Mobile Versionกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ผม มีอดีตที่ผิดพลาดที่ทำให้แม่ต้องปาดน้ำตา แต่เมื่อผมอยากทำความดีเพื่อแม่สักครั้ง จึงตัดสินใจมาบวชภาคฤดูร้อนเมื่อปี พ.ศ.2540_หลังจากลาสิกขาแล้ว ผมจึงหักดิบอบายมุข และหักมุมชีวิตด้วยการสละปริญญาตรีทางโลก และหน้าที่การงานที่กำลังก้าวหน้าไว้ข้างหลัง แล้วก้าวไปสู่ร่มผ้ากาสาวพัสตร์อีกครั้ง เมื่อปี พ.ศ.2542 จนถึงปัจจุบันผมเป็นพระลูกชายของคุณครูไม่ใหญ่ได้ 8พรรษาแล้วครับ
ชีวิตในวัยเด็กของผม เฉียดตายก่อนวัยอันสมควรมาแล้ว 5-6ครั้ง เช่น ครั้งหนึ่ง เมื่อผมอายุ 12ปี วันนั้น ผมได้ไปเล่นน้ำที่สระใกล้บ้าน เป็นสระที่เกิดขึ้นจากการขุดหน้าดินไปขาย มีความลึกถึง 6เมตร ผมยืนริมสระแล้วกระโดดลงไปในน้ำ ปรากฏว่าเท้าทั้งสองข้างดิ่งลงไปจนถึงก้นสระ ติดแน่นกับดินโคลนเหนียวๆ ดิ้นยังไงๆก็ยังไม่หลุด เฮือกสุดท้ายผมสปริงตัวอย่างสุดแรง จนหลุดจากโคลนได้ รอดตายอย่างหวุดหวิด
อีกครั้งหนึ่ง ตอนอายุ 15ปี ผมขับรถมอเตอร์ไซค์ซิ่งด้วยวัยคะนอง ทันใดนั้นรถกระบะที่ขับตามมาข้างหลัง พุ่งชนมาที่รถมอเตอร์ไซค์ที่ผมขับอยู่ ผมและรถมอเตอร์ไซค์กระเด็นไปคนละทิศละทาง แล้วก็มีรถกระบะอีกคันขับรถพุ่งตรงมายังผมที่นั่งกลางถนน ทันใดนั้น...รถยนต์ก็เบรกเอี๊ยด...ด...ด...กลางถนน จอดนิ่งห่างจากตัวผม สองเมตรเท่านั้น
แม้มรณภัยจะปรากฏอยู่ต่อหน้า ก็หาทำให้ผมรู้จักใช้ชีวิตให้คุ้มค่าไม่ ต่อมาเมื่อผมอายุ 16ปี ขณะที่กำลังเรียนเทคนิค ปวช.ตอนนั้นผมไม่รู้จักเลยว่าเพื่อนที่เป็นบัณฑิตนักปราชญ์หน้าตาเป็นอย่างไร เพราะผมคบคนพาลเป็นมิตร ชวนเที่ยวกลางคืน ชวนดื่มสุรา แต่ไม่มีนารีนะครับ จนผมติดใจ บ่อยครั้งที่แม่ต้องร้องไห้เพราะผม แต่ความรักของแม่นี่แหละครับ ที่เปลี่ยนชีวิตของผมได้เรื่องมีอยู่ว่า ผมไปงานวันเกิดเพื่อน เราฉลองวันเกิดกันที่ร้านอาหารและดื่มสุราอย่างสนุกสนานประมาณสิบกว่าคน ตั้งแต่สองทุ่มจนถึงตีสอง เพื่อนๆต่างเมามายกันถ้วนหน้า รวมทั้งตัวผมที่เมาแล้วอ้วกครั้งแล้วครั้งเล่าจนไม่มีแรง เพื่อนๆจึงช่วยกันหิ้วปีกที่บินไม่ได้ของผมไปนอนที่บ้านเพื่อน เมื่อสร่างเมาแล้ว ผมกลับถึงบ้านเวลาเช้า เมื่อถึงบ้าน หน้าตาแม่อิดโรยมาก ราวกับไม่ได้นอนตลอดคืน แม่พูดกับผมว่าว่า “แม่เป็นห่วงลูกมากนะ จนแม่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน ทีหลังกลับมานอนบ้านนะลูก” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลบขึ้นมาในหัวใจ พร้อมกับคิดในใจว่า “วันนี้ผมทำให้แม่เสียใจ แต่สักวันหนึ่งผมจะทำให้แม่ดีใจ”เมื่อผมมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ผมยังทำตัวเหลวไหลเช่นเดิม แต่แล้ววันหนึ่งผมได้เห็นป้ายโฆษณาที่เขียนว่า “ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย” นี่แหละใช่เลย...