหรือทุกข์จึงขึ้นอยู่ที่ใจ

การเริ่มต้นที่ดีที่สุด ต้องเริ่มจากการหยุดใจไว้

ที่ศูนย์กลางกายภายในตัวเราเสียก่อน

เมื่อใดที่ใจหยุดได้สนิท ก็จะเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน

ซึ่งเป็นศูนย์รวมของพลังมวลแห่งความสุข ความสำเร็จทั้งปวง

พลังมวลแห่งความบริสุทธิ์ภายในจะพรั่งพรู

ออกมากลั่นกาย วาจา ใจ ของเราให้ใสสะอาดบริสุทธิ์

ใจของเราก็จะชุ่มชื่นเบิกบาน มีความสุขอย่างจะนับประมาณมิได้

ชีวิตที่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในตัว จึงเป็นชีวิตที่ประเสริฐ

สมบูรณ์ด้วยความสุขตลอดกาล

"ถึงเวลาแล้ว...ที่เราจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดและความสุขให้แก่ชีวิต"

...............................................................................
จากหนังสือ หน้าสุดท้าย หน้าที่ 78
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)
................................................................................





ขวัญ

ทุกคนเกิดมาล้วนมีปัญหา ไม่ว่ายากดีมีจน

ปัญหาที่เกิดขึ้นในโลกเรานี้ ไม่มีอะไรเป็นของใหม่

ไม่ว่าจะเป็นสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ

สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ ปัญหาเยาวขนติดยา

อาชญากรรมในสังคม หรือปัญหาอื่นๆ อีกมาก

ล้วนเป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต

เพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบไปตามกาลเวลา

ปัญหาที่เกิดขึ้นแต่ละครั้งมักทำให้หลายคนเสียขวัญ

ตื่นตระหนกตกใจกลัวจนไม่กล้าทำอะไร

แท้ที่จริงแล้วปัญหาไม่ได้ทำให้คนย่ำแย่ แต่วิธีมองปัญหาต่างหาก

ที่ทำให้คนต้องลำบากอยู่ทุกวัน

หากมีปัญหาเกิดขึ้น สิ่งแรกที่เราต้องทำคือ "หยุด*

หยุดความฟุ้งช่าน หยุดความกระวนกระวาย แล้วเรียกขวัญ

และกำลังใจให้กลับคืนมา อย่าปล่อยให้ขวัญหนี

ขวัญกระเจิงไปกับปัญหา เพราะขวัญนั้นเป็นสิ่งสำคัญ

เป็นพลังปัญญา พลังทรัพย์ พลังความสุข ความสำเร็จ

ถ้าขวัญอยู่ ขวัญมีขวัญดี แม้มีปัญหาก็ไม่เป็นปัญหา

เพราะสามารถขจัดได้ด้วยปัญญา

ขวัญจะเกิดขึ้นพร้อมกับกำลังใจ เมื่อมีกำลังใจ

ปัญหาและอุปสรรคก็กลายเป็นเรื่องเล็ก

เราจึงต้องประคองรักษาขวัญ ให้นิ่งแน่นอยู่กับตัวตลอดเวลา

เพราะเมื่อมีขวัญดี ใจก็ย่อมดี

เราจะไม่รู้จักคำว่า ใจเสียและเสียใจ

ความสุข ความสำเร็จ ย่อมเกิดขึ้นแก่เราอย่างแน่นอน

......................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย หน้าที่ 34
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

..................................................................

 

คิดท้อไปทำไม

"คิดว่าเศรษฐกิจไม่ดี จะคิดไปทำไมให้ใจมันท้อแท้

ยิ่งคิดยิ่งแย่หน้าแก่ลงทุกวัน"

ที่สภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทุกวันนี้ ไม่ไข่เพราะเศรษฐกิจไม่ดี

