Mobile Versionอานุภาพพระธรรมกาย
นับจากวันเข้าพรรษามาได้ 48 วันแล้ว นับกันเป็นวันๆ ไปเลยก็เหลืออีกไม่กี่วันจะออกพรรษาแล้ว พรรษานี้มีชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุธรรม คำเต็มคือ บรรลุพระธรรมกาย ซึ่งเป็นกายตรัสรู้ธรรม เป็นพระภายในตัวของเราและมนุษย์ทุกคนในโลก ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของเราและของสรรพสัตว์ทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะยิ่งไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้วเข้าถึงพระธรรมกายได้เมื่อไร เราก็จะพบความสุขที่แท้จริง แล้วจะมีอุปกรณ์ในการศึกษาเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตได้ เพราะพระธรรมกายมีธรรมจักษุและมีญาณทัสนะที่กว้างไกล เว้นจากกายพระธรรมกายแล้ว กายอื่นศึกษาได้ยาก เพราะไม่มีดวงตาเห็นได้รอบตัวเหมือนพระธรรมกาย
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันที่พระองค์ตรัสรู้ธรรม ที่ทรงสละชีวิตไม่ว่าเนื้อเลือดจะแห้งเหือดหายไป
เหลือแต่กระดูกหนังช่างมัน ถ้าไม่ได้บรรลุมรรคผลนิพพานแล้วจะไม่ลุกจากที่
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันที่พระองค์ตรัสรู้ธรรม ที่ทรงสละชีวิตไม่ว่าเนื้อเลือดจะแห้งเหือดหายไปเหลือแต่กระดูกหนังช่างมัน ถ้าไม่ได้บรรลุมรรคผลนิพพานแล้วจะไม่ลุกจากที่ ยามต้นพระองค์ได้บรรลุบุพเพนิวาสานุสติญาณก็บรรลุได้ด้วยพระธรรมกาย เมื่อใจของพระองค์หยุดนิ่งได้ถูกส่วนก็ไปเชื่อมโยงกับบารมีภายใน ดึงดูดให้เข้าไปถึงพระธรรมกายภายใน แล้วพระองค์ก็ไปรู้เห็นเรื่องราวชีวิตของพระองค์ตลอดเลย เห็นภาพเป็นเรื่องราวต่อเนื่องกันไปจนกระทั่งจบเรื่อง ไม่ใช่คิดหรือนึกด้วยปัญญาเห็นเป็นภาพ เป็นเรื่องราวว่า ทำให้เกิดสังขารอย่างไร เหมือนเห็นภาพเมล็ดพืชว่าพอหยั่งลงดินแล้วรากมันงอกออกมาอย่างไร มีรากแก้ว รากฝอย แล้วก็เติบโตเป็นลำต้น เป็นกิ่งก้าน ใบ ดอก ผล แล้วจากผลต้นนี้เอาไปฝังดิน งอกขึ้นมาอีกแล้ว เป็นอีกต้นหนึ่งในทำนองเดียวกัน ต้นแล้วต้นเล่าไปเรื่อย ๆ อุปมาคล้าย ๆ อย่างนั้น จะเห็นด้วยว่า อวิชชาทำให้เกิดสังขาร สังขารเกิดวิญญาณเห็นกระแสกิเลส ที่เรียกว่า อาสวะ แปลว่า เครื่องหมักดอง ดองด้วยโลภ ด้วยโกรธ ด้วยหลง ตอนนั้นเห็นกระแสแต่ยังไม่เห็นผู้ผลิต ก็ฟังเพลิน ๆ กันไปก่อนเพื่อจะสรุปให้รู้ว่า พระธรรมกายสำคัญมาก เป็นสิ่งที่ทำให้บรมโพธิสัตว์ได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ และขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไปเลย
เพราะฉะนั้น พระธรรมกายสำคัญมาก มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคนเกิดมาก็เพื่อการนี้คือเพื่อมาทำพระนิพพานให้แจ้ง และจะแจ้งได้ก็ด้วยกายเดียว คือ พระธรรมกายเท่านั้น กายอื่นทำให้แจ้งไม่ได้ เพราะความละเอียดไปไม่ถึงเมื่อเรารู้วัตถุประสงค์ของชีวิตว่าเกิดมาเพื่อการนี้ เราจึงไม่ควรปล่อยให้วันเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ พรรษานี้จึงเป็นพรรษาที่ดีมาก เป็นจังหวะชีวิตที่ดีที่สุด ช่วงไหนที่ใครมีความรู้สึกอยากปฏิบัติธรรม มองเห็นโลกว่ามันไม่มีอะไรเป็นสาระแก่นสาร อยากจะหาแก่นสารของชีวิต แล้วลงมือปฏิบัติแค่ลงมือปฏิบัติแม้ยังไม่ได้พบอะไรเลย ก็ถือว่าเป็นช่วงจังหวะชีวิตที่ดี ถ้าลงมือปฏิบัติแล้วได้ผลจากการปฏิบัติ ได้เข้าถึงพระธรรมกายก็ถือว่าเป็นช่วงที่ดีที่สุดของชีวิต
ดังนั้น พรรษานี้ที่เรามีความตั้งใจกัน เป็นสิ่งที่ถูกต้องดีงาม เรากำลังเดินตามรอยบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน เพราะฉะนั้นวันเวลาที่เหลืออยู่ในพรรษานี้จะต้องขวนขวายกันให้เต็มที่ อย่าปล่อยให้โอกาสอันดีอย่างนี้เป็นวิกฤติของชีวิต เพราะเราจะละจากโลกนี้ไปเมื่อไรไม่รู้
ถ้าเรามีความเพียรจริง ๆ และศึกษาหลักวิชชาให้แจ่มแจ้ง ไม่ต้องเสียเวลาไปลองผิดลองถูก หรือไปค้นหาวิธีการด้วยตัวของตัวเอง เราคว้าเอาเลยวิธีการที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านได้ค้นมาแล้ว เป็นพยานในการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยการหยุดนิ่งเฉย ๆ อย่างนี้แค่นี้เท่านั้นความสมหวังก็จะอยู่ในกำมือของเรา เราก็จะเข้าถึงได้อย่างแน่นอน
30 สิงหาคม พ.ศ. 2546จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหา
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
http://goo.gl/n6G8jF
พิมพ์บทความนี้
