CG ใจไทย พันธุ์ฮอลลีวูด
วิเคราะห์การให้ทานของพระเวสสันดร (๒)
เรือที่แล่นออกสู่ทะเลมหาสมุทร เมื่อมีมรสุมต้องรีบหามุมหลบก่อน ครั้นมรสุมสงบ จึงแล่นเรือต่อไป พวกเราก็เช่นเดียวกัน หากชีวิตกำลัง
ไม่ลืมความฝัน
เรื่องของสตรีนักสร้างบารมี...เธอเกิดมาในครอบครัวใหญ่ ตอนแรกเกิดคุณพ่อคิดที่จะทำแท้ง เพราะมีลูกมาก แต่ด้วยบุญบันดาล จึงทำให้เธอได้เกิดมา และกลายเป็นที่รักของคนในครอบครัว...เธอมีสุขภาพร่างกายที่ไม่ค่อยจะแข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยๆ และประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง นอกจากเรื่องของความเจ็บป่วยแล้ว ยังมีเรื่องที่สร้างความกังวลใจให้แก่เธอ กล่าวคือ เธอมักจะฝันร้ายอยู่เสมอๆว่าตัวเองถูกฆ่าตายด้วยวิธีต่างๆ ฝันว่าตัวเองตายเพราะอุบัติเหตุ ในความฝันเธอจะได้รับความเจ็บปวดทุรนทุรายจนตกใจตื่น และความเจ็บปวดนั้นก็ยังส่งทอดมาถึงกายเนื้อของเธอ เมื่อตื่นจากความฝัน เธอมักจะร้องไห้เสมอๆ เพราะความกลัว
เศษกรรมนำให้เป็นสัตว์ดิรัจฉาน
ชีวิตของสัตว์เดียรัจฉานเป็นชีวิตที่ทุกข์ทรมาน น่าสงสาร หาความสุขได้ยาก ที่เป็นผลเช่นนี้ ก็เพราะผลแห่งกรรมชั่วที่ตนกระทำไว้ในอดีตทั้งสิ้น
กัณหชาดก ชาดกว่าด้วยผู้เอาการเอางาน
ในอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของมคธรัตนนั้น มีความยิ่งใหญ่และสำคัญยิ่งของพุทธศาสนาควบคู่อยู่ด้วยกันหลายประการ หนึ่งในนั้นคือ พระเวฬุวณาราม ซึ่งเป็นวัดแห่งแรกของพระพุทธศาสนาก็ได้สร้างขึ้น ณ ดินแดนแห่งนี้ โอวาทปาฏิโมกข์ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงแก่อริยสาวก 1,250 รูป และการบัญญัติพระธรรมวินัยในหลายสิกขาบท
อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 8
อานิสงส์ข้อที่ 8 ว่าด้วยบุญที่ส่งผลทำให้ลูกๆมีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงลูกๆ จะไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ไข้อีกทั้ง...โรคภัยใดๆ ก็ไม่อาจที่จะเบียดเบียน
ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 19
นารทดาบสต้องการให้พระโพธิสัตว์สมาทานมั่น จึงถวายข้อคิดว่า “พระองค์ เพียงแต่ทรงเพศบรรพชิตนี้ จะสำคัญว่า เราข้ามพ้นกิเลสแล้วหาได้ไม่ กรรมคือกิเลสนี้ ไม่ใช่ว่าจะพึงข้ามได้ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ เพราะยังมีอันตรายอยู่มาก”
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 117
ทันใดนั้น พระเจ้าจุลนีจึงทรงประกาศขึ้นในท่ามกลางมหาสมาคมว่า“มา เถิดท่านทั้งหลาย บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องห้ำหั่นมิถิลาให้เป็นจุณ วิเทหราชหรือจะรอดพ้นเงื้อมมือของเราไปได้ เมื่อจับท้าววิเทหะผู้ทรนงตนเสียได้ เราก็จักบั่นศีรษะของมันเสียด้วยพระขรรค์เล่มนี้ล่ะ
อัธยาศัยของมนุษย์ (๒)
บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มักโกรธ มากไปด้วยความแค้นใจ ถูกว่าแม้เล็กน้อยก็ขัดเคืองฉุนเฉียว กระฟัดกระเฟียดกระด้างกระเดื่อง แสดงความโกรธความขัดเคือง และความไม่พอใจให้ปรากฏ แต่เขาเป็นผู้ให้ทาน คือ ข้าว น้ำ ผ้า ยวดยาน ระเบียบของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่อยู่อาศัย และประทีปโคมไฟ แก่สมณพราหมณ์ และไม่เป็นผู้มีใจริษยาในลาภ สักการะ ความเคารพ ความนับถือ การไหว้ และการบูชาของผู้อื่น ไม่กีดกัน ไม่ตัดรอน ไม่ผูกความริษยา ถ้าบุคคลนั้น จุติจากอัตภาพนั้นไปสู่สัมปรายภพ แล้วกลับมาเกิดอีก ย่อมเป็นผู้มีผิวพรรณทราม รูปไม่งาม แต่จะเป็นคนมั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคสมบัติมากและสูงศักดิ์
