ไม่มีนิมิตหมาย

CASE STUDY

ไม่มีนิมิตหมาย

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

 

 

กราบนมัสการครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

    ในยามที่คับขันที่สุดในชีวิตของตนเอง และมารดาบังเกิดเกล้ากลางทะเลลึก พระโพธิสัตว์กลับตัดสินใจเลือกที่จะเป็นครู คำพูดของคุณครูไม่ใหญ่ใน DMC เกี่ยวกับอาชีพที่พระโพธิสัตว์ทรงเลือก คือ อาชีพครู ได้ดังก้องในจิตใจของลูก ยิ่งทำให้ลูกภูมิอกภูมิใจในความเป็นครูของตนเอง เช่นเดียวกันกับคุณครูทั้งหลายที่มีโอกาสได้ฟังคำพูดนี้

 

    ยิ่งคิดครั้งใด ก็ยิ่งทำให้ลูกหวนนึกถึงวันที่ได้รับการคัดเลือกจากโรงเรียนที่ลูกสอน ให้เป็นครูดีเด่น ลูกก็ยิ่งภูมิใจ และตั้งใจจะใช้ความเป็นครู ทำหน้าที่เป็นแสงสว่างให้กับชนทั้งหลายเท่าที่จะทำได้ เพราะการอบรมนักเรียนด้วยคำสั่งสอน ย่อมดีกว่าคำสั่งศาลอย่างแน่นอน ดังนั้นลูกจึงรู้สึกภูมิใจในอาชีพครูที่จะเป็นแสงสว่างให้แก่ลูกศิษย์อย่างมาก ลูกมีเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง และญาติมิตร มาขอความกรุณาคุณครูไม่ใหญ่ช่วยฝันในฝันดังนี้นะเจ้าคะ

 

    ลูก เป็นลูกสาวคนสุดท้อง มีพี่ชาย 3คน ลูกเป็นลูกไม้หล่นใกล้ต้น ที่ซึมซับแต่สิ่งดีๆจากคุณแม่มาตลอด ตอนเด็กๆช่วงที่ยังไม่เข้าโรงเรียน คุณแม่จะพาลูกไปวัดทุกวันพระ ทั้งนำอาหารไปถวายพระ ทั้งไปฟังเทศน์ฟังธรรม ครั้งหนึ่งในวันพระ ขณะที่ลูกซึ่งอายุเพียง 6ขวบ กำลังนั่งพนมมือ ฟังพระสวดกับคุณแม่อยู่ในวัด ฉับพลันก็รู้สึกใจนิ่ง มีความสุข และในท้องก็สว่างเหมือนมีดวงไฟสีเหลืองๆที่สวยงาม ตอนนั้นลูกคิดว่า “เด็กทุกคนจะเห็นอย่างนี้หรือเปล่า...น้า” และแล้วห้วงคิดคำนึงของลูกก็ย้อนไปในอดีตว่า บางครั้งลูกก็รู้สึกตัวเองเหมือนดิ่งลงเหวไปเรื่อยๆ ดิ่งไปเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด เป็นอยู่เป็นระยะๆ ทั้งๆที่ไม่รู้จักการนั่งสมาธิ(Meditation)มาก่อนเลย รู้แต่ว่า ความรู้สึกนี้เป็นความสุขมากๆ

 

    พอลูกโตขึ้น ในปี พ.ศ.2520 ลูกก็ได้รู้จักกับ ศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม (วัดพระธรรมกายในปัจจุบัน) จากการชักชวนของรุ่นพี่ชมรมพุทธ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พอปี พ.ศ.2522 ลูกก็ได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ชักชวนเพื่อนสนิทให้มาวัด โดยนัดกันในวันลอยกระทงซึ่งเป็นวันทอดกฐินของที่วัดด้วย นัดเจอกันที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เพื่อขึ้นรถเมล์ขาวที่ทางวัดจัดเตรียมไว้บริการสาธุชน ยืนรออยู่จนเห็นว่าเธอไม่มา ลูกจึงไปวัดคนเดียว และก็ได้ไปร่วมงานทอดกฐินที่ศาลาจาตุมหาราชิกา ซึ่งมีคนมาร่วมงานเต็มศาลา

 

