Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ.2553 ช่วงที่ 2ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่โอกาสที่ดีที่สุดของชีวิตลูกผู้ชายที่จะทดแทนพระคุณบิดา-มารดา บวชเข้าพรรษาปีนี้บวชที่นี่ บวชฟรีไม่มีค่าใช้จ่ายสนใจบวช หรือต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงคะลูกชื่อ กัลยาณมิตรกมลวรรณ พงศ์สุพัฒน์ อดีตนางฟ้าหรือแอร์โฮสเตสบริษัทการบินไทยเจ้าค่ะ ความรักของแม่ที่มีต่อลูกนั้นยากนักที่คนทั่วไปจะเข้าใจได้อย่างแท้จริง จนลูกได้เป็นคุณแม่ที่มีลูกชายสุดหล่อถึงสองคน ในวินาทีที่รู้ว่ากำลังตั้งครรภ์ ใจก็นึกไปถึงแม่ของตัวเอง และรู้สึกได้ทันทีว่าท่านก็คงจะรักเราเหมือนอย่างนี้ เพราะตอนนั้นบอกได้เลยว่ารู้สึกรักเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องอย่างหมดหัวใจ และสามารถทำอะไรได้ทุกอย่างถึงขนาดต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อปกป้องเจ้าตัวน้อยก็ทำได้คะ ตอนตั้งครรภ์ลูกแพ้ท้องนานถึงห้าเดือน เหม็นกลิ่นอาหารทุกอย่าง ทานอะไรไม่ได้เลย ต้องนอนซมอยู่ตลอดเวลา ถ้าลุกขึ้นจากที่นอนก็จะมีอาการวิงเวียนเสมอ แต่พออาการแพ้เริ่มทุเลา ลูกก็เริ่มบำรุงลูกในครรภ์โดยทานอาหารทุกอย่างที่มีประโยชน์ งดอาหารรสเผ็ดจัด งดดื่มชากาแฟ ก่อนหน้านี้ลูกก็เป็นคนแต่งตัวเก่งเรียกว่านำสมัยเลยทีเดียว และด้วยความเป็นผู้หญิงก็จะห่วงเรื่องรูปร่างเป็นพิเศษอยู่แล้ว แต่เพื่อให้ลูกในท้องสมบูรณ์แข็งแรงที่สุด ลูกจึงพยายามทานทุกอย่าง จนเอวที่เคยเล็กๆ กลับขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จากน้ำหนักตัวกำลังดี 47กิโลกรัม ก็มีน้ำหนักเพิ่มเป็น 70กว่ากิโลกรัม และก็บอกกับตัวเองว่า “ไม่เป็นไร เพื่อลูกในท้องเรื่องน้ำหนักส่วนเกินเอาไว้ค่อยลดกันทีหลัง” ตอนท้องแก่ใกล้คลอด เป็นช่วงที่อึดอัดมากจะรู้สึกปวดเมื่อยร่างกายไปหมดทุกส่วน และมักจะเป็นตะคริวที่ขาอยู่บ่อยๆ เวลาเป็นตะคริวแต่ละครั้งก็จะเจ็บและปวดมาก ตอนท้องโตเดินไม่สะดวกคะ ยิ่งเวลาทำของตกก็จะก้มลงเก็บแทบไม่ได้เลย เพราะติดท้อง ถึงเวลาปวดท้องคลอด ลูกไปนอนรอการคลอดที่โรงพยาบาลตั้งแต่แปดโมงเช้าโดยมีอาการปวดท้องถี่ขึ้นเรื่อยๆ ปวดมากขึ้นถี่ขึ้นจนหายใจแทบไม่ทัน และจากร้องเบาๆ ก็เริ่มร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจตาย คุณหมอให้ออกแรงเบ่ง แต่เบ่งเท่าไหร่เด็กก็ไม่ยอมคลอดออกมาสักที จนเวลาล่วงเลยไปสี่ทุ่มกว่าๆ คุณหมอบอกว่าเด็กตัวโตมาก ถ้าใช้เวลาคลอดนานกว่านี้อาจเกินอันตรายกับแม่และเด็กได้ จึงตัดสินใจวางยาสลบและใช้คีมดึงเด็กในท้องออกมา พอเริ่มรู้สึกตัวคุณหมอบอกว่าได้ลูกชาย มีอาการครบสามสิบสองทุกประการ อ้วนท้วนสมบูรณ์มาก มีน้ำหนักตัวถึง 3,800กรัม