สิ่งดีๆที่ผมจะมอบให้แม่ ผมตัดสินใจบวชธรรมทายาททันที เมื่อปี พ.ศ.2540_การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้ผมพบความสุขที่แท้จริง ผมเพิ่งเข้าใจว่า การมีเพื่อนเป็นกัลยาณมิตร มีค่ายิ่งกว่าแก้วแหวนเงินทองหลังจากลาสิกขาแล้ว ผมเริ่มต้นชีวิตใหม่ เป็นคนดีด้วยความสมัครใจ มาเป็นอาสาสมัครที่วัด และตัดสินใจบวชอีกครั้ง ในปี พ.ศ.2542_ซึ่งบวชอยู่จนกระทั่งทุกวันนี้ครับ เพราะชีวิตสมณะ คือ ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่ผมจะมอบให้แม่ ผู้ทำให้ชีวิตของผมได้มีทุกวันนี้ เมื่อพรรษาที่6_พ.ศ.2547_ผมป่วยเป็นโรคมะเร็งในช่องท้อง หมอบอกว่าเป็นมะเร็งระยะที่สอง เป็นระยะที่มะเร็งกำลังก่อตัว ถ้าดูแลสุขภาพดี จะมีโอกาสหายขาดได้ แล้วหมอยังบอกอีกว่า ก้อนเนื้อร้ายขยายตัวอย่างรวดเร็ว หมอผ่าตัดทันที และรักษาด้วยวิธีฉายแสง ร่างกายอ่อนแอลงมาก จากเดิมน้ำหนัก 63กิโลกรัม เหลือเพียง 40กว่ากิโลกรัมเท่านั้นต่อมา เมื่อผมมีโอกาสขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สุขสันโดษ ได้ฝันว่าคุณครูไม่ใหญ่เดินมาหา พร้อมกับนำเทียนที่มีดวงสว่างมาปักทับกับเทียนของผมที่มีแสงริบหรี่ใกล้ดับ วันรุ่งขึ้น อาการเจ็บป่วยดีขึ้นอย่างประหลาด ต่อมาเมื่อต้นปี พ.ศ.2549_หมอตรวจแล้วบอกว่า ผมหายขาดจากโรคมะเร็งร้ายได้อย่างรวดเร็วมากๆ ทั้งที่ผมเป็นโรคนี้ได้เพียงแค่ปีเศษเท่านั้นโยมแม่ ได้เคยร่วมลงทุนทำนากุ้งกับหมู่ญาติ ในช่วงแรกๆกุ้งที่เลี้ยงเอาไว้ตัวอ้วนพี ทำให้ราคาดี จนสามารถขายกุ้งได้แบบยกบ่อเลยครับ เงินทองก็ไหลมาเป็นกอบเป็นกำ แต่ช่วงหลังๆกุ้งที่เลี้ยงไว้กลับสามัคคีกันตายหมู่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งตายเรียบยกบ่อ ทำให้ต้องเลิกกิจการ และขาดทุนอย่างยับเยิน พร้อมกับหนี้สินอีกมากมาย กลายเป็นอดีตคนเคยรวย ไร้กลีบกุหลาบ...มาโปรยบนเส้นทางชีวิตอีกต่อไป
