Mobile Versionทีมวิจัยจากยูซีแอลเอสหรัฐ ค้นพบเหตุผลทางพันธุกรรมที่อธิบายได้ว่า ทำไมคนที่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวถึงมีสุขภาพทรุดโทรม
ยิ่งเปลี่ยวเหงาร่างกายยิ่งกระตุ้นแอนติบอดีทำงานมากขึ้นจนเนื้อเยื่ออักเสบเปิดเปิงนักวิจัยพบยีนกลุ่มหนึ่งทำงานมากผิดปกติเมื่อคนรู้สึกโดดเดี่ยวจากสังคมและสามารถระบุยีนหลายตัวที่ทำลายระบบภูมิคุ้มกันและทำให้เนื้อเยื่ออักเสบก่อนหน้านี้มีงานวิจัยหลายเรื่องพิสูจน์ให้เห็นความสัมพันธ์ชัดเจนว่านักวิจัยเนเธอร์แลนด์เคยศึกษาความเกี่ยวข้องกันระหว่างยีนและความเปลี่ยวเหงากับฝาแฝด 8,000 รายมาแล้ว และชี้ให้เห็นความเกี่ยวพันดังกล่าวส่วนงานของมหาวิทยาลัยยูซีแอลเอศึกษาเชิงลึกมากขึ้นเพื่อดูว่ายีนตัวไหนที่เข้ามาเกี่ยวข้องบ้างโดยใช้อาสาสมัคร 14 รายและประเมินระดับความสัมพันธ์ทางสังคม โดยนำระบบให้คะแนนมาวัดต่อมาทีมวิจัยได้ศึกษาดูการทำงานของยีนในเซลล์เม็ดเลือดขาวและพยายามเปรียบเทียบผลผลปรากฏว่าในกลุ่มอาสาสมัครที่ "โดดเดี่ยว"พบยีนหลายตัวที่มีแนวโน้ม "แสดงออกมาเกินไป"เมื่อเปรียบเทียบกับยีนชุดเดียวกันในอาสาสมัครอีกกลุ่มหนึ่งยีนชุดนี้เป็นที่รู้กันว่า เกี่ยวข้องกับกลไกต่อสู้กับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายเช่นทำให้เกิดการอักเสบ และเมื่อร่างกายอักเสบมากเข้าเนื้อเยื่อจึงเสียหาย และทำให้เจ็บป่วยส่วนยีนกลุ่มอื่นที่เชื่อว่ามีบทบาทสำคัญจัดการกับไวรัส และผลิตสารแอนติบอดีซึ่งเป็นระบบภูมิคุ้มกันร่างกายอย่างหนึ่ง พบว่ามีกิจกรรมน้อยกว่าเมื่อเทียบกับอาสาสมัครกลุ่มที่ไม่เปลี่ยวเหงาดร.สตีเฟนโคล หัวหน้าทีมวิจัย สรุปว่า งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าผลกระทบทางร่างกายที่เกิดจากความว้าเหว่ในสังคมมีผลไปถึงกระบวนการพื้นฐานภายในร่างกายที่สำคัญนั่นคือ กิจกรรมของยีน และการค้นพบนี้ช่วยให้มองหาทางคิดค้นยามาขัดขวางไม่ให้ร่างกายได้รับผลกระทบจากโรคว้าเหว่ และผลกระทบที่เกิดขึ้นไม่จำกัดเพศ วัยคนรวย และคนจนนักวิจัยยังกล่าวด้วยว่าคนที่มีเพื่อนมากไม่ได้หมายความว่าไม่โดดเดี่ยวแต่ขึ้นอยู่กับคนเหล่านั้นมีความสัมพันธ์แนบสนิทกับเพื่อนฝูงหรือไม่ที่มา-
http://goo.gl/uUiYR
พิมพ์บทความนี้