    เย็นวันนั้น ก่อนกลับบ้าน พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้โอกาสทุกคนเข้าไปรับพระผงที่ระลึกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จากมือทีละคน ทุกคนเข้าแถวคลานเข้าไปรับอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า ที่พวกเราได้มาสร้างบุญเช่นนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่เป็นเพราะเราได้เคยสร้างบุญร่วมกันมาก่อน ลูกฟังแล้วก็ยังไม่คิดอะไร จนวันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์ ลงข่าวหน้าหนึ่งว่า ผู้หญิงคนหนึ่งใช้สายไฟจี้ตัวเองตาย พอลูกเห็นภาพ ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะผู้หญิงคนนั้น คือ เพื่อนของลูก ที่เดิมนัดกับลูกว่าจะมาวัดในวันลอยกระทง แต่ไม่มานั่นเอง

 

    ลูกย้อนนึกถึงคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่ออีกครั้ง เธอคงไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา จึงหมดโอกาสสร้างบุญร่วมกันในชาตินี้ เธอไม่น่าคิดสั้นเลย...ตั้งแต่นั้น ลูกก็ยิ่งตั้งใจนั่งสมาธิทุกวัน มาวัดมิได้ขาด แต่แล้วในปี พ.ศ.2523 ลูกเรียนจบ และได้รับการบรรจุเป็นครูที่จังหวัดเพชรบูรณ์ ลูกจึงต้องจำใจลาจากวัดพระธรรมกายมา แต่ก็ไม่ทิ้งการนั่งสมาธิ ยังคงนั่งเรื่อยๆมา ทุกวัน

 

    ช่วงที่สอนอยู่ที่เพชรบูรณ์ ลูกและเหล่านักเรียนก็ได้ประสบเหตุการณ์ประหลาดที่คิดว่า ชาตินี้ไม่มีวันลืม...วันนั้น ลูกสอนเด็กนักเรียนชั้น ม.1 อยู่ๆก็มีผึ้งแตกรังฝูงใหญ่ บินมาที่หน้าต่าง กำลังเข้ามาให้ห้องเรียนกันทั้งฝูง เด็กนักเรียนตกใจร้องเรียกลูก ลูกจึงบอกว่า “อย่าไปทำร้ายเขานะ ให้แผ่เมตตา ให้ทุกคนรวมใจเป็นหนึ่งแล้วแผ่เมตตาให้กับผึ้งที่กำลังแห่กันมานี้”

 

    เด็กๆทุกคนก็ทำตาม ปรากฏว่า ผึ้งที่กำลังบินเข้ามาทางหน้าต่างแล้วนั้น อยู่ๆก็หยุดกึกกลางอากาศ เหมือนติดเบรก หยุดนิ่งสักพัก ก็บินถอยกลับไปเอง ท่ามกลางเสียงฮือฮาของเด็กๆ ลูกได้ทีก็บอกว่า “เห็นมั้ย...อานิสงส์ของการแผ่เมตตา” แต่ในใจก็ตะลึงไม่แพ้เด็กๆเช่นกัน

 

    ต่อมา ปี พ.ศ.2533 ลูกได้กลับมาสอนที่กรุงเทพฯ ลูกได้ตามเพื่อนไปกราบเคารพพระเกจิอาจารย์ตามวัดต่างๆหลายท่าน ทั้งยังได้ลองปฏิบัติธรรมสายต่างๆ เช่น ยุบหนอพองหนอ โดยลูกวางใจไว้ที่หัวใจ พลันก็เห็นดอกบัวแก้วใส ลอยขึ้นมาที่หัวใจ จากนั้นก็เห็นหัวใจตัวเองกำลังเต้น พร้อมกับได้ยินเสียงเต้นดัง ตุ้บๆ ตุ้บๆ ลูกสงสัยว่า เห็นได้อย่างไร

 

     จนกระทั่งปี พ.ศ.2536 คุณพ่อป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาล ลูกจึงได้ไปดูแลคุณพ่อ แล้วก็ได้พบกับพระจากวัดพระธรรมกายรูปหนึ่ง ซึ่งมารักษาตัวที่โรงพยาบาลเช่นกัน พอเห็นท่าน ลูกก็จำได้ว่า ท่านเป็นอดีตนิสิตรุ่นพี่ที่จุฬาฯ หลวงพี่ได้เป็นกัลยาณมิตรให้แก่ลูกและพี่ชาย ทำให้ได้มาวัดเป็นประจำ จึงได้รับความรู้ในธรรมะต่างๆมากขึ้น และท่านได้ชวนลูกให้ได้ไปกราบคุณยายอาจารย์ ชวนลูกหล่อรูปเหมือนทองคำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