นอกจากนี้ ธรรมชาติก็ยังซ้ำเติม เพราะในช่วงหน้าฝนตลอด 7-8ปีที่ผ่านมา ที่บ้านเกิดของผม คือที่อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี มักเกิดอุทกภัย จากพายุฝนตกที่กระหน่ำลงมาอย่างมืดฟ้ามัวดิน ทำให้น้ำท่วมบ้านของผมอยู่เป็นประจำ บางปีน้ำในบ้านก็ท่วมสูงระดับหัวเข่า แต่บางปีน้ำก็ท่วมสูงระดับเอว ส่วนปีที่แล้วนี้ (พ.ศ.2549) ระดับน้ำท่วมสูงจนเกือบมิดชั้นล่างของบ้าน แต่นับว่ายังโชคดี เมื่อได้รับความช่วยเหลือจากมูลนิธิธรรมกาย โดยพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ซึ่งชาวจันทบุรีทุกคนต่างซาบซึ้ง และขอกราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ ที่ไม่ทอดทิ้งในยามทุกข์ยากเช่นนี้ครับ
โยมพ่อ เป็นตำรวจป่าไม้ จะว่าไปแล้วต้นไม้ก็อยู่เฉยๆ แต่ทำไมจึงมีฆาตกรฆ่า (โค่น) ต้นไม้อย่างเลือดเย็น โยมพ่อจึงกลายเป็นตำรวจผู้พิทักษ์ป่าไม้ที่ขยันขันแข็ง รับผิดชอบสูง เป็นที่รักของเพื่อนพ้อง แต่ด้วยความที่ท่านยังหนุ่ม และทำงานไกลครอบครัว ทำให้โยมพ่อผิดศีลแทบทุกข้อ โดยเฉพาะศีลข้อห้าต่อมา เมื่อโยมพ่ออายุมากขึ้นก็เลิกเหล้าได้เด็ดขาด ท่านมีโรคประจำตัว คือ โรคเกาต์ โรคหัวใจโต ผมไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ ซึ่งท่านมักจะถวายปัจจัยมาร่วมบุญกับคุณครูไม่ใหญ่ทุกครั้ง กระทั่งท่านมีอาการปวดท้องรุนแรงอยู่หลายวัน โยมแม่เห็นผิดสังเกตจึงรีบพาส่งโรงพยาบาล คุณหมอบอกว่า ไส้ติ่งแตกต้องรีบผ่าตัดด่วน หลังจากผ่าตัดแล้วอาการของโยมพ่อทรุดหนัก และเสียชีวิตเมื่ออายุ 73ปี
หลังจากโยมพ่อเสียชีวิตได้สามวัน ตอนนั้นเป็นเวลา 2-3ทุ่ม ผมและพระเพื่อนอีกสามรูป กำลังเตรียมงานอยู่บนเมรุ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัดในเวลากลางคืน สุนัขหลายๆตัวแถวนั้น หอนอย่างโหยหวน ตอนนั้นพวกผมซึ่งเป็นพระภิกษุสามรูปมีอาการขนลุกไปตามๆกัน ได้แต่มองตากันปริบๆแล้วก็รีบผูกผ้าตกแต่งเมรุ จัดดอกไม้ต่อไปจนเสร็จอย่างรวดเร็วโยมตา เป็นชาวจีนสู้ชีวิต ขยันขันแข็ง แต่ไม่รวยทั้งๆที่ท่านทำงานหนักเอาเบาสู้มาตลอด แต่โยมตาก็อยู่อย่างมีความสุขกับครอบครัว และลูกหลานตามประเพณีชาวจีนทั่วๆไป ท่านเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในท้อง เมื่ออายุ 63ปี
สำหรับ โยมยาย เป็นคนใจบุญ ไม่เคยปฏิเสธการทำบุญ วัดไหนทำบุญอะไร โยมยายทำทุกบุญ ทำบุญทั้งปัจจัยไทยธรรม รวมทั้งช่วยเหลืองานต่างๆในวัด นอกจากนี้ท่านยังสอนลูกๆหลานๆให้เป็นคนดี ให้หมั่นทำบุญทำทาน แม้ตัวท่านจะมีเงินทองไม่มาก แต่ท่านก็ทำบุญอย่างเต็มที่และเต็มกำลังเสมอ ท่านเสียชีวิตด้วยโรคกระเพาะอาหาร เมื่ออายุ 83ปี