พอเห็นหน้าลูกชายครั้งแรกความเจ็บปวดก็มลายหายไปหมดเลยคะ ชีวิตคนเป็นแม่ไม่ง่ายอย่างที่คิดค่ะ เพราะในช่วงเวลาหนึ่งปีแรกสำหรับการเลี้ยงดูลูกน้อย แม่ไม่เคยนอนหลับสนิทเลยแม้แต่คืนเดียว เพราะต้องคอยตื่นมาให้ลูกดื่มนมทุกสองชั่วโมง ยิ่งตอนสามเดือนแรกลูกชายไม่สบายมีอาการปวดท้อง ร้องไห้โยเยทุกเย็น ลูกต้องอุ้มเขาไว้ตลอดเวลาจากหกโมงเย็นไปจนถึงสองทุ่มกว่าๆ จึงจะหยุดร้องไห้และยอมนอน ลูกต้องทำงานไปด้วยตกเย็นก็ต้อง รีบมาดูแลเจ้าตัวเล็ก ขอสารภาพว่าเหนื่อยมากๆ แต่เพราะความรัก...เหนื่อยแค่ไหนก็ทนได้ ตอนนั้นลูกต้องอดออมทุกอย่าง อะไรที่ราคาแพงแม้อยากได้ก็จะตัดใจไม่ซื้อ แล้วก็เก็บเงินไว้สร้างฐานะเพื่ออนาคตของลูกชายค่ะ ลูกจะปลูกฝังความเป็นชาวพุทธให้กับลูกๆตั้งแต่ยังเล็ก โดยจะพาเข้าวัดสม่ำเสมอ สอนให้รู้จักการสร้างบุญสร้างบารมี ครั้งหนึ่งได้มาพบคุณยายอาจารย์ด้วยค่ะ คุณยายเมตตาบอกว่า “มาเป็นลูกหลานยายนะ”_ลูกดีใจมากยกถวายบุตรชายทั้งสองคนให้คุณยายทันทีค่ะ ลูกโชคดีที่ลูกชายทั้งสองเป็นเด็กดีน่ารักและรู้หน้าที่ ในช่วงวัยเด็กก็ได้บวชเป็นสามเณรให้พ่อกับแม่ได้ปลื้มใจ คนโตบวชเป็นสามเณรแล้วหกครั้ง คนเล็กก็บวชแล้วสองครั้ง และคนเล็กยังให้สัญญากับแม่ไว้ว่า “ถ้าผมอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่ จะบวชพระให้แม่ทันที ไม่ต้องให้แม่คอยนานเหมือนคนอื่นเลยครับ” คุณแม่กมลวรรณ พงศ์สุพัฒน์ ปีติใจทุกครั้งที่ลูกชายได้บวช ส่วนลูกชายคนโตก็ยอมหยุดพักการเรียน เพื่อมาบวชให้แม่ได้ชื่นใจไปแล้ว ในรุ่นบวชพระเจ็ดพันรูปเจ็ดพันตำบล ตอนถือผ้าไตรของนาคลูกชายเดินเวียนประทักษิณ ลูกเกิดความรู้สึกปลื้มปีติ ปลื้มจนน้ำตาไหลค่ะ ยิ่งได้เห็นลูกชายห่มผ้าเหลืองก็ยิ่งปีติใจและภาคภูมิใจ จนไม่ทราบจะบรรยายให้คนอื่นเข้าใจได้อย่างไรค่ะลูกอยากบอกลูกผู้ชายแมนแมนทุกคนว่า อยากให้ทุกคนหันกลับไปมองแม่ผู้ให้กำเนิด แล้วคิดย้อนมาดูตัวเราเองว่า เราได้ทำในสิ่งที่จะนำมาซึ่งความภาคภูมิใจและปีติใจให้แม่ของเราบ้างหรือยัง แล้วที่บอกว่า วันบวชของลูกชายเป็นวันที่แม่รอคอยนั้น...เป็นความจริงค่ะ ลูกในฐานะคนเป็นแม่ขอประกาศย้ำ เพราะความรักที่แม่มีให้กับลูกๆนั้นยิ่งใหญ่ ต้องทั้งอดทนและทะนุถนอม แถมยังต้องเสียสละความสุขส่วนตัวทั้งหมดเพื่อให้ลูกๆสุขสบาย กว่าจะเลี้ยงมาจนอายุยี่สิบปี ไม่ใช่ของง่ายนะคะ แล้วลูกผู้ชายทั้งหลายจะทำให้แม่ได้ชื่นใจสักครั้งด้วยการบวชทดแทนคุณสักหนึ่งพรรษาไม่ได้เชียวหรือ ถ้าทำได้ก็ควรรีบทำ และถ้าคิดได้ก็ให้รีบมาสมัครบวชในรุ่นนี้เลยค่ะ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงกัลยาณมิตรกมลวรรณ พงศ์สุพัฒน์ชม Video Scoop ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่
http://goo.gl/NAM8a
พิมพ์บทความนี้