 

    เมื่อคุณพ่อเสียชีวิต หลวงพี่ก็ชวนขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนบัว (ในเดือน ตุลาคม พ.ศ.2537) ลูกนั่งสมาธิได้ดีมาก ในวันที่ 4 ของการปฏิบัติธรรม ก็ได้เห็นพระแก้วใส หน้าตักหนึ่งคืบ อยู่ที่กลางท้อง

 

    คุณพ่อของลูก ในวันที่เสียชีวิต คุณพ่อนอนหลับตาอยู่ โดยมีลูกกับพี่ชายคนที่สามนั่งเฝ้าไข้อยู่ท้ายเตียง พอเห็นคุณพ่อลืมตาขึ้น เราจึงรีบมาดู เห็นตาของคุณพ่อเริ่มกลับขึ้น พี่ชายจึงพูดใส่หูคุณพ่อว่า “สัมมาอะระหังๆๆ” ภายใน 30วินาที หัวใจของคุณพ่อเต้นเร็วและแรงมาก และหัวใจหยุดเต้นทันที สิ้นใจด้วยโรคหัวใจล้มเหลว เหมือนคนนอนหลับ รวมอายุได้ 78ปี

 

    คุณแม่ของลูก เสียชีวิตไปก่อนคุณพ่อนานแล้ว เมื่อคุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ ท่านได้รับมรดกจากคุณตาเป็นที่ดินจำนวนหนึ่ง ตอนลูกๆยังเป็นเด็กอยู่ คุณแม่ป่วยหนัก ได้เขียนพินัยกรรมแบ่งให้ลูกทั้ง 4คน ภายหลังท่านได้แบ่งให้ลูกๆแล้ว ก็เสียชีวิตด้วยโรคน้ำท่วมปอด เมื่ออายุได้ 49ปี

 

    ที่ดินมรดกนั้น ภายหลัง พี่ชายคนที่สอง ซึ่งเข้าวัดเมื่อ พ.ศ.2537 ตอนหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เกิดศรัทธา อยากเป็นประธานรอง ร่วมบุญสร้างมหาวิหารพระมงคลเทพมุนีฯ ใน พ.ศ.2539 ได้ชวนลูกว่า อยากเป็นประธานรอง สร้างมหาวิหารพระมงคลเทพมุนีฯ แต่ไม่มีปัจจัย มีแต่โฉนดที่ดิน พี่ชายชวนให้สร้างบุญนี้

 

    ลูกดีใจมากที่พี่ชายแม้เพิ่งจะเข้าวัด แต่ได้รู้เป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ พอเขาชวนถวายปัจจัยกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกตกลงทันทีโดยไม่ลังเล เพราะคิดว่า โอกาสทำบุญใหญ่มาถึงแล้ว ทำบุญครั้งนี้ คุณแม่คงได้บุญอย่างมาก จึงบอกให้ชวน พี่ชายคนที่สาม ด้วย ซึ่งเขาก็ตกลงทันทีเช่นกัน ได้ทำบุญเป็นเสามงคลมหาวิหาร 15ต้น และเสาพระธรรมกายเจดีย์ สร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกปลื้มใจในบุญครั้งนี้มาก เพราะลูกรู้ว่า นี่ไม่ใช่บุญของใครแต่เป็นบุญของลูกค่ะ ส่วนพี่ชายคนโตไม่ศรัทธา แต่ไปบริจาคพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับการกินเจ และนำเงินไปซื้อรถยนต์

 