เพื่อนสหธรรมิกสองรูป แม้ว่าจะเกิดคนละครอบครัว แต่ทั้งสองรูปต่างปรารถนาจะเกิดเป็นพี่น้องกันในภพชาติต่อๆไป เวลาได้ปัจจัยมา ท่านก็จะแบ่งเป็นสองส่วนเท่าๆกันแล้วให้ซึ่งกันและกัน และไม่ว่าคุณครูไม่ใหญ่บอกบุญอะไรก็ตาม ทั้งสองก็ชวนกันแก้ผังจน ด้วยการตั้งกองบุญนั้นๆเสมอ และได้สร้างความตะลึงให้กับเพื่อนสหธรรมิกหลายครั้ง ด้วยการปิดกองสำเร็จเป็นอัศจรรย์ทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นกองเอ็มเล็ก หรือเอ็มใหญ่ก็ตาม โดยเฉพาะบุญกฐินสามัคคี ปีนี้ได้ทำเป็นปีที่สี่แล้วครับ และตอนนี้ทั้งคู่ก็ได้ไปทำหน้าที่ขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก อยู่ที่เมืองโจฮันเนสเบิร์ก ประเทศสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ครับ
กราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ ช่วยฝันในฝันให้ด้วยครับ
1.เหตุใด อาชีพทำนากุ้งของโยมแม่จึงร่ำรวยในช่วงแรก แต่ช่วงหลังกลับขาดทุน และผมอยากรู้ว่า กุ้งที่ตายเองในบ่อเลี้ยง กับกุ้งที่ตายเพราะส่งขายให้เขาฆ่าเป็นอาหาร ผู้เลี้ยงกุ้งจะมีส่วนในวิบากกรรมนี้ เหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไรครับ
2.ผู้ที่เลี้ยงกุ้งขายจะได้รับวิบากกรรมทั้งภพนี้และภพหน้าอย่างไรบ้าง จะแก้ไขวิบากกรรมนี้จากหนักให้เป็นเบาต้องทำอย่างไรครับ
3.วิบากกรรมใด โยมแม่ต้องประสบเหตุการณ์น้ำท่วมบ้านหลายครั้ง ทำให้มีความลำบากในครอบครัว จะแก้ไขได้อย่างไรครับ
4.โยมพ่อมีกรรมใด จึงป่วยด้วยไส้ติ่งแตก โยมพ่อตายแล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน ได้รับบุญจากการบวชของผมอย่างไรครับ ถ้าหากไปทุคติภูมิ ทำอย่างไรจึงจะช่วยให้พ้นทุกข์ได้ครับ
5.หลังจากโยมพ่อเสียชีวิตได้ 3วัน คืนนั้นเวลา 2-3ทุ่ม มีสุนัขหอนอย่างโหยหวน โยมพ่อมาเยี่ยมผมใช่หรือไม่ครับ ท่านมาสภาพไหน มีข้อความอะไรฝากบอกกับผมหรือไม่ครับ
6.โยมตา โยมยาย ตายแล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน มีความเป็นอยู่อย่างไรครับ
7.เพื่อนสหธรรมิกทั้งสองรูปในชาตินี้ ได้เกิดในครอบครัวที่ยากจน แต่สามารถปิดกองได้สำเร็จทุกครั้ง ชาติต่อๆไปผังจนของทั้งสองรูปถูกรื้อไปอย่างไรบ้างครับ ในอดีตทั้งสองรูป สร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร มีผลการปฏิบัติธรรมอย่างไร ได้ลงมาทั้งสองรอบหรือไม่ครับ และการตั้งความปรารถนาว่าอยากจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจะมีผลเสียอะไรหรือไม่ครับ
