罗城

“ ผมนี่แหละ..ต้องเป็นผู้มาฟื้นฟู บูรณะ และรักษาเมืองโบราณแห่งนี้ไว้ ให้เป็นสมบัติของพระศาสนาสืบไป ” เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่า เวียงลอ คงเคยเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก เพราะผืนดินแห่งนี้ แม้จะเป็นเพียงตำบลเล็กๆ แต่กลับมีวัดมากถึง 10 กว่าวัด

哦…债主

น้องสาวคนนี้เค้าเป็นคนแปลกมาก เราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เธอจะคุยกับแม่และตัวลูกนับคำได้ ไม่เกินสิบคำต่อวัน ไม่ เคยซื้อข้าวให้แม่ ไม่เคยเรียกแม่ทานข้าว เธอจะซื้อเฉพาะของเธอคนเดียว วันเกิดแม่ไม่เคยมีแม้ของขวัญ และแม้แต่คำว่าขอบคุณ ที่จะมีให้แม่สักคำก็ไม่มี

捌、纪念佛像

二番はいない8

เจ็บกะด้อกะเดี้ย

เพื่อนผู้หญิงของลูกคนหนึ่งมีนิสัยคล้ายผู้ชาย ใจร้อน วู่วาม เมื่อปี ๒๕๓๙ มีผู้ชายคนหนึ่งมาหลงรักเธอ แต่ผู้ชายคนนี้มีภรรยาและลูกแล้วแต่เพื่อนของลูกไม่ได้มีใจให้เขาเลย ต่อมาผู้ชายคนนี้ก็พาเพื่อนเขามาจับตัวเพื่อนของลูกไปที่จังหวัดระยองและ ได้จับเธอกรอกยาพิษฆ่าเธอตายและนำร่างของเธอไปทิ้งในป่า

虽是初恋，但却是真爱

我是法身寺的义工，在佛历2527年首次参加法身寺在我家乡─雷府所主办的三日静坐班。当天看到出家人引导许多居士静坐，令我印象深刻。当我从中得到启示：“ 静坐是国际化的善行，人人都可以静坐！”的道理后，便一直参与寺院的活动了。

﹝附录﹞入法身法门静坐入门

土地神想结婚

我父亲小时候，因脚有疙瘩而变成了伤口使筋络紧绷。行走时会跛脚，所以右脚就残废了，父亲缝制衣服和当收买旱地农作物到城市卖的商人。母亲当了老师，母亲不爱父亲，因他们的婚姻是由长辈们所指定，虽然是这样他们也有了八个孩子，我是老五。父亲是个心胸宽阔的人，大家都认识他，有了好多属下、喜欢赌博。他一直勤劳而让家境能富裕，当上了村庄里的富翁。

三轮车夫

在七十年前的中国，我在农夫的家庭中出生，当我差不十岁多时就爆发了战争。父亲被征入伍，母亲就带我和三个妹妹乘船到了泰国。我们逃亡到泰国，后来父亲也跟着我们一起逃到泰国来。父亲受雇当三轮车夫，母亲受雇在家纺纱和织布。直到每个孩子长大而有自己的工作，父母亲就退休了。当母亲年纪大时，就患了糖尿病，然后她跌倒，臀部的骨头破裂要入医院开刀而治疗约两个月就往生，享年七十四岁。

男人生命中的一次

在我小时候，曾有五、六次差一点往生的际遇。例如：有一次在我十二岁那年，当天我去家附近的池塘戏水。这个池塘，是因泥土被挖去卖而形成的，足足有六米深。我站在池塘边，然后就跳到池塘里，我两脚一直沉到池塘底，且被池塘底的泥土粘得很紧，不管怎么移动，都拔不出来。最后我尽量用全力跳出，才可以从泥土中挣脱出来，差一点就溺毙了。