ผลปฏิบัติธรรม
จากโรงเรียน ลุงก้า (โซโลมอน)
ผม เปเล่ ลูกพระธัมฯ คนเดิม หัวใจเดิมครับ วันนี้ผมขออนุญาต เล่าเรื่องราวการปฏิบัติธรรมของครู-นักเรียน ในโซโลมอน ภาค2 ต่อเลยนะครับ หลังจากคราวก่อน ผมไปที่โรงเรียนเทวานาตู กับบอดี้การ์ด ทอมมี่ ทิลา ครั้งนี้ทอมมี่ ก็ได้แนะนำอีกเช่นเคยว่า “มีโรงเรียนชื่อโรงเรียนลุงก้า ลองไปดูสิ” แต่วันนี้ทอมมี่ต้องไปทำธุระข้างนอก จึงเหลือผมอยู่คนเดียว จึงต้องยึดหลักของพระบรมครูที่ว่า “จงไปคนเดียวหลายๆทาง อย่าไปทางเดียวหลายๆคน” หันซ้าย แลขวา ไม่มีรถยนต์คันไหนว่างในสายตาเลย ยกเว้นมอเตอร์ไซค์คันเก่ง ซึ่งเท่ห์ที่สุดในเกาะ เพราะทั้งเกาะโซโลมอน มีอยู่แค่คันเดียวครับ ซึ่งบริษัทฯขนมาจากเมืองไทยเองครับ
หลังจากสวดมนต์ภาวนาตั้งนะโม 3จบ และนิมนต์พระคล้องคอเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ควบมอเตอร์ไซค์คันเก่ง มุ่งตรงสู่โรงเรียนลุงก้า โรงเรียนประจำตำบลทันที ซึ่งไม่มีน้ำประปาและไฟฟ้าใช้ หลังจากที่ได้สอบถามทอมมี่ มาหลายวันแล้วว่า “โรงเรียนลุงก้าไปทางไหน” ซึ่งทอมมี่ก็บอกได้แค่ว่า “อยู่ข้างแม่น้ำลุงก้า” ซึ่งอยู่ห่างจากออฟฟิศของผม 12กิโลเมตร คราวนี้ผมเลือกทางที่ไม่เป็นป่าชุก และมีแสงแดดตลอดทาง เพราะขาดทอมมี่ ทิลา ก็รู้สึกว่าความอบอุ่นหายไปเยอะครับ
ผมไปโดยไม่รู้ว่าโรงเรียนอยู่ที่ไหน ใช้วิธีถามชาวบ้านไปตลอดทาง สิ่งหนึ่งที่ผมเพ่งมองตลอดนั่นคือ เข็มวัดน้ำมันครับ ถ้าน้ำมันหมดกลางทางเรื่องใหญ่แน่ๆ แต่ผมก็เติมมาจากออฟฟิศจนเต็มอัตราแล้วล่ะครับ จึงอุ่นใจไปได้มากและมุ่งทำงานให้สำเร็จให้ได้ เป้าหมายเป็นหลัก อุปสรรคเป็นรอง แม้จะเป็นถนนโล่งแจ้ง แต่ก็วิบากใช่ย่อย ซึ่งผมก็มีกองเชียร์รายล้อมตลอดทางเลยครับ เพราะเขาไม่เคยเห็นคนขับมอเตอร์ไซค์จึง จึงพากันโห่เป็นแรงใจและ Say hello ให้ บางคนก็ยกนิ้วโป้งให้ หมายความว่า คุณเยี่ยมมาก จนผมรู้สึกตัวลอยๆเหมือนจะกลายเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ประจำหมู่เกาะไปทันที