8.บุพกรรมใด ทำให้ผมเกือบตายหลายครั้ง เช่น เพราะจมน้ำ เพราะถูกรถชน แต่รอดตายมาได้ทุกครั้ง วิบากกรรมใด ทำให้ผมเป็นโรคมะเร็งในช่องท้อง และเหตุใดผมจึงรอดตายหายป่วยจากโรคร้ายนี้ ผมจะมีโอกาสกลับมาเป็นโรคมะเร็งอีกหรือไม่ครับ และที่ฝันถึงคุณครูไม่ใหญ่เกี่ยวข้องกันอย่างไรครับ
9.ผมอยากทราบว่า ผู้ที่กำลังป่วยเป็นโรคมะเร็ง หากปล่อยสัตว์ปล่อยปลาบ่อยๆ จะมีส่วนช่วยทำให้อาการทุเลาเบาบาง หรือหายเป็นปกติได้เร็วขึ้นหรือไม่ครับ หรือว่าควรจะต้องสั่งสมบุญในรูปแบบใดเป็นพิเศษครับ
10.ปัจจุบัน ผมรับบุญอยู่ที่กองรักษาบรรยากาศ คอยดูแลความเรียบร้อยในขณะที่สาธุชนกำลังปฏิบัติธรรม บุญนี้จะทำให้ผมและทีมงานได้รับอานิสงส์อย่างไรครับ
11.ผมและโยมแม่สร้างบารมีมากับหมู่คณะมาอย่างไร ทำหน้าที่อะไรในหมู่คณะ ได้ลงมาสร้างบารมีทั้งสองรอบหรือไม่ครับ มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรบ้างครับ
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพยิ่ง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1.นากุ้งของโยมแม่ ช่วงแรกร่ำรวยแต่ช่วงหลังขาดทุน เพราะทานบารมีในอดีตที่ทำในช่วงแรก แต่ไม่ได้อธิษฐานจิตล้อมกรอบเอาไว้ จึงส่งผลให้มาร่ำรวย แต่เนื่องจากทำบุญมาไม่สม่ำเสมอ จึงทำให้ขาดทุนภายหลัง อีกทั้งในชาตินั้นต่อมาก็ได้อธิษฐานว่า อย่าได้ทำบาปใดเลย ดังนั้นบุญปนบาปนี้จึงได้ช่องส่งผลให้เลิกจากกิจการ "มิจฉาอาชีวะ"กรณี กุ้งตายเอง ในบ่อเลี้ยงกุ้ง ก็จะส่งผลให้ผู้เลี้ยงกุ้ง ประสบภัยด้วยโรคระบาด เนื่องจากกุ้งตายเอง กรณีนี้ ผู้เลี้ยงกุ้งมีเจตนาน้อยกว่า กรณี เลี้ยงกุ้งแล้วส่งขายให้เขาฆ่า ซึ่งจะส่งผลให้ผู้เลี้ยงกุ้งอายุสั้นและมีโรคภัยไข้เจ็บกล่าวโดยสรุปก็คือ อายุสั้นและมีโรคภัยไข้เจ็บเหมือนกัน ต่างแต่ว่า กรณีที่กุ้งตายเองนั้น วิบากกรรมส่งผลน้อยกว่า กรณีกุ้งตายเพราะส่งขายให้เขาฆ่าเป็นอาหาร2.ผู้ที่เลี้ยงกุ้งขายจะได้รับวิบากกรรม คือ มีโรคภัยไข้เจ็บมากและอายุขัยก็จะไม่ยืนยาวทั้งปัจจุบัน และอนาคตภพชาติต่อไปจะแก้ไขก็ให้หักดิบเลิกทำอาชีพนี้ แล้วสั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ปล่อยสัตว์ปล่อยปลาบ่อยๆ แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้กับสัตว์เหล่านั้น อีกทั้งต้องนั่งธรรมะให้เห็นพระในตัว3.