Mobile VersionCASE STUDYด้วยรักจาก .38เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMCกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงในปี พ.ศ. ๒๕๓๗ ลูก ได้ยินคำว่าวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรกในชีวิต ขณะนั้นลูกอายุ ๓๕ ปี โดยญาติผู้อ่อนวัยกว่า จะไปวัดทุกอาทิตย์ต้นเดือนและต้องมาพักค้างคืนที่พักเดียวกันกับลูก เพื่อจะไปขึ้นรถบัสในตอนเช้า กว่าครึ่งปีที่เขามาพัก ลูกไม่เคยได้ยินญาติพูดถึงบุญหรือไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่จะบอกบุญลูกเลย เหตุที่เขียนข้อนี้เพราะเสียใจและเสียดายและโกรธ (ผิดหวัง) ที่เขาไม่เคยบอกบุญเราเลยแม้แต่บาทเดียว ไม่เคยเอาสื่อสิ่งพิมพ์ใดๆ มาให้เราเลย คิดเสียใจจนบัดนี้ว่าเราไม่ได้ร่วมทำบุญอีกเยอะมาก ทำให้พลาดบุญ และเมื่อได้ยินหลวงพ่อสอนลูกๆ เสมอๆ ว่า “ ยังมีผู้มีบุญอีกมากที่กำลังรอเราไปบอกบุญ ” ลูกจึงตั้งใจและสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ทำเช่นญาติอ่อนวัยผู้นั้น และจะบอกบุญให้บ่อยและมากที่สุดที่มีโอกาส เพื่อมิให้ใครต้องมาเสียใจเช่นลูก และอาจจะโกรธลูกในอนาคตก็ได้คะในช่วงเวลานั้นลูกเริ่มใช้ชีวิตคู่กับคนที่ลูกคิดว่ารักเขามาก ลูกได้บอกกับเขาว่า “ ถ้าคุณกับฉันต้องเลิกกันด้วยการจากเป็น..ฉันจะยิงคุณตายและจะยิงตัวเองตายด้วย โดยไม่สนใจว่า ใครจะเสียใจ ” ลูกตั้งใจทำเช่นนั้นจริงๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งมีปากเสียงกันรุนแรงมาก เขาขาดสติใช้กำลังกดคอและตัวลูกทำให้ลูกเจ็บและโกรธมาก ลูกสะบัดตัวหลุดจากตัวเขาและวิ่งขึ้นชั้น ๒ หยิบปืน .๓๘ ใส่กระสุนเต็มและวิ่งลงมา แต่เขาตกใจกลัวความบ้าของลูก ได้วิ่งไปหลบ ขออาศัยเพื่อนบ้าน ในตอนนั้นลูกจะยิงเท่าไหร่ก็ยิงไม่ออกไม่ใช่ยิงไม่เป็น ปืนกระบอกนั้นเคยยิงขึ้นฟ้าเล่น ๆ มาแล้ว แต่ครั้งนี้ยิง ๒ ครั้ง..ไม่ออก..พอจะกดครั้งที่ ๓ จึงได้สติและเดินกลับขึ้นห้องตัวเอง เขาแอบย่องเข้าบ้านขับรถหนีไม่กลับบ้าน ๓ วัน และแอบกลับมาขณะที่ลูกไม่อยู่บ้านและขโมยปืนไปไม่ให้ลูกเห็นปืนอีกเลยต่อมาเดือนมกราคม ปี ๒๕๔๑ ลูกมีโอกาสได้ไปเที่ยววัดพระธรรมกาย โดยบังเอิญและได้รับการต้อนรับจาก กัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ซึ่งได้เป็นกัลยาณมิตรคนแรกที่นำพาลูกให้ได้สร้างบารมี ต่อมาเดือนเมษายนช่วงสงกรานต์ กัลยาณมิตรท่านนี้ ได้โทรมาชวนไปสวนบัว ๗ วัน ลูกตอบว่าไปทันที แต่ขออนุญาตสามีก่อน แปลก..