มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - ถวายทานนำมาซึ่งความสุข

 

มงคลที่ ๑๕

บำเพ็ญทาน

ถวายทานนำมาซึ่งความสุข

        เราทำมณฑปด้วยอ้อยแล้ว นิมนต์พระสงฆ์ ผู้ปฏิบัติซื่อตรง มีจิตตั้งมั่นเป็นสงฆ์ผู้อุดม ให้ฉันอ้อย เราเข้าถึงกำเนิดใดๆ คือความเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม เราย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลาย ด้วยอานุภาพบุญ นี้เป็นผลแห่งบุญกรรม

        การเกิดมาสร้างความดีเป็นทางมาแห่งสันติภาพอันไพบูลย์ เพราะการเกิดมาในโลกนี้ ต้องมีการอยู่ร่วมกันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย มีน้ำใจไมตรี หากทุกคนที่เกิดมาตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรมจะทำให้สังคมเป็นสังคมที่น่าอยู่ มีแต่ความสุขสงบ ไม่มีการแก่งแย่งชิงดีรบราฆ่าฟันกันอย่างที่เราเห็นอยู่ในปัจจุบัน ความบริสุทธิ์ที่เกิดขึ้นจากดวงใจของผู้ที่เต็มเปี่ยมด้วยกระแสแห่งความดี จะเชื่อมประสานรอยร้าวที่เกิดจากความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจ มวลมนุษยชาติจะปรองดองกัน หากกระแสแห่งความบริสุทธิ์เกิดขึ้นมากเพียงใด ย่อมจะช่วยให้โลกพบกับสันติสุขได้เร็วขึ้นเพียงนั้น กระแสแห่งความบริสุทธิ์และความดีงามจะขยายออกไปทั่วโลกได้นั้น ต้องออกมาจากใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส และหยุดนิ่งอยู่ภายในกลางกายของทุกๆ คน ดังนั้น การทำใจให้หยุดนิ่งจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับตัวเราและชาวโลกทั้งหลาย

มีวาระแห่งภาษิตที่มาใน อธิมุตตกเถราปทาน ความว่า

 

        "เมื่อพระโลกนาถพระนามว่า อัตถทัสสี ผู้เป็นอุดมบุคคล เสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว เรามีจิตเลื่อมใส ได้นิมนต์พระภิกษุสงฆ์ เราทำมณฑปด้วยอ้อยแล้ว นิมนต์พระสงฆ์ ผู้ปฏิบัติซื่อตรง มีจิตตั้งมั่นเป็นสงฆ์ผู้อุดม ให้ฉันอ้อย เราเข้าถึงกำเนิดใดๆ คือความเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม เราย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลายด้วยอานุภาพบุญ นี้เป็นผลแห่งบุญกรรมในกัปที่ ๑,๘๐๐ เราได้ให้ทานใดในครั้งนั้น ด้วยผลแห่งทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายอ้อย คุณวิเศษเหล่านี้ คือปฏิสัมภิทาญาณ ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราได้ทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว"

        *นี่เป็นเรื่องราวของพระอรหันต์รูปหนึ่งที่ท่านได้สร้างบุญใหญ่ไว้ในอดีต การสร้างบุญในเขตแห่งเนื้อนาบุญ คือศาสนา ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้ มีอานิสงส์ที่เกินควรเกินคาด เพราะเนื้อนาบุญที่ยิ่งกว่านี้ หรือวิเศษกว่าเนื้อนาบุญในศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่มีอีกแล้ว พระพุทธองค์เคยตรัสไว้ว่า ไทยธรรมที่ทำในพระพุทธศาสนา แม้ทำน้อยก็มีผลมาก ยิ่งทำมาก ก็ยิ่งมีผลมาก ใครก็ตามที่มีโอกาสได้สร้างบุญกับเนื้อนาบุญอันเลิศเช่นนี้ ย่อมจะได้บุญใหญ่ มีมรรคผลนิพพานเป็นที่สุด

       นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายไม่เคยมองข้ามการสร้างบุญใหญ่ในพระศาสนาเลย เมื่อมีโอกาสท่านจะไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะตระหนักดีว่า เนื้อนาบุญที่วิเศษสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย คือเนื้อนาบุญในพระพุทธศาสนา เหมือนเรื่องราวของนักสร้างบารมีท่านหนึ่ง ตัวท่านเองนับเป็นผู้ที่มีศรัทธาอันแรงกล้าในพระรัตนตรัยและไม่ใช่แค่ภพชาตินี้เท่านั้น แต่เป็นเช่นนี้มาหลายภพหลายชาติแล้ว

        ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ท่านได้สั่งสมไว้อย่างดี มาหลายภพหลายชาติ ได้ส่งผลให้ท่านเป็นผู้ที่มีจิตใจดีงาม น้อมไปในกุศล เมื่อมีผู้ชักชวนไปทำความดี ท่านจะไม่รอช้า เร่งขวนขวายเอาบุญอย่างเต็มที่ ทำให้บุญเก่าตามส่งผลคํ้าจุนมาโดยตลอด บุญใหม่ก็สร้างบุญเก่าก็หนุนนำ ได้ทำบุญต่อบุญมาเรื่อยๆ ได้สั่งสมบุญใหญ่อันเป็นอุปนิสัยแก่พระนิพพานมานับภพนับชาติไม่ถ้วน

        แม้จะมีโอกาสสร้างบุญมาหลายภพหลายชาติแล้วก็ตาม แต่ท่านยังทำไม่ถูกเนื้อนาบุญอย่างเต็มที่ จนกระทั่งมาถึงยุคที่พระโลกนาถเจ้าพระนามว่า อัตถทัสสี ได้เสด็จอุบัติขึ้นในโลก ทรงประกาศพระสัทธรรม ยังสรรพสัตว์ทั้งหลายให้ดื่มด่ำในรสพระธรรม มีผู้เข้าถึงธรรม ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันมากมายนับไม่ถ้วน ตอนที่พระบรมศาสดาพระนามว่า อัตถทัสสี ยังทรงพระชนมชีพอยู่นั้น นักสร้างบารมีท่านนี้ไม่มีโอกาสเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา เพราะยังไม่ได้มาเกิดเป็นมนุษย์ จนกระทั่งวันเวลาผ่านไป พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว

        นักสร้างบารมีท่านนี้จึงมาเกิดในตระกูลที่มีชื่อเสียง   แห่งหนึ่ง สมบูรณ์ด้วยสมบัติอันเป็นโลกิยะ ตระกูลนี้เป็นตระกูลสัมมาทิฏฐิ เลื่อมใสในพระศาสนามากและได้สร้างแบบแผนที่ดีในการสร้างบุญต่อเนื่องกันมายาวนานหลายชั่วอายุคน ทุกๆ คน ในตระกูลนี้มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย โดยให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนากันเป็นประจำ เมื่อกุลบุตรนี้มาบังเกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมเช่นนี้ บุญเก่าที่เคยสั่งสมไว้ ก็คอยหล่อเลี้ยงใจให้เป็นผู้ที่ไม่ประมาทในการบำเพ็ญบุญ   เมื่อเติบโตขึ้น ก็หาโอกาสสร้างบุญอย่างสม่ำเสมอ

        วันหนึ่ง ท่านเกิดความคิดว่า เราเองนับว่าเป็นผู้ที่มีโชคมหาศาล ที่ได้เกิดมาพบคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราควรที่จะหาโอกาสสร้างบุญพิเศษให้กับตนเอง

        ท่านจึงนิมนต์ภิกษุสงฆ์เพื่อจะถวายทานครั้งใหญ่    หลังจากที่นิมนต์แล้ว ได้จัดให้สร้างโรงปะรำที่ทำด้วยอ้อย บำเพ็ญมหาทานอย่างเต็มกำลัง ด้วยความปีติอย่างยิ่ง  มหาทานที่ท่านทำในวันนั้นได้เป็นที่กล่าวขานของคนทั่วไป

        หลังจากถวายทานแล้ว ท่านตั้งความปรารถนาว่า  "ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่บังเกิดขึ้นนี้ ขอให้ข้าพเจ้าได้บรรลุถึงความสงบคือพระนิพพานในอนาคตกาลด้วยเถิด" ท่านได้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เสวยสมบัติอันเลิศทั้งในเทวโลกและมนุษยโลก