โยมแม่ประสบภัยน้ำท่วมบ้านหลายครั้งทำให้ครอบครัวลำบาก เพราะเคยอนุโมทนาบาปมาในอดีต เรื่องมีอยู่ว่า ชาตินั้นท่านเกิดในเมืองๆหนึ่ง ผู้ปกครองเมืองได้ส่งทหารให้ไปทำการรบเพื่อยึดอีกเมืองหนึ่ง โดยสั่งให้ทหารไปทำลายเขื่อนกั้นน้ำจนท่วมเมืองนั้น แล้วท่านก็มีความยินดีที่ทหารเมืองของตนทำเช่นนั้นจนชนะศึก มาส่งผลจะแก้ไขก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ให้มากๆ แล้วหมั่นอธิษฐานจิตให้พ้นจากวิบากกรรมนี้4.โยมพ่อป่วยด้วยไส้ติ่งแตก เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำกับแกล้มทั้งในอดีตและปัจจุบัน มาส่งผลตายแล้วก็ไปเป็นภุมมเทวา ชั้นดี ด้วยบุญที่ลูกบวชให้ ซึ่งทำให้ท่านนึกถึงบุญได้ในช่วงท้าย จึงทำให้ปิดอบายภายหลังจากท่านตายใหม่ๆ ท่านก็วนเวียนอยู่กับครอบครัว สุนัขเห็นจึงได้เห่าหอนท่านก็ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ และฝากขอบคุณอนุโมทนาที่อุทิศบุญไปให้ท่าน ซึ่งทำให้ท่านมาอยู่ตรงนี้ได้ ไม่ไปอบาย โดยเฉพาะได้รับบุญจากพระลูกชายเป็นหลัก5.โยมตาตายแล้ว ก็ไปเป็นภุมมเทวาระดับทั่วไป ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้ท่านมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นในทุกด้านท่านก็ฝากอนุโมทนาขอบคุณมาที่ทำบุญอุทิศไปให้ท่าน ทำให้ท่านมีอาหารทิพย์ เสื้อผ้า ที่อยู่ดีขึ้นโยมยายตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวย มีวิมานทองของชั้นยามา ด้วยบุญที่ทำอย่างต่อเนื่องในพระพุทธศาสนา ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ยิ่งมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น และฝากอนุโมทนาขอบคุณที่อุทิศบุญไปให้ ตอนนี้ท่านมีความสุขสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง6.เพื่อนสหธรรมิกทั้งสองรูป ชาตินี้เกิดในครอบครัวที่มีฐานะยากจน แต่สามารถทำบุญปิดกองได้ทุกครั้ง ชาติต่อไป ผังจนก็ถูกรื้อไปได้เกือบครึ่งหนึ่งแล้ว ให้ทำบุญต่อไปอีกบ่อยๆ จนกว่าผังจนจะถูกรื้อหมดพุทธันดรที่ผ่านมา ทั้งคู่เป็นพี่น้องร่วมสาบานคล้ายชาตินี้ และได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวชด้วยกันทั้งคู่ ได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้วก็ทำหน้าที่เผยแผ่ทั้งคู่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงดวงธรรมใสๆ องค์พระใสๆ ด้วยกันทั้งคู่ และลงมาสร้างบารมีได้ทั้งสองรอบการตั้งความปรารถนา ที่จะมาเกิดเป็นพี่น้องกันในภพชาติต่อไป ก็ไม่ได้มีผลเสียอะไร เพราะจะได้ประคับประคองกันในการสร้างบารมีให้ดียิ่งขึ้นไป7.