แต่จริง..สามีอนุญาตและออกเงินให้ไป แถมให้เงินติดตัวอีก..โอ๊ะ..มาแปลก..สงสัยจะเห็นว่าใกล้บ้ามั้ง!.. จึงให้ไปแบบแถมเงินด้วย แต่สามีกำชับแบบหนักแน่นว่า “ ให้ไปฝึกสมาธิ(Meditation) เพราะเห็นคุณชอบเรื่องพวกนี้ และอย่าไปงมงายกับธรรมกายนะ ” ลูกไม่ค่อยเข้าใจว่าจะไป งมอะไร งายอะไร ?พอวันสุดท้ายก่อนกลับหมู่คณะพาทุกคนไปสวนเพชรแก้ว ลูกไปกวาดพื้นและเก็บใบไม้บริเวณรอบ ๆ ต้นโพธิ์ และได้นั่งแถวหน้าสุด และเมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อเดินทางมาถึง ขณะที่ให้โอวาทลูกฟังเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจมากบ้าง แต่น้ำตาไหลไม่หยุด ตอบตัวเองไม่ได้มีแต่ความรู้สึกว่าลูกอยากกลับมา ขออนุญาตให้ลูกได้เป็นลูกหลวงพ่อได้ไหมคะ แปลกใจตัวเองมากๆหลังจากวันนั้น กัลยาณมิตร ก็ได้ชักชวนให้ไปวัดทุกอาทิตย์ต้นเดือนและงานบุญใหญ่ทุกบุญ ลูกก็ชวนญาติพี่น้องไปทุกครั้ง บางครั้งเป็น ๑๐ กว่าคน แต่ทุกคนไปแล้วก็ไม่ยอมไปอีก ในช่วงเวลานั้นปัญหาภายในบ้านเริ่มเหมือนคลื่นใต้น้ำเพราะลูกเริ่มงมงายในสายตาทุกคนในครอบครัว และวันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๔๒ วันคุ้มครองโลก วันนั้นสามีบอกจะย้ายออกจากบ้าน (คือขอเลิกกับลูก) โดยบอกเหตุผลว่า “ ผมไม่ชอบวัดพระธรรมกาย แต่คุณงมงายไปวัดพระธรรมกาย ...เราต่างคนต่างเดิน ละกัน ” ลูกฟังแบบเงียบไม่เถียง แต่พูดในใจว่า “ ฉันเลือกวัดพระธรรมกาย ” และเขาก็ย้ายออกไปตั้งแต่วันนั้นชีวิตของลูกตั้งตัวไม่ติดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยความที่ธาตุธรรมอ่อน คิดโง่ๆ ว่าอยากกินยาตาย คิดวนไปวนมา ในที่สุดจึงเข้าห้องพระนั่งคุยกับพระพุทธรูปและรูปถ่ายหลวงปู่สดและรูปถ่ายคุณยาย พอได้ร้องไห้ระบายความในใจแล้ว จึงสวดมนต์และนั่งหลับตาทั้งๆฟุ้งๆ เต็มกระบุง แต่ก็ทำเช่นนี้แทบทุกวันแล้วความทุกข์ค่อยๆ เบาลงจากใจและสติเริ่มเกิด คิดขึ้นได้ว่า…นี่เราเข้าวัด ๑ ปีเต็มๆ คือ เมษายน ๔๑ ถึง เมษายน ๔๒ พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ปูพื้นฐานจิตใจเราให้สูงขึ้น ให้เราได้รู้ถึงบุญบาปและการสร้างบารมี นี่แค่ปีเดียวใจเราสูงขึ้นขนาดนี้แล้ว ยังจะคิดไม่ดีอีกหรือ อายจริงๆ... ต่อมาลูกจึงสู้ชีวิต จนได้มาทำงานที่ต่างประเทศย้อนไปในปี ๒๕๔๑ ช่วงที่เพิ่งเข้าวัดก็เป็นช่วงเวลาที่ทางวัดเริ่มสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ในเวลานั้น