Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 1อุบาสิกาแก้วศิกิต อุดมคุณากรลูก...ชื่อ กัลยาณมิตรศิกิต อุดมคุณากร อายุ 20ปี กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ คณะบริหารธุรกิจ ชั้นปีที่หนึ่งเจ้าค่ะ ปีที่แล้วน้าชายของลูกได้มาบวชในรุ่นกองพัน 7,000ตำบล พอลาสิกขาออกมา ก็มาทำหน้าที่กัลยาณมิตรชักชวนให้ครอบครัวของลูกเข้าวัดพระธรรมกาย ลูกจึงได้มาวัดเป็นครั้งแรกในงานทอดกฐิน 100ปีคุณยายอาจารย์ พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ และไม่นานคุณพ่อของลูกก็ตัดสินใจขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อได้ปฏิบัติธรรมแล้ว คุณพ่อมีความสุขมาก จึงชักชวนให้ทุกคนในครอบครัวขึ้นไปปฏิบัติธรรมหมดทุกคนเลยค่ะ ครอบครัวของลูกจึงกลายเป็นครอบครัวธรรมกาย เป็นครอบครัวสวรรค์ที่มีธรรมะนำทางชีวิตหลังจากนั้น คุณพ่อก็มาบวชเป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการหนึ่งแสนรูปด้วยนะคะ ตอนที่เห็นคุณพ่อบวช ลูกปลื้มมาก ยังแอบคิดในใจว่า ถ้าเป็นผู้ชายล่ะก็ คงจะบวชพร้อมคุณพ่อไปแล้ว แต่เป็นผู้หญิงก็เลยหมดสิทธิ์ สุดท้ายความเป็นหญิงก็ไม่เป็นอุปสรรค เมื่อหลวงพ่อประกาศเชิญชวนให้ลูกผู้หญิงมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน พอได้ยินเท่านั้นลูกก็ตัดสินใจมาสมัครบวชทันที และมาอบรมอยู่ที่ศูนย์วัดพระธรรมกาย ระเบียงสาม เจ้าค่ะ พอเข้าโครงการมาแล้ว ลูกได้รักษาศีลแปด ซึ่งทำให้ลูกไม่มีเครื่องกังวลใจ ลูกอยากบวชสองชั้น จึงหมั่นรักษาใจไม่ให้ขุ่นมัว ทำให้วางใจหยุดนิ่งได้ง่าย แค่เพียงวันแรกๆก็ได้พบกับอารมณ์สบาย และมีใจที่ใสสว่างอยู่ตลอดเวลา หลังจากที่รับผ้าสไบแก้วแล้วก็มีแต่ความปลื้มใจ เพราะได้เป็นนักบวชเต็มตัว ทำให้ใจของลูกสงบมาก ในวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ.2553_ลูกได้ฟังธรรมะเกี่ยวกับประวัติของคุณยายอาจารย์ ทำให้ลูกมีความคิดที่อยากจะเป็นอย่างท่าน และอยากเข้าถึงธรรม วันนั้น ลูกนั่งสมาธิ(Meditation)แบบทำใจว่างๆ ไม่คิดอะไรเลย นั่งดูความว่างเปล่าไปเรื่อยๆจนใจเริ่มนิ่ง แล้วก็เห็นหลวงปู่ฯ(พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี สด จันทสโร)นั่งสมาธิอยู่ข้างหน้า ตอนนั้นลูกตื่นเต้นมาก สักพักหลวงปู่ฯก็หายไป แต่ก็ทำให้อยากนั่งสมาธิมากขึ้น ในรอบเย็นเมื่อนั่งสมาธิอีก ลูกก็ยังนั่งอยู่ในความว่างเปล่าเหมือนเดิม เมื่อนั่งมองความว่างไปเรื่อยๆ ก็มีภาพนิมิตต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ในภาพเหล่านั้นมีก้อนน้ำแข็งอยู่ด้วย ลูกจึงเลือกมองไปที่ก้อนน้ำแข็งอย่างเดียว พอใจนิ่งแล้ว ก้อนน้ำแข็งก็กลายเป็นดวงดาวลอยอยู่บนท้องฟ้า และค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น สักพักองค์พระสีเงินผุดขึ้นมา ลูกมองไปนิ่งๆไม่คิดอะไร ตอนนั้นลูกเห็นองค์พระหลายแบบมาก แม้จะแปลกใจ แต่ลูกทำใจเฉยๆ มองไปนิ่งๆ แล้วภาพต่างๆก็เลือนหายไป ตอนนั้นใจนิ่งมาก พอสำรวจดูจึงพบว่า ตัวเองกลายเป็นองค์พระแก้วใสไปแล้ว เมื่อมองไปในกลางท้อง ก็มีองค์พระแก้วใสขนาดเล็กอยู่ในนั้นอีกหนึ่งองค์ ลูกมีความสุขมาก ลูกจึงตั้งจิตอธิษฐานว่า ขอให้ได้เกิดเป็นผู้ชายและได้บวชเป็นพระไปทุกชาติ หลังจากนั้นบางครั้งลูกจะเห็นองค์พระเป็นสีทองเต็มองค์บ้าง เป็นพระแก้วใสครึ่งองค์บ้าง แต่ลูกก็ไม่คิดอะไรยังคงฝึกใจให้หยุดนิ่งไปเรื่อยๆ ทำให้ตอนนี้ ลูกเห็นองค์พระในศูนย์กลางกายได้ชัดมากเท่ากับลืมตาเห็น และยิ่งนั่งใจก็ยิ่งนิ่ง และองค์พระก็ยิ่งชัดใสสว่างมากขึ้นทุกครั้งด้วยค่ะ การมาบวชในโครงการนี้ ทำให้ลูกรู้ว่าเราเกิดมาเพื่อสร้างบุญบารมี และมีเป้าหมายชีวิต ลูกจึงมีความตั้งใจว่า จะนั่งสมาธิทุกวัน จะถือศีลแปดในวันพระ และจะสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วยเงินเก็บของลูกเอง ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่เปิดโอกาสให้ลูกผู้หญิงได้มาบวช ลูกอยากจะบอกกับทุกคนว่า การมาบวชพร้อมเพรียงกันอย่างนี้มีพลังมาก ทำให้ผลการปฏิบัติธรรมก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และยังได้เป็นกำลังใจในการทำความดีให้กันและกันอีกด้วย ถ้าใครไม่เชื่อก็ต้องมาพิสูจน์ด้วยตัวเองนะคะ ส่วนตัวลูกก็จะกลับมาบวชอีกครั้งในรุ่นห้าแสนคนนี้ อย่างแน่นอน และจะชวนเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยให้มาบวชกันเยอะๆ ทุกคนจะได้พบกับความสุขภายในเหมือนอย่างที่ลูกได้พบค่ะ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงกัลยาณมิตรศิกิต อุดมคุณากร
http://goo.gl/XiZEq
พิมพ์บทความนี้
