Mobile Versionโดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMคำถาม: หลวงพ่อเจ้าคะบางทีเราไปตลาด เราเห็นปลาช่อนที่เขาเอามาขายมันเริ่มชาแล้ว อย่างไรเสียอีกไม่นาน มันก็ต้องตายเอง เราไปซื้อปลาที่มันชา เอามาบ้านแล้วปล่อยให้มันตายเองสียก่อน แล้วเอามาทำอาหาร อย่างนี้จะบาปไหมคะ ?ปลาที่ขายกันตามตลาดคำตอบ: ประเด็นนี้ก็ได้ชื่อว่ามีส่วนในการฆ่าเหมือนกัน ลองมาฟังนิทานดูสักเรื่อง บอกก่อนนะว่าเรื่องนี้เป็นเพียงนิทาน แต่ว่าเคยเป็นข้อสอบที่เอามาถามกันในการสอบนักธรรมของพระภิกษุสามเณรเรื่องอยู่ว่า มีตากับยายสองคน เข้าวัดเป็นประจำทั้งคู่ วันโกนวันพระก็ไปนอนวัด ถือศีล ๘ กันตลอดพรรษา เช้ารุ่งขึ้นจากวันพระวันหนึ่ง ก็พายเรือกลับมาบ้านด้วยกัน ตาพายท้าย ยายพายหัวขณะพายเรือฉับ ๆ ไปนั่นเอง ก็มีปลาเจ้ากรรมตัวหนึ่งกระโดดเข้ามาในเรือ ทั้งตาทั้งยายถือศีลกันมานาน ก็รู้อยู่นะว่าฆ่าสัตว์เป็นบาป แต่ปลานี้มันตัวโต แล้วทั้งคู่ก็อยากกินแกงปลาติดหมัดขึ้นมาเดี๋ยวนั้นทีเดียวก็คิดกันอยู่ในใจทั้งคู่ละนะว่า ทำอย่างไรหนอจะได้กินแกงปลาอร่อย ๆ แล้วก็ไม่บาปด้วยมีปลาเจ้ากรรมตัวหนึ่งกระโดดเข้ามาในเรือตาก็เอื้อมมือไปจับปลาตัวนั้น แล้วก็โยนไปให้ยายที่นั่งอยู่หัวเรือ บอกว่า “ยาย...แกปล่อยปลาซิ” ยายก็แหม....กำลังมองหาผักบุ้งยอดอ่อน ๆ มาใส่แกงส้มปลาอยู่พอดี แต่ว่าก็กลัวบาป เลยจับปลาโยนกลับไปให้ตาพร้อมกันบอกว่า “ตา..แกปล่อยเองถอะ” ตาก็จับปลาโยนกลับมาใหม่ “แกปล่อยเถอะ” โยนกันไปโยนกันมาจนปลาตายถามว่าบาปไหม ? ตอบว่าบาป เพราะจริง ๆ แล้วเจตนาอยากให้ปลามันตาย แล้วมันก็ตายสมใจ แม้ไม่ได้ทุบหัวป๊อกให้มันตาย แต่ก็โยนไปโยนมา จนกระทั่งมันตายนั่นแหละซื้อปลาชาๆ มา แล้วปล่อยให้มันตายเองเพราะฉะนั้น ที่คุณโยมซื้อปลาชา ๆ หิ้วท้อกแท้ก ๆ มา แล้วเอามาวางทิ้งให้มันอยู่ในถึงพลาสติกแคบ ๆ จนมันตาย ก็บาปเหมือนตากับยายที่ทำเป็นเกี่ยงกันปล่อยปลานั่นแหละ ตอนแรกที่เห็นปลามันยังไม่ตาย แทนที่จะคิดหาวิธีช่วยให้มันไม่ตาย กลับใจจดใจจ่อรอให้มันตายจะได้กินเนื้อมัน แค่คิดก็บาปแล้ว บาปท่วมหัวทั้งคู่ อย่าเลี่ยงไปเลี่ยงมาเลย เล่ห์เหลี่ยมมันแพรวพราวให้เห็นอยู่ ไม่พ้นบาปหรอกเจตนาฆ่ามันเห็นอยู่ชัด ๆ
http://goo.gl/vbqIx
พิมพ์บทความนี้