    พี่ชายคนโต มีภรรยา และลูกสาว 2คน ตอนแรกๆก็ไปทำบุญไหว้พระบ้างตามสมควร ต่อมาพี่สะใภ้เป็นมะเร็งเต้านม พรรคพวกก็ชวนถือศีลกินเจกับกลุ่มที่นับถือเจ้าแม่กวนอิม พอผ่าตัดและให้เคมีก็หายเป็นปกติ ทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้จึงเกิดศรัทธาเจ้าแม่กวนอิม และก็ไม่ได้นับถือพระตั้งแต่นั้นมา ในปี พ.ศ.2543 ช่วงอายุ 48ปี พี่สะใภ้ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ และเสียชีวิตที่โรงพยาบาล ทั้งๆที่เพิ่งกลับจากบรรยายธรรมะตามแนวการนับถือเจ้าแม่กวนอิมให้คนฟัง ส่วนคนอื่นแค่ได้รับบาดเจ็บธรรมดา

 

    พี่ชายคนที่สาม ในปี พ.ศ.2536 เคยบวชครั้งแรกให้คุณพ่อ ก่อนวันบวชไม่กี่วัน เกิดอุบัติเหตุรถไหลมาทับขา ทำให้ต้องใส่เฝือก ต้องใช้ไม้ค้ำยันในวันแห่นาค ใส่เฝือกอยู่ 2เดือน ต่อมาเดินได้เป็นปกติ ปี พ.ศ.2539 ได้มาบวชที่วัดพระธรรมกาย บวชแล้วก็เข้าใจเป้าหมายของชีวิต คิดอยู่ต่อ แต่เนื่องจากมีภรรยาและลูก 2คน จึงต้องกลับไปเคลียร์กับทางบ้านก่อน จนกระทั่งปี พ.ศ.2542 พี่ชายก็ได้มาบวชครั้งที่สอง และก็ได้อยู่มาจนกระทั่งบัดนี้ ในช่วงปี พ.ศ.2545 ถึง พ.ศ.2547 ท่านก็ได้ไปปฏิบัติภารกิจเผยแผ่พระศาสนาที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมนิวเจอร์ซี่ สหรัฐอเมริกา ท่านบอกกับลูกว่า “ชีวิตเราที่เกิดมานี้...เกิดมาเพื่อสร้างบารมี”

 

คำถาม

 

1.เหตุใด ตอนเด็กๆลูกมีประสบการณ์ภายใน เช่น ดิ่งลงเหว เห็นดวงไฟสว่าง ทั้งๆที่ลูกไม่รู้จักการทำสมาธิเลยคะ

 

2.เหตุใด ลูกจึงมาได้ประสบเหตุการณ์สอนใจ ที่เพื่อนซึ่งลูกชวนมาวัด ได้ฆ่าตัวตาย ทำให้เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกยิ่งตั้งใจนั่งสมาธิทุกวันเจ้าคะ เพื่อนคนนั้นมีกรรมอย่างไรจึงต้องใช้สายไฟจี้ตัวเองตาย เธอตายแล้วไปไหนคะ

 

3.เหตุใด กระแสเมตตาของลูกและนักเรียนจึงหยุดฝูงผึ้งได้ เหตุใดบางกรณีการแผ่เมตตาก็ไม่ประสบผล มีหลักวิชชาในการแผ่เมตตาอย่างไร จึงจะสัมฤทธิ์ผลทุกครั้งเจ้าคะ

 

4.ช่วงที่ลูกไปปฏิบัติธรรมสายยุบหนอพองหนอ ทำไมลูกจึงเห็นดอกบัวแก้ว ได้ยินเสียงหัวใจเต้นได้ และเห็นหัวใจของตัวเองเจ้าคะ การเห็นนี้ต่างจากเห็นองค์พระ ตอนที่ลูกขึ้นสวนบัวอย่างไรคะ

 

5.คุณแม่ละโลกแล้วไปไหน ได้รับบุญที่ได้จากการขายที่ดินของท่าน คือ บุญเสาเข็มมหาวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มหาธรรมกายเจดีย์ และองค์พระประจำตัวหรือไม่คะ

 

6.คุณพ่อละโลกแล้วไปไหน ได้รับบุญจากการบวชของพระพี่ชาย และทุกบุญที่ทำให้ มากน้อยอย่างไรคะ

 

7.เหตุใดพี่ชายคนโต จึงไปศรัทธาเจ้าแม่กวนอิมเจ้าคะ มีทางใดที่จะชักนำให้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ และกรรมใด พี่สะใภ้จึงต้องเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ ทั้งๆที่ไปบรรยายธรรมะมา พี่สะใภ้ตายแล้วไปไหนคะ

 