มหาธรรมกายเจดีย์เพิ่งจะลงเสาเข็ม พื้นดินมีแต่เหล็กปักไว้ทั่ว ลูกได้สร้างพระที่ประดิษฐานภายนอกให้กับพ่อที่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว และแม่ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ สร้างทั้งหมด ๕ องค์ เป็นการทำแบบสะสมบุญ พ่อของลูกถูกยิงตาย เพราะการซื้อที่ดินที่ผู้มีอิทธิพลจะแย่งซื้อผืนเดียวกัน ลูกคิดในใจบอกพ่อว่า “ ลูกจะสร้างพระให้พ่อนะ พ่ออยู่ที่ไหนขอให้พ่อมารับรู้ด้วย ” ในคืนนั้นลูกก็ฝันถึงพ่อมาหาทันที พ่อมายืนยิ้มหน้าตาอิ่มเอิบมาก ใส่สูทสีฟ้า ในฝันลูกร้องไห้ถามพ่อว่า พ่ออยู่ที่ไหน ? แต่พ่อไม่ตอบยิ้มอย่างเดียว...ในช่วงปลายปี ๔๒ ทางเจ้าหน้าที่ได้ส่งข่าวขอให้ปิดองค์พระทุกองค์ที่สะสมอยู่ ในช่วงเวลานั้น..ลูกไม่มีเงินเลย จึงตัดสินใจขายแหวนเพชรและสมบัติบางอย่างได้เงินมาปิดองค์พระได้สมใจปรารถนา และมีเงินเหลืออีกจำนวนหนึ่งหลังจากนั้นเหตุการณ์ในชีวิตของลูกเริ่มเปลี่ยนแบบพลิก ลูกเริ่มอธิษฐานขอพระมหาสิริราชธาตุ ซึ่งเป็นของขวัญที่ได้รับจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกอธิษฐานทุกวันในสัปดาห์แรกที่เพิ่งรับมา ขอแบบวางท่านไว้บนหมอนและกราบหมอนทุกคืนว่า “ลูกเริ่มค้าขายเสื้อยืด อยากได้รถกระบะสักคัน ถ้ามีรถกระบะอยากจะขับไปรับพระสงฆ์ที่ตึกสงฆ์ไปส่งที่สภาทุกวันอาทิตย์ ลูกขอให้รถที่อยากได้มีแอร์และที่นั่งด้านหลังและขอเกียร์ออโต้ ขอกระจกไฟฟ้า ขอออโต้ล็อค ขอมีเครื่องเล่น CD ด้วยนะคะ จะได้เปิดเพลงของวัดให้พระฟังขณะรับท่านขึ้นมานั่ง ” ลูกขอแบบนี้ทุกคืน ๗ คืน พอคืนที่ ๘ สามีที่เลิกกันไปหลายเดือนแล้วได้กลับมาเยี่ยมและพูดกับลูกว่า “ ผมว่ารถของคุณคันนี้เล็กไปสำหรับขายเสื้อยืดนะ ” ลูกไม่พูดอะไรได้แต่นิ่งเงียบและยิ้ม เขาหายไปครึ่งชั่วโมง กลับเข้ามาแล้วพูดว่า “ผมตกลงซื้อรถกระบะกับคุณลุงข้างบ้าน ให้คุณได้แล้วนะ อยากจะไปดูรถไหม ? ” ลูกตกใจไม่เชื่อหูตัวเอง ฝันอยู่หรือเปล่า ?..คงอดยิ้มไม่ได้เพราะมือกำพระสิริราชธาตุที่คอแน่น ใจก็พูดว่า หลวงพ่อบุญส่งผลเร็วแบบนี้หรือ ?..จริงๆ หรือเนี่ย ?..