        ด้วยผลบุญที่ได้ทำในครั้งนั้น ส่งผลให้ท่านเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน ๒ ภพภูมินี้เท่านั้น และได้เสวยมหาสมบัติอันยิ่งใหญ่อย่างเกินควรเกินคาด ด้วยอานิสงส์ที่ถวายทานกับคณะสงฆ์  หมู่ใหญ่ในครั้งนั้น ทำให้ท่านเป็นผู้ที่สมบูรณ์ด้วยมหาสมบัติในทุกภพทุกชาติ ไม่เคยพบกับความอดอยากยากจน จนกระทั่ง  มาถึงสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่า โคดม คือ พระพุทธเจ้าของเรานั้น ท่านได้ลงมาเกิดสร้างบารมีอีกครั้ง เป็นผู้ที่มีมหาสมบัติติดตัวมา ตั้งแต่แรกเกิดก็มีชีวิตสุขสบาย ไม่มีทุกข์มาแผ้วพาน จนเติบใหญ่ท่านมีโอกาสไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา และยังได้ฟังธรรมของพระพุทธองค์อีกด้วย

        ขณะที่พระศาสดาทรงแสดงธรรมอยู่นั้น ด้วยอานุภาพบุญเก่าที่ได้สั่งสมไว้ อีกทั้งความปรารถนาที่จะบรรลุมรรคผลนิพพาน ทำให้กุลบุตรท่านนี้ได้รู้เห็นไปตามความเป็นจริงตามพระดำรัส เกิดกุศลศรัทธาตัดสินใจสละความสะดวกสบายในทางโลก ออกบวชเป็นพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา และตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม ไม่นานนักก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ มีนามว่า อธิมุตตเถรเจ้า หลังจากที่ท่านบรรลุธรรมแล้ว ได้ย้อนอดีตไปดูบุพกรรมของตนเอง ท่านเห็นภาพการทำความดีได้อย่างชัดเจน จึงประกาศบุพกรรมของตนด้วยความโสมนัสว่า

        "อานุภาพแห่งบุญนี้ ไม่มีประมาณจริงหนอ ตัวเราได้สำเร็จทุกอย่างดังใจปรารถนาเพราะอานุภาพแห่งบุญที่เราได้   ถวายทานแด่ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ด้วยจิตที่เต็มเปี่ยม ด้วยความเลื่อมใส นิมนต์ภิกษุสงฆ์มาแล้ว ทำมณฑปด้วยอ้อย นิมนต์พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติซื่อตรง มีจิตตั้งมั่นเป็นสงฆ์ผู้อุดม ให้ฉันอ้อย ด้วยอานิสงส์นี้ ทำให้เราครอบงำสัตว์ทั้งปวงในภพที่เราถือกำเนิด"

        นี้เป็นผลแห่งบุญกรรมที่ได้ทำไว้ และด้วยผลแห่งทานนั้น ยังทำให้ท่านไม่เคยไปสู่ทุคติ ในภพชาติสุดท้ายได้บรรลุคุณวิเศษ มีปฏิสัมภิทาญาณ ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เป็นต้น เป็นผู้อยู่ในพรหมจรรย์ ทำให้แจ้งชัดแล้วซึ่งคำสอนของพระบรมศาสดา

       เราจะเห็นว่า อานิสงส์แห่งการถวายทานกับผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลกคือพระสงฆ์นั้น มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นการถวายทานด้วยสิ่งใดก็ตาม หากมีความเลื่อมใสแล้ว ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย ดังนั้นพวกเราอย่าได้มองข้ามหรือดูเบากัน เพราะการสร้างมหาทานบารมีเป็นก้าวแรกของการสร้างบารมีทั้งหมด และยังเป็นเครื่องชี้ให้เห็นว่าภายในจิตใจของบุคคลนั้น มีความผ่องใส เป็นใจที่ประกอบด้วยกุศลธรรม ใจที่เป็นมหากุศลเช่นนี้เป็นใจที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่อาจคำนวณหรือวัดได้ด้วยเครื่องมือใดๆ ว่าบุญที่เกิดขึ้นมีปริมาณเท่าใด เพราะใจขยายไปอย่างไม่มีขอบเขต บุญจึงเกิดขึ้นอย่างไม่มีประมาณเมื่อทำบุญกับเนื้อนาบุญผู้เป็นทักขิไณยบุคคล ฉะนั้นแม้ไทยธรรมจะเล็กน้อย แต่บุญนั้นมหาศาล มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ ขอให้     พวกเราอย่าได้ดูเบาในเรื่องการถวายทาน ให้หมั่นสั่งสมบุญให้เต็มที่ทุกๆ คน

 

พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

*มก. อธิมุตตกเถราปทาน เล่ม ๗๑ หน้า ๑๕๑

http://goo.gl/e7EpD