8.พระพี่ชาย (พี่ชายคนที่สาม) มีกรรมอะไร ในการบวชครั้งแรกจึงประสบอุบัติเหตุรถไหลมาทับขา ก่อนบวชเพียงไม่กี่วันคะ

 

9.พระพี่ชาย (พี่ชายคนที่สาม) ได้รับอนุญาตจากพี่สะใภ้และครอบครัว คือ หลานสาวทั้ง 2คน ให้ออกบวชในปี พ.ศ.2542 จนถึงปัจจุบัน พี่สะใภ้และหลานทั้ง 2คน ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ จึงใจกว้างอนุญาตให้พระพี่ชายออกบวชและร่วมอนุโมทนาด้วยคะ พี่สะใภ้และหลานทั้ง 2คน มีโอกาสสร้างบารมีกับหมู่คณะ และจะได้กลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษหรือไม่คะ

 

10.พุทธันดรที่แล้ว พระพี่ชาย (พี่ชายคนที่สาม) ทำหน้าที่อะไรในหมู่คณะ ท่านมีอุปนิสัยชอบการเผยแผ่ไปยังต่างประเทศ ปัจจุบันยังมีผังนี้อยู่หรือไม่คะ มีผังการบวชหนาแน่นหรือไม่ มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ลงมาสร้างบารมีกี่รอบคะ

 

11.ลูก คุณแม่ คุณพ่อ พี่ชายคนโต สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.ตอนเด็กๆ ลูกมีประสบการณ์ภายใน ดิ่งลงเหว, เห็นดวงไฟสว่างในขณะกำลังพนมมือฟังพระสวด เพราะอุปนิสัยที่เคย ฝึกสมาธิข้ามชาติ มาส่งผล

 

2.ลูกมีเหตุการณ์สอนใจ ทำให้ตั้งใจนั่งสมาธิ เพราะบุญของการฝึกสมาธิข้ามชาติมา ก็จะสอนตัวเองได้ ไม่เฉพาะที่ประสบเหตุการณ์ที่เพื่อนซึ่งลูกชวนมาวัด ฆ่าตัวตาย

 

• เพื่อนฆ่าตัวตาย เพราะกรรมในอดีต ที่ประสบปัญหาชีวิตในหลายรูปแบบ เช่น เจ็บป่วย ผิดหวังในความรัก ปัญหาทางเศรษฐกิจ เธอก็หาทางออกด้วยการฆ่าตัวตายมาหลายชาติแล้ว นิสัยนี้ติดตัวมา

• เพื่อนตายแล้ว ก็ถูกพาตัวไปในยมโลก เพียงมีบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา แต่ตอนก่อนตายใจเศร้าหมอง จึงถูกนำมาตรงนี้และถูกพิพากษาให้ไปเป็นภุมมเทวา สายกุมภัณฑ์ โดยเป็นบริวารของหัวหน้าเขต มีหน้าที่นำกายละเอียดของมนุษย์ที่ตายแล้ว ซึ่งบุญบาปไม่ชัดเจน ไปสู่ยมโลก

3.กระแสเมตตาจิตของลูก ทำให้ฝูงผึ้งหยุดได้ เพราะวันนั้น ใจของลูกและนักเรียนเป็นสมาธิแน่วแน่ ได้ทำร่วมกันเป็นกลุ่ม ทำให้มีพลังในการแผ่เมตตาหยุดฝูงผึ้งนั้นได้

 

• แต่บางที การแผ่กระแสจิตที่ประกอบไปด้วยเมตตาไม่ได้ผล เพราะขึ้นอยู่กับปัจจัย 2ประการ คือ
• ประการแรก ตัวผู้แผ่จะต้องมีสมาธิจิตตั้งมั่น ถ้ามีสมาธิมากก็จะมีพลังมาก ถ้ามีสมาธิน้อยก็จะมีพลังน้อย

• ประการที่สอง ตัวผู้ถูกแผ่มีจิตมากไปด้วย โลภะ โทสะ โมหะ จะทำให้พลังที่แผ่เมตตาซึ่งมีกระแสนี้น้อยกว่า ก็จะไม่ได้ผล แต่ถ้าตรงกันข้าม ก็จะได้ผล

 

4.ในช่วงที่ลูกปฏิบัติธรรมสายอื่น ลูกได้เห็นดอกบัวแก้ว, ได้ยินเสียงหัวใจเต้น และเห็นหัวใจของตัวเอง เพราะใจของลูกตอนช่วงนั้น เป็นสมาธิแบบอ่อนๆเบื้องต้น ระดับหนึ่งไม่ถึง 100เปอร์เซ็นต์ จึงทำให้เกิดอาการเช่นนั้น

• การเห็นดังกล่าว ต่างจากการเห็นองค์พระตอนขึ้นสวนบัว คือ ตอนขึ้นสวนบัว ใจนิ่งได้ถูกส่วน ที่ศูนย์กลางกาย และตั้งมั่นมากกว่า จึงเห็นองค์พระ

 

5.คุณแม่ตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวย มีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส3 ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา

• ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ท่านแล้ว ก็ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น

 

6.คุณพ่อตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพบุตรสายคนธรรพ์ ชั้นจาตุมหาราชิกา

• ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น 

 

7.พี่ชายคนโตไปศรัทธาเจ้าแม่กวนอิม เพราะคุ้นกับการนับถือพระพุทธศาสนากึ่งเทวนิยมดังนี้ มาหลายชาติแล้ว

• ลูกจะต้องอดทน พูดคุย ให้ธรรมะ กับเขาเยอะหน่อย แล้วก็ชักชวนไปปฏิบัติธรรม จนมีประสบการณ์ภายใน

• พี่สะใภ้เสียชีวิตอย่างอนาถ ทั้งๆที่เพิ่งกลับจากบรรยายธรรมะเกี่ยวกับความเชื่อที่ตนนับถือ เพราะกรรมในอดีต ก่อนที่จะมานับถือพุทธศาสนากึ่งเทวนิยม ก็เคยนับถือเทวนิยม มาก่อน และได้ฆ่าสัตว์ครั้งละจำนวนมาก บูชาเซ่นสรวงเทพเจ้าที่ตัวนับถือ มาส่งผล

• ตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสายวิทยาธร ที่นับถือเทพเหล่านี้ ที่มีการเข้าสิงทรงด้วย ในป่าหิมพานต์ รวมกันอยู่ในหมู่ความเชื่อเดียวกัน อยู่เพลินไป งั้นๆ ไป วันๆ

8.พระพี่ชาย (พี่ชายคนที่สาม) ก่อนบวชครั้งแรกไม่กี่วัน ประสบอุบัติเหตุรถไหลลงมาทับขา เพราะในอดีต ได้เคยเป็นทหาร ได้ทรมานข้าศึกที่จับได้ โดยให้นอนแล้วเอาเกวียนเคลื่อนไปทับขาเพื่อรีดข่าว มาส่งผล

9.พี่สะใภ้และหลาน 2คน สร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียง และได้เป็นพ่อ-แม่-ลูก กันเหมือนชาตินี้ มีจิตใจเป็นกุศลสนับสนุนให้สามีหรือพ่อออกบวช คล้ายชาตินี้ เป็นผังเก่าที่ติดตัวมา

 

• โดยพุทธันดรที่ผ่านมา พี่สะใภ้และหลาน 2คนนี้ ก็ตั้งใจสั่งสมบุญเป็นอย่างดีกับหมู่คณะ ได้มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
• ถ้าชาตินี้ทำแบบชาติที่แล้วก็มีสิทธิ์กลับดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ ได้เหมือนกัน

 

10.พุทธันดรที่ผ่านมา พระพี่ชาย (พี่ชายคนที่สาม) เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้วก็เป็นกำลังแห่งการเผยแผ่ไปตามแคว้นต่างๆจนตลอดชีวิต

• มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงองค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
• ได้ลงมาสร้างบารมีได้ทั้ง 2รอบ 

 

11.คุณแม่ คุณพ่อ พี่ชายคนโต เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาบ้าง โดยเป็นกองเสบียงแต่ไม่มาก บางชาติก็เจอกัน บางชาติก็ไม่เจอกัน

• ส่วนตัวลูก ก็เป็นกองเสบียงของหมู่คณะ ได้สร้างบุญตามกำลังอย่างต่อเนื่องกับหมู่คณะมาหลายชาติแล้ว
• โดยมีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงองค์พระภายใน เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

• ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย

http://goo.gl/HtKY8