ใจพองแบบเปิดไม่ปิดเลยล่ะ! พอไปดูรถก็ยิ่งงงอีกว่าคุณลุงอายุ ๖๓ ปี เนี่ยนะแต่งรถแบบนี้ อุปกรณ์ครบทุกอย่างที่อธิษฐานขอ โดยเฉพาะเครื่องเสียง คุณลุงบอกว่ามีราคาเกือบแสนบาทในเวลานั้นพระของขวัญที่ได้รับจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัวคือพระมหาสิริราชธาตุ เป็นที่พึ่งของลูก ลูกขอเรื่องค้าขายทุกวันก็สำเร็จ ปัจจัยที่ได้มาลูกเชื่อเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า เป็นอานุภาพบุญและอานุภาพจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัว เพราะนอกจากบุญปัจจุบันแล้วก็ไม่มีอะไรจะเป็นคำตอบได้ว่าเป็นบุญเก่า เพราะถ้าบุญเก่าลูกมีมากพอ ลูกคงไม่มีชีวิตที่ขึ้นลงเหมือนกราฟ เช่นนี้ในขณะนั้นลูกสาวของลูก อายุ ๑๗–๑๘ ปี ก็มองว่าลูกงมงายและไม่เข้าใจ เราคุยกันไม่รู้เรื่อง ลูกสาวต่อต้าน ดื้อเงียบที่เห็นลูกไปวัดทุกอาทิตย์ ลูกเคยถามลูกสาวว่า “ลูกไม่ชอบให้แม่ไปวัด แล้วลูกชอบให้แม่นัดเพื่อนๆ มานั่งเล่นไพ่ สูบบุหรี่ที่บ้าน เหมือนที่เคยทำไหม ?..แม่จะได้ทำให้ดู ถ้าลูกชอบ” ลูกสาวไม่ตอบแต่ไม่คุยกับลูกหลายวัน ต่อมาลูกได้มีโอกาสกราบหลวงพ่อที่ศาลาดุสิต หลวงพ่อสอนว่า “อย่าไปดุเขานะ เขาดื้อกับแม่ชั่วคราว ” นับจากวันนั้นลูกก็ไม่เคยดุเขาหรือชวนเขาไปวัดอีกเลยต่อมา ๓-๔ เดือน เช้าวันอาทิตย์บูชาข้าวพระ อยู่ๆ ลูกสาวได้มาขอไปวัดกับลูก ในขณะที่บูชาข้าวพระ ลูกได้ยินเสียงลูกสาวร้องไห้เบาๆ มาก ก็แปลกใจว่าร้องไห้ทำไม ? พอเสร็จพิธีในภาคเช้าถึงได้ทราบว่าลูกสาวเห็นองค์พระภายในสว่างใสชัดกว่าลืมตาเห็น มีความสุขอบอุ่นในชีวิต อย่างไม่เคยรู้สึกอบอุ่นแบบนี้มาก่อน...ตัวลูกไม่เคยเห็นองค์พระภายใน จึงนึกภาพไม่ออกว่าชัดใสกว่าลืมตาเห็นเป็นอย่างไร ? … ลูกสาวบอกกับลูกว่าหลวงพ่อพูดคำว่า “ พวกเรามีของดีอยู่ในตัวแต่ไม่รู้จักเอาออกมาใช้ ” คำนี้สะกิดใจเขามาก เพราะเมื่อเขาอายุ ๑๓–๑๔ ปี เขาเคยได้มาขอให้ลูกอนุญาตให้เขาเปลี่ยนศาสนาเป็นคริสต์ เขาจะมาขอเป็นช่วงๆ ครั้งที่ ๓ มาขอแบบจริงจังมาก ลูกเห็นจะต้านไม่อยู่ (ทั้งๆ ที่ตอนนั้นตัวลูกเองก็ยังไม่เข้าวัด ) ลูกจึงสอนให้ไปอธิษฐานกราบหมอนก่อนนอน ๓ คืนติดกันให้พูดว่า “ ถ้าศาสนาคริสต์ดีต่อตัวจิ๊บ(ชื่อลูกสาว) ในอนาคต ก็ขอให้ฝันเห็นพระเยซู แต่ถ้าศาสนาพุทธดีต่อตัวจิ๊บในอนาคต ก็ขอให้ฝันเห็นพระพุทธเจ้า ” ลูกสาวก็ทำตามคำแนะนำ ในวันรุ่งขึ้นเช้าตรู่ลูกสาวหน้าตื่นมาหาลูกและเล่าความฝันให้ฟังว่า เดินไปที่ไหนไม่ทราบพบพระพุทธเจ้ายืนอุ้มบาตรอยู่ และในมือจิ๊บมีพวงมาลัยดอกมะลิอยู่ในมือ จึงถวายท่านโดยวางไว้บนบาตรท่าน แล้วท่านก็พูดว่า “ เจ้ามีของดีอยู่ในตัว แต่ไม่รู้จักเอาออกมาใช้ ” ซึ่งเป็นคำพูดเดียวกับที่หลวงพ่อเทศน์ ลูกสาวจึงถามลูกว่าหรือหลวงพ่อเป็น….พระองค์นั้นคะ ?..