แต่เป็นเพราะเราต่างวิตกกังวล แล้วสร้างกระแสที่ไม่ดีออกไป

ทำให้ขาดความมั่นใจในการลงทุนทั้งภายใน และต่างประเทศ

ส่งผลกระทบทำให้วงจรการหมุนเวียนเงินตราหยุดชะงัก

ขาดความคล่องตัว ปัญหาต่าง ๆ จึงตามมาเป็นลูกโซ่

หลายคนท้อแท้ หมดความหวัง ล้มละลายจนคิดฆ่าตัวตาย

เพราะแก้ปัญหาไม่ตก หาทางออกไม่พบ นับวันค่าเงินบาทยิ่งลด

คนตกงานยิ่งเพิ่ม ถ้าเรากลับมาคิดใหม่ว่า โลกใบนี้ยังตกอยู่ในกระแส

โลกธรรม 8 ประการ มีลารก็มีเสื่อมลาภ เป็นต้น

เมื่อก่อนเราเริ่มต้นจากไม่มีอะไร

ถ้าจะกลับไปสู่สภาพเดิมอีกครั้งจะเป็นไร

ในเมื่อเรายังมีตัวและหัวใจอยู่

คนเราเมื่อล้มแล้วต้องลุก เพื่อยืนหยัดสู้ต่อไป

สุขทุกข์อยู่ที่ใจคิด ถ้าคิดว่าทุกอย่างไม่เป็นปัญหา

ก็ไม่มีอะไรที่เป็นปัญหา

ขอเพียงอย่าย่อท้อ อย่าสิ้นหวัง จงใช้สติปัญญากันเถิด

แล้วพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปด้วยความขยัน เข้มแข็ง และอดทน

หมั่นสร้างบุญกุศลให้มากขึ้น ในยามคับขันเช่นนี้ แล้วทุกอย่างจะดีเอง

เมื่อเรายังรุกไปข้างหน้าไม่ได้ ก็ต้องรักษาที่มั่นเอาไว้ คือร้กษาใจให้ผ่องใส

ไม่เศร้าหมอง ทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายภายในตัว

ไม่ช้าปัญญาจะเกิดพลังจะมี

เราก็จะแก้ไขสถานการณ์คับขันผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้

 ..................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย หน้าที่ 56
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

...................................................................

สำคัญที่ใจ

สุดยอดเขาสูงอย่างเอเวอเรส แม้สูงเสียดฟ้าเพียงใด

ยากลำบากแค่ไหน อากาศจะหนาวเหน็บอย่างไร

มนุษย์ก็สามารถพิชิตได้สำเร็จ ด้วยกำลังใจที่ยิ่งใหญ่

ในชีวิตของการทำงาน ไม่ว่าใครจะมีกลยุทธ์สูงล้ำเพียงใด

หากปราศจาก "กำลังใจ"ที่เข้มแข็ง กล้าแกร่ง และอดทนแล้ว

ก็ยากที่จะประสบความสำเร็จได้ เพราะสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จนั้น

ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ฝีมือเท่านั้น แต่ขึ้นอยู่ที่ "ใจ"

ฝีมือนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบ ที่จะทำให้งานนั้นสมบูรณ์ได้

แม้บางครั้งเราจะต้องสูญเสียทุกอย่างไป แต่เรายังมีเวลา

และอนาคตที่จะก้าวเดินต่อไป ขอเพียงเรากล้าที่จะเริ่มต้นใหม่

ชีวิตย่อมสดใส ความทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความทุกข์ชั่วคราว

ที่ไม่อยู่ยืนยาวกับเราไปตลอด ดั่งความมืดในยามราตรีที่มีเพียง

๑๒ ชั่วโมง เมื่อผ่านพ้นชั่วที่ ๑๒ ไปแล้ว ความสว่างก็เกิดขึ้น

กำลังใจจะเกิด จะมี จะคงอยู่ได้ก็ขึ้นกับการฝึกฝน สั่งสม

ด้วยการทำใจให้หยุดนิ่ง เป็นสมาธิ อารมณ์เดียว แล้วรักษา

อย่างต่อเนื่องไม่ว่าจะทำอะไรหรือแม้แต่ประสบอุปสรรคใดก็ตาม

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้

ขอเพียงอย่าให้ใจสับสนวิตกกังวลจนบดบังสติปัญญา

หนทางชนะอุปสรรคย่อมบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

...................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

...................................................................

