จดหมายจากครูชายแดนภาคใต้

ลูกชื่อ พนมมาศ ผลแรก เป็นครูโรงเรียนเทศบาล 6 (ถนนโคกเคียน) สังกัดเทศบาลเมืองนราธิวาส อ.เมือง จ.นราธิวาส ลูกเป็นครู มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดนราธิวาส ปฏิบัติหน้าที่ครูมากว่า 20 ปี จากการปฏิบัติหน้าที่หลายองค์กร ไม่ว่าจะเป็นครูโรงเรียนเอกชน หรือ การใช้ชีวิตผูกพันกับนักเรียนชนบท ในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม (โรงเรียนปอเนาะ) และปัจจุบันปฏิบัติหน้าที่ครูในสังกัดสำนักการศึกษาเทศบาลเมืองนราธิวาส รู้และเข้าใจวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณีของประชาชน 3 จังหวัดชายแดนใต้ดียิ่งนัก ที่ผ่านมาเคยอยู่อย่างอบอุ่น มีความเข้าใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ว่าจะเป็นพุทธ หรือ มุสลิม แต่พอเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น ความรู้สึกหวาดกลัว กังวลใจ กับสถานการณ์เหล่านั้นก็มากขึ้น คิดว่าสักวันหนึ่ง ครูผู้โชคร้ายคนนั้น ก็คงเป็นเรา เพราะเพื่อนเราหลายคนก็จากเราไปด้วยเหตุการณ์ร้ายเหล่านั้น ถ้าเป็นเราจะทำอย่างไร ได้แต่ปลอบและให้กำลังใจตนเอง ถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คงเป็นเวรกรรมของเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ย้ำกับตนเองตลอดเวลาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะไม่ขอย้ายไปจากที่นี่ เพราะที่นี่ก็คือบ้านเกิดเมืองนอนของเรา บรรพบุรุษของเราอยู่ที่นี่ ถ้าจะต้องตายก็ขอให้ผืนแผ่นดินตรงนี้ได้กลบหน้าเรา

สุขกับการไปโรงเรียน

ทำอย่างไรให้ลูกอยากไปโรงเรียน

อุโมงค์ใจของลูกสว่างแล้วค่ะ

ทุกคำพูดของหลวงพ่อแทงใจดำลูกทุกครั้ง จนใจของลูกสว่างไสว เหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด เหมือนจุดเทียนไขในที่มืดเลยค่ะ บางครั้งฟังแล้วถึงกลับน้ำตาไหล สิ่งที่ลูกแสวงหามานาน อยู่ตรงหน้าลูกนี่เอง ลูกดู DMC ทุกวันและเริ่มมีความสุขจนลืมไปเลยว่าลูกกำลังมีความทุกข์อยู่

เจ้าหญิงนิทรา ภาค 1

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..นานมา กว่า 16 ปี..เป็นช่วงที่ลูกต้องเข้ารับการเจาะน้ำไขสันหลังที่ รพ.ศิริราช พร้อมกับเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่ง ชื่อ พัชราภรณ์ พูนพุ่ม หรือ อ๊อฟ ....ซึ่งมีอาการรุนแรงเข้าขั้นโคม่า จะไม่ให้เรียกว่าโคม่าได้อย่างไรล่ะคะ ก็อ๊อฟเล่นนอนสลบหมดสติไม่กระดุกกระดิกเลยมาเกือบ 4 เดือนแล้ว

ผลการปฏิบัติธรรมธทญ. รุ่นที่ 32 ตอน สุขจริงหนอเมื่อใจได้หยุดนิ่ง

ตอนนี้ไม่ว่าจะทำภารกิจอะไร ลูกก็ยังเห็นองค์พระอยู่ในกลางท้องของลูกได้ ทำให้ใจของลูกมีพลังเหมือนชาร์ตแบตอย่างเต็มอิ่มโดยสมบูรณ์ค่ะ ตอนนั้นลูกทำวิธีง่ายๆ แค่ไม่คิดอะไร ถ้าจบโครงการไปแล้วลูกก็จะนั่งสมาธิทุกวัน และจะเป็นแสงสว่างให้คุณแม่ ให้ท่านรักในการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ค่ะ

จดหมายจาก MMC วัฒนธรรมสากลของผู้รู้สู่การสร้างสันติภาพโลก

จากความเมตตาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ได้ให้ลูกๆ MMC ได้มาเข้าอบรมเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธ ได้ไปร่วมงานโปรยกลีบกุหลาบต้อนรับพระธุดงค์ ได้ต้อนรับเด็กดีวีสตาร์ และได้ไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งที่ อ.ออมก๋อย จ.เชียงใหม่

อะไร...ที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ

พออ่านไป...อ่านไป...ผมก็รู้สึกว่า มันโดนตัวเองอย่างจัง คิดว่า ทำไมมันช่างเหมือนความรู้สึกของผมเสียเหลือเกิน ผมโทรศัพท์ติดต่อผู้นำบุญทันที (ชื่อ พี่อ้อย เป็นคุณแม่ของ คุณองอาจ ธรรมนิทา) และนับจากวันนั้น ประตูใจที่ถูกปิดมานานเกือบ 20ปี ก็เริ่มแง้มเปิดขึ้น ทำให้ผมยอมมาวัดครั้งแรก เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ.2549 ซึ่งตรงกับช่วงธุดงค์ปีใหม่พอดี

ความสุขที่ไม่มีวันหมดอายุ

นั่งไปซักพัก แล้วผมก็ได้พบกับแสงสว่างที่ไม่แสบตา รู้สึกเย็นตาและเย็นใจมากๆ ตอนนั้นจิตใจผม มีความสุขมากๆ ครับ เป็นสุขที่เกินบรรยายจริงๆ สุขกว่าการร้องเพลง สุขกว่าการรับประทานอาหาร สุขกว่าสุขทางโลก ทางโลกสุขชั่วประเดี๋ยวประเดียว เหมือนอิ่มแล้วก็กลับมาหิวใหม่ แต่ความสุขภายในที่ผมได้ในตอนนี้ เป็นความสุขที่ไม่มีวันหมดอายุครับ

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 4

ผมอยากบอกกับคนทั่วโลกว่า อย่าไปทำอะไรเลย แค่เอาใจหยุดไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ก็พอ แค่ทำใจนิ่งๆเฉยๆ ทำความรู้สึกว่ามีจุดเล็กๆที่กลางกายพอแล้ว อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ จะทำอะไรก็เริ่มจากศูนย์กลางกาย จำง่ายๆแค่นี้ อย่าไปจำอะไรเยอะ

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน

หลวงพ่อเป็นต้นแบบของผม เป็นเหมือนดาราในดวงใจ เป็น Idol คือ บุคคลในอุดมคติ Role model เป็นบุคคลที่น่าทึ่งมาก ผมรักหลวงพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นฮีโร่ของผมครับ (You are my HERO.)