ลูกก็ได้แต่ฟังและจำทุกคำพูดของลูกสาวและหลังจากวันนั้น ลูกสาวก็จะไปวัดกับลูกทุกวันอาทิตย์ ไม่งอแงอีก และนี่ก็เป็นอีกอานุภาพของการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ที่ลูกแอบอธิษฐานไว้ให้ลูกสาวได้มาวัดตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๔๑ ที่เพิ่งเข้าวัด จวบจนปัจจุบัน ๗ ปีเต็ม ลูกก็ยังแขวนพระมหาสิริราชธาตุ ......พระของขวัญที่ได้รับจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัว......ทุกวัน และสำนึกในอานุภาพบุญจากการสร้างพระบนโดมถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และอานุภาพบุญจากการสร้างพระให้กับตัวเองและครอบครัว คิดเสมอว่านี้เราสร้างแค่นี้เองบุญยังส่งให้ชีวิตเราพลิกได้และมีความสุข แล้วคนอื่นๆ ที่เขาสร้างมากกว่าเราล่ะ ?.......ถ้าเมื่อบุญส่งผลเขาคงสุขกายสุขใจขนาดไหนเนี่ย ?.......จะรวยขนาดไหนคำถามที่อยากถามคุณครูไม่ใหญ่คะ1. ลูกมีกรรมอะไรอะไรสามีจึงทิ้งลูกไป อดีตชาติลูกเป็นเช่นไรจึงเป็นคนบ้าบิ่นจึงขนาดจะเอาปืนมายิงสามีได้ แต่ยิงไม่ออกเป็นเพราะบุญอะไรคุ้มครองไว้ไม่ให้ลูกทำความชั่ว2. ที่ลูกมีฐานะดีขึ้น ได้งาน ได้เงิน ได้รถ อย่างอัศจรรย์จากการอธิษฐานกับพระของขวัญที่ได้รับจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัว เป็นเพราะบุญส่งผลอย่างไรคะ เป็นบุญใหม่ในปัจจุบัน หรือบุญเก่าในอดีตรวมกันคะ ลูกควรจะทำเช่นไรไม่ให้ฐานะตกต่ำเช่นนั้นอีก3. พ่อได้รับบุญจากการสร้างพระไหมคะ เพราะพ่อเคยนับถึงพุทธแต่เปลี่ยนเป็นคริสต์ในภายหลัง ขณะนี้พ่ออยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นเช่นไร4. วิบากใดทำให้พ่อต้องถูกยิงตาย จากการซื้อที่ดินที่ผู้มีอิทธิพลจะแย่งซื้อผืนเดียวกัน5. เหตุใดในจำนวนพี่น้อง ๕ คน พ่อมักจะมาให้ลูกฝันถึงคนเดียว และมักจะฝันทุกปี ปีละครั้ง ในช่วงวันเดือนที่พ่อตาย6. ลูกจะต้องทำบุญอะไร ทำบุญอย่างไรจึงจะสร้างองค์พระภายในและทำเสาแก้วได้อย่างสะดวกสบายคะ เป็นเพราะวิบากกรรมเก่าลูกมีมากหรือเปล่าคะ7. ลูกปรารถนาที่จะเข้าถึงธรรม บ่อยครั้งที่นั่งไม่ถูกวิธีและวางเบาไปก็หลับบ่อย เบื่อตัวเองมากที่เผลอกดตา ลูกควรจะนึกถึงองค์พระหรือดวงแก้วดีคะ8. ลูกและลูกสาวสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ทำไมปัจจุบันนี้จึงแยกอยู่กับลูกสาว และลูกต้องอยู่ไกลถึงต่างประเทศ ส่วนลูกสาวอยู่ที่ประเทศไทย9. เรื่องที่ลูกสาวฝัน ตอนที่จะเลือกระหว่างพุทธกับคริสต์ นั้นเกิดจากอะไร ทำไมคำพูดในฝันจึงพ้องกันกับคำพูดที่หลวงพ่อเทศน์คะ10. ลูกสาวของลูกสร้างบุญมาอย่างไร ถึงได้นั่งเห็นองค์พระ แต่ตอนนี้ลูกสาวห่างธรรมะ ห่างวัดมาก ลูกสาวจะมีโอกาสกลับมาสร้างบารมีไหมคะ ขอความเมตตาหลวงพ่อให้คำแนะนำแก่เขาด้วยคะขอกราบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ที่เมตตาลูกที่อยู่ต่างประเทศทำให้ลูกมีความรู้สึกอยู่ไม่ไกลจากหลวงพ่ออีกเลยตั้งแต่มีโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันลูกได้เข้าใจและศึกษาถึงกฎแห่งกรรมได้ชัดเจนและเข้าใจและเห็นภาพมากจริงๆโรงเรียนนี้ปิดอบายให้คนทั่วโลกมากมายและที่ขำคือ นักเรียนได้เป็น FBI และทำนายเล่นๆได้บ้างแล้วจากผลของกรรมว่าทำอะไรมาอันนี้สนุกมากคะฝันในฝันหลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ1. สามีทิ้งลูกไป เพราะศรัทธา ศีล ทิฐิ ไม่เสมอกัน ตัวลูกอยากเข้าวัดสร้างบารมีให้ถูกวัตถุประสงค์ของชีวิต แต่สามีอยากกินเหล้า เจ้าชู้ เล่นการพนัน
2. อีกทั้งเป็นภาพของตัวลูกในอดีตเหมือนกัน เมื่อบุญเก่าที่เคยสร้างกับหมู่คณะมาส่งผล ทำให้ลูกหลุดพ้นจากวงจรอบายมุข ดังนั้นลูกไม่ต้องคิดมาก
3. ในอดีตลูกเคยมีปัญหาโกรธแค้นสามีมาก อยากจะฆ่าให้ตายเหมือนชาตินี้ แต่ได้กัลยาณมิตรพามาหาหมู่คณะ และได้ศึกษาธรรมะ ทำให้มีความรู้ จึงได้อธิษฐานจิตทุกครั้งที่ทำบุญว่า อย่าได้ฆ่าใครและอย่าให้ใครฆ่าเรา
4. บุญเก่าที่อธิษฐานไว้จึงทำให้ยิงปืนไม่ออกและมีสติทำให้ไม่ได้สร้างกรรมต่อ ส่วนนิสัยบ้าบิ่นติดตามข้ามชาติมา
5. บุญเก่าในอดีตและบุญใหม่ในปัจจุบันมารวมกันส่งผลให้ลูกมีฐานะดีขึ้น ได้งาน ได้เงิน ได้รถ อย่างอัศจรรย์จากการอธิษฐานกับพระของขวัญที่ได้รับมาจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัว
6. ลูกต้องสร้างบุญอย่างสม่ำเสมออย่าได้ท้อถอยในการสร้างบุญและทุกครั้งในการสร้างบุญจะต้องอธิษฐานกำกับไว้ในทุกๆเรื่อง เช่น อธิษฐานให้ชีวิตในการสร้างบารมีอย่าได้ถอยหลัง ให้เจริญก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ
7. พ่อตายใหม่ๆเป็นกายละเอียดเร่ร่อนอยู่ เมื่อลูกทำบุญอุทิศให้ พ่อได้รับบุญไม่เต็มที่ เพราะพ่อยังไม่ศรัทธาเต็มที่ แต่เป็นเพราะพ่อกำลังมีชีวิตลำบาก เมื่อได้รับบุญก็ปีติใจ จึงทำให้ชีวิตดีขึ้น และค่อยๆซาบซึ้งในผลบุญที่ได้รับ
8. ในบรรดาลูกๆของท่านทุกคน ลูกเป็นคนส่งบุญให้ท่านมากที่สุด ตอนนี้เป็นภุมมเทวาธรรมดาๆในระดับเป็นบริวารเขาอยู่