สูตรสำเร็จ

อย่าคิดว่าเราอ่อนแอ

อย่ารีรอเพราะมัวท้อแท้

อย่ายอมแพ้ต่ออุปสรรค

สูตรแห่งความสำเร็จที่สั้นที่สุด

ในโลก คือ"ทำ" เพียงคำเดียว

ลงมือเพื่อสร้างเหตุ ผลสำเร็จย่อมตามมา

ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เช่นความไม่เข้าใจ

คำโจมตี คำดูถูกเหยียดหยาม คำด่าว่าต่าง ๆ นานา

หรือแม้การกระทำใด ๆ ทุกรูปแบบที่จะทำให้เราเกิดความท้อแท้

แล้วหยุดการสร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามเสียกลางคัน

แต่เมื่อเรามีความมุ่งมั่นแน่วแน่ว่า

สิ่งที่เรากำลังทำนี้เป็นสิ่งที่ดีงาม

มีผลอย่างยิ่งต่อการสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้น

แก่ชาวโลกอย่างแท้จริง

ถ้าอะไรจะเกิดขึ้น ก็ไม่สามารถ

ที่จะหยุดยั้งความตั้งใจอันสูงส่งของเราครั้งนี้ได้

ความสำเร็จย่อมเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

.........................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

........................................................................

สมรภูมิชีวิต

ชีวิต ทุกชีวิต ทุกสาขาอาชีพ

ทุกหน้าที่การงานต่างมุ่งหวังความเจริญก้าวหน้า

มุ่งสู่ความสำเร็จ เพื่อบรรลุเป้าหมายถึงหลักขัยในชีวิตให้ได้

ดุจตังนักกีฬาต้องพยายามพัฒนาทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่อยู่นิ่ง

มุ่งไปสู่จุดสูงส่งของชีวิตอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ได้มาซึ่งชัยขนะ

นักกีฬาฝึกฝน ๑๐๐ วัน หรืออาจเป็นปี

เพื่อจะเข้าแข่งขันในสนามให้รู้แพ้ รู้ขนะเพียงวันเดียว

แต่สมรภูมิชีวิตของเราก็เช่นกันตลอดทั้งชีวิต คือ การซ้อมรบ

เราจะรู้แห้รู้ชนะ เมื่อลมหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนที่จะละโลกนั่นเอง

ชีวิตต้องผ่านการหล่อหลอม ต่อสู้ ชีวิตนั้นจึงมีขีวา

ถ้าเราได้พัฒนาฝึกฝนมาอย่างดี มีจิตใจที่แข็งแกร่ง

เมื่อภัยมาก็ยิ้มสู้ ดูอุปสรรคเหมือนขนมหวาน

หรือบันไดก้าวไปสู่ความสำเร็จ มีความอดทนเป็นพื้นฐาน

ประกอบด้วยสติและปัญญา เข้าสู้ปัญหาอย่างองอาจ

ไม่กลัวความยากลำบากแม้ยากเพียงใด

เมื่อผ่านพันจุดวิกฤตที่สุดมาได้แล้ว จะเหมือนผู้เห็นหลักขัยอยู่แค่เอื้อม

พลังใจจะเพิ่มมากจนไม่มีขอบเขต

และข้ามอุปสรรคทั้งหลายได้อย่างง่ายดาย

เมื่อละโลกเราก็จะคว้าธงชัยของชีวิต มีปีติเป็นรางวัล

.....................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย หน้าที่ 76
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

....................................................................

ความหวังที่ตั้งไว้ถูกที่

ในโลกนี้ยังมีผู้ไม่รู้ว่า หนทางสู่ความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ไหน

จึงเสียเวลาแสวงหาความสุขจากสิ่งนั้นสิ่งนี้ที่ไม่จีรังยั่งยืน

ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการทำมาหากิน

แสวงหาเกียรติยศ ชื่อเสียง และเงินตรา

เพราะหวังว่าสิ่งนี้จะให้ความสุขที่แท้จริง แต่แล้วก็ไม่เป็นดั่งที่หวัง

ทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน

ในการแสวงหาและเก็บรักษา

เหมือนคนที่หลงทางอยู่กลางทะเลทราย

แล้วหวังว่าจะได้น้ำสักหยุดมาดับความกระหาย

โดยใช้วิธีการแสวงหาน้ำจากก้อนหิน

แม้จะใช้ความพยายามทุบหินนั้นจนแหลกละเอียด

หรือทั้งบีบและเค้นอย่างไร ก็ไม่มีวันจะได้น้ำนั้นมาดื่มให้ชื่นใจ

กลับสูญเสียทั้งเวลาและอารมณ์

เพราะตั้งความหวังไว้ผิดที่การแสวงหาจึงสูญเปล่า

แต่ถ้าเราตั้งความหวังไว้ถูกที่ เราก็จะสมหวัง

เพราะแหล่งแห่งความสมหวังนั้นไม่ใกล้ไม่ไกล

อยู่ที่ภายในกลางตัวเรานี่เอง

เมื่อใจทุกดวงเดินทางมาหยุด ณ จุดนี้

ความสุข ความสมหวังของชีวิตจะเกิดขึ้น

สามารถดับความกระหายและทุกข์โศกให้หมดสิ้น

และเป็นที่พึ่งพิงยามสุขและทุกข์ตลอดไป

*ทำใจหยุดถูกที่ ย่อมถึงที่สุดแห่งความสุขที่แท้จริง"

....................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

..................................................................

ศิลปะ...การเคลื่อนไหว

"รอบข้างเคลื่อนไหว แกนกลางหยุดนิ่ง"

เครื่องจักรกลจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ต้องอาศัยแกนกลางเป็นตัวรักษาสมดุลเคลื่อนไหวฉันใด

ชีวิตนุษย์ก็ต้องอาศัย "ใจ"เป็นแกนกลางในการรักษาสบดุลฉันนั้น

ในการทำงานของเครื่องจักรกล ส่วนประกอบต่างๆ

จะทำหน้าที่เคลื่อนไหว ไปตามโปรแกรมที่ได้ตั้งไว้

ด้วยแกนกลางเป็นตัวควบคุม แต่ถ้าแกนกลางนี้หลุดออกจากศูนย์ถ่วง

การทำงานของส่วนประกอบก็จะผิดปกติไป

ทำให้เกิดการทำงานผิดพลาด และไม่สามารถควบคุมได้ในที่สุด

ชีวิตมนุษย์ก็เช่นเดียวกับเครื่องจักรกล

ที่จำเป็นจะต้องมีแกนกลางคือ "ใจ"

เป็นตัวควบคุมการทำงาน เพราะในการดำเนินชีวิตของมนุษย์

ล้วนต้องพบเจอกับอุปสรรคและปัญหานานัปการ

หากไม่รู้จักปรับใจให้นิ่งที่ศูนย์กลางกาย ชีวิตก็จะจบอยู่กับปัญหา

หาทางแก้ไม่ได้ ต้องทนทุกข์ตลอดไป

ฉะนั้นหากเราจะประกอบงานใดก็จงทำเถิด

แต่จะต้องไม่ลืมการวางใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย

ใจที่หยุดนิ่ง จะมีอานุภาพสามารถเปลี่ยนอารมณ์ที่หดหู่

ไปสู่อารมณ์ที่สดขึ่น เปลี่ยนความลัมเหลวให้เป็นความสำเร็จได้

"ใจ" จึงเป็นสิ่งที่สำคัญและมีอำนาจมากที่สุด เมื่อได้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย

"กายเคลื่อนไหวจึงทรงพลัง จิตหยุดนิ่งจึงมีอำนาจ'

...................................................................

	จากหนังสือ หน้าสุดท้าย
โดยนวธรรม
พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

..................................................................

 

บทความที่เกี่ยวข้อง

ประวัติพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

กลอนอาลัยรักหลวงน้าสุธัมโม

ข้อคิดธรรมะของพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม) จากหนังสือ "หน้าสุดท้าย"

 

 

ประมวลภาพการสร้างบารมีของ พระเดชพระคุณพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

ประมวลภาพพิธีพระราชทานเพลิงศพ พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)