Mobile VersionCase studyเจ้าของบ่อนไก่เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMCกราบนมัสการพระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูงกระผม เป็นนักเรียนใหม่ ที่ได้มีความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตคือได้เลิกอาชีพเป็นเจ้าของบ่อนไก่ หลังจากที่ได้รู้จักจานดาวธรรม วันนี้กระผมขอส่ง Case study มาขอความเมตตาจากคุณครูไม่ใหญ่ เพื่อจะได้ศึกษาความเป็นจริงของชีวิตครับคุณพ่อของกระผม มีอาชีพขายยาจีนแผนโบราณมีนิสัยขี้เล่น ใจดี ท่านจากไปด้วยวัยเพียง 59 ปี ด้วยโรคมะเร็งในกระดูก วันที่ท่านจากไป กระผมไปปลุกท่าน แล้วท่านไม่ตื่น กระผมตกใจมาก ขณะนั้นกระผมมีอายุเพียง 11 ปี ต้องเดินทางด้วยรถโดยสารเข้ากรุงเทพเพียงคนเดียว เพื่อไปแจ้งข่าวการตายของพ่อ แก่ญาติๆเพราะไม่มีโทรศัพท์ติดต่อถึงกัน โชคดีเจอแท็กซี่ใจดีเลยพากระผมตระเวนบอกญาติทั้งวันโดยไม่คิดเงินคุณแม่ของกระผม มีสุขภาพแข็งแรง ใจกว้างชอบช่วยเหลือคน แม้ท่านจะมีลูกถึง 9 คน โดยกระผมเป็นคนที่ 8 แล้ว ท่านยังช่วยเหลือรับเลี้ยงลูกบุญธรรมอีก 4 คน ด้วย ในช่วงแรก คุณแม่พักอยู่กับพี่ชายแต่ท่านก็มาเยี่ยมกระผมบ่อยๆ ต่อมาในปี พ.ศ.2546 อายุท่านได้ 91 แล้ว จึงได้มาพักอยู่ในความดูแลของกระผม กระผมดูแลท่านอย่างดี พาท่านไปตรวจสุขภาพทุกเดือน สติสัมปชัญญะท่านดีมาก เมื่อที่บ้านได้ติดจานดาวธรรม คุณแม่ก็ดูทุกวัน ดูทั้งวัน เวลากระผมไปคุยกับท่านก็ได้นั่งดูดาวธรรมเป็นเพื่อนท่านบ้าง ท่านจะกราบไหว้บูชาคุณครูไม่ใหญ่ทุกๆวัน เดือน กันยายน พ.ศ.2547 คุณแม่เป็นไข้หวัด เมื่อพาไปหาหมอ หมอบอกว่าปอดบวม แล้วท่านก็จากไปอย่างกะทันหันในวันคล้ายวันเกิดของท่าน คือ 16 กันยายน ด้วยอายุ 92 ปีลูกน้องของกระผมคนหนึ่ง เลี้ยงไก่ชนให้กระผมมานาน ตั้งแต่เริ่มเปิดสนามชนไก่ เขาจะติดตามกระผมไปทุกที่ ไปไหนไปด้วย เขาเป็นคนใจร้อน ครั้งหนึ่งไก่แพ้ เขาโมโหมากถึงกับจับขาไก่ตัวนั้นฟาดที่เสา กระผมโกรธมาก จึงให้เขาออกจากงาน แต่ภายหลังเขาก็อ้อนวอนขอมาอยู่ด้วยใหม่ ต่อมาเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ซ้อนมอเตอร์ไซด์แล้วตกลงมาหัวน็อคพื้น เมื่ออายุ 69 ปีในวงการไก่ชน ผมรู้จักคนมากมาย มี นักเลงไก่ชนคนหนึ่ง เล่นไก่ชนมาตั้งแต่รุ่นพ่อ เขาจะมาที่บ่อนเป็นประจำ เวลาไก่แพ้ก็เตะไก่หรือเอาไปเชือด นอกจากนี้เขายังทำหน้าที่เป็นมือน้ำด้วย (มือน้ำคือคนที่ดูแลไก่ชนช่วงพักยก) หากสงสัยว่าไก่โดนยา คนอื่นจะให้ไก่กินยาระบาย แต่เขาจะใช้วิธีล้างท้องไก่โดยกรอกน้ำเข้าปากไก่เป็นขวดๆ จนไก่ท้องบวม แล้วคว่ำหัวลงเอาขาขึ้น ล้างกระเพาะออกมาทั้งข้าวทั้งน้ำ ก่อนตายเขาก็ยังไปบ่อนไก่ทุกวัน แต่มีอาการเหมือนไก่เป็นโรค คือหน้าบวม ท้องอืด ขาบวม แล้วก็เสียชีวิต เมื่ออายุ 57 ปีส่วนตัวกระผม ทำงานหนักตั้งแต่อายุยังน้อย หมอดูเคยทักว่าเป็น “ทาส” (อ่านว่า ทา-สะ) กระผมก็รู้สึกว่าเป็นอย่างนั้น เพราะที่ผ่านมากระผมทำงานให้กับคนอื่นมาโดยตลอด เป็น สมาชิกสภาจังหวัด (สจ.) มา 4 สมัย ตื่นมาก็มีชาวบ้านมานั่งรอให้ช่วยเหลือแทบทุกวัน กระผมเป็นคนปฏิเสธใครไม่เป็น ชอบช่วยเหลือคน ได้เงินมาเท่าไรก็หมดกระผมรู้สึกแปลกใจตัวเอง อีกเรื่องหนึ่งคือ เมื่อก่อนกระผมจะชอบเลี้ยงสัตว์ที่คนอื่นไม่ค่อยเลี้ยง กระผมชอบเลี้ยงเสือ ซึ่งเลี้ยงไว้หลายตัว ตัวที่ติดกระผมมากชื่อ “โบ๊ะจัง” มันชอบเล่นด้วยทุกวัน มันจะติดตามกระผมไปทุกๆที่ ด้วยความรักและซื่อสัตย์นอกจากนี้ กระผมยังไปซื้อจระเข้มาอีกด้วย วันนั้นกระผมไปซื้อจระเข้จากฟาร์มในจังหวัดตราด เจ้าของเห็นกระผมหน้าตี๋ๆ เลยบอกว่า ถ้าจับเองได้เอาไปเลยครึ่งราคา กระผมมีเชือกเส้นเดียวกับลูกน้อง 2 คน ชาวบ้านมานั่งเชียร์เต็มไปหมด กระผมก็เลยทำที พนมมือท่องคาถา แล้วก็จับจระเข้ท่ามกลางเสียงปรบมือเกรียวกราวเมื่อ20 ปีที่แล้วชาวบ้านในอำเภอวิหารแดง ได้ชวนให้กระผมมาซื้อที่ดินติด “เขาแก้ว” กระผมก็เลยซื้อไว้ แล้วจัดสรรเป็นรีสอร์ท แบ่งเป็นแปลงขาย คนเฒ่าคนแก่แถบนั้นจะเล่าว่า ในทุกวันออกพรรษา จะมีดวงแก้วลอยขึ้นมาบนเขาลูกนี้ จึงเรียกว่า “เขาแก้ว” จนปัจจุบันชาวบ้านแถวบ้านกระผม มีความศรัทธาพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำมาก ทำให้ตั้งแต่วัยเด็ก กระผมก็ได้รู้จักชื่อเสียงของหลวงปู่วัดปากน้ำ จนกระผมเกิดความรู้สึกว่าเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ กระผมจะตั้งรูปของท่านไว้ที่โต๊ะหมู่ เวลาทำอะไรดีๆ กลับมา มองท่านก็รู้สึกว่าท่านยิ้มให้ แต่วันไหนทำอะไรไม่ค่อยดี เช่น ไปดื่มน้ำเมามา กลับมาบ้านแทบไม่กล้ามองรูปท่านเพราะสายตาท่านเหมือนกำลังดุกระผม กระผมห้อยพระของขวัญ รุ่น 1 ติดตัวตลอดมาตั้งแต่อายุ 14 ปี ซึ่งก็เคยเจออานุภาพของท่านคุ้มครองให้ทั้งครอบครัวปลอดภัยจากอุบัติเหตุทางรถยนต์วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ.2541 ซึ่งตรงกับวันคล้ายวันเกิดพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ กระผมได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ในช่วงพิธีภาคเย็น กระผมแทบกลับบ้านไม่ถูก ยืนตะลึงนะจังงัง เพราะเห็นกับตาว่า หลวงปู่วัดปากน้ำนั่งสมาธิ(Meditation)อยู่บนมหาธรรมกายเจดีย์ ต่อมาในภายหลังคนที่ยืนอยู่ตรงข้างๆกระผม ในวันนั้น ได้มาเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเขาก็เห็น กระผมยืนตะลึงและรำพึงออกมาว่า “ตั้งใจจะบวช” แต่จนถึงบัดนี้กระผมก็ยังไม่มีโอกาสได้บวชเลยครับกระผมขอกราบเรียนถามพระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ ดังนี้1.คุณพ่อและคุณแม่ ขณะนี้ท่านอยู่ที่ไหน กระผมได้ร่วมบุญกฐินจักรพรรดิ และปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ อุทิศส่วนกุศลให้ท่าน ท่านได้รับหรือไม่ ท่านอยากบอกอะไรกับผมไหมครับ คตินิมิตของคุณแม่เป็นอย่างไร ทำไมจึงเสียชีวิตกะทันหัน ช่วงที่คุณแม่มาพักกับกระผมใหม่ๆ หมอดูคนหนึ่งทักว่า ถ้ามาอยู่กับกระผม คุณแม่จะอายุสั้นเพราะดวงไม่ถึงกัน หลังจากนั้นไม่นานคุณแม่ก็เสียชีวิต เรื่องที่หมอดูทักนั้นเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของคุณแม่จริงไหมครับ2.ลูกน้องของกระผม และนักเลงไก่ชน เสียชีวิตด้วยกรรมใด มีคตินิมิตเป็นอย่างไร ละโลกแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ขณะนี้อยู่ที่ไหน เขาทั้งสองอยากบอกอะไรกับใครไหมครับ3.เหตุใดกระผมจึงชอบเลี้ยงสัตว์ทุกชนิดและเลี้ยงได้เชื่องมาก โดยเฉพาะสัตว์อันตราย และสนใจไก่ชน จนต้องมาเปิดบ่อนไก่ ผู้ที่เป็นเจ้าของบ่อนไก่ชน จะมีวิบากกรรมอะไรบ้าง และเมื่อหักดิบเลิกแล้วควรปฏิบัติอย่างไร เพื่อไม่ต้องไปรับวิบากกรรมดังกล่าวครับ4.บุพกรรมใดทำให้ผมได้รับเลือกเป็น สจ. ถึง 4 สมัย และมีอัธยาศัยชอบช่วยเหลือคน หมอดูแขกบอกว่ากระผมเคยเกิดเป็นเจ้าเมืองมีบริวารมาก จริงไหมครับ5.ดวงแก้วที่ชาวบ้านเล่าลือกันที่ “เขาแก้ว” นั้นคืออะไรครับ6.ที่กระผมเห็นหลวงปู่วัดปากน้ำ บนมหาธรรมกายเจดีย์นั้นเกิดจากอะไรครับ7.กระผมเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรบ้าง เคยบวชหรือเปล่าครับฝันในฝันหลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ1.คุณพ่อเป็นโรคมะเร็งในกระดูก เพราะกรรมในอดีต พ่อเป็นพ่อค้าขายยาเหมือนในชาตินี้ แต่ชาติก่อนผสมยาปลอมเข้าไปด้วยเพื่อให้ได้กำไรเยอะๆ บางรายกินแล้วไม่หายแถมทำให้โรคกำเริบและเสียชีวิต ชาตินี้เป็นแค่เพียงเศษกรรม
http://goo.gl/cNQny
พิมพ์บทความนี้