9. ที่พ่อเปลี่ยนไปจากพุทธเป็นคริสต์ เพราะเห็นว่าคริสต์ง่ายดี ทำบาปก็ล้างได้ แค่เชื่อพระเจ้าก็ไปสวรรค์ อีกทั้งไม่ได้ศึกษาคำสอนของพระพุทธศาสนา จึงถูกชักจูงได้ง่าย
10. แต่ตอนนี้ซาบซึ้งเรื่องบุญมาก เพราะตัวเองได้พ้นจากความเป็นกายละเอียดเร่ร่อน มีที่อยู่ มีเสื้อผ้า มีอาหาร เพราะบุญที่ได้รับจากลูก ไม่ได้จากพระเจ้าองค์ใดเลย
11. พ่อถูกยิงตาย เพราะความผูกเวรมากับผู้มีอิทธิพลที่จะมาแย่งซื้อที่ดิน ได้เคยทะเลาะกันมาข้ามชาติ เรื่องมีอยู่ว่า ทั้งคู่เคยเป็นพ่อค้าและแย่งกันค้าขายมีการขัดผลประโยชน์กัน
12. ในชาตินั้นพ่อเลยจ้างคนไปฆ่าอีกฝ่ายตาย ก่อนตายผูกเวรว่าจะขอมาฆ่าคืนบ้าง ดังนั้นเมื่อมาเจอกันชาตินี้จึงถูกฆ่าคืนบ้าง
13. พ่อมาเข้าฝันลูกคนเดียว เพราะเป็นคนเดียวที่สร้างบุญอุทิศให้ท่านมากที่สุด บวกกับความผูกพันที่ลูกมีกับพ่อด้วย จึงทำให้ฝันปีละครั้งในเดือนที่พ่อตาย
14. ลูกสร้างบุญเท่าที่ลูกทำได้ไปก่อน เพราะในอดีตลูกทำทานไม่สม่ำเสมอ ชาตินี้ทรัพย์จึงมาไม่สม่ำเสมอ และไม่มากดังใจปรารถนา แต่อย่ากังวลใจไปเลย ให้ทำเท่าที่ทำได้ไปก่อน ค่อยๆสั่งสมบุญไปเหมือนน้ำที่หยดที่ละหยดยังเต็มภาชนะได้
15. ลูกมีความสุขในการกำหนดองค์พระหรือดวงแก้ว ให้กำหนดอย่างนั้น ให้กำหนดเบาๆสบายๆเหมือนกับว่าสิ่งนั้นมีอยู่ในตัวของเราอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลกับการเห็นแม้ยังมืดอยู่ก็ตาม
16. ให้ทำความรู้สึกว่ามีสิ่งนั้นอยู่และให้ภาวนาสัมมาอะระหังอย่างเบาๆ แม้หลับก็ไม่เป็นไร ตื่นมาก็ให้ทำต่อได้ ไม่ช้าจะสมหวัง ให้ทำไปเรื่อยๆ
17. ลูกและลูกสาวเป็นกองเสบียงของหมู่คณะแบบตามอารมณ์ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง ไม่สม่ำเสมอ จึงทำให้ชีวิตนี้ขึ้นๆลงๆ
18. ลูกไม่ได้มีกรรมอะไรที่แยกกันอยู่กับลูกสาว เป็นแค่เหตุปัจจุบันที่ต้องทำงานหาเงิน
19. เรื่องที่ลูกสาวฝันตอนที่จะเลือกนับถือระหว่างพุทธกับคริสต์ แล้วเลือกตัดสินใจนับถือพุทธนั้น เป็นเรื่องของบุญที่เคยทำในพระพุทธศาสนาและหลวงพ่อมาในอดีต
20. ลูกสาวนั่งเห็นองค์พระ เพราะมีบุญภาวนาติดตัวมาตอนที่นั่งธรรมะมากับหมู่คณะในอดีต และชอบนั่งธรรมะมาก แต่ไม่ชอบยุ่งกับใครเลยขาดกัลยาณมิตร อีกทั้งไม่ชอบเป็นกัลยาณมิตรในการไปชักชวนคนสร้างความดีด้วย
21. ดังนั้นในชาตินี้จึงห่างวัด ห่างธรรมะไป จะมีแต่ตัวลูกที่จะเป็นกัลยาณมิตรให้กับลูกสาวได้
http://goo.gl/tfNFy
พิมพ์บทความนี้