ตัวลูกเกือบตายหลายครั้ง เช่น เพราะจมน้ำบ้าง รถชนบ้าง แต่รอดตายทุกครั้ง เพราะเคยเป็นทหาร ได้ออกรบและจับข้าศึกมาทรมาน มาส่งผล แต่เป็นแค่เศษกรรมแล้ว กอปรกับชาตินั้นได้ทำบุญกับหมู่คณะและมักจะอธิษฐานจิตบ่อยๆว่า ขอให้พ้นจากวิบากกรรมทรมานข้าศึกและฆ่าข้าศึกมากมาย ดังนั้นบุญดังกล่าวจึงไปตัดรอนวิบากกรรมให้หนักเป็นเบาเป็นโรคมะเร็งในช่องท้อง แต่หายได้ เพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่แทงข้าศึกไปที่ช่องท้อง และเตะผ่าหมากจนลูกอัณฑะไม่โผล่ออกมา มารวมส่งผลแต่หายได้ เพราะทำบุญกับหมู่คณะและคำอธิษฐานดังกล่าวถ้าหมั่นสั่งสมบุญทุกบุญให้มากๆ แล้วอธิษฐานจิตบ่อยๆก็จะไม่กลับมาเป็นอีก แต่ถ้าประมาทเมื่อใดก็จะกลับมาอีกส่วนที่ฝันถึงครูไม่ใหญ่ เพราะใจผูกพันและสร้างบุญร่วมกันมา
8.ผู้ที่กำลังป่วยเป็นโรคมะเร็ง หากปล่อยสัตว์ปล่อยปลาบ่อยๆนั้น ก็จะมีส่วนช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา เบาเป็นหายแต่ก็ขึ้นอยู่กับว่า บุญในปัจจุบันกับวิบากกรรมในอดีตที่ทำมา อย่างไหนจะมีปริมาณมากกว่ากันก็ต้องสั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ปล่อยสัตว์ปล่อยปลา นั่งธรรมะให้เข้าถึงพระภายใน หนักก็จะเป็นเบา เบาก็หาย ตายก็ไปดี
9.ปัจจุบัน ตัวลูกอยู่กองรักษาบรรยากาศ คอยดูแลความเรียบร้อยในขณะสาธุชนปฏิบัติธรรมนั้น ตัวลูกและทีมงานจะได้อานิสงส์โดยย่อ คือ เมื่อบารมีเต็มเปี่ยม ก็จะทำให้บุญนี้ส่งผลให้ไปเกิดในปฏิรูปเทศที่เป็นสัปปายะให้เข้าถึงธรรมได้อย่างรวดเร็ว และจะปฏิบัติธรรมได้สะดวก ตรัสรู้ได้เร็ว เป็นต้น
10.โยมแม่ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียงประเภท บางครั้งก็เต็มที่ บางครั้งก็เต็มที บางครั้งก็ตามอารมณ์ ไม่สม่ำเสมอเท่าที่ควร ดังนั้นบางชาติก็เจอกัน บางชาติก็ไม่เจอกันท่านก็มีผลการปฏิบัติธรรมได้กุศลนิมิตมั่นคงบ้าง ไม่มั่นคงบ้าง ได้ไปเกิดเป็นเทพธิดาสุดสวยมีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ ได้ลงมาสร้างบารมีเพียงรอบเดียวดังนั้น ชาตินี้ต้องตั้งใจให้ดีในการสร้างบารมี เพื่อจะได้เปลี่ยนผังใหม่กลับไปดุสิตบุรีส่วนตัวลูกเอง พุทธันดรที่ผ่านมาก็ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้วก็ทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงองค์พระใสสว่าง เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ ลงมาสร้างบารมีได้สองรอบชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย
http://goo.gl/xhmry
พิมพ